Գորշ գայլեր (կազմակերպություն)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գորշ գայլեր
Grey Wolves Gokturk Flag.svg
Տեսակկազմակերպություն
ԵրկիրFlag of Turkey.svg Թուրքիա
Հիմնադրված1968
Կայքulkuocaklari.org.tr


HS Disambig.svg Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Բոզկուրտ (այլ կիրառումներ)
Milliyetçi Hareket Partisi Logo.svg

Բոզկուրտ կամ Գորշ Գայլեր (թուրքերեն՝ Bozkurtlar կամ թուրքերեն՝ Bozkurtçular, իսկական անվանումը՝ թուրքերեն՝ Ülkücülük — «իդեալականություն»[1]), թուրքական երիտասարդական ազգայնական կազմակերպություն։ Ստեղծվել է Ազգային գործողության կուսակցության հովանու ներքո, որի հետ երբեմն նույնականացվում է։ Այլ տարբերակների համաձայն, ստեղծվել է 1948 թվականին գնդապետ Ալփարսլան Թյուրքեշի կողմից[2][3]։ Համարվում է MHP-ի առավել արմատական թևը, հավատարիմ է պանթուրքիզմի և նեոֆաշիզմի գաղափարախոսությանը[4][5][6][7][8]։ Ակտիվորեն մասնակցել է 1970-ական թվականների քաղաքական բռնություններին, գործել է Գլադիոյի միջազգային հակամոմունիստական համակարգի շրջանակներում։ Կազմակերպության գրոհայինները մեղադրվում էին մի շարք սպանությունների և ահաբեկչական գործողությունների, այդ թվում՝ Հռոմի Պապ Հովհաննես Պողոս II-ի դեմ մահափորձի մեջ։ 1990-ական թվականներից անցել է քրդական անջատողական շարժման և էթնոկոնֆեսիոնալ փոքրամասնությունների դեմ պայքարի։ 2000-ական թվականների սկզբից համարվում է Էրդողանի իսլամիստական կուսակցության ընդդիմություն։ Թյուրքեշի մահվանից հետո կազմակերպությունը գլխավորում է նրա հետնորդ Դևլեթ Բահչելին։

Գորշ գայլերի նշանը

Գաղափարախոսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կազմակերպության անվանումը և խորհրդանիշները կապվում են թուրքական դիցաբանության հետ, որտեղ գայլը խիզախության և պատվի խորհրդանիշ է[9]։ Ընդգծվում է իդեալիստական աշխարհընկալման հանձնառությունը։ Ազգայնականությունը և պանթյուրքիզմը դրված է որպես գաղափարական առաջնահերթություններ, որի նպատակն է ստեղծել Մեծ Թուրան՝ թուրքական ազգային ավանդույթների, մշակույթի և հասարակական կարգի հիման վրա։

Այս հայեցակարգում ակնհայտ են ռասիստական գծերը, թյուրքական ռասայի և թուրք ազգի գերազանցության թեզերը[10]։ Միևնույն ժամանակ թուրք է հռչակվում յուրաքանչյուր ոք, որը կիսում է ազգային արժեքները և համապատասխան աշխարհայացքը[11]։

Մուսուլմանական դավանանքը կազմակերպության անդամ դառնալու պայման է, սակայն այն չի անցնում իսլամիզմի, քանի որ էթնոմշակութային գործոնը վեր է դասվում կրոնականից։

Որպես հակառակորդներ նշված են տոտալիտար գաղափարախոսությունները, ընդ որում՝ ոչ միայն կոմունիզմը, այլև ֆաշիզմը։ Վերջինս պարադոքսալ տեսք ունի՝ հաշվի առնելով «Գորշ գայլերի» վարդապետության բացահայտ նեոֆաշիստական բնույթը[12]։ Շեշտվել է նաև կապիտալիզմի՝ որպես նյութապաշտական համակարգի և թուրքական անկախությանը սպառնացող իմպերիալիզմի նկատմամբ թշնամանքը։

Հիմնադրում և զարգացում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1969 թվականի փետրվարին թուրք ուլտրաաջ ազգայնականների առաջնորդ, գնդապետ Ալփարսլան Թյուրքեշը պահպանողական Հանրապետական գյուղացիական ազգային կուսակցությունը վերածեց ազգայնական շարժման աջ արմատական կուսակցության (MHP): Նոր կուսակցությունը կառուցվել են իտալական ֆաշիզմի և գերմանական նացիզմի նմուշներով։ Դա ենթադրում էր ռազմականացված թևի ստեղծում[13]։

Երիտասարդական ռազմականացված թևի համար կադրերը հավաքագրվել են Թյուրքեշի կուսակցության կողմից՝ հիմնականում երկու սոցիալական խմբերից՝ գաղափարապես մոտիվացված ուսանողությունից և անատոլիական գյուղերից Ստամբուլ և Անկարա գաղթած լյումպենացված մարդկանցից[14]։ Այդ միջավայրում ծայրահեղ ազգայնականության և նեոֆաշիզմի գաղափարներն առավել լայն արձագանք են գտել։ Տասնամյակի ընթացքում կառուցվել է ուղղահայաց կառույց, որը կազմակերպվել է ռազմական օրինակով, որը չի վերահսկվում պաշտոնական իշխանությունների կողմից և ենթակա է անձամբ Ալփարսլան Թյուրքեշին[15]։

Ահաբեկչություն 1970-ական թվականներին[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1970-ական թվականների երկրորդ կեսին Թուրքիայում տեղի է ունեցել լայնամասշտաբ քաղաքական բռնություններ։ Ծայրահեղ աջ, ծայրահեղ և պետական ուժային կառույցները, փաստորեն, միմյանց հետ վարում էին փոքր ինտենսիվության քաղաքացիական պատերազմ։ 1976-1980 թվականներին փողոցային բախումների և ահաբեկչությունների հետևանքով զոհվել է ավելի քան 5 հազար մարդ[16]։ «Գորշ գայլերը» այդ իրադարձություններին ամենաակտիվ մասնակցությունն են ունեցել։

Համարվում է, որ գնդապետ Թյուրքեշի կառույցները գործել են «Կոնտրգերիլյա» օպերատիվ համակարգի շրջանակներում, որն իր հերթին հանդիսանում էր Գլադիոյի միջազգային հակամոմունիստական համակարգի թուրքական ստորաբաժանումը[17]։ «Գորշ գայլերի» ամենահայտնի մարտական օպերատիվներն են եղել Աբդուլա Չաթլին[18] և Հալուկ Քըրջին[19]։

«Գորշ գայլերի» մասնակցությամբ բռնության խոշորագույն ակտեր են համարվում.

  • Կոտորած Թաքսիմի հրապարակում 1977 թվականի մայիսի 1-ին, Ստամբուլում մայիսմեկյան ցույցի վրա հարձակումը, ավելի քան 30 զոհ, «Գորշ գայլերի» մասնակցությունը պաշտոնապես հաստատված չէ, բայց դիտարկվում է որպես շատ հավանական[20][21]։
  • Կոտորած Բեյազըթ հրապարակում 1978 թվականի մարտի 16-ին, զինված հարձակում Ստամբուլի համալսարանի ձախ ուսանողների վրա, սպանվել է 7 մարդ[22]։
  • Բահչելիեվլերյան կոտորած 1978 թվականի հոկտեմբերի 9-ին, Անկարայում 7 ուսանողների սպանությունը, որոնք, այսպես կոչված, Քրդստանի պրոկոմունիստական աշխատավորական կուսակցությունում (Pkk) ճանաչվել են ԱՄՆ-ում և Եվրոպայում ահաբեկչական կազմակերպություն[23]։
  • Պայքար Քահրամանմարաշում 1978 թվականի դեկտեմբերի 19-26-ին, ծայրահեղ աջերի և ալևիների բախումները, որոնք հանգեցրել են ավելի քան 100 մարդու մահվան[24]։
  • Մեծ արձագանք է առաջացրել Milliyet լևոլիբերալ թերթի խմբագիր Աբդի Իփեքչիի սպանությունը 1979 թվականի փետրվարի 1-ին[25]։

1980 թվականի հեղաշրջում, արտասահմանյան գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1980 թվականի սեպտեմբերի 12-ին Թուրքիայի զինված ուժերի հրամանատարությունը գեներալ Քենան Էվրենի գլխավորությամբ պետական հեղաշրջում էր իրականացրել։ Հաստատված ռազմական ռեժիմը կրում էր իրավաազգական բնույթ, որը մոտ էր MHP-ի և «գորշ գայլերի» գաղափարախոսությանը, սակայն խիստ ճնշում էր ինչպես ձախ, այնպես էլ աջակողմյան քաղաքական ծայրահեղականությունը։

MHP-ն ու «Գորշ գայլերը» արգելվել են, շատ առաջնորդներ ու ակտիվիստներ Ալփարսլան Թյուրքեշից սկսած հայտնվել են բանտում կամ փախել են Թուրքիայից։ Տեղի է ունեցել դատական գործընթաց, որի ընթացքում փաստագրված են եղել «Գորշ գայլերի» կողմից 594 մարդու (մասնավորապես արհմիութենական առաջնորդ, Խաղաղության համաշխարհային խորհրդի անդամ Կ. Թյուրքլերի, գրողներ Ու. Քաֆթանջիօղլուի և Դ. Թյութենգիլի) սպանությունները։

Ազատության մեջ մնացած «Գորշ գայլերը» ստիպված են եղել հիմնական գործունեությունը տեղափոխել Թուրքիայի սահմաններից դուրս։ Նրանք հատկապես ուժեղ ազդեցություն են ձեռք բերել Ավստրիայում և Գերմանիայում բնակվող թուրք աշխատողների շրջանում[26]։ Կազմակերպության օպերատիվ բազաներ են ստեղծվել նաև Ֆրանսիայում և Շվեյցարիայում։ Աստիճանաբար «Գորշ գայլերի» կազմակերպչական ցանցը տարածվել է Նիդեռլանդների և Բելգիայի վրա։ 1982 թվականին նշվում էր Աբդուլա Չաթլայի օպերատիվ կապը արմատական իտալացի նեոֆաշիստների առաջնորդ Ստեֆանո Դելլե Կյայեի հետ[27]։

Առավել ռեզոնանսային ակցիա է դարձել 1981 թվականի մայիսի 13-ին Հռոմի Պապ Հովհաննես Պողոս II-ի դեմ մահափորձը, որը կատարել է Մեհմեդ Ալի Աղջան[28]։ Աղջայի հանցակիցը համարվում էր «Գորշ գայլերի» մեկ այլ հայտնի ակտիվիստ Օրալ Չելիքը[29]։

Աբդուլլա Չաթլին, գտնվելով Ֆրանսիայում, ահաբեկչություններ էր ծրագրել հայկական ԱՍԱԼԱ-ի դեմ։ Նա կազմակերպել էր նաև Հայոց ցեղասպանության զոհերի հուշարձանի պայթեցումը Փարիզի արվարձանում 1984 թվականի մայիսի 3-ին[30]։

1988 թվականի հունիսի 18-ին «Գորշ գայլերի» գրոհային Կարտալ Դեմիրագը անհաջող մահափորձ ձեռնարկեց Թուրքիայի վարչապետ Թուրգութ Օզալի դեմ[31][32]՝ Հունաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման նրա քաղաքականության համար, որին ազգայնականները համարում էին «ազգային դավաճան»։

Ակտիվություն վերականգնումից հետո[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1980-ական թվականների երկրորդ կեսից ընթանում էր Ազգայնական շարժման կուսակցության ռելեգալացման գործընթացը։ 1993 թվականին կուսակցությունը վերադարձրել է նախկին անվանումը և վերսկսել է իր գործունեությունն ամբողջությամբ։ Վերականգնվեց նաև ազգայնականների երիտասարդական ռազմականացված կազմակերպությունը։

«Գորշ գայլերի» համար բարդ է դարձել 1996 թվականի աշնանից մինչև 1997 թվականի գարուն ընկած ժամանակահատվածը:1996 թվականի նոյեմբերի 3-ին Սուսուրլուկում ավտովթարից մահացել է կազմակերպության ամենահեղինակավոր անդամ Աբդուլա Չաթլըն[33]։

1997 թվականի ապրիլի 4-ին վախճանվել է Ալփարսլան Թյուրքեշը։ Անվիճելի առաջնորդի կորուստն ապակայունացրեց կուսակցությունն ու երիտասարդական կազմակերպությունը։ Յըլդըրըմի կողմնակիցներ Թուղրուլ Թյուրքեշ կրտսերի և Դևլեթ Բահչելիի միջև վեճ է ծագել։ Նախագահ է ընտրվել Բահչելին, սակայն նրան ժամանակ է պահանջվել, որպեսզի հաստատի իր ավտորիտար կառավարումը։

1990-ական թվականներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1990-ական թվականներին կոմունիստական սպառնալիքի ապակտուալացումը «Գորշ գայլերի» գործողություններում առաջին պլան մղեց քրդական անջատողական շարժմանը և ազգային և կրոնական փոքրամասնությունների «հակաթուրքական դրսևորումներին» դիմակայությունը։ 1995 թվականի մարտին «Գորշ գայլերը» Ստամբուլում մասնակցում էին ալևիների հետ բախումներին։ 1998 թվականի մայիսին մի շարք հարձակումներ և սպանություններ են գործել ձախ և քուրդ ակտիվիստների դեմ[34]։

1996 թվականի հուլիսի 6-ին Կիպրոսի մայրաքաղաք Նիկոսիայում գլխին արձակված կրակոցի հետևանքով սպանվել է լրագրող Կուտլա Ադալան[35]։ 1996 թվականի օգոստոսի 11-ին «Գորշ գայլերը» հարձակվել էին Կիպրոսում թուրքական օկուպացիայի դեմ բողոքի ցույցի վրա, որի արդյունքում 1 ցուցարար (Տասոս Իսահակ) սպանվեց և ավելի քան 40-ը վիրավորվեց և վնասվածք ստացավ[36]։

2000-ական թվականներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2002-2005 թվականների ընթացքում արձանագրվել են «Գորշ գայլերի» մի շարք ակցիաներ՝ հակաթուրքական, հակահայկական և հակահրեական բնույթի[37][38][39]։ 2006 թվականի նոյեմբերին «Գորշ գայլերը» բողոքում էին Հռոմի Պապ Բենեդիկտոս XVI Թուրքիա կատարած այցի դեմ[40]։

2010-ական թվականներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2010 թվականի նոյեմբերի 9-ին թուրք և քուրդ ազգայնականների միջև բախման հետևանքով զոհվել է «Գորշ գայլերի» ակտիվիստ Հասան Շիմշեկը։ Նրա հուղարկավորությունը վերածվել է ծայրահեղ աջերի հզոր ցույցի, ելույթ է ունեցել Դևլեթ Բահչելին[41]։

2011 թվականի աշնանը Անկարայի ոստիկանությունը խոշոր գործողություն էր իրականացրել «Գորշ գայլերի» դեմ։ Երեսունվեց մարդ ձերբակալվել է, առգրավվել է մեծ քանակությամբ զենք[42]։

2012 թվականի ապրիլի 24-ին «Գորշ գայլերը» Ստամբուլի Թաքսիմ հրապարակում բողոքի ակցիա էին կազմակերպել՝ ընդդեմ Հայոց ցեղասպանության տարելիցի[43]։ 2013 թվականի հոկտեմբերին հզոր բողոքի արշավը ուղղված էր քուրդ անջատողականների հետ բանակցությունների դեմ[44]։ 2014 թվականի հուլիսին ազգայնական երիտասարդները անկարգություններ էին կազմակերպել Քահրամանմարաշում՝  առիթ էր հանդիսացել Սիրիայում քաղաքացիական պատերազմից փախստականների ներկայությունը[45]։ 2014 թվականի հոկտեմբերին նոր արյունալի բախումներ տեղի ունեցան քրդերի, «Գորշ գայլերի» և ոստիկանության միջև[46][47][48][49][50][51]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ «Update to the UNHCR CDR Background Paper on Refugees and Asylum Seekers from Turkey»
  2. ↑ Մարկ Ֆեյգին Անդրկովկասյան հանգույց // "Նովի Միր", № 9, 1998
  3. ↑ Марк Фейгин. Закавказский узел Archived 2015-06-16 at the Wayback Machine. // «Новый мир», № 9, 1998
  4. ↑ Sullivan, Colleen The SAGE Encyclopedia of Terrorism / Կաղապար:Нп3. — 2nd. — Կաղապար:Нп3, 2011. — С. 236—237.
  5. ↑ Karasapan, Omer Turkey and US Strategy in the Age of Glasnost (und) // Կաղապար:Нп3. — 1989. — № 160. — С. 7. — doi:10.2307/3013440
  6. ↑ Graue Wölfe heulen wieder: Türkische Faschisten und ihre Vernetzung in Deutschland [Grey wolves howl again: Turkish fascists and their networks in Germany] / Aslan, Fikret; Bozay, Kemal. — 3rd.. — Unrast Verlag, 2012. — ISBN 978-3-89771-035-1
  7. ↑ Canefe, Nergis; Bora, Tanıl Turkey and the European Union: Domestic Politics, Economic Integration and International Dynamics / Çarkoğlu, Ali; Կաղապար:Нп3. — Routledge, 2004. — С. 125, 129. — ISBN 9781135761202
  8. ↑ Կաղապար:Нп3 Unholy Wars: Afghanistan, America and International Terrorism. — 3rd. — London: Կաղապար:Нп3, 2002. — С. 195. — ISBN 9780745319179. — "A Turkish Fascist youth group, the "Grey Wolves, « was recruited to fight with the Chechens.».
  9. ↑ Crying «Wolf»: Why Turkish Fears Need Not Block Kurdish Reform / III. Who Are the Turkish Nationalists? / B. The Nationalist Action Party (MHP) Archived 2014-09-01 at the Wayback Machine.
  10. ↑ Turkish and Kurdish Identity and Nationalism in the Netherlands. The Grey Wolves and its Role in Turkish Nationalism
  11. ↑ The big world experiment: the mobilization of social capital in migrant communities
  12. ↑ Турцию ведут в Европу умеренные исламисты. Мусульмане против исламистов
  13. ↑ Jenkins, Gareth (2008). Political Islam in Turkey. New York: Palgrave Macmillan.
  14. ↑ Sullivan, Colleen (2011). «Grey Wolves». In Martin, Gus. The SAGE Encyclopedia of Terrorism (2nd ed.)
  15. ↑ Turkey’s Gray Wolves Nip at Heels of Power
  16. ↑ Devrimci Yol Savunması (Defense of the Revolutionary Path)
  17. ↑ Özel Harp Dairesi ve Alparslan Türkeş..! Hançer Birliği Türkiye’de faaliyet gösterdi mi? Zihni Çakır’ın Korku İmparatorluğu Gladio kitabında MHP-CIA ilişkisine yönelik ilginç iddialar yer alıyor
  18. ↑ «Turkish Dirty War Revealed, but Papal Shooting Still Obscured» (անգլերեն)։ Los Angeles Times։ Վերցված է 2015-03-15 
  19. ↑ Haluk Kırcı'dan ŞOK İTİRAF
  20. ↑ «Grey Wolf Attacks on BDP Politicians»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-02-03-ին։ Վերցված է 2020-11-16 
  21. ↑ «30 yıl sonra kanlı 1 Mayıs (3)»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2007-05-03-ին։ Վերցված է 2020-11-16 
  22. ↑ 16 MART KATLİAMINI HATIRLADINIZ MI
  23. ↑ The Bahçelievler Massacre
  24. ↑ Remembering the Maras Massacre in 1978
  25. ↑ «MİT: Çelik de katıldı»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին։ Վերցված է 2020-11-16 
  26. ↑ «Терроризм: Зарубежные террористические организации»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2009-01-29-ին։ Վերցված է 2014-05-23 
  27. ↑ ОРЁЛ ЭПОХИ КОНДОРА
  28. ↑ Виталий Меньшиков. «Серые волки» // «Вокруг света», № 8, 1983. стр.22-25
  29. ↑ Oral Çelik: Ağca, Papa suikasti öncesi İtalyan gizli servisi ile görüştü
  30. ↑ «Ergenekon document reveals MİT’s assassination secrets» (անգլերեն)։ Today's Zaman։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-04-02-ին։ Վերցված է 2015-03-15 
  31. ↑ «ZAMAN, Özal suikastının tutanaklarını açıklıyor: İkinci suikastçı SALONDAYDI»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-05-ին։ Վերցված է 2020-11-16 
  32. ↑ Ozal sees plot behind shooting
  33. ↑ Scandal Links Turkish Aides To Deaths, Drugs and Terror
  34. ↑ Ultranationalist attacks viewed with concern
  35. ↑ Grey Wolves // Encyclopedia of Terrorism / ed. Cindy C. Combs and Martin W. Slann. Infobase Publishing, 2007. page 110
  36. ↑ Greece condemns Turkish barbarity // «Cyprus News Agency» от 12 августа 1996
  37. ↑ Ülkü Ocakları'ndan Barzani protestosu Archived 2014-11-29 at the Wayback Machine.
  38. ↑ Turkish Extremists Scuttle the Screening of ?Ararat?
  39. ↑ In Turkey, a Clash of Nationalism and History
  40. ↑ A tense time for a papal visit
  41. ↑ MHP leader visits slain student’s grave
  42. ↑ Ankara police detain 36 in MHP youth branch raid Archived 2014-11-17 at the Wayback Machine.
  43. ↑ «April 24th»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-11-06-ին։ Վերցված է 2015-02-16 
  44. ↑ Nationalists stage protests against package across Turkey
  45. ↑ Anti-Syrian protests sign of growing tensions in southern Turkey
  46. ↑ Üç büyük kent de karıştı
  47. ↑ 10 people, including two police officers, killed in two Turkish provinces
  48. ↑ ««Обязан вернуть должок за командира»»։ Известия։ 2015-11-25։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-11-25-ին։ Վերցված է 2016-02-20 
  49. ↑ «Русского пилота убили "турецкие бандеровцы"»։ 2015-11-26։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-11-27-ին։ Վերցված է 2016-02-21 
  50. ↑ «В СМИ попало фото и признание турка, стрелявшего в командира Су-24»։ Вести.Ru։ 2015-11-25։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-02-21-ին։ Վերցված է 2016-02-21 
  51. ↑ «Türkmen Komutan Yardımcısı Alpaslan Çelik: Pilotların ikisini de vurduk!» (թուրքերեն)։ 2015-11-24։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-02-21-ին։ Վերցված է 2016-02-21 
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Գորշ_գայլեր_(կազմակերպություն)&oldid=8528004» էջից