Jump to content

Մասնակից:Armine Sarukhanyan/Ավազարկղ24

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Armine Sarukhanyan/Ավազարկղ24

Ալիս Էլիզաբեթ Վայդել () գերմանացի քաղաքական գործիչ, 2022 թվականի հունիսից հանդիսանում է far-right Այլընտրանք Գերմանիայի համար (ԱԴՀ) կուսակցության համանախագահ՝ Թինո Շռուպալայի հետ միասին[1]։ 2017 թվականի հոկտեմբերից նա զբաղեցրել է Բունդեսթագում ԱԴՀ խորհրդարանական խմբի ղեկավարի պաշտոնը։ 2017 թվականի դաշնային ընտրություններում դարձել Է Բունդեսթագի (MdB) անդամ, որտեղ Ալեքսանդր Գաուլանդի հետ միասին եղել է ԱԴՀ-ի առաջատար թեկնածուն[2]: 2021 թվականի դաշնային ընտրություններում նա կրկին գլխավոր թեկնածուն էր ՝ Թինո Չրուպալայի հետ միասին[3]։ 2020 թվականի փետրվարից մինչև 2022 թվականի հուլիսը Վայդելդը զբաղեցրել է Բադեն-Վյուրթեմբերգի «մեռած պետություն» ասոցիացիայի նախագահի պաշտոնը[4]։

Վաղ կյանք և կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վայդելը ծնվել է Գյուտերսլոյում և մեծացել Վերսմոլդում, որտեղ 1998 թվականին ավարտել է գերմանական Christliches Jugenddorfwerk (CJD) գիմնազիան։ Նա սովորել է տնտեսագիտություն և բիզնեսի կառավարում՝ Բայրոյթի համալսարանում և ավարտել այն՝ որպես լավագույններից մեկը 2004 թվականին[5]: Բարձրագույն կրթություն ստանալուց հետո Վեյդելը 2005 թվականի հուլիսից մինչև 2006 թվականի հունիսը աշխատել է Ֆրանկֆուրտի Goldman Sachs-ում ՝ որպես asset management-ի վերլուծաբան[6]։ 2000-ականների վերջին նա աշխատել է Չինաստանի բանկում, վեց տարի ապրել է Չինաստանում[7][8] և խոսում է Մանդարին լեզվով[9]: Այնուհետև նա գրել է դոկտորական ատենախոսություն առողջապահության տնտեսագետ Փիթեր Օբերենդերի հետ՝ Բայրոյթի Իրավագիտության և տնտեսագիտության ֆակուլտետում ՝ Չինաստանի կենսաթոշակային համակարգի ապագայի վերաբերյալ: 2011 թվականին ստացել է Միջազգային զարգացման դոկտորի կոչում[8][6][10][11]: Նրա դոկտորի կոչմանը աջակցել է Կոնրադ Ադենաուեր հիմնադրամը[12]։

2011 թվականի մարտից մինչև 2013 թվականի մայիս աշխատել է Ֆրանկֆուրտի Allianz Global Investors-ում[13]։ 2014 թվականից աշխատել է որպես անկախ բիզնեսի խորհրդատու[8]: 2015 թվականին աշխատել է Rocket Internet-ում և Foodora-ում[14]։ Friedrich A. von Hayek Society-ի ընկերության անդամ է[15]։

Քաղաքականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այլընտրանք Գերմանիայի համար[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վայդելը միացել է «Այլընտրանք Գերմանիայի համար» կուսակցությանը (ԱԴՀ) 2013 թվականի հոկտեմբերին[16]։ Վեյդելի խոսքով ՝ իրեն կուսակցություն են ներգրավել եվրոն չընդունելու պատճառով[17]։ 2015 թվականի հունիսին նա ընտրվել է ԱԴՀ դաշնային գործադիր կոմիտեի անդամ[18]։ 2017թվականի ապրիլին առաջադրվել է կուսակցության առաջատար թեկնածուներից մեկը[10]: Նա դարձել է առաջին լեսբուհի կինը, որը առաջադրվել է որպես իր կուսակցության առաջատար թեկնածու[19]: ԶԼՄ-ները հայտնել են, որ նա պատկանում է ԱԴՀ-ում Alternative Mitte ավելի չափավոր պահպանողական խմբակցությանը[20][21]:

ԱԴՀ նվիրատվության սկանդալ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անշարժ գույքի սեփականատեր շվեյցարացի միլիարդատեր Հենինգ Քոնլեն աջակցել է ԱԴՀ-ին: Նա ընդհանուր առմամբ 132,000 եվրո է նվիրաբերել Ալիս Վեյդելի 2017 թվականի դաշնային ընտրական արշավին: Կոնլեն Շվեյցարիայից իր նվիրատվությունը քողարկել է 18 տրանշով[22][23]։

ԱԴՀ - ն ստիպված էր մեծ տուգանք վճարել Բունդեսթագին այս նվիրատվության համար, բայց Վայդելը և երեք այլ պաշտոնյաներ մնացին անպատիժ[23]:

Քաղաքական դիրքորոշումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վայդելը 2017 թվականին

Կրոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականի վերջին Վայդելը մեղադրել է Գերմանիայի Կաթոլիկ և Բողոքական եկեղեցիներին «նույն անփառունակ դերը խաղալու մեջ, որը նրանք խաղում էին The Third Reich-ում» ՝ մեղադրելով երկու եկեղեցիներին «քաղաքականացված լինելու» մեջ և ասելով, որ ԱԴՀ-ն «միակ քրիստոնեական կուսակցությունն է, որը դեռ գոյություն ունի» Գերմանիայում[24]: Նման հայտարարությունները մերժվել են Գերմանիայի կաթոլիկ եպիսկոպոսների համաժողովի և Ավետարանական եկեղեցու կողմից ՝ որպես «հակասություն» և «ապատեղեկատվություն»[25]:

Ներգաղթ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վայդելը քննադատել Է Անգելա Մերկելի ներգաղթի քաղաքականությունը՝ ասելով, որ «երկիրը կկործանվի ներգաղթի այս քաղաքականության պատճառով: Մենք պետք է ավելի շատ ուշադրություն դարձնենք այս խնդրին: Դոնալդ Թրամփն ասել է, որ «Մերկելը խելագար է, և ես բացարձակապես համաձայն եմ դրա հետ: Սա «քաղաքականության բացարձակ անիմաստ ձև» է, որին այստեղ հետևում են»»[17]։ Նա կոչ է արել Գերմանիայի կառավարությանը ներդրումներ կատարել Մերձավոր Արևելքի «հատուկ տնտեսական գոտիներում»՝ կրթված և որակավորված մարդկանց խրախուսելու համար մնալ իրենց հայրենի երկրներում և խուսափել ուղեղի հնարավոր արտահոսքից, բայց նաև ասել է, որ աջակցում է «կանադական ոճի համակարգին»[17], որը արտոնություններ կտա որակավորված ներգաղթյալներին ՝ համեմատած ոչ որակավորված ներգաղթյալների հետ[26]:

Եվրոպական միություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այն լայնորեն պաշտպանում է Եվրամիությանը Գերմանիայի անդամակցության շարունակումը, սակայն կոչ է անում դուրս գալ դրանից` տնտեսապես թույլ պետություններին, ինչպիսին Հունաստանն է[17]։ Չնայած ԵՄ-ին Գերմանիայի անդամակցության վերաբերյալ իր դիրքորոշմանը, Նա կարծում է, որ Գերմանիան պետք է դուրս գա եվրոգոտուց[17]: Նա նաև հայտարարել է, որ Բրեքսիթ-ը «մոդել էր Գերմանիայի համար, որ կարելի է նման սուվերեն որոշումներ կայացնել»[27]:

ԼԳԲՏ խնդիրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վայդելը հայտարարել է, որ համաձայն չէ սեռական հասունությունից առաջ սեքսուալության քննարկման հետ՝ ասելով, որ «Ես չեմ ուզում, որ իրենց գենդերային ապուշությամբ կամ վաղ սեռականացման դասերով որևէ մեկը մոտենա իմ երեխաներին»[17]:

Նա նաև իր անհամաձայնությունն է հայտնել նույնասեռ ամուսնությունների օրինականացմանը ՝ ասելով, որ կողմ է «ավանդական ընտանիքի» պաշտպանությանը, ինչպես նաև աջակցում է «այլ ապրելակերպին»[17]: Նա հայտարարել է, որ աջակցում է իրավաբանորեն ճանաչված հարաբերությանը գեյ և լեսբուհի զույգերի համար ՝ նշելով, որ ինքը լեսբուհի է և իրավաբանորեն ճանաչված հարաբերության մեջ է մեկ այլ կնոջ հետ[10][28]:

Տնտեսական հարցեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նա վճռականորեն պաշտպանում է տնտեսական լիբերալիզմը և Մեծ Բրիտանիայի նախկին վարչապետ Մարգարետ Թետչերին օրինակելի է համարում[29]:

Նա կողմ է հարկերի կրճատմանը, անշարժ գույքի հարկի վերացմանը և դեմ է նվազագույն աշխատավարձին[30]:

Շրջակա միջավայր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նա կասկածներ է հայտնել գլոբալ տաքացման վերաբերյալ[31]:

Հակասություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միջադեպ «քաղաքական կոռեկտություն» հեռուստաշոուի ժամանակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականի ապրիլին Վայդելը դեմ էր արտահայտվել քաղաքական կոռեկտությանը ՝ ասելով, որ այն իր տեղն ունի «պատմության աղբանոցում»[32]: Ի պատասխան ապրիլի 27-ին extra 3 երգիծական հաղորդման հաղորդավար Քրիստիան Էրինգը խոսել է այս մասին այսպես. «Եկեք վերջ տանք քաղաքական կոռեկտությանը: Նացիստական ողջույնը ճիշտ է: Արդյո՞ք դա բավականաչափ սխալ էր: Հուսով եմ ՝ այո»[32]: Վայդելը դատի է տվել հեռուստաալիքին՝ պահանջելով արգելել ծրագրի կրկնակի ցուցադրումը մայիսի 17-ին Համբուրգի շրջանային դատարանը վճիռ է կայացրել նրա դեմ ՝ հայտարարելով, որ հասարակական գործիչը պետք է հանդուրժի չափազանցված քննադատությունը[33]։ Վայդելը չհամաձայնել է որոշման հետ և խոստացել այն ներկայացնել Oberlandesgericht (Բարձրագույն դատարան)[34]: 2017 թվականի դեկտեմբերի դրությամբ հետագա գործողություններ չեն իրականացվել[32]:

Անօրինական ներգաղթի միջադեպ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականի սեպտեմբերին Die Zeit-ի զեկույցում ասվում էր, որ Վայդել ապօրինի վարձել է սիրիացի փախստականի, որպեսզի տնային գործեր անի Շվեյցարիայում գտնվող իր տանը: Զեկույցում նաև ասվում էր, որ ապաստան հայցողը չունի գրավոր աշխատանքային պայմանագիր, ինչպես նաև նրա աշխատանքի համար ապրանքագրեր չեն եղել: Վայդելը թվիթերում պատասխանել է, որ Die Zeit-ի զեկույցը «կեղծ լուր» է և «կեղծ», իսկ Վայդելի փաստաբանը հայտարարել է, որ Վայդելը իր տանը որպես հյուր սիրիացի է պահել, բայց ոչ որպես բանվոր[35][36][37]:

Սահմանային ռևիզիոնիզմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2023 թվականի հունիսին Վայդելը մեկնաբանել է նախկին Արևելյան Գերմանիայում ընտրական հարցումների արդյունքները ՝ ասելով, որ ԱԴՀ-ն մեծ աջակցություն ունի տարածաշրջանում: Այնուամենայնիվ, նա տարածաշրջանն անվանել է Mitteldeutschland (Կենտրոնական Գերմանիա)՝ ենթադրելով, որ այսպես կոչված վերադարձված տարածքները Գերմանիայի մաս են կազմում, ինչը հակասություններ առաջացրեց լեհ քաղաքական գործիչների շրջանում[38]:

Միջադեպ Պոտսդամի հանդիպման ժամանակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2024 թվականի հունվարին պարզվել է, որ Ռոլանդ Հարթվիգը, որը նշանակվել էր Վայդելի խորհրդական, մասնակցել է գերմանացի far-right activist-ների հետ վիճահարույց հանդիպմանը, որտեղ ներկայացվել են Գերմանիայում ապրող միլիոնավոր մարդկանց, այդ թվում՝ Գերմանիայի քաղաքացիություն ունեցողներին արտաքսելու ծրագրերը ու քննարկել։ Սրա հետևանքով Վայդելն աշխատանքից ազատել է Հարթվիգին իր խորհրդականի պաշտոնից[39]:

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վայդելը հարաբերությունների մեջ է Սառա Բոսարդի հետ, մի կնոջ, որը ապրում է Շվեյցարիայի Այնզիդելն քաղաքում և ծագումով Շրի Լանկայից է.նա աշխատում է որպես կինոպրոդյուսեր: Վայդելն ապրում է ինչպես Բեռլինում, այնպես էլ Այնզիդելնում, և 2017 թվականին հայտարարել է, որ հիմնականում բնակվում է Բեռլինում։ Նա և իր զուգընկերն ունեն քաղաքացիական ամուսնություն և ունեն երկու որդեգրված երեխա[40][41][42]:

Ընտրված հրապարակում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետության կենսաթոշակային համակարգը: Բարեփոխումների տարբերակները կարգի տեսության տեսանկյունից՝ ռիսկի հանդուրժողականությունը բարձրացնելու համար (=աշխատություններ ազգային տնտեսության վերաբերյալ. Հատոր 60): P. C. O. հրատարակչություն, Բայրոյթ, 2011, 978-3-941678-25-5.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ Deutschlandfunk (18 June 2022). «Alice Weidel und Tino Chrupalla zum Führungsduo der AfD gewählt». Deutschlandfunk. Վերցված է 26 June 2023-ին.
  2. ↑ Grieshaber, Kirsten (23 April 2017). «Germany's AfD party elects Alexander Gauland and Alice Weidel as general election candidates». The Independent. Արխիվացված օրիգինալից 27 April 2017-ին. Վերցված է 1 May 2017-ին.
  3. ↑ Der Spiegel (25 May 2021). «Weidel und Chrupalla zu Spitzenkandidaten der AfD gewählt». Der Spiegel. Վերցված է 26 June 2023-ին.
  4. ↑ SWR (17 July 2022). «Chaos im Kampf um AfD-Landesvorsitz in BW - völkisch-national orientierte Kräfte gestärkt». SWR. Վերցված է 26 June 2023-ին.
  5. ↑ Jürgen Abel (24 May 2004). «Bayreuther Ökonom: Im Wissenschaftswettbewerb eindeutig positionieren und Stärken herausarbeiten» (գերմաներեն). Վերցված է 3 August 2019-ին.
  6. ↑ 6,0 6,1 Marc Felix Serrao (2 March 2017). «ALICE WEIDEL IM PORTRÄT: Alternative zu Höcke». Faz.net (գերմաներեն). Վերցված է 3 August 2019-ին.
  7. ↑ Pepping, Dagmar (26 July 2016). «Alice Weidel - Hoffnungsträgerin der AfD» (գերմաներեն). NDR. Վերցված է 1 May 2017-ին.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Becker, Sven (4 May 2017). «How Far to the Right Is Alice Weidel?». Der Spiegel. Վերցված է 24 September 2017-ին.
  9. ↑ «Germany's far right preaches traditional values. Can a lesbian mother be its new voice?». The Washington Post. 15 May 2017. Վերցված է 29 September 2017-ին.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Luyken, Jörg (11 May 2017). «'Merkel is insane': meet the woman leading the AfD into the elections». The Local. Վերցված է 24 September 2017-ին.
  11. ↑ Schuster, Kathleen (4 September 2017). «AfD's Alice Weidel: The pride of the populists, a mystery to everyone else». dw.com. Վերցված է 21 September 2017-ին.
  12. ↑ «Publizierte Dissertationen aus der Promotionsförderung» (գերմաներեն). Վերցված է 3 August 2019-ին.
  13. ↑ Susanne Koelbl (28 July 2008). «Terrorism Interview with German Interior Minister Wolfgang Schäuble: 'We Could Be Struck at Anytime'». Der Spiegel. Վերցված է 29 May 2010-ին.
  14. ↑ Andreas Clasen (27 April 2016). «"Mit völkischem Gerede kann ich nichts anfangen"» (գերմաներեն). Südwest Presse. Արխիվացված է օրիգինալից 7 January 2017-ին. Վերցված է 3 August 2019-ին.
  15. ↑ Pascal Beucker (18 March 2016). «Marktradikal und blank». Die Tageszeitung (գերմաներեն).
  16. ↑ Sabine am Orde (9 September 2017). «AfD-Politikerin Alice Weidel: Die neue Rechte». Die Tageszeitung (գերմաներեն). Վերցված է 3 August 2019-ին.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 17,6 Ma, Alexandra (22 September 2017). «Meet Alice Weidel, the ex-Goldman Sachs banker who could lead a far-right party to its best German election result since the Nazis». Business Insider. Վերցված է 24 September 2017-ին.
  18. ↑ Melanie Amann; Sven Becker (3 May 2017). «Neue AfD-Spitzenkandidatin Wer ist Alice Weidel?». Der Spiegel (գերմաներեն). No. 18/2017. Վերցված է 3 August 2019-ին.
  19. ↑ «Cosmopolitan Lesbian Turns Far-Right Agitator». 20 September 2017. Արխիվացված է օրիգինալից 23 September 2017-ին. Վերցված է 22 September 2017-ին.
  20. ↑ Alan Posener: Diese Geste finden „gemäßigte" AfDler verfassungsfeindlich, WeltN24, 3. Oktober 2017.
  21. ↑ Sabine Am Orde: „Alternative Mitte" gegen „Flügel", taz, 6. Oktober 2017.
  22. ↑ Orde, Sabine am (2021-03-10). «Immobilienhai Henning Conle: Der große AfD-Finanzier?». Die Tageszeitung: taz (գերմաներեն). ISSN 0931-9085. Վերցված է 2023-08-07-ին.
  23. ↑ 23,0 23,1 Riedel, Katja (2021-09-20). «AfD: Strafverfahren im Parteispendefall um Alice Weidel eingestellt». Süddeutsche.de (գերմաներեն). Վերցված է 2023-08-08-ին.
  24. ↑ AfD Christian Weidel
  25. ↑ «SZ-Online: Weidel provoziert Kirchen mit Vergleich zur Nazi-Zeit». 9 April 2018. Արխիվացված է օրիգինալից 9 April 2018-ին. Վերցված է 9 December 2020-ին.
  26. ↑ Wildman, Sarah (5 June 2017). «The German far right is faltering. They're hoping a lesbian mom can reenergize the party». Vox. Վերցված է 24 September 2017-ին.
  27. ↑ Connolly, Kate (2024-01-22). «Far-right AfD leader vows to campaign for Brexit-style EU exit vote in Germany». The Guardian (բրիտանական անգլերեն). ISSN 0261-3077. Վերցված է 2024-05-23-ին.
  28. ↑ AfD campaigns against homosexuals and transsexuals
  29. ↑ «Germany's far-right AfD leader: 'Margaret Thatcher is my role model'». TheGuardian.com. 29 October 2017.
  30. ↑ «Die Positionen der AfD-Spitzenkandidatin». Manager Magazin (գերմաներեն). 25 April 2017. Վերցված է 30 December 2022-ին.
  31. ↑ «ZEIT ONLINE | Lesen Sie zeit.de mit Werbung oder im PUR-Abo. Sie haben die Wahl».
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 Charter, David (18 May 2017). «TV show's 'Nazi slut' jibe at politician is legal, say judges». The Times. Berlin. Վերցված է 18 May 2017-ին.
  33. ↑ «AfD leader loses case versus German TV show that calls her 'Nazi bitch'». Reuters. 17 May 2017. Վերցված է 13 August 2018-ին.
  34. ↑ «Satiriker darf AfD-Frau Weidel als "Nazi-Schlampe" bezeichnen». sueddeutsche.de (գերմաներեն). 17 May 2017. ISSN 0174-4917. Վերցված է 17 May 2017-ին.
  35. ↑ «German far-right leader accused of illegally hiring Syrian refugee: report». POLITICO (ամերիկյան անգլերեն). 13 September 2017. Վերցված է 25 September 2017-ին.
  36. ↑ «Far-right AfD leader Alice Weidel 'employed Syrian refugee as cleaner'». Deutsche Welle (անգլերեն). Վերցված է 25 September 2017-ին.
  37. ↑ «Lead election candidate of far-right German party secretly employed Syrian asylum seeker as cleaner». The Independent (բրիտանական անգլերեն). 13 September 2017. Արխիվացված օրիգինալից 14 September 2017-ին. Վերցված է 25 September 2017-ին.
  38. ↑ «Niemiecka polityk wywołała oburzenie swoim wpisem. Beata Szydło komentuje». pap.pl (լեհերեն). Polish Press Agency. 9 June 2023. Վերցված է 28 December 2023-ին.
  39. ↑ «German far-right party assailed over report of extremist meeting». AP News (անգլերեն). 2024-01-18. Վերցված է 2024-02-07-ին.
  40. ↑ «AfD-Kandidatin Alice Weidel mit Coming-out auf der Wahlkampf-Bühne: "Ich bin homosexuell"». RTL Next (գերմաներեն). 21 September 2017. Վերցված է 21 September 2017-ին.
  41. ↑ Steiner, Thomas (23 April 2017). «Das neue Gesicht der AfD: Wer ist eigentlich Alice Weidel?». Badische Zeitung (գերմաներեն). Վերցված է 1 May 2017-ին.
  42. ↑ «AfD-Frontfrau Alice Weidel hat einen Wohnsitz in der Schweiz». Die Welt (գերմաներեն). 29 April 2017. Վերցված է 6 September 2017-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Armine_Sarukhanyan/Ավազարկղ24&oldid=9982768» էջից