Սեբաստիայի գավառ
Սեբաստիա, գավառ Արևմտյան Հայաստանում, Սեբաստիայի վիլայեթում։ Գտնվում էր վիլայեթի արևելյան և հյուսիսարևելյան կողմում։ Կենտրոնը Սեբաստիա քաղաքն էր։
Աշխարհագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Գավառը հյուսիսից սահմանակից էր Թոկատին և Շապին Գարահիսարի, արևելքից Երզնկայի գավառներին, հարավ-արևելքից` Խարբերդի, հարավից` Կեսարիայի վիլայեթներին։
Պատմություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Տեղի հայերի զգալի մասը ոչնչացվեց 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։ Կենդանի մնացածները ապաստանեցին տարբեր երկրներում։
Բնակչություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Սեբաստիան հանդիսանում էր վիլայեթի ամենախիտ բնակեցված գավառը։ 1914 թվականին հայերի թիվը կազմում էր 55 000։
Տնտեսություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Բնակչության հիմնական զբաղմունքը հացահատիկի մշակություն, անասնապահություն, արհեստներն ու առևտուրն էր։
Վարչական բաժանում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Սեբաստիայի գավառը բաժանված էր 11 գավառակի՝
- Ազիզիե
- Բյունյան (Պյունյան)
- Դարանդա (Դերենդեի, Տարենտե)
- Ենիխան (Յըլդըզ, Եըլդըգ, Նոր Խան)
- Թոնուս (Թոնոս)
- Կյուրին
- Ղանղալ (Կանգալ, Քանկալ)
- Սեբաստիա
- Տևրիկ (Դիվրիկ)
- Քոչկիր (Կոչգիր)
- Քոչհիսար (Հաֆիգ, Խաֆիք)
Պատմամշակութային կառույցներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Սեբաստիայի գավառն ուներ հայկական 6 վանք և 46 եկեղեցի[1]։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 4, էջ 554
Աղբյուրներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
| ||||||||||||||||||||||||||||||