Միդաս
Միդաս (հին հունարեն՝ Μίδας), փռյուգիական թագավորների անուն։
Պատմական Միդասը, որը կռվել է կիմերների դեմ, կառավարել է մ.թ.ա. 7-րդ դարում, իսկ նրա առասպելական նախնին՝ Տրոյական պատերազմից առաջ։
Առասպելական Միդաս
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Միդասը Գորդիոսի և Կիբելայի, ում պաշտամունքը շատ զարգացած էր Պեսինունտում, կամ Տիմոլի (Տմոլա) և Գաղափարի մոր որդին էր, միգդոնացիների թագավորը[1][2][3][4][5]։ Նրա կնոջը նույնացնում էին հռոմեական Բոնա Դեայի հետ[6]։
Մանուկ հասակում մրջյունները սողացել են Միդասի բերանը և ցորենի հատիկներ տեղափոխել այնտեղ[7]։
Կառուցել է Անկիրա քաղաքը։ Օրփեոսը նրան է կտակել իր օրգիաների խորհուրդները[8]։ Միստերիաներում նվիրված է եղել Օրփեոսին և աստվածների խորհուրդները տարածել Փռյուգիայում[9]։ Միդասի գտած խարիսխը գտնվում է Զևսի տաճարում[10]։ Նա առաջինն է գտել անագ և կապար[11]։
Լեգենդը պատմում է ավանակի ականջների մասին, որոնք Ապոլլոնն էր տվել նրան, զայրացած այն բանից, որ երբ նա մրցում էր Պանի (կամ Մարսիոսի) հետ, Միդասը նախապատվությունը տալիս էր վերջինիս։ Երբ Ապոլլոնը մրցում էր Պանի հետ սրինգ նվագելու մեջ, Թիմոլը հաղթանակը շնորհեց Ապոլլոնին, և Միդասը խոսեց հօգուտ Պանի[12]։ Միդասի վարսավիրը իմացավ ավանակի ականջների մասին և չկարողանալով իր մեջ պահել այդ գաղտնիքը՝ փոս փորեց և մեջը շշնջաց, որ Միդաս թագավորն ունի ավանակի ականջներ (որոշ վարկածների համաձայն՝ ականջներն այծի էին, այլ ոչ թե ավանակի)[13]։ Հետո փոսից աճեց մի եղեգ, որը, ըստ մի վարկածի, սոսափյունով հայտնում էր վարսավիրի ասածը, իսկ մեկ այլ վարկածի համաձայն՝ այդ եղեգից մի տղա սրինգ է պատրաստել, որն էլ պատմել է գաղտնիքը։ Այս լեգենդը, որն ավարտվում է ճշմարտությունն ասող սրնգի կերպարով, հիմք է հանդիսացել Տրոյան արքայի մասին ժողովրդական հեքիաթի համար՝ տարածված հարավսլավոնների շրջանում (բուլղար․՝ Цар Троян, Цар с магарешките уши, մակեդոներեն՝ և սերբախորվաթ․՝ Цар Тројан, սերբախորվաթ․՝ У цара Тројана козје уши)[14][15]:
Մեկ այլ լեգենդ պատմում է, թե ինչպես է Միդասը ձեռք բերել «ոսկե նվեր»։ Երբ Դիոնիսոսն իր բանակով շարժվել է դեպի Հնդկաստան, Սիլենը մոլորվել է։ Միդասի մարդիկ նրան անտառում հարբած են գտել։ Միդասը սիրով դիմավորել է Սիլենին, զրուցել նրա հետ և 10 օր հետո վերադարձրել Դիոնիսոսին, որը ուրախացել է՝ իմանալով, որ իր ուսուցչին ողջ և առողջ են գտել։ Որպես պարգև՝ Դիոնիսոսը Միդասին առաջարկել է այն, ինչ նա կցանկանար։ Միդասը ավելի լավ բան չէր կարող ցանկանալ, քան խնդրել, որ այն ամենը, ինչին դիպչի, վերածվի մաքուր ոսկու։ Այդ ցանկությունը Դիոնիսոսը միանգամից կատարել է։ Միդասը որոշել է ստուգել իր նվերը. նա դիպել է կաղնու ճյուղին և այն ոսկի է դարձել, նա քար է վերցրել, և նույնն է պատահել։ Երբ Միդասը վերադարձել է արքունիք, հրամայել է խնջույք կազմակերպել՝ ի պատիվ իր նոր նվերի։ Բայց երբ նա ուտելիք և խմիչք է վերցրել, դրանք նույնպես ոսկի են դարձել։ Միդասը, վախենալով սովից մահանալուց, գնացել է Դիոնիսոսի մոտ և աղաչել նրան հետ վերցնել այդ նվերը։ Դիոնիսոսը խղճացել է նրան։ Նա հրամայել է Միդասին լողալ Պակտոլ գետում, որին սկսել են կոչել Քրիսորոյ (Ոսկեբեր)։ Միդասն ազատվել է իր նվերից, իսկ գետի ջրերում դեռ ոսկու հատիկներ կան[5][11]:
Միդասը ներխուժել է Թրակիա[16]։
Մակեդոնիայում ցուցադրվել են Միդասի պարտեզները, որտեղ գտել էին Սիլենին[17]։ Նա կառավարել է Մակեդոնիայի մի մասում, բայց վտարվել է Կարանի կողմից[18]։
Միդասի գերեզմանի վրա գտնվող արձանագրության մասին մեջբերել է Պլատոնը[19]։ Ըստ Պյութագորասի՝ նրա հոգին հանգրվանել է կրոտոնցի Միլլիուսի մեջ[20]։
Պատմական թագավոր Միդաս (մ.թ.ա. VII դար)
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Հայտնի է եղել իր հարստությամբ[21]։ Նվիրաբերություններ է արել Դելֆիին[22]։ Կոտորել է համաքաղաքացիներին և դարձել բռնակալ[23]։
Նրա կինը՝ Կիմայի Ագամեմնոն թագավորի դուստր Դեմոդիկան, առաջինն է մետաղադրամներ հատել[24]։
Պարտվել է կիմերների կողմից[25]։ Ինքնասպան է եղել՝ ցլի արյուն խմելով[26]։
Մշակույթում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Միխայիլ Ֆոկինի «Միդաս» բալետը՝ Մաքսիմիլիան Շտեյնբերգի երաժշտության հիման վրա (1914)։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т. 2. С. 149—150, Любкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3 т. Т. 2. С. 393—395
- ↑ «Гордий». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link) - ↑ Геродот. История I 16
- ↑ Гесиод, фр. 352 М.-У.
- ↑ 5,0 5,1 «Гигин. Мифы. Тематически объединенные мифы». annales.info. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
- ↑ «Плутарх. Сравнительные жизнеописания. Цезарь». ancientrome.ru (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
- ↑ Цицерон. О дивинации I 78; Элиан. Пёстрые рассказы XII 42
- ↑ «Овидий. Метаморфозы. Книга XI». ancientrome.ru. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
- ↑ Юстин. Эпитома Помпея Трога XI 7, 14; Климент. Протрептик 13, 3
- ↑ «Павсаний. Описание Эллады. Книга I. Гл. 4». ancientrome.ru. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
- ↑ 11,0 11,1 «Гигин. Мифы. Каталоги». annales.info. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
- ↑ «Ликофрон. Александра». ancientrome.ru. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
- ↑ Птолемей Гефестион; Конон. Мифы // Комментарий Д. О. Торшилова в кн. Гигин. Мифы. СПб, 2000. С.231; Овидий. Метаморфозы XI 173—179; Персий. Сатиры I 119—121; Петроний. Сатирикон, фр.28
- ↑ Сказка У царя Трояна козлиные уши! - Сербская народная сказка | Хранители сказок (Hobbitaniya.ru)
- ↑ Сказка «Царь Троян - козлиные уши», detskie-skazki.com
- ↑ «Ликофрон. Александра». ancientrome.ru. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
- ↑ «Геродот. История. Книга VIII. Урания». ancientrome.ru. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
- ↑ Юстин. Эпитома Помпея Трога VII 1, 11
- ↑ «Платон. Федр Перевод, введение, интерпретация, указатель имен, примечания А. А. Глухова. — СПб. Издательство РХГА, 2017 - документ в формате pdf». freedocs.xyz (ռուսերեն). Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.(չաշխատող հղում)
- ↑ «Клавдий Элиан. Пестрые рассказы. Книга IV». ancientrome.ru. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
- ↑ «Тиртей. Фрагменты». ancientrome.ru. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
- ↑ «Геродот. История. Книга I. Клио». ancientrome.ru. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
- ↑ Полиэн. Стратегемы VII 5
- ↑ [https://web.archive.org/web/20201030021308/https://nsu.ru/classics/plato/vorsokratiker.htm «������ ��������� ��������»]. nsu.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հոկտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
{{cite web}}: replacement character in|title=at position 1 (օգնություն) - ↑ Евстафий. Комментарий к «Одиссее» Гомера XI 14 // Вестник древней истории. 1947. № 1. С. 292
- ↑ «Плутарх. Сравнительные жизнеописания. Тит Фламинин». ancientrome.ru. Վերցված է 2020 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Мидас». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Միդաս» հոդվածին։ |
| ||||||
