Լյուբոմիր Լյուբոևիչ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Լյուբոմիր Լյուբոևիչ
Љубомир Љубојевић
2010 թվականին Ամստերդամում
Պետություն(ներ)Հարավսլավիա Հարավսլավիա
Սերբիա Սերբիա
Ծննդյան ամսաթիվնոյեմբերի 2, 1950(1950-11-02) (73 տարեկան)
ԾննդավայրՈւժիցե
ԿոչումԳրոսմայստեր (1971)
Միջազգային վարպետ (1970)
Առավելագույն վարկանիշ2645 (հունվար 1983)
Ներկայիս վարկանիշ2571
ՖԻԴԵ համար900010
365chessLjubomir_Ljubojevic
Chesstempo համար121517
ICCF համար121517
Մասնակցել էՇախմատային օլիմպիադա 1972[1], Շախմատային օլիմպիադա 1974[1], Շախմատային օլիմպիադա 1978[1], Շախմատային օլիմպիադա 1980[1], Շախմատային օլիմպիադա 1982[1], Շախմատային օլիմպիադա 1984[1], Շախմատային օլիմպիադա 1986[1], Շախմատային օլիմպիադա 1988[1], Շախմատային օլիմպիադա 1990[1], Շախմատային օլիմպիադա 1994[1], Շախմատային օլիմպիադա 1998[1] և Շախմատային օլիմպիադա 2002[1]
 Ljubomir Ljubojević Վիքիպահեստում

Լյուբոմիր Լյուբոևիչ (սերբ.՝ Љубомир Љубојевић, Ljubomir Ljubojević; Նոյեմբերի 2 1950, Ուժիցե) — սերբիական, ավելի վաղ հարավսլավիական շախմատիստ , գրոսմայստեր (1971) , ուժեղագույնը երկրում սկսած 1970-1980-ականա թվականները։

Առաջին խոշոր շախմատային հաջողությունների հասել է 1970 թվականին. Եվրոպայի երիտասարդական առաջնությունում, գրավել է 2-րդ տեղը (Գրոնինգեն) և 1-2-ը միջազգային մրցաշարում Սարաևոյում։ 21 տարեկան հասակում լրացրել է գրոսմայստերի նորմա՝ Վերնյաչկա-Բանյա միջազգային խոշոր մրցույթում (1971, 2-րդ տեղ)։ Լավագույն արդյունքները ցուցաբերել է Հարավսլավիայի առաջնությունների ժամանակ՝ 1977-1-2-րդ, 1982-1-ին տեղ։

Հարավսլավիայի ազգային թիմի, 12 -րդ Օլիմպիական խաղերի մասնակից (1972-1974,1978-1990, 1994, 1998, 2002): Սկոպյեյի 20-րդ Օլիմպիական խաղերում (1972) ,նա ցուցաբերել է լավագույն արդյունքը իր տախտակի վրա, իսկ 25-րդ՝ Լյուցեռնում (1982)՝3-րդը։

4 միջզոնալ մրցաշարի մասնակից է. լավագույն արդյունքը`Մանիլա (1976) 5-6-րդ տեղ։ Մրցախաղում 1979 թվականին հաղթել է Գլիգորիչ Սվետոզարին 5½ : 4½ արդյունքով։

1970-ականների կեսերից հաջող ելույթ է ունեցել մի շարք խոշոր շախմատային մրցումներում. Տիսսայդ (1972) ՝ 2-րդ, Լաս-Պալմաս (1974, 1975) և Մանիլա (1975)՝ 1-ին, Միլան (1979)՝ 2—4-րդ տեղ (Անատոլի Կարպովի և Տիգրան Պետրոսյանի հետ)։ Մոնրեալում (1979) «աստղեր» մրցաշարում՝ 4-րդ տեղ։

Լավագույն արդյունքներ այլ միջազգային մրցույթների .Ցյուրիխ (1970)՝ 1-ին, Չաչակ (1970) և Պալմա (Մալորկա , 1971)՝1—2-րդ, Օլոտ (1972) ՝ 1-ին, Լանսարոտե և Հիլվերսում (1973)՝ 3-րդ, Մանիլա (1973)՝ 2-րդ, Օրենսե և Մոնրեալ (1974), Ամստերդամ (1975), Վեյկ ան Զեե (1976) և Տիտով -Ուժիցե (1978)՝ 1-ին, Բուենոս Այրես և Սան Պաուլո (1979) ՝1—2-րդ, Մար դել Պլատա (1981)՝ 2-րդ, Տիլբուրգ (1981) ՝ 2-րդ, Լոնդոն (1982) ՝4—7-րդ, Բուգոյնո (1982 և 1986)՝ 2—3-րդ, Թուրին (1982) ՝ 3—4-րդ, Տիլբուրգ (1983, 1985 և 1986)՝ 2—3-րդ, Ռեջո նել Էմիլիյա (1985/1986)՝ 1—3-րդ, Վեյկ-ան-Զեե (1986)՝ 2—4-րդ, Ամստերդամ (1986)՝ 1-ին, Բրյուսել (1987) ՝1—2-րդ, Բիլբաո (1987)՝ 3—4-րդ, Բելգրադ (1987)՝ 1-ին տեղ ։ ԽՍՀՄ մրցախաղի մասնակից՝ աշխարհի շախմատիստներից ընտրված թիմ (1984, Լոնդոն, 4-րդ տախտակ)։

1982 թվականի հունիսից Միխայիլ Չիգորինի խորհրդանշանակ ակումբի անդամ, աշխարհի առաջնության չեմպիոն։

Սուր կոմբինացիոն ոճի շախմատիստ։ Նրա խաղը բնութագրվել է մշտական ​​որոնման նախաձեռնությամբ, հարձակման սրամտությամբ, պաշտպանության հաստատակամությամբ։

Վարկանիշի փոփոխության գծապատկեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Էլոյի վարկանիշի փոփոխություններ[2]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 OlimpBase
  2. Էլոյի վարկանիշը ՖԻԴԵ ցանկերից։ Աղբյուրներ՝ fide.com, benoni.de, olimpbase.org

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Եվ սիրո ամենաբարձր ձևը (Հարցազրույց Լյուբոմիր Լյուբոևիչի հետ) // «64 — շախմատի տեսություն »։ 1987 — № 20, էջ 8—10 :
  • Շախմատ։ Հանրագիտական ​​բառարան /գլ. խմբագիր Ա.Ե. Կարպով.-Մ. Սովետական հանրագիտարան, էջ 225. — 624 էջ , 100 000 օրինակ , ISBN 5-85270-005-3:
  • Ատարով Ե.«Ես կյանքում շատ նյարդեր կորցրեցի» (Հարցազրույց Լյուբոմիր Լյուբոևիչի հետ)։ // «64 — շախմատի տեսություն »։ 1995 , № 7, էջ 20—21:

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]