Jump to content

Լիվիու Դրագնեա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Լիվիու Դրագնեա
ռումիներեն՝ Liviu Nicolae Dragnea
 
Կուսակցություն՝ Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցություն, Democratic Party? և Alliance for the Homeland?
Կրթություն՝ Կարոլ I-ի անվան ազգային պաշտպանական համալսարան, Բուխարեստի պոլիտեխնիկական համալսարան և Բուխարեստի տնտեսական հետազոտությունների ակադեմիա
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ, թմբկահար, խոհարար, յություբեր, տիկտոկեր, ինֆլյուենսեր և political boss
Դավանանք Ռումինական ուղղափառ եկեղեցի
Ծննդյան օր հոկտեմբերի 28, 1962(1962-10-28)[1] (62 տարեկան)
Ծննդավայր Gratia, Teleorman County, Ռումինիա
Քաղաքացիություն  Ռումինիա
Ի ծնե անուն ռումիներեն՝ Liviu Nicolae Dragnea
Ամուսին Bombonica Dragnea?
 
Կայք՝ psd.ro/oameni/nicolae-liviu-dragnea
 
Ինքնագիր Изображение автографа

Լիվիու Նիկոլաե Դրագնեա (ռումիներեն՝ Liviu Dragnea, հոկտեմբերի 28, 1962(1962-10-28)[1], Gratia, Teleorman County, Ռումինիա), ռումինացի ինժեներ և նախկին քաղաքական գործիչ։ Իր կարիերան սկսելով Դեմոկրատական կուսակցությունում (ԴԿ)՝ միացել է Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցությանը (ՍԴԿ)՝ ի վերջո դառնալով նրա առաջնորդը։ Նախարարի մի քանի պաշտոններ զբաղեցնելուց հետո հրաժարական է տվել կաբինետից 2015 թվականի մայիսին՝ ընտրակեղծիքների գործով դատվածությունից հետո, որի համար 2016 թվականի ապրիլին երկու տարվա պայմանական ազատազրկման է դատապարտվել։

2016 թվականի դեկտեմբերին, այդ տարվա օրենսդրական ընտրություններից հետո, դարձել է Ռումինիայի Պատգամավորների պալատի նախագահ, սակայն մամուլում խոսվել է, որ նա դե ֆակտո Ռումինիայի վարչապետն է[2][3][4][5][6]։ Այս ժամանակահատվածում Ռումինիան ուժեղ տնտեսական աճ է ապրել[7][8][9], սակայն նրա իշխանությունը նշանավորվել է կոռուպցիոն սկանդալներով[10] և ավտորիտար միտումների մեղադրանքներով[11][12], ինչպես նաև անցում դեպի ոչ լիբերալիզմ[5][13][14], որը հանգեցրել է Ռումինիայի հետհեղափոխական պատմության ամենամեծ բողոքի ցույցերին։ 2019 թվականի մայիսին երեքուկես տարով բանտարկվել է՝ դատապարտվելով կեղծ աշխատատեղերում աշխատող երկու կուսակցականների համար վճարումներ կազմակերպելու և պետական գործակալության կողմից վճարվող գումարներ կազմակերպելու համար։ 2021 թվականի հուլիսի 1-ին նրա նկատմամբ հայտարարվել է հետախուզում, նրա ազատազրկման ժամկետը լրացել էր 1 տարի 4 ամիս շուտ։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վաղ տարիք և կրթություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դրագնեան ծնվել է Տելեորման շրջանի Գրատիա քաղաքում և 1981 թվականին Տուրնու Մագուրելեի Յունիրեա մաթեմատիկա-ֆիզիկական ավագ դպրոցում միջնակարգ կրթությունն ավարտելուց հետո ընդունվել է Բուխարեստի պոլիտեխնիկական ինստիտուտ։ 1987 թվականին ավարտել է տրանսպորտի ֆակուլտետը։ Սովորել է նաև Իտալիայի ՆԳՆ պետական կառավարման դպրոցում (1997 թվականի), Բուխարեստի էկոլոգիական համալսարանի կառավարման և պետական կառավարման ֆակուլտետում (2003 թվականին) և Քերոլ I ազգային պաշտպանության համալսարանում (2004 թվականին)[15]։

Տեղական ինքնակառավարման կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դրագնեայի քաղաքական կարիերան սկսվել է 1996 թվականին, երբ ընտրվել է Տուրնու Մագուրելեի քաղաքային խորհրդական[16]։

1996 թվականից մինչև 2000 թվականը, երբ Դրագնեան եղել է Դեմոկրատական կուսակցություն անդամ, նա աշխատել է որպես Տելեորման շրջանի պրեֆեկտ, այնուհետև միացել է Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցությանը, որը հաղթեց 2000 թվականի ընտրություններում[17]։ 2000 թվականին դարձել է Տելեորման շրջանի խորհրդի նախագահ[18], վերընտրվելով 2004, 2008 և 2012 թվականներին[17][19]։ Եղել է Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության մշտական ազգային բյուրոյի և կուսակցության Տելեորման շրջանի մասնաճյուղի անդամ[15]։ 2006 թվականին ընտրվել է կուսակցության փոխնախագահ՝ պետական բարեփոխումների և ապակենտրոնացման հարցերով (այդ տարվա նախագահական իմպիչմենտի հանրաքվեի ձախողումից հետո[20] տապալվել է այդ պաշտոնից), և ղեկավարել է Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության քարոզարշավը 2007 թվականի Եվրախորհրդարանի ընտրություններում[21]։ 2008 թվականի խորհրդարանական ընտրություններից հետո, որոնց համար նա օգնել է վարել քարոզարշավը[18], նշանակվել է Բոկի կաբինետում Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության նախարարների համակարգող, սակայն մեղադրվել է նախարարների և կուսակցության ղեկավարության միջև կապեր պահպանելու համար[15]։

Իրավական և այլ հակասություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2000-ականներից սկսած Դրագնեան բնութագրվել է որպես «տեղական բարոն», որը հզոր ազդեցություն ունի Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցությում[22]։ Օրինակ, 2006 թվականին եղել է մեկն այն անձանցից, ովքեր ստիպել են Ադրիան Նաստասեին հրաժարական տալ կուսակցության ղեկավարի և Պատգամավորների պալատի նախագահի պաշտոնից[17]։ 2008 թվականի վերջի դրությամբ ունեցել է ութ հողամաս (ներառյալ Ազուգայում և Նեվոդարիում), բնակարան, երկու նստավայր և գյուղական տուն, հյուրանոց, և երկու առևտրային սեփականություն Տուրնու Մագուրելում։ Ունի երկու բնակարան, որոնք գտնվում են քաղաքի կենտրոնում, որտեղ նա ապրում է[22]։ Որպես նրա հրաժարականի ևս մեկ հնարավոր դրդապատճառ նշվել է Տելեորման շրջանի «կայսրության» նկատմամբ վերահսկողությունը կորցնելու վախը[23]։

Դրագնեան 2014 թվականին

Ազգային հակակոռուպցիոն տնօրինության (ԱՀՏ) կողմից նրան մեղադրել են փաստաթղթեր կեղծելու մեջ՝ երբ փորձել է մուտք գործել Եվրամիության (ԵՄ) միջոցներ՝ Բուլղարիայի հետ սահմանային նոր անցակետ կառուցելու համար, սակայն մեղադրանքը հետագայում հանվել է[17] ՝ առանց մեծ բացատրության[18]։ Հակասություններ են ծագել նաև շրջանի խորհրդի նախագահի պաշտոնում նրա առաջին ժամկետում։ 2001 թվականին խորհուրդը շատ ցածր գնով սեփականաշնորհել է պետական շինարարական ընկերություն։ Դրագնեայի անձնական վարորդը շահել է այն աճուրդում, և Դրագնեան ընկերությանը շնորհել է բազմաթիվ պետական պայմանագրեր ճանապարհաշինության համար, որոնցից մի քանիսը համարվում էին գերագնահատված։ 2004 թվականին նա մեղադրվել է Դեմոկրատական կուսակցությունում բարձրաստիճան անդամների կողմից 800 միլիոն լեյով (մոտ 27000 դոլար ) հյուրանոց գնելու և այն 40 միլիարդ լեյով (մոտ 1,3 միլիոն դոլար) իր վարորդական ընկերությանը վերավաճառելու մեջ՝ նախքան գույքը վերականգնելը։ Նաև նույն թվականին նրան մեղադրել են պետական փողերը վատնելու մեջ, քանի որ քաղաքային խորհուրդը հովանավորել է բասկետբոլի ակումբը[17]։

Որպես կաբինետի նախարար

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2009 թվականի հունվարին Գաբրիել Օպրեայի հրաժարականից հետո Դրագնեան նշանակվել է ներքին գործերի նախարար։ Որպես իր առաջնահերթություններ հայտարարել է՝ դպրոցում երեխաների անվտանգությունը, փողոցում քաղաքացիների անվտանգությունը, ապակենտրոնացմումը և վարչական բարեփոխումները[17]։ Տասներկու օր անց հրաժարական է տվել[24] պատճառաբանելով իր ծրագրերն իրականացնելու համար միջոցների պակասը։ Ենթարկվում էր, որ նրան հեռացնել են կուսակցության նախագահ Միրչա Ջեոանան և 5-րդ հատվածի քաղաքապետ Մարիան Վանգելին՝ վերջինիս կողմից առաջարկված անձին որպես նախարարությունում պետքարտուղար նշելու մերժման համար։ Նաև նրա կարճատև պաշտոնավարման ժամանակ տեղի է ունեցել Բրաշովում զինված կողոպուտը և Չիորոգարլայի պահեստից զենքի գողությունը։ Նա այդ ժամանակ մնաց շրջանի խորհրդի նախագահ և շարունակել է լինել ԴԿ-ՍԴԿ դաշինքի կատաղի քննադատը (որին նա դեմ էր ի սկզբանե)՝ նկատի ունենալով տրանսպորտի նախարար Ռադու Բերչանուին որպես «խեղկատակ», իսկ վարչապետ Բոկին՝ որպես «whippersnappe»: Նա Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության գլխավոր քարտուղար է դարձել 2009 թվականի հուլիսին։

2012 թվականի դեկտեմբերի խորհրդարանական ընտրություններում Դրագնեան ստացել է Տելեորման շրջանի մանդատը՝ ստանալով ձայների 71,5%-ը[25]։ Ավելի ուշ այդ ամիս նա հրաժարական է տվել շրջանի խորհրդում[16] և նշանակվել է Տարածաշրջանային զարգացման նախարար, ինչպես նաև վարչապետ Վիկտոր Պոնտայի երեք փոխվարչապետներից մեկը[26]։ Միաժամանակ նա լքել է շրջանի խորհրդի ղեկավարությունը[27]։ 2013 թվականի սկզբին հեռացել է կուսակցության գլխավոր քարտուղարի պաշտոնից՝ շուտով դառնալով գործադիր նախագահ[28]։ 2014 թվականի դեկտեմբերին կաբինետի վերադասավորումներից հետո կորցրել է փոխվարչապետի պաշտոնը, բայց պահպանել է Տարածաշրջանային զարգացման պորտֆելը[29]։

Սոցիալ-դեմոկրատական ղեկավարություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Դրագնեան 2014 թվականի հունիսին

2015 թվականի հուլիսին, Պոնտայի՝ Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության նախագահի պաշտոնից հեռանալուց հետո, Դրագնեան առաջադրվել է նրան փոխարինելու ժամանակավոր հիմունքներով և 65-18 հաշվով հաղթել է Ռովանա Փլումբին[30]։ Հոկտեմբերին նա միակ թեկնածուն է եղել, որը առաջադրվելու է կուսակցության ղեկավարի պաշտոնում բոլոր կուսակցության անդամների համար բաց քվեարկությամբ։ Նրա օգտին քվեարկել է 97 տոկոսը[31]։

2016 թվականի դեկտեմբերի խորհրդարանական ընտրություններում Դրագնեան պահպանել է իր սեփական տեղը պալատում՝ միաժամանակ առաջնորդելով Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցությանը դեպի հաղթանակ[32][33]։ Այնուհետև նա ընտրվել է պալատի նախագահ[34]։

Էլիոթ Բրոիդիի ջանքերով Դրագնեան և մեկ այլ ռումինացի քաղաքական գործիչ հանդիպել են նախագահ Դոնալդ Թրամփին Վաշինգտոնի Trump International հյուրանոցում 2017 թվականի հունվարի երդմնակալության շաբաթվա ընթացքում, որից հետո Դրագնեան, որը ցանկացել է սերտ հարաբերություններ ունենալ Ռումինիայի և Միացյալ Նահանգների միջև, գրառում է կատարել իր ֆեյսբուքյան էջում, որ նախագահ Թրամփն ասել է՝ «Մենք դա կանենք։ Ռումինիան մեզ համար կարևոր է»։ Բրոիդին փորձել է պայմանագրեր ձեռք բերել Վիրջինիայում գտնվող իր Cicinus մասնավոր անվտանգության ընկերության և Ռումինիայի կառավարության միջև[35][36]։

Ընտրակեղծիքների համար դատավճիռներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2015 թվականի մայիսին մեղավոր է ճանաչվել 2012 թվականի նախագահականի իմփիչմենթի հանրաքվեի ժամանակ ընտրակեղծիքներ կազմակերպելու մեջ և մեկ տարվա պայմանական ազատազրկման դատապարտվել։ Արդյունքում նա հրաժարական է տվել Տարածաշրջանային զարգացման նախարարի պաշտոնից[37]։

2016 թվականի ապրիլին Վճռաբեկ և արդարադատության բարձրագույն դատարանը վերջնական վճիռ է կայացրել ընտրակեղծիքների գործով, որը կրկնապատկել է Դրագնեայի նախնական պատիժը՝ երկու տարի ժամկետով պայմանականորեն[38]։

ԵՄ խարդախության գործ և հետաքննություն Բրազիլիայում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականի նոյեմբերին Ազգային հակակոռուպցիոն տնօրինությունը երրորդ գործն է բացել Դրագրնեայի դեմ՝ հիմնվելով Եվրոպական խարդախության դեմ պայքարի գրասենյակի կողմից կազմված տեղեկատվության վրա։ Ենթադրվում է, որ նա մաս է կազմել հանցավոր դավադրությանը, որը ձևավորվել է 2001 թվականին, որը ներառում է 20 միլիոն եվրո արժողությամբ ԵՄ միջոցների խարդախ վերահղում[39]։

2018 թվականի մարտին RISE Project-ը և Folha de São Paulo-ն բացահայտել են, որ Բրազիլիայում Լիվիու Դրագնեան հետաքննվելու էր փողերի լվացման համար[40]։ Համաձայն դաշնային դատախազ Կառլոս Վագներ Բարբոսա Գիմարաեսի՝ Դրագնեան օգտագործել է միահյուսված նյութեր՝ «նարնջագույններ»՝ փող լվանալու և սեփականություն ձեռք բերելու համար Կումբուկո լողափում, Ֆորտալեզայից 30 կիլոմետր հեռավորության վրա[41]։ Պորտուգալերենում լարանջա (նարնջագույն) տերմին է, որը նշանակում է միջամտողներ, մարդիկ, որոնց առաջ են քաշում կոռումպացված կամ հանցագործ քաղաքական գործիչները՝ թաքցնելու իրենց ներգրավվածությունը տարբեր բիզնեսներում[42]։ Դրագնեան ասել է, որ բրազիլական հետաքննության մասին տեղեկատվությունը կեղծ է[43]։

Պաշտոնեական լիազորությունները չարաշահելու դրդելու համար դատվածություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016 թվականի դեկտեմբերին նա և իր նախկին կինը մեղադրվել են պետական պաշտոնը չարաշահելու և կեղծիքների համար, որոնք իբր կատարվել են նրա՝ Տելեորման շրջանի խորհրդի նախագահ լինելու ժամանակ[44]։

Դրագնեան դատապարտվել է 2018 թվականի հունիսի 21-ին Վճռաբեկ և արդարադատության բարձրագույն դատարանի կողմից՝ որպես Տելեորման շրջանի խորհրդի նախագահի պաշտոնը չարաշահելուն դրդելու համար։ Նա դատապարտվել է 3 տարի 6 ամիս ժամկետով ազատազրկման[45]։ 2019 թվականի մայիսի 27-ին Վճռաբեկ և Արդարադատության բարձրագույն դատարանի կողմից վճռաբեկ բողոքով դատավճիռը հաստատվել է[46], իսկ Դրագնեան նույն օրը բանտարկվել է Ռահովայի բանտում[47]։

2021 թվականի հուլիսի 15-ին՝ 2 տարի 2 ամիս անց, Ջուրջիուի դատարանը ընդունել է Դրագնեայի՝ բանտից պայմանական ազատ արձակելու խնդրանքը՝ այդպիսով ազատազրկման ժամկետն ավելի շուտ դադարեցնելով 1 տարի 4 ամսով։ Մինչ այս ընդունումը, Դրագնեան նաև հաղթել է մի քանի դատավարություններ Ռահովայի բանտում բանտային ողջ ընթացքում բազմաթիվ իրավունքների խախտման համար, հատկապես աշխատանքի իրավունքը (հանվել է բանտի ղեկավարության կողմից 2020 թվականին Realitatea Plus հեռուստաալիքին տված իր առցանց հարցազրույցից անմիջապես հետո) և առողջապահությանը[48]։ Վճռաբեկ և արդարադատության բարձրագույն դատարանի կողմից սահմանված արգելքները Դրագնեային արգելել են զբաղեցնել ցանկացած հասարակական պաշտոն, որը ենթադրում է պետական իշխանության իրականացում և լինել հանրային ընտրովի պաշտոնի թեկնածու ազատվելուց հետո ևս 3 տարի (մինչև 2024 թվականը)[49]։

2021 թվականին Դրագնեան հայտարարել է «Ալյանս հանուն հայրենիքի» կուսակցության ստեղծման մասին[50]։ Քանի դեռ նա կուսակցության անդամ չէ (օրենսդրական սահմանափակումների պատճառով), համարվել է դրա փաստացի կառավարիչը[51]։ 2022 թվականի մայիսին Դրագնեան ստացել է «Յուլիու Մանիու մեդալ» Քրիստոնեա-դեմոկրատական ազգային գյուղացիական կուսակցություն նախագահ՝ վերջինս ասելով, որ հնարավոր է երկու կուսակցությունների միջև հնարավոր դաշինքը Ռումինիայի հաջորդ օրենսդրական ընտրությունների համար[52]։ Սակայն 2022 թվականի սեպտեմբերին Դրագրնեան հեռացել է «Հանուն Հայրենիքի դաշինքից»[53]։

2023 թվականի սկզբին Դրագնեան սկսել է ներբեռնել իր կողմից ներկայացված խոհարարության ուսուցողական տեսանյութեր ՅուԹյուբում[54][55][56]։

2023 թվականի մայիսին Դրագնեան հայտարարել է, որ աջակցում է նոր կուսակցությանը, որը գլխավորում է Կարմեն Դանը՝ դա եղել է Ինքնիշխան Ռումինիայի Շարժում կուսակցությունը[57][58][59]։  

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դրագնեան և նրա կինը՝ Բոմբոնիկան, 2015 թվականին ամուսնալուծությունից առաջ երկու երեխա են ունեցել[60]։

2016 թվականի մայիսից Դրագնեան նշանված է Իրինա Ալեքսանդրա Տանասեի՝ իր նախկին քարտուղարուհու հետ, որը իրենից փոքր է 30 տարով[61]։

Դրագնեան հանդիսանում է Ռումինական ուղղափառ եկեղեցու անդամ[62]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  2. ↑ «"Ajunge! Guvernul Dragnea-Dăncilă este ruşinea României", moțiunea de cenzură pe care o pregătește opoziția pentru vineri». 2018 թ․ դեկտեմբերի 12.
  3. ↑ «Ponta: A fost Guvernul Dragnea 1, acum este Guvernul Dragnea 2». 2017 թ․ հունիսի 28.
  4. ↑ Walker, Shaun; Rankin, Jennifer (2019 թ․ մայիսի 8). «'His ideology is himself': The shadowy figure calling the shots in Romania». The Guardian.
  5. ↑ 5,0 5,1 «Comment: The rise and fall of Liviu Dragnea, the most powerful politician sent to jail in Romania». 2019 թ․ մայիսի 27.
  6. ↑ Gillet, Kit; Santora, Marc (2019 թ․ մայիսի 27). «Romania's Most Powerful Man is Sent to Prison for Corruption». The New York Times.
  7. ↑ «L. Dragnea: Economia a crescut într-un ritm mai mare decât putem dezvolta drumurile». 2019 թ․ մարտի 2.
  8. ↑ https://romania.europalibera.org/a/cre%C8%99terea-economic%C4%83-de-25-pe-ce-%C8%99i-a-bazat-dragnea-calculele-/29736420.html
  9. ↑ «Creşterea economică a României cu care se mândresc PSD, Liviu Dragnea şi Marian Oprişan şi din care pot scădea majorările de salarii în administraţia publică şi de pensii este susţinută şi de banii trimişi în ţară de "curve, hoţi şi cerşetori". Întrebarea este dacă PSD sau judeţele roşii au creat o economie locală şi un loc care să-i întoarcă pe aceştia acasă şi să le schimbe situaţia?».
  10. ↑ «Amplu reportaj despre proteste, Dragnea și scandalurile sale de corupție la televiziunea publică din Germania». 2018 թ․ օգոստոսի 21.
  11. ↑ «Gheorghiu Liviu Dragnea controleaza autoritar PSD si Guvernul prin folosirea unor persoane incompetente».
  12. ↑ «Cătălin Ivan, ATAC la Dragnea: Stil autoritar. Multor colegi le e frică și să-i PRONUNȚE numele».
  13. ↑ «Liviu Dragnea, Brussels' oncoming 'illiberal' headache». 2018 թ․ հունիսի 20.
  14. ↑ https://romania.europalibera.org/a/riscul-democra%C8%9Biei-iliberale-in-romania-modelul-ungariei/31965186.html
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 (ro) "Liviu Dragnea, de la Prefectură şi Consiliul Judeţean Teleorman la MAI" ("Liviu Dragnea, from the Teleorman Prefecture and County Council to the Interior Ministry"), Mediafax, 19 January 2009; accessed June 23, 2009
  16. ↑ 16,0 16,1 (ro) Claudiu Dumitrache, "Liviu Dragnea demisionează de la Consiliul Judeţean Teleorman" ("Liviu Dragnea Resigns from Teleorman County Council"), Adevărul, 17 December 2012; accessed January 18, 2013.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 (ro) Costel Oprea and Simona Popescu, "Dragnea, şef la Interne" ("Dragnea, Interior Boss") Արխիվացված 2009-12-21 Wayback Machine, România Liberă, 20 January 2009; accessed June 23, 2009
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 (ro) "Dragnea, un ministru de Interne cercetat în trecut de DNA" ("Dragnea, an Interior Minister Investigated by DNA in the Past") Արխիվացված 2014-04-11 archive.today, Ziua, 19 January 2009; accessed June 24, 2009
  19. ↑ (ro) "Liviu Dragnea a depus jurământul pentru al patrulea mandat" ("Liviu Dragnea Takes Oath for Fourth Term"), Adevărul, 18 June 2012; accessed January 18, 2013
  20. ↑ (ro) "Liviu Dragnea se autosuspendă din funcţia de vicepreşedinte PSD" ("Liviu Dragnea Suspends Himself as PSD Vice President") Արխիվացված 2016-03-03 Wayback Machine, România Liberă, 21 May 2007; accessed June 23, 2009
  21. ↑ (ro) "Liviu Dragnea, validat pentru funcţia de ministru de Interne" ("Liviu Dragnea, Approved as Interior Minister") Արխիվացված 2018-06-13 Wayback Machine, Jurnalul Naţional, 19 January 2009; accessed June 23, 2009
  22. ↑ 22,0 22,1 (ro) Dan Duca, "Baronul PSD Liviu Dragnea bate pas de defilare spre MAI" ("PSD Baron Liviu Dragnea Marches toward Interior Ministry") Արխիվացված 2009-01-14 Wayback Machine, Cotidianul, 13 January 2009; accessed June 23, 2009
  23. ↑ (ro) Diana Lazăr, "Imperiul din Teleorman pentru care Dragnea a abandonat Internele" ("Teleorman Empire for Which Dragnea Abandoned Interior")(չաշխատող հղում), Cotidianul, 8 February 2009; accessed June 23, 2009
  24. ↑ (ro) Costel Oprea, "Liviu Dragnea a esuat in trecerea administratiei in mana baronilor locali" ("Liviu Dragnea's Attempt to Transfer Administration to Local Barons Fails") Արխիվացված 2016-03-03 Wayback Machine, România Liberă, 4 February 2009; accessed June 23, 2009
  25. ↑ (ro) Răzvan Cârcu, "Dragnea, întrecut de fosta secretară în vârstă de 23 de ani" ("Dragnea, Surpassed by His 23-year-old Former Secretary"), Adevărul, 10 December 2012; accessed January 18, 2013
  26. ↑ (ro) Claudiu Dumitrache, "Liviu Dragnea va fi viceprim-ministru şi ministru al Administraţiei şi Dezvoltării Regionale" ("Liviu Dragnea Will Be Deputy Prime Minister and Administration and Regional Development Minister"), Adevărul, 17 December 2012; accessed January 18, 2013
  27. ↑ (ro) "Liviu Dragnea, de la şefia CJ Teleorman, la vicepremier, ministru, om-cheie în PSD" ("Liviu Dragnea, from Teleorman County Council Presidency, to Deputy Premier, Minister, Key PSD Figure"), Mediafax, 15 May 2015; accessed October 12, 2015
  28. ↑ (ro) Andreea Udrea, "Dragnea devine numărul doi în PSD" ("Dragnea Becomes PSD Number Two"), Evenimentul Zilei, 6 February 2013; accessed October 12, 2015
  29. ↑ (ro) Liviu Dădăcuş, "Dragnea pierde funcţia de vicepremier" ("Dragnea Loses Deputy Prime Minister Post"), Mediafax, 14 December 2014; accessed December 14, 2014
  30. ↑ (ro) Mădălina Mihalache, "Liviu Dragnea, şef la PSD cu binecuvântarea lui Ion Iliescu" ("Liviu Dragnea, PSD Head with Ion Iliescu's Blessing"), Adevărul, 22 July 2015; accessed July 23, 2015
  31. ↑ (ro) Ștefan Pană, "Liviu Dragnea, ales preşedinte al PSD cu 97% din voturile membrilor de partid" ("Liviu Dragnea, Elected PSD President with 97% of Party Members' Votes"), Mediafax, 12 October 2015; accessed October 12, 2015
  32. ↑ (ro) "Profil de parlamentar: Liviu Dragnea, deputat PSD Teleorman" ("MP Profile: Liviu Dragnea, PSD Deputy for Teleorman") Արխիվացված 2023-03-12 Wayback Machine, Agerpres, 18 December 2016; accessed December 19, 2016
  33. ↑ (ro) Roxana Petre, "Liviu Dragnea, după primele rezultate la alegerile parlamentare" ("Liviu Dragnea, after the First Results of the Parliamentary Elections") Արխիվացված 2016-12-13 Wayback Machine, România Liberă, 12 December 2016; accessed December 19, 2016
  34. ↑ (ro) Cătălina Mănoiu, Mădălina Dârvaru, "Camera Deputaţilor şi-a ales conducerea" ("Chamber of Deputies Elects Its Leadership"), Mediafax, 21 December 2016; accessed December 21, 2016
  35. ↑ Vogel, Kenneth P.; Kirkpatrick, David D. (2018 թ․ մարտի 25). «Fund-Raiser Held Out Access to Trump as a Prize for Prospective Clients». The New York Times. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 25-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  36. ↑ Biddle, Sam (2018 թ․ հունիսի 22). «Trump Insider Wanted to Sell Social Media Surveillance Tools to Abusive Governments, Leaked Documents Suggest». The Intercept. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 25-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  37. ↑ (ro) Cristian Andrei, "Liviu Dragnea a demisionat" ("Liviu Dragnea Resigns"), Gândul, 15 May 2015; accessed May 19, 2015
  38. ↑ (ro) Petriana Condruț, Andreea Traicu, "Liviu Dragnea, condamnat la doi ani de închisoare cu suspendare în dosarul Referendumului" ("Liviu Dragnea, Sentenced to Two Years' Suspended Imprisonment in Referendum Case"), Mediafax, 22 April 2016; accessed April 22, 2016
  39. ↑ (ro) Ionel Stoica, "Liderul partidului de guvernământ din România, pus sub acuzare pentru fraudă" ("Leader of Romania's Governing Party Accused of Fraud"), Adevărul, 13 November 2017; accessed November 15, 2017
  40. ↑ Flávio Ferreira (2018 թ․ մարտի 9). «Líder político romeno é investigado por compra de imóveis em praia cearense». Folha de S.Paulo (պորտուգալերեն).
  41. ↑ «RISE Project: Liviu Dragnea, anchetat în Brazilia pentru spălare de bani. Reacția șefului PSD: "Informațiile sunt false"». Adevărul (ռումիներեն). 2018 թ․ մարտի 9.
  42. ↑ «Liviu Dragnea: anchetat în Brazilia pentru portocale». RISE Project (ռումիներեն). 2018 թ․ մարտի 9.
  43. ↑ Claudia Spridon (2018 թ․ մարտի 9). «Liviu Dragnea neagă informațiile RISE Project privind ancheta din Brazilia: "M-au prins vânzând portocale pe plajă"». Adevărul (ռումիներեն).
  44. ↑ (ro) Andreea Traicu, "Instanţa supremă a decis să înceapă judecata în dosarul lui Liviu Dragnea" ("High Court Decides to Begin Case against Liviu Dragnea"), Mediafax, 9 December 2016; accessed January 24, 2017
  45. ↑ «Liviu Dragnea a fost condamnat la 3 ani si 6 luni de inchisoare cu executare».
  46. ↑ «Dragnea a fost condamnat definitiv la 3 ani si 6 luni cu executare. Chiar azi va ajunge la puscarie». Ziare.com (ռումիներեն). 2019 թ․ մայիսի 27. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 27-ին.
  47. ↑ «Romania corruption: PSD chief Liviu Dragnea jailed». BBC News. 2019 թ․ մայիսի 27. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 27-ին.
  48. ↑ «Liviu Dragnea iese din închisoare. Tribunalul Giurgiu a admis cererea de eliberare condiționată» [Liviu Dragnea leaves prison. The Giurgiu Court admitted the request of conditional release]. Digi24 (ռումիներեն). 2021 թ․ հուլիսի 15. Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 15-ին.
  49. ↑ «Dragnea este liber, acum, dar cu interdicții. Până în 2024, nu mai are dreptul să fie ales sau să ocupe funcții publice» [Dragnea is now free, but with interdictions. Until 2024, he no longer has the right to be elected or to hold public positions]. Mediafax (ռումիներեն). Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 15-ին.
  50. ↑ https://balkaninsight.com/2021/09/21/romanias-former-leftist-leader-backs-new-nationalist-party/
  51. ↑ «Dragnea întărește rândurile. Trei foști lideri PSD s-au înscris în APP». 2021 թ․ հոկտեմբերի 12.
  52. ↑ https://infocultural.eu/pntcd-i-a-inmanat-lui-liviu-dragnea-medalia-omagiala-iuliu-maniu/
  53. ↑ «Ruptură definitivă între APP și Liviu Dragnea. Membrii care se pozează cu fostul lider social-democrat vor fi excluși din partid».
  54. ↑ «Former PSD leader Liviu Dragnea launches cooking channel on YouTube». 2023 թ․ ապրիլի 3.
  55. ↑ «Romania's kitchen nightmares! Controversial ex-party chief launches cooking show». 2023 թ․ ապրիլի 4.
  56. ↑ «Romania's former top politician Liviu Dragnea now presenting YouTube cookery channel». 2023 թ․ ապրիլի 4.
  57. ↑ «The Sovereignist Movement: The Case of Romania».
  58. ↑ «Noul partid pe care-l susține Liviu Dragnea. Cine a înființat Mișcarea România Suverană». 2023 թ․ մայիս.
  59. ↑ «Liviu Dragnea, despre noul său partid: Sper ca românii să nu voteze în funcție de mărime». 2023 թ․ մայիս.
  60. ↑ (ro) Ștefan Pană, "Bombonica Dragnea a fost audiată de procurorii DNA" ("Bombonica Dragnea Deposed by DNA Prosecutors"), Evenimentul Zilei, 24 March 2016; accessed March 25, 2016
  61. ↑ Ana Maria Șimon (2018 թ․ մարտի 12). «Cine e iubita lui Liviu Dragnea?». OK Magazine (ռումիներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 21-ին. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 15-ին.
  62. ↑ (ro) Sebastian Zachmann, "Dragnea, despre impozitarea afacerilor Bisericii" ("Dragnea, on Taxing Church Affairs"), Adevărul, 17 November 2013; accessed December 29, 2013
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լիվիու Դրագնեա» հոդվածին։
 ⛭ 
  Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Լիվիու_Դրագնեա&oldid=9987265» էջից