Պոլինա Բարսկովա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Պոլինա Բարսկովա
Barskova.jpg
Ծնվել էփետրվարի 4, 1976(1976-02-04)[1] (45 տարեկան)
ԾննդավայրԼենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտությունբանաստեղծուհի, արձակագիր, գրող և համալսարանի պրոֆեսոր
Լեզուռուսերեն
ՔաղաքացիությունFlag of the Soviet Union.svg ԽՍՀՄ և Flag of Russia.svg Ռուսաստան
ԿրթությունՍանկտ Պետերբուրգի համալսարանի լեզվաբանական ֆակուլտետ
ՊարգևներԱնդրեյ Բելիի մրցանակ
Polina Barskova Վիքիպահեստում

Պոլինա Յուրևնա Բարսկովա (ռուս.՝ Поли́на Ю́рьевна Барско́ва, փետրվարի 4, 1976(1976-02-04)[1], Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ԱՄՆ-ում բնակվող ռուս[2] բանաստեղծ և բանասեր: Մի շարք գրական մրցանակների դափնեկիր, այդ թվում ՝ Անդրեյ Բելիի մրցանակի (2015 թվական, արձակ առաջին գրքի համար՝ «Կենդանի նկարներ»):

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պոլինա Բարսկովան ավարտել է Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի՝ դասական բանասիրության բաժինը, այնուհետև ասպիրանտուրան` ԱՄՆ-ի Կալիֆոռնիայի համալսարանում (Բերկլի): Գիտական աշխատանքը նվիրված է 1930-ականների ռուսական արձակին (Կոնստանտին Վագինով, Անդրեյ Էգունով և այլք) և բլոկադայի ժամանակաշրջանի Լենինգրադի մշակույթին: Դասավանդում է ռուս գրականություն Էմըրսթ քաղաքի Հեմփշիր քոլեջում:

Բարսկովայի ստեղծագործական կենսագրությունը համարվում է զարմանահրաշ երիտասարդ բանաստեղծի հազվագյուտ օրինակ, որը հասունանալով՝ չմոլորվեց գրական ասպարեզում, ինչպես նշում է Վալերի Շուբինսկին.

Aquote1.png Բարսկովայի երիտասարդ ձայնը չափազանց աղավաղվեց միջամտության պատճառով (երբեմն կոկետություն, մերթ դիտավորյալ և անօրգանական կոպտություն, երբեմն պատկերավոր խառնվածք) և որպիսի նրա ստեղծագործությունը ընկալելի լիներ, վաղ շրջանի անկեղծ ասած, ոչ այնքան արժանի հաջողության մթնոլորտը չէր նպաստում նրա նկատմանբ պահանջկոտության դրսևորմանը: Սակայն նրա ձայնը, բնականից այնքան ուժեղ էր, որ հասունության հասնելուն պես կարողացավ ճեղքել բոլոր կողմնակի ձայները: Որոշ հարցերում նա ճանապարհ էր հարթել դեռևս հինգ տարի առաջ, բայց անհամեմատ ավելի հազվադեպ: Այժմ նրան գրեթե մշտապես լսում են` խիտ, զգայական սոպրանո, հուզված, բայց կարող է նաև հանգիստ լինել[3]: Aquote2.png


Ըստ ամենայնի, Բարսկովան բանաստեղծական ձիրքը ժառանգել է իր կենսաբանական հորից՝ Եվգենի Ռեյնից[4]: Բարսկովան աշխատել է գրական միավորումում Վյաչեսլավ Լեյկինի ղեկավարությամբ, որտեղ նրա վրա ուժեղ ազդեցություն է թողել նրա ավագ ընկեր Վսեվոլոդ Զելչենկոն[5]]: Բարսկովայի առաջին գիրքը լույս է տեսել 1991 թվականին, նույն թվականին նա դարձել է Երիտասարդ բանաստեղծների համամիութենական փառատոնի դափնեկիր: Դրան հաջորդեցին ևս հինգ ժողովածուներ, «Тенёта» ցանցային գրական մրցույթում գրավեց առաջին տեղը (1998), արժանացավ «Москва-транзит» մրցանակի (2005):

Բարսկովայի վաղ բանաստեղծություններում զգացվում էր ուշ ռոմանտիկների, հատկապես ֆրանսիացիների (Շառլ Բոդլեր, Լոտրեամոն, Արթյուր Ռեմբո) ազդեցությունը, Դմիտրի Կուզմինը նշել է.

Aquote1.png դա շատ զգայուն (թեև զգույշ է սեռական թեմաներին անմիջական առնչվելիս) պոեզիա է, ռոմանտիկ խառնվածքի, մռայլ խառնվածքի համադրմամբ, ուժեղ հուզական լարվածությամբ, որը նման չէ վերջին տասնամյակների ավելի զուսպ, որպես կանոն, Պետերբուրգյան պոեզիային, այնուամենայնիվ, ինչ-որ բանում կարելի է տեսնել մտերմություն Բարսկովայի ինտոնացիայի մտերմություն իր (կենսաբանական) հայրիկի՝ ռուս ամենահայտնի բանաստեղծներից մեկի` Եվգենի Ռեյնի վաղ շրջանի ստեղծագործության և նույնիսկ ավելին՝ 1960-1970-ական թվականների ոչ այնքան հայտնի հեղինակների հետ (Ալեքսանդր Միրոնով, Ալեքսանդր Օժիգանով), ովքեր վերջին անգամ ռուսական հողում փորձեցին ստեղծել ֆրանսիական «անիծյալ բանաստեղծների» նմանակներին, որոնց հետևորդները կարոտել էին Ռուսաստանին` Նեկրասովին բնորոշ սոցիալական և քաղաքական խնդիրների չափազանցված մտահոգության պատճառով[6]: Aquote2.png


2000 թվականին Բարսկովան իր պոետիկան բնութագրել է հետևյալ կերպ.

Aquote1.png Ինչ-որ մեկի համար ես ժառանգել եմ մոդեռնը և Պետերին, ամբարտավանությունն ու դրվագումը, մեկի համար էլ ես սկանդալային, գռեհիկ, սենտիմենտալ, քաղքենի, անփույթ, անամոթ և դատարկ եմ: Թող յուրաքանչյուրը գտնի իրեն անհրաժեշտը[5]: Aquote2.png


Կարծիքներ կային նաև Բարսկովայի վրա Իոսիֆ Բրոդսկու պոեզիայի նկատելի ազդեցության մասին, որին Բարսկովան պատասխանել է.

Aquote1.png Իոսիֆ Բրոդսկին ինձ համար ոչ կուռք է, ոչ էլ ուսուցիչ: Ավելի շուտ այն, ինչ ինքը, հավանաբար, ցանկանում էր լինել` լեզվական միջավայր, <…> Կարելի է պատկերացնել նույն հարաբերությունները, ինչպես Աստվածաշնչի կամ անտիկ դպրոցականների հետ` Հոմերոսի հետ: <…> Բրոդսկու լեզվով խոսելն այժմ նշանակում է խոսել ռուսական պոեզիայի լեզվով[7]: Aquote2.png


Սակայն արդեն 2000 թվականին Դանիլա Դավիդովը պնդում էր, որ «Բարսկովան, կարծես թե, զբաղվել է այս ավտորիտար ինտոնացիայով»[8]: Մինչև 2006 թվականը փոխվեց նաև Բարսկովայի դիրքորոշումը Բրոդսկու նկատմամբ, և, պատասխանելով «Воздух» ամսագրի հարցաթերթիկին, Բրոդսկու այսօրվա ընկալման վերաբերյալ, նա ասել է.

Aquote1.png Մեկ ու կես տարեկան Ֆրոսյան սիրում է մտածկոտ կանգնել 41 չափսի կոշիկներիս մեջ, բայց նրա համար անհարմար էր վազել դրանցով: Ֆրոսյան դուրս է գալիս կոշիկներից և սկսում է գրավիչ և վտանգավոր ձևով բոբիկ վազել: Հին մաշիկները, բեմական կոշիկներ են, տերմինները չեն համապատասխանում նոր գրականությանը` համակարգը, որտեղ ներկա է բանաստեղծական հսկան ծառայում էր որպես անձրևանոց, կողմնացույց, թմրանյութ, արդարացում, մխիթարանք, զենք, վիբրատոր, այլևս գոյություն չունի[9]: Aquote2.png


Բարսկովան աշխատում է «Պետերբուրգը բլոկադայում» գրքի վրա, որի դրվագները տպագրվել են ռուսական պարբերականներում («Անձեռնմխելի պահուստ», «Նոր գրական ակնարկ»):

Գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Рождество. — Л., 1991.
  • Полина Барскова. Раса Брезгливых. — М.: АРГО-РИСК, 1993. — 56 с. — (Библиотека молодой литературы). — ISBN 5-900506-03-7.
  • Полина Барскова; Mette Dalsgaard (пер.). Memory. — C параллельными текстами на английском языке. — Denmark: Edition After Hand, 1997. — 57 с. — ISBN 9788787489614.
  • Полина Барскова. Эвридей и Орфика. — СПб.: Пушкинский фонд, 2000. — 72 с. — (Автограф, [вып. 38]). — ISBN 5-89803-049-2.
  • Полина Барскова. Арии. — СПб.: Пушкинский фонд, 2001. — 64 с. — (Автограф, [вып. 53]). — ISBN 5-89803-087-5.
  • Полина Барскова. Бразильские сцены. — М., Тверь: АРГО-РИСК; KOLONNA Publications, 2005. — 72 с. — («Воздух», [вып. 7]). — ISBN 5-94128-112-9.
  • Полина Барскова, Илья Каминский (пер.). Бродячие музыканты / Travelling Musicians. — Bilingual selected poems. — М.: Юность, 2007. — 48, 56 с. — ISBN 5-88653-086-X, 5-88653-087-8.
  • Полина Барскова. Прямое управление. — СПб.: Пушкинский фонд, 2010. — 78 с. — ISBN 978-5-89803-204-3.
  • Полина Барскова. Сообщение Ариэля (2006—2010). — М.: Новое литературное обозрение, 2011. — 88 с. — ISBN 978-5-86793-834-5. Архивная копия от 21 марта 2015 на Wayback Machine Шорт-лист премии Андрея Белого.
  • Полина Барскова. Живые картины. — СПб.: Издательство Ивана Лимбаха, 2014. — 176 с. — 1500 экз. — ISBN 978-5-89059-219-4.
  • Полина Барскова. Хозяин сада. — СПб.: Книжные мастерские, 2015. — 120 с. — (Новые стихи. Практика). — 300 экз. — ISBN 978-5-905586-15-6.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 MAK (польск.)
  2. ↑ Ловчинский, Никита Андреевич. Современная русская постмодернистская поэзия: отличительные черты и критерии отбора материала для научного исследования // Вестник Челябинского государственного университета. — 2009-01-01. — В. 43. — ISSN 1994-2796.
  3. ↑ В. Шубинский. Два голоса // Критическая Масса, 2006, № 1.
  4. ↑ Линор Горалик (28 мая 2013)։ «Полина Барскова: «Мне нужно переключение времени»»։ Colta.ru 
  5. ↑ 5,0 5,1 Интервью Ларисе Володимеровой (8 октября 2000 года).
  6. ↑ Д. Кузьмин. Поколение Вавилона // Слово/Word (New York). — # 24/25 (1999).
  7. ↑ Полина Барскова: От бродскизма к работорговле: Интервью Игорю Петрову.
  8. ↑ Д. Давыдов. Неожиданно удачная интонация // Vesti.Ru, 7.09.2000.
  9. ↑ «Десять лет без Бродского»: Опрос. // Воздух, 2006, № 1.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

 ⛭ 
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Պոլինա_Բարսկովա&oldid=7693407» էջից