Գրիգոլ Մգալոբլիշվիլի

	Գրիգոլ Մգալոբլիշվիլի; վրաց.՝ გრიგოლ ზურაბის ძე მგალობლიშვილი
Կրթություն՝	Լինկոլն Քոլեջ, Թբիլիսիի պետական համալսարան, Օքսֆորդի համալսարան և Ստամբուլի համալսարան
Մասնագիտություն՝	քաղաքական գործիչ և դիվանագետ
Դավանանք	Վրաց ուղղափառ եկեղեցի
Ծննդյան օր	հոկտեմբերի 7, 1973 (50 տարեկան)
Ծննդավայր	Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Վրաստան
Ի ծնե անուն	վրաց.՝ გრიგოლ მგალობლიშვილი
Ինքնագիր
Grigol Mgaloblishvili

Գրիգոլ (Գրիգորի) Զուրաբովիչ Մգալոբլիշվիլի (վրաց.՝ გრიგოლ ზურაბის ძე მგალობლიშვილი, հոկտեմբերի 7, 1973(1973-10-07), Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), վրացի դիվանագետ և պետական գործիչ, 2008 թվականի նոյեմբերի 1-ից մինչև 2009 թվականի փետրվարի 6-ը Վրաստանի վարչապետ։ 2004-2008 թվականերին Թուրքիայում Վրաստանի դեսպանը^[1]^[2]։

Վաղ կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրիգոլ Մգալոբլիշվիլին ծնվել է 1973 թվականի հոկտեմբերի 7-ին Թբիլիսիում։ 1990-1995 թվականներին սովորել է Թբիլիսիի պետական համալսարանի՝ արևելագիտության ֆակուլտետի՝ «Արևելքի երկրների լեզուները» մասնագիտությունը։ 1992-1993 թվականներին սովորել է նաև Ստամբուլի համալսարանի օտար լեզուների ֆակուլտետում։

1995 թվականին Մգալոբլիշվիլին միացել է Վրաստանի առևտրային առաքելությանը Թուրքիայում, իսկ 1996 թվականին տեղափոխվել է Վրաստանի արտաքին գործերի նախարարության Արևմտյան Եվրոպայի վարչություն, որտեղ զբաղեցրել է՝ երկրորդ, ապա առաջին քարտուղարի պաշտոնները։ Որոշ տեղեկությունների համաձայն՝ 1998 թվականին Մգալոբլիշվիլին ավարտել է Վրաստանի ՆԱՏՕ-ի պաշտպանական քոլեջը։ 1998-2002 թվականներին Մգալոբլիշվիլին աշխատել է որպես Թուրքիայում Վրաստանի դեսպանատան, մինչև 2000 թվականը՝ որպես առաջին քարտուղար, այնուհետև որպես քաղաքական խորհրդական։

2002-2003 թվականներին Մգալոբլիշվիլին լրացուցիչ վերապատրաստում է անցել Օքսֆորդի համալսարանի դիվանագիտական հարաբերությունների ֆակուլտետում, այնուհետև վերադարձել է Արտաքին գործերի նախարարություն, որտեղ 2003-2004 թվականներին եղել է ԱՄՆ-ի, Կանադայի և Լատինական Ամերիկայի դեպարտամենտի փոխտնօրեն։ Իսկ 2004 թվականին որոշ ժամանակ ղեկավարել է Եվրոպական հարցերի և եվրոպական ինտեգրման վարչությունը։

2004 թվականի ամռանը Վրաստանը նշանակել է 11 դեսպան Եվրոպայի, Մերձավոր Արևելքի և Կենտրոնական Ասիայի երկրներում, որոնք, ԱԳ նախարար Սալոմե Զուրաբիշվիլիի խոսքերով, պետք է դառնան «նոր ոճի դեսպաններ»։ Նրանց թվում է եղել նաև Մգալոբլիշվիլին, որը նշանակվել է Թուրքիայում Վրաստանի դեսպան։ 2006 թվականից սկսել է միաժամանակ ներկայացնել Վրաստանը Ալբանիայում և Բոսնիա և Հերցեգովինայում։

Մգալոբլիշվիլին զգալի ջանքեր է գործադրել Թուրքիայի և Վրաստանի միջև ապրանքաշրջանառությունն ավելացնելու համար՝ հատկապես ընդգծելով կոռուպցիայի դեմ պայքարը և «նախորդ վարչակազմի թուլության» հետքերը։ Թուրքիայում նրա դեսպան եղած ժամանակ երկու երկրների միջև վիզային ռեժիմը մեղմացվել է, սկսվել է Կարս-Թբիլիսի երկաթուղու նախագծի զարգացումը և Բաթումի օդանավակայանի վերակառուցումը, որին զգալի մասնակցություն է ունեցել Թուրքիան։ Մգալոբլիշվիլիի գործունեությունը կապված է նաև Ադրբեջանից Թուրքիա բնական գազի տարանցման վրա Վրաստանի քվոտայի մեծացման հետ։

Վրաստանի վարչապետ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2008 թվականի հոկտեմբերի 27-ին Վրաստանի նախագահ Միխեիլ Սաակաշվիլին հայտարարել է, որ Մգալոբլիշվիլիին առաջարկում է որպես Վրաստանի նոր վարչապետ՝ փոխարինելու Լադո Գուրգենիձեին։ Միևնույն ժամանակ, Սաակաշվիլին Մգալոբլիշվիլիին բնութագրել է որպես «ներդրումներ ներգրավելու փորձագետ»։ Վարչապետի փոփոխությունը մամուլում ասոցացվել է ընդդիմության կողմից Սաակաշվիլիի վարչակազմի հասցեին քննադատությունների աճով, ինչը հանգեցրել է 2008 թվականի օգոստոսին Վրաստանում պատերազմին։ Հոկտեմբերի վերջին Մգալոբլիշվիլին դիտարկել է կոալիցիոն կառավարություն ստեղծելու հնարավորությունը, որը կարող է ներառել ընդդիմության ներկայացուցիչներ։ Միևնույն ժամանակ, ընդդիմությունը մատնանշել է Մգալոբլիշվիլիի քաղաքական անդեմությունը և նրան անվանել է «մուգ ձի»։

Նոյեմբերի 1-ին Մգալոբլիշվիլիի թեկնածությունը հաստատել է Վրաստանի խորհրդարանը։ Կառավարության նոր ղեկավարի գալուստով կառավարությունում փոխվել են միայն փախստականների, բնապահպանության, արդարադատության և մշակույթի նախարարները, իսկ ուժային նախարարները (ըստ ընդդիմության՝ Ռուսաստանի հետ պատերազմում Վրաստանի պարտության համար պատասխանատու) մնացել են իրենց պաշտոններում, իսկ ընդդիմության ներկայացուցիչները պաշտոններ չեն ստացել։

Մգալոբլիշվիլիի կառավարության հիմնական խնդիրներից մեկը հայտարարվել է գործազրկության կրճատումն ու աղքատության հաղթահարումը, ինչպես նաև ներդրումների ներգրավումը, որոնք նվազել էինՎրաստանի պատերազմից հետո։ Մգալոբլիշվիլին կառավարության հիմնական գերակայություններն անվանել է տնտեսության, հասարակության, լրատվամիջոցների և դատարանների ազատությունը։ Արդեն նոյեմբերի 10-ին Մգալոբլիշվիլին հաստատել է իր կառավարության հակառուսական կողմնորոշումը՝ Ռուսաստանին մեղադրելով օգոստոսի 12-ին Ռուսաստանի և Վրաստանի միջև հրադադարի մասին համաձայնագրի կոպիտ խախտման մեջ։

2008 թվականի դեկտեմբերի վերջին, ըստ մի շարք լրատվամիջոցների, Մգալոբլիշվիլիի և նախագահ Սաակաշվիլիի միջև վիճաբանություն է տեղի ունեցել, որի արդյունքում Սաակաշվիլին նույնիսկ հարվածել է վարչապետին և հեռախոս նետել նրա վրա^[3]^[4]^[5]։ Միջադեպի պատճառները չեն բացահայտվում։ Հաղորդվում է, որ դեռ այն ժամանակ Մգալոբլիշվիլին պատրաստվում էր հրաժարական տալ, սակայն նախագահը չի ընդունել դա^[6]^[7]։

2008 թվականի վերջին ԶԼՄ-ներում տեղեկություններ հայտնվեցին Մգալոբլիշվիլիի առողջության վատթարացման մասին։ Վրացի բժիշկների առաջարկությամբ վարչապետը մեկնել է Գերմանիա, որտեղ ենթարկվել է համալիր բուժզննման և ախտորոշվել է նեֆրոպաթիա։ 2009 թվականի հունվարի 30-ին Մգալոբլիշվիլին առողջական պատճառներով հրաժարական է տվել։ Նա նշել է, որ երկարատև բուժման կարիք ունի և մեկուկես-երկու ամիս չի կարողանա կատարել իր պարտականությունները։ Միխեիլ Սաակաշվիլին ափսոսանք է հայտնել, որ Մգալոբլիշվիլին ստիպված է եղել հրաժարական տալ, և վարչապետի պաշտոնում առաջադրել է Նիկոլոզ Գիլաուրիին, որը նախկինում զբաղեցրել է ֆինանսների նախարարի պաշտոնը։ Փետրվարի 6-ին Վրաստանի խորհրդարանը հաստատել է նախարարի նոր կաբինետի կազմը՝ Գիլաուրիի գլխավորությամբ։

2009 թվականի մարտի կեսերին Մգալոբլիշվիլիի ապաքինվել է։ 2009 թվականի հունիսի 22-ին Սաակաշվիլին նախկին վարչապետին առաջադրել է ՆԱՏՕ-ում Վրաստանի մշտական ներկայացուցչի պաշտոնում։ Հունիսի 26-ին Վրաստանի խորհրդարանը հաստատել է Մգալոբլիշվիլիին նոր պաշտոնում։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բացի իր մայրենի վրացերենից, տիրապետում է նաև ռուսերենին, անգլերենին, թուրքերենին և գերմաներենին^[8]։ Ամուսնացած է, ունի երկու երեխա։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ New Ambassadors to NATO, Armenia Approved. Civil Georgia. 26 June 2009
↑ PM Mgaloblishvili Resigns. Civil Georgia. 30 January 2009
↑ Georgia President Saakashvili 'punched' prime minister in the face. The Daily Telegraph. 2008-12-26
↑ PM Back on Work, Responds on Press Reports. Civil Georgia. 12 January 2009
↑ Saakashvili on PM’s Media Speculation. Civil Georgia. 13 January 2009
↑ «Lenta.ru Саакашвили побил нового премьер-министра Грузии». Արխիվացված օրիգինալից 2008 թ․ դեկտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2008 թ․ դեկտեմբերի 27-ին.
↑ Известия. Саакашвили побил нового премьера Грузии
↑ Ministry of Foreign Affairs of Georgia. Mission of Georgia to NATO: Biography of Head of Mission Grigol Mgaloblishvili. 2011-04-10. ([URL:http://nato.mfa.gov.ge/index.php?lang_id=ENG&sec_id=164]). Accessed: 2011-04-10. (Archived by WebCite®)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Գրիգոլ Մգալոբլիշվիլի» հոդվածին։

[civilge1-1] New Ambassadors to NATO, Armenia Approved. Civil Georgia. 26 June 2009

[2] PM Mgaloblishvili Resigns. Civil Georgia. 30 January 2009

[3] Georgia President Saakashvili 'punched' prime minister in the face. The Daily Telegraph. 2008-12-26

[4] PM Back on Work, Responds on Press Reports. Civil Georgia. 12 January 2009

[5] Saakashvili on PM’s Media Speculation. Civil Georgia. 13 January 2009

[6] «Lenta.ru Саакашвили побил нового премьер-министра Грузии». Արխիվացված օրիգինալից 2008 թ․ դեկտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2008 թ․ դեկտեմբերի 27-ին.

[7] Известия. Саакашвили побил нового премьера Грузии

[mfa-ga-8] Ministry of Foreign Affairs of Georgia. Mission of Georgia to NATO: Biography of Head of Mission Grigol Mgaloblishvili. 2011-04-10. ([URL:http://nato.mfa.gov.ge/index.php?lang_id=ENG&sec_id=164]). Accessed: 2011-04-10. (Archived by WebCite®)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]