Ելենա Կորիկովա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ելենա Կորիկովա
ռուս.՝ Елена Юрьевна Корикова
Ծնվել էապրիլի 12, 1972(1972-04-12)[1][2] (51 տարեկան)
ԾննդավայրՏոբոլսկ, Տյումենի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
ԿրթությունՄոսկվայի Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի ինստիտուտ (1995)
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մասնագիտությունդերասանուհի, երգչուհի, թատրոնի դերասանուհի, կինոդերասանուհի և հաղորդավար
Ամուսին(ներ)Dmitri Lipskerov? և Մաքսիմ Օսադչի

Ելենա Յուրևնա Կորիկովա (ռուս.՝ Еле́на Ю́рьевна Ко́рикова, ապրիլի 12, 1972(1972-04-12)[1][2], Տոբոլսկ, Տյումենի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), թատրոնի և կինոյի ռուս դերասանուհի, հեռուստահաղորդավարուհի։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ելենա Կորիկովան ծնվել է 1972 թվականի ապիլի 12-ին Ռուսաստանի Տյումենի մարզի Տոբոլսկ քաղաքում, Յուրի Ալեքսեևիչ Կորիկովի և բալետի պարուհի Տատյանա Կորիկովայի ընտանիքում[3]։ Ծնողները շուտով բաժանվել են, և Ելենան մինչև երկրորդ դասարանն ապրել է Տոբոլսի մոտ գտնվող Կարաչինո գյուղում՝ մոր ծնողների հետ, որովհետև մայրը հաճախ է մեկնել հյուրախաղերի։ Դրանից հետո նա մոր հետ տեղափոխվել է Դոնի Ռոստով։

Հոր հետ հանդիպել է դպրոցն ավարտելուց հետո․ նա ապրել է Տյումենում, ունեցել նոր ընտանիք և երկու երեխա։

Դպրոցում սովորելու ընթացքում Ելենա Կորիկովան հաճախել է Դոնի Ռոստովի «Էպոս» պատմական թատրոն-ստուդիա, որ ստեղծել են ռեժիսոր Միխայիլ Վիկտորովիչ Իզյումսկու և Ելենա Պրոզորովսկայայի (Իզյումսկայա) կողմից[4]։ Մայրն ինքն է կարել նրա զգեստները[4]։ Դպրոցն ավարտելուց հետո մեկնել է Մոսկվա և ընդունվել Մոսկվայի Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի համառուսական պետական ինստիտուտ՝ Սերգեյ Սոլովյովի արվեստանոց։

Առաջին կուրսից սկսել է նկարահանվել կինոյում։ Առաջին դերը եղել է պատանի Մաշան Անատոլի Մատեշկոյի «Ха-би-ассы» (1990) հեքիաթում։ Վալերի Ախադովի «Ես խոստացել եմ, ես կգնամ․․․» (ռուս.՝ «Я обещала, я уйду…», 1992) մելոդրամայում Կորիկովան կատարել է գավառի բնակիչ երիտասարդ Իրինայի դերը, Դմիտրի Դոլինինի «Մատանի ոսկե, փունջ ալ կարմիր վարդերի» (ռուս.՝ «Колечко золотое, букет из алых роз», 1994) դրամայում, որ նկարահանվել է Անտոն Չեխովի «Ձորակում» (ռուս.՝ «В овраге») ստեղծագործության հիման վրա, մարմնավորել է հանգիստ, ահաբեկված Լիպային։ Դրանից բացի Կորիկովան կարահանվել է Վիկտոր Տիտովի «Դյուրանի անեծքը» (ռուս.՝ «Проклятие Дюран», 1994) պատմական-ռոմանտիկ մելոդրամայում և Սերգեյ Սոլովյովի «Երեք քույր» դրամայում (1994)։

Ալեքսեյ Սախարովի՝ Ալեքսանդր Պուշկինի վիպակի հիման վրա նկարահանված «Օրիորդ-գեղջկուհի» (ռուս.՝ «Барышня-крестьянка») ֆիլմում (1995) կատարած Լիզայի դերի համար Ելենա Կորիկովան արժանացել է կնոջ լավագույն դերակատարման համար մրցանակի «Киношок» փառատոնում և «Նիկա» փառատոնում։

1995 թվականին ավարտել է Մոսկվայի Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի համառուսական պետական ինստիտուտը։

Նկարահանվել է Ալլա Պուգաչովայի, Ֆիլիպ Կիրկորովի, Վալերի Լեոնտևի, Դմիտրի Մալիկովի, Լեոնիդ Ագուտինի, Իգոր Կրուտոյի տեսահոովակներում։ 1996 թվականին մասնակցել է Սերգեյ Կուրյոխինի «Поп-механика» խմբի «Детский альбом» ալբոմի ձայնագրությանը։

1998 թվականի ամռանն ընտանիքի հետ տեղափոխվել է Նյու Յորք, որտեղ փորձել է իր ուժերը որպես մոդել և դերասանուհի։

Ռուսաստան վերադառնալուց հետո Գալինա Վոլչեկի կողմից առաջարկ է ստացել միանալ «Սովրեմեննիկ» թատրոնի թատերախմբին և 2001-2004 թվականներին աշխատել է այնտեղ։ Նրա խաղացանկում եղել են Պատի դերը Ռեմարկի «Երեք ընկեր», Իրինայի դերը Անտոն Չեխովի «Երեք քույր», Նինոչկայի դերը Լեոնիդ Անդրեևի «Անֆիսա», Դաշա Շատովայի դերը Ֆեոդոր Դոստոևսկու «Դևեր» ստեղծագործությունների բեմադրություններում։

Համընդհանուր ճանաչման է արժանացել «Խեղճ Նաստյա» (ռուս.՝ «Бедная Настя») սերիալի շնորհիվ։ 2005 թվականին զբաղեցրել է երկրորդ տեղը աշխարհի ամենասեքսուալ կանանց շարքում՝ FHM ամսագրի ռուսական խմբագրության վարկածով[5]։

Մասնակցել է բազմաթիվ հեռուստատեսային նախագծերի, որոնցից են Ռուսաստանի Առաջին ալիքի «Երկու աստղ» (ռուս.՝ «Две звезды») և «Կրկես աստղերի հետ» («Цирк со звёздами»), ուկրաինական СТБ ալիքի «Պարեր աստղերի հետ» շոուները։ Վարել է «Ֆորտ Բոյար» («Ռոսիա» ալիք) հաղորդումը 2006 թվականին Եկատերինա Կոնովալովայի և Լեոնիդ Յարմոլնիկի հետ։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ելենա Կորիկովայի առաջին ամուսինը եղել է գրող Դմիտրի Լիպսկերովը[6]։

1993 թվականի հուլիսի 20-ին Ելենա Կորիկովան որդի է ունեցել, որը 2006 թվականի մոր հետ միասին նկարահանվել է «Կապիտանի երեխաները» (ռուս.՝ «Капитанские дети») ֆիլմում։ Նրա հայրը Դմիտրի Ռոշչինն է, որ դերասանուհի Եկատերինա Վասիլևայի և դրամատուրգ Միխայիլ Ռոշչինի որդին է։ Իմանալով Ելենայի հղիության մասին՝ Դմիտրի Ռոշչինն ամուսնության առաջարկություն է արել։ Բայց Վասիլևայի միջամտությամբ հարսանիքը չի կայացել։ Հետագայում Դմիտրի Ռոշչինը դարձել է հոգևորական և կնոջ՝ Լյուբովի հետ ունեցել յոթ երեխա։ Իր ու Ելենա Կորիկովայի որդու՝ Արսենիի հետ նախկին դերասանը չի շփվում[7]։

Արսենիի հորը փոխարինել է Կորիկովայի արդեն նախկին ամուսին Մաքսիմ Օսադչին (օպերատոր և տեսահոլովակների ռեժիսոր)[6]։

2011-2013 թվականներին հանդիպել է դերասան Սերգեյ Աստախովի հետ[8][9][10]։

Թատերական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Սովրեմեննիկ»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Երեք ընկեր», ըստ Ռեմարկի վեպի – Պատ
  • «Երեք քույր», ըստ Անտոն Չեխովի պիեսի – Իրինա
  • «Անֆիսա», ըստ Լեոնիդ Անդրեևի պիեսի – Նինոչկա
  • «Դևեր», ըստ Դոստոևսկու վեպի – Դաշա Շատովա

Կինոդերասանի թատրոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Հին Արբատի հեքիաթները», ըստ Ալեքսեյ Արբուզովի պիեսի – Վիկտոշա
  • «Մի արթնացրեք քնած շանը», ըստ Ջոն Բոյնթոն Փրիսթլիի պիեսի – Ֆրեդա

«Տագանկայի դերասանների ընկերակցություն»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Ճայը», ըստ Անտոն Չեխովի պիեսի (ռեժիսոր՝ Սերգեյ Սոլովյով) – Նինա Զարեչնայա
  • «Հմայիչ եղջյուրակիներ» (ռուս.՝ «Очаровательные рогоносцы»)

«Միլենիում» թատրոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Քրեական դուետ», ըստ Վիկտոր Մերեժկոյի «Երկուսը մեծ ճանապարհից» պիեսի (ռեժիսոր՝ Օլգա Շվեդովա)

Մոսկվայի անկախ թատրոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Երբ ամուսինը տանը չէ» (ռեժիսոր՝ Ա. Լյուբչենկո)
  • Կանայք սիրո որոնումներում» (ռուս.՝ «Женщины в поисках любви!»)

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տարի Հայերեն անվանում Բնօրինակ անվանում Դեր
1990 ֆ Ха-би-ассы Մաշա
1992 ֆ Ես խոստացել եմ, ես կգնամ Я обещала, я уйду Իրինա
1993 ֆ Դյուրանի անեծքը Проклятие Дюран Ժենեվևա
1994 ֆ Մատանի ոսկե, փունջ ալ կարմիր վարդերի Колечко золотое, букет из алых роз Լիպա
1994 ֆ Երեք քույր Три сестры Իրինա
1995 ֆ Օրիորդ-գեղջկուհի Барышня-крестьянка Լիզա Մուրոմսկայա
1997 ֆ Հանգուցյալ ընկերը Приятель покойника Մարինա
1998 ֆ Մու-մու Му-му Տատյանա
2000 ս Սև սենյակ Чёрная комната Տանյա
2001 ֆ Հին երգեր գլխավորի մասին։ Հետգրություն Старые песни о главном. Постскриптум աղախին
2003-2004 ս Խեղճ Նաստյա Бедная Настя Աննա Պլատոնովա
2004-2006 ս Լրտեսական խաղեր Шпионские игры Եկատերինա Մատվեևա
2005 ֆ Սիրահարված գործակալը։ Հույսը մի՛ կտրեք, մաեստրո Влюблённый агент. Не оставляйте надежду, маэстро! Լերա
2005 ս Սիրո իրավունք Право на любовь Տատյանա Բոնդարևա
2006 ս Կապիտանի երեխաները Капитанские дети Ժենյա Ստիվենս
2008 ֆ Խցանում Пробка
2008 ս Չեմպիոն Чемпион Քրիստինա Լոմովա
2010 ս Раскрутка Վալենտինա Դունաևա
2011 ֆ Լիարժեքության բարդույթ Комплекс полноценности Ժաննա
2011 ս Սոկրատեսի համբույր Поцелуй Сократа Լիկա Վռոնսկայա
2012 ֆ Մայրեր Мамы Օքսանա
2013 ս Կանայք սահմանին Женщины на грани Մարգարիտա Շնիրևա
2014 ս Մի տարի Տոսկանայում Год в Тоскане Յանա
2014 ս Неформат Եկատերինա
2014 ֆ Սիրո թելեր Нити любви Վարվառա
2014 ֆ Իմ մայրը դեմ է Моя мама против Վալենտինա Վլադիմիրովնա
2016 ս Շրշյուն Шелест Ալինա Բոլշովա
2017 ս Շրջապտույտ Круговорот Լիդիա Գատիչ
2018 ս Շրշյուն 2 Шелест 2 Ալինա Բոլշովա

Տեսահոլովակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Винтаж» և Ելենա Կորիկովա, «Плохая девочка»
  • Մաշա Ֆեոդորովա, «Мама»
  • Ալինա Գրոսու, «Лодочка»
  • Վալերի Լեոնտև, «Вечная любовь»
  • Դմիտրի Մալիկով, «Золотой рассвет»
  • Премьер-министр, «Восточная»
  • Ալլա Պուգաչովա, «Позови меня с собой»
  • Լեոնիդ Ագուտին, «Не унывай»
  • Լեոնիդ Ագուտին, «Летний дождь»
  • Անտոն Մակարսկի, Սերգեյ Լի և Արինա Լի, «Мне не жаль» (OST «Խեղճ Նաստյա»)
  • Լեոնսիա Էրդենկո, «Солнышко»
  • Իգոր Կրուտոյ, «Ты в моём сентябре»
  • Պավել Զիբրով, «Александра»
  • Պավել Զիբրով, «Единственная»
  • Արկադի Կովալյով, «Моя женщина»
  • Иванушки Int, «Тополиный пух»

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1995 – «Киношок» փառատոնի մրցանակ կնոջ լավագույն դերակատարման համար («Օրիորդ գեղջկուհի» ֆիլմի համար)
  • 1995 – Սանկտ Պետերբուրգի ռուսական երիտասարդական ֆիլմերի փառատոնի մրցանակ («Մատանի ոսկե, փունջ ալ կարմիր վարդերի» ֆիլմում դերակատարման համար)
  • 1995 – ներկայացվել է «Նիկա» մրցանակի («Օրիորդ գեղջկուհի» ֆիլմի համար)
  • 1999 – «Золотой Витязь» փառատոնի մրցանակ («Մու-մու» ֆիլմի համար)
  • 2003 – «Комсомольская правда» թերթի «Պրեմիերա-2003» մրցանակ «Անֆիսա» ներկայացման մեջ իր դերակատարման համար
  • 2004 – «Telenovelas Throphies» առաջին մրցույթի հաղթող (Բուդապեշտ)
  • 2005 – «Լավագույն դերասանուի» մրցանակ Աննա Պլետնյովի դերի համար («Խեղճ Նաստյա»)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
  2. ↑ 2,0 2,1 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
  3. ↑ «Звёздные семьи «Капитанских детей»»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-01-12-ին։ Վերցված է 2011-05-31 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Тайные мужчины Елены Кориковой»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2011-10-11-ին։ Վերցված է 2019-04-24 
  5. ↑ «Российские мужчины определили 100 самых сексуальных женщин мира (ФОТО)»։ NEWSru.com։ 1 июня 2005։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-03-01-ին։ Վերցված է 2010-08-13 
  6. ↑ 6,0 6,1 Елена Корикова на peoples.ru
  7. ↑ ««Шикарная»: 46-летняя Елена Корикова поразила поклонников стройностью и грацией» (ռուսերեն)։ Женский журнал Домашний Очаг։ Վերցված է 2018-05-03 
  8. ↑ «Елена Корикова бросила Астахова» (ռուսերեն)։ www.dni.ru։ 11.03.2013։ Վերցված է 2014-07-09 
  9. ↑ Накануне 40-летия Елена Корикова жалуется на бедность и одиночество Archived 2014-01-13 at the Wayback Machine. // Газета Киевская, 4 апреля 2013
  10. ↑ «Елена Корикова: Я не разбивала семью Сергея Астахова» (ռուսերեն)։ 24 февраля 2012։ Վերցված է 2014-04-12 

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Չափորոշչային վերահսկողություն
GND: 1219600644 · ISNI: 0000 0000 4270 8470 · LCCN: no2003005311 · VIAF: 11986583 · WorldCat VIAF: 11986583
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ելենա_Կորիկովա&oldid=8816545» էջից