Ժոել Ռոբյուշոն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ժոել Ռոբյուշոն
ֆր.՝ Joël Robuchon
Դիմանկար
Ծնվել էապրիլի 7, 1945(1945-04-07)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՊուատիե[1][4]
Մահացել էօգոստոսի 6, 2018(2018-08-06)[5][2][3][…] (73 տարեկան)
Մահվան վայրԺնև, Շվեյցարիա[1]
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Մասնագիտությունշեֆ խոհարար, ոչ գեղարվեստական գրող և ռեստորատոր
Պարգևներ և
մրցանակներ
Կայքjoel-robuchon.com
 Joël Robuchon Վիքիպահեստում

Ժոել Ռոբյուշոն ( ֆր.՝ Joël Robuchon, ապրիլի 7, 1945(1945-04-07)[1][2][3][…], Պուատիե[1][4] - օգոստոսի 6, 2018(2018-08-06)[5][2][3][…], Ժնև, Շվեյցարիա[1] ),Ֆրանսիացի խոհարար և ռեստորանատեր, «Նոր խոհանոցի» նշանավոր ներկայացուցիչ, խոհարարական գրքերի հեղինակ, գուրմանների համար ռեստորանային ցանցի հիմնադիր, Larousse gastronomique հանրագիտարանի գաստրոնոմիական կոմիտեի նախագահ (1996 թվականից), «Խոհարարական արվեստ» անվանակարգում «Ֆրանսիայի լավագույն աշխատող» (1976) , խոհարարական արվեստի պատմության մեջ ամենամեծ արմավենու ճյուղի հաղթող, «Տարվա շեֆ խոհարար» (1985) և «Հարյուրամյակի խոհարար»՝ ըստ ռեստորանային տեղեկագրի «Gault and Millau» (1990 թ., Փոլ Բոկուզի, Ֆրեդի Ժիրարդեթի և Էքարտ Վիցիգմանի հետ), Ըստ միջազգայինի Herald Tribune թերթի՝ «Աշխարհի լավագույն ռեստորանատեր», Միշլենի առաջին աստղի հաղթող (2016; Eugenie Brazier, Marc Veyra, Alain Ducasse, Thomas Keller հետ), Ռոբյուշոնի ռեստորանները ստացել են Միշլենի 32 աստղը[6][7]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1945 թվականի ապրիլի 7-ին Պուատիեում կաթոլիկ քարտաշի ընտանիքում[8][9]։ 12 տարեկանում նա սկսել է սովորել Մաուլեոն փոքր սեմինարիայի Դե Սևրի բաժանմունքում՝ մտադրվելով ապագայում քահանա դառնալ, որտեղ, խոհանոցում օգնելով խոհարարներին սննդի պատրաստման հարցում ,որոշել է, որ իր կոչումն է խոհարար դառնալը։ 1960 թվականին 15 տարեկանում նա դարձավ խոհարար Ռոբերտ Օթոնի աշակերտը Պուատիեի հյուրանոցներից Relais de Poitiers-ում։ Այնուհետև նա շրջագայել է Ֆրանսիայում՝ այցելելով բազմաթիվ ռեստորաններ, այդ թվում՝ Compagnon du Devoir-ը[10], այնուհետև ծանոթացել է նոր խոհանոցի և իր մենթոր Ժան Դելավենի, ինչպես նաև այլ խոհարարների հետ։

1974 թվականին 28 տարեկանում նա դարձել է Փարիզի 17-րդ թաղամասի Hôtel Hyatt Regency Paris Étoile խոհարարների թիմի գլխավոր խոհարարը, որտեղ 1976 «Խոհարարական արվեստ» անվանակարգում թվականին ճանաչվել է «Ֆրանսիայի լավագույն աշխատող»։ 1978 թվականին նա դարձել է Փարիզի XV շրջանի Hôtel Novotel Paris Tour Eiffel գլխավոր խոհարարը, որտեղ նա շահել է իր առաջին Միշլենի երկու աստղերը։

1981 թվականին նա Փարիզի XVI թաղամասի Rue de Longchamp փողոցում բացել է իր սեփական «Jamin» ռեստորանը[11] , որի համար 1984 թվականին նա ստացել էՄիշլենի երեք աստղերը, 1985 թվականին նա դարձել է «տարվա շեֆ-խոհարար», իսկ 1990 թ. «Դարի խոհարար»։ 1987 թվականից գործունեություն է ծավալել որպես խորհրդատու խոհարարական արվեստի բնագավառում, այդ թվում՝ ռեստորանների, մրցույթների և սննդի արդյունաբերության համար (Reflets de France և Fleury Michon ընկերություններ)։

1989-ին նա բացել է «Château Taillevent Robuchon ռեստորանը Տոկիոյում, իսկ 1994-ին՝ Joël Robuchon ռեստորանը Փարիզի 16-րդ թաղամասի Ռայմոնդ Պուանկարե պողոտայում, որը նույն թվականին դարձել է «աշխարհի լավագույն ռեստորանը»՝ ըստ International Herald Tribune-ի։

1987-1990 թվականներին նա եղել է «Quand c'est bon?» ամենշաբաթյա խոհարարական շոուի հերթական հյուրը... Il n'y a pas meilleur! François Robot France Régions 3 հեռուստաալիքով։ .Ուղիղ եթերում ձայնագրված 100-րդ նկարահանմանը նա մասնակցել է դերասան Ժան Յանի[12] հետ։

1995 թվականին 50 տարեկանում նա թոշակի է անցել որպես խոհարար և ընդունել հեռուստատեսային պրոդյուսեր Գայ Ջոբի առաջարկը՝ մասնակցելու Cuisinez comme un grand chef (TF1 հեռուստաալիք) խոհարարական ծրագրերին։

1996 թվականից՝ Larousse gastronomique հանրագիտարանի գաստրոնոմիական կոմիտեի նախագահն էր։ Նա նաև Կոլբերի կոմիտեի և Club de Hundred անդամ էր։

2003 թվականին նա դարձել է ռեստորանատեր՝ ստեղծելով իր սեփական հայեցակարգը Atelier Joël Robuchon ռեստորանի տեսքով՝ ոգեշնչված Տոկիոյում իր հաստատությանբ, որտեղ հարևանությամբ գտնվել են իսպանական (tapas) և ճապոնական խոհանոցները (սուշի)։ Ռոբյուշոնի ռեստորանների ցանցը ներառել է բազմաթիվ ռեստորաններ, հրուշակեղենի խանութներ, թեյարաններ, միջազգային բոդեգաներ՝ Restaurant Tokyo atelier, Atelier de Joël Robuchon Saint-Germain և Atelier de Joël Robuchon Étoile քաղաքներում, ինչպիսիք են Բանգկոկը, Հոնկոնգը, Ժնևը, Լոնդոնը (Covent Garden), Լաս Վեգասը, Մայամին, Մակաոն, Մոնակոն, Մոնրեալը (խաղատուն), Նյու Յորքը, Փարիզը, Սինգապուրը, Թայպեյը և Շանհայը։ 2017-2018 թվականներին նա մտադիր էր բացել եւս հինգ ռեստորան[13]։

Նա մահացել է 2018 թվականի օգոստոսի 6-ին Ժնևում (քաղաք, որտեղ նա պատրաստվում էր նոր ռեստորան բացել) ենթաստամոքսային գեղձի քաղցկեղից 73 տարեկան հասակում[14]։ Հուղարկավորության արարողությունը տեղի ունեցավ նույն թվականի օգոստոսի 17-ին Սեն-Պիեռ տաճարում՝ աշխարհի տարբեր ծայրերից ժամանած խոհարարների ներկայությամբ[15]։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռոբյուշոնն ամուսնացած էր և կարողացել է երեխաների մեջ սեր սերմանել դեպի խոհարարական արվեստը։ Սոֆին երկար տարիներ հոր հետ աշխատել է «Cuisinez comme un grand chef», «Bon appétit bien sûr» և «Planète gourmande» խոհարարական ցուցադրություններում։ Նա ղեկավարել է La Cour d'Eymet ռեստորանը Դորդոնի դեպարտամենտում ամուսնու՝ շեֆ-խոհարար Ֆրանսուա Կարթեյզերի հետ[16][17]։ Որդին՝ Լուի Ռոբյուշոն-Աբեն (ծնվ. 1988), ծնված ճապոնուհու հետ ամուսնությունից, բացել է գինու բար Բորդոյում, իսկ 2016 թվականի մայիսին՝ Ճապոնիայում[17]։ Մյուս որդին՝ Էրիկը, Փարիզում աշխատել է որպես օրթոպեդ և պեդիկյուրի վարպետ ։

Robuchon
Robuchon breads
L'Atelier de Joël Robuchon
Robuchon a Galera entry

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Ֆրանսիայի լավագույն աշխատող
  • Պատվո լեգեոնի սպա
  • Արվեստի և գրականության շքանշանի սպա
  • Պատվո շքանշանի սպա
  • Գյուղատնտեսական վաստակի շքանշանի հրամանատար

Գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Ma cuisine pour vous, Paris, 1986.
  • Simply French, New York, 1991.
  • Recettes de grands chefs.
  • Recettes du terroir d'hier et d'aujourd'hui, Paris, J.-C. Lattès, 1994.
  • Le Meilleur et le plus simple de la pomme de terre, Paris, R. Laffont, 1994.
  • Le Carnet de route d'un compagnon cuisinier, 1995.
  • Le Meilleur et le plus simple de la France, Paris, Robert Laffont, 1996.
  • Le Meilleur et le plus simple pour maigrir, Paris, Le Grand livre du mois, 1998
  • Le Meilleur et le plus simple de Robuchon, Paris, Librairie générale française, 1999.
  • Les Dimanches de Joël Robuchon, Paris, Éd. du Chêne, 1999.
  • Cuisinez comme un grand chef, tome 1, 2 et 3, Paris, TF1.
  • Bon appétit bien sûr, tome 1, 2, 3 et 4.
  • L'Atelier de Joël Robuchon.
  • Food and Life, de Joël Robuchon et Dr Nadia Volf, Assouline Publishing.
  • Tout Robuchon, Perrin, Paris, 2006 (лауреат премии Կաղապար:Нп3)
  • 155 recettes pour mincir et rester mince enfin !, Issy-les-Moulineaux, Éd. A. Ducasse, 2008
  • Le Nouveau coaching minceur et bien-être : Joël Robuchon, Patrick-Pierre Sabatier et Véronique Rousseau.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 http://www.lefigaro.fr/culture/2018/08/06/03004-20180806ARTFIG00079-joel-robuchon-genie-de-la-gastronomie.php
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Fichier des personnes décédées
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Joël Robuchon : disparition d'un génie de la gastronomie (ֆր.)
  6. ↑ «Career Highlights of Joël Robuchon». MICHELIN Guide (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 24-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 30-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  7. ↑ Masterchef: The Professionals 2010 (Episode 16)
  8. ↑ Colette Monsat (2018 թ․ օգոստոսի 6). «Joël Robuchon : disparition d'un génie de la gastronomie». Le Figaro. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 29-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 23-ին.
  9. ↑ Thibaut Danancher (2018 թ․ օգոստոսի 6). «Joël Robuchon, le maestro des fourneaux». Le Point. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 23-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 23-ին.
  10. ↑ Virginie Picat. Joël Robuchon: «J’ai voulu devenir prêtre» Արխիվացված է Փետրվար 23, 2020 Wayback Machine-ի միջոցով: // Կաղապար:Нп3, 18.01.2014
  11. ↑ «Qui a pu apprécier Joël Robuchon, à l'époque où il était au piano chez Jamin à Paris, sait que le génie en ce domaine n'a rien d'une vue de l'esprit» — Jean-Pierre Thiollet[en]. Piano ma non solo. Anagramme éditions, 2012. p. 111.
  12. ↑ «Les bonnes ondes des pianos...de cuisson» — Կաղապար:Нп3. Improvisation so piano. Neva Éditions, 2017. p. 175-176. 978-2-35055-228-6.
  13. ↑ «Joël Robuchon va ouvrir cinq restaurants et son école de cuisine d'ici à 2019». 20 minutes[en]. 2016 թ․ դեկտեմբերի 29. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 23-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 23-ին..
  14. ↑ «Mort de Joël Robuchon : les hommages du monde de la gastronomie». Sud Ouest[fr]. 2018 թ․ օգոստոսի 6. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 23-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 23-ին..
  15. ↑ Les toques du monde s'inclinent devant Joël Robuchon à Poitiers(չաշխատող հղում) // Կաղապար:Нп3, 17 August 2018.
  16. ↑ «La Cour d'Eymet, Eymet». pays-bergerac-tourisme.com. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 23-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 23-ին..
  17. ↑ 17,0 17,1 «Qui sont Sophie Robuchon et Louis Robuchon-Abe, les enfants de Joël Robuchon ? - Elle». Elle. 2018 թ․ օգոստոսի 6. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 23-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 23-ին..

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժոել Ռոբյուշոն» հոդվածին։
 ⛭ 
  Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ժոել_Ռոբյուշոն&oldid=9795384» էջից