Սեբաստիայի գավառ

Գավառ
Սեբաստիա
Վարչական տարածք	Արևմտյան Հայաստան
Վիլայեթ	Սեբաստիայի վիլայեթՍեբաստիայի վիլայեթ
Այլ անվանումներ	Կաբիրա, Կապիրա, Սևաստ, Սիվաս, Սիվաս էլի, Սվազ, Սվաս
Մակերես	34000 կմ²
Պաշտոնական լեզու	Հայերեն, այլ
Ազգային կազմ	Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը), այլ
Կրոնական կազմ	Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը), այլ
Տեղաբնականուն	Ամասիեցի
Ժամային գոտի	UTC+3

Սեբաստիա, գավառ Արևմտյան Հայաստանում, Սեբաստիայի վիլայեթում։ Գտնվում էր վիլայեթի արևելյան և հյուսիսարևելյան կողմում։ Կենտրոնը Սեբաստիա քաղաքն էր։

Աշխարհագրություն

Գավառը հյուսիսից սահմանակից էր Թոկատին և Շապին Գարահիսարի, արևելքից Երզնկայի գավառներին, հարավ-արևելքից` Խարբերդի, հարավից` Կեսարիայի վիլայեթներին։

Պատմություն

Տեղի հայերի զգալի մասը ոչնչացվեց 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։ Կենդանի մնացածները ապաստանեցին տարբեր երկրներում։

Բնակչություն

Սեբաստիան հանդիսանում էր վիլայեթի ամենախիտ բնակեցված գավառը։ 1914 թվականին հայերի թիվը կազմում էր 55 000։

Տնտեսություն

Բնակչության հիմնական զբաղմունքը հացահատիկի մշակություն, անասնապահություն, արհեստներն ու առևտուրն էր։

Վարչական բաժանում

Սեբաստիայի գավառը բաժանված էր 11 գավառակի՝

• Ազիզիե
• Բյունյան (Պյունյան)
• Դարանդա (Դերենդեի, Տարենտե)
• Ենիխան (Յըլդըզ, Եըլդըգ, Նոր Խան)
• Թոնուս (Թոնոս)
• Կյուրին
• Ղանղալ (Կանգալ, Քանկալ)
• Սեբաստիա
• Տևրիկ (Դիվրիկ)
• Քոչկիր (Կոչգիր)
• Քոչհիսար (Հաֆիգ, Խաֆիք)

Պատմամշակութային կառույցներ

Սեբաստիայի գավառն ուներ հայկական 6 վանք և 46 եկեղեցի։

Տես նաև

• Սեբաստիայի նահանգի հայաբնակ բնակավայրեր

Աղբյուրներ

• «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
• Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն