Գաբրիել Մարսել

Մարսել (Marcel) Գաբրիել Օնորե (1889-1973), ֆրանսիացի փիլիսոփա, դրամատուրգ և գրաքննադատ, կաթոլիկական էկզիստենցիայիզմի հիմնադիրը։ Մարսելը բարոյական և քաղաքական գիտությունների ակադեմիայի անդամ է (1952)։ Ավարտել է Սորբոնի համալսարանը։ 1929թվականին ընդունել է կաթոլիկություն։ Մարսելի փիլիսոփայության ելակետը կեցության՝ առանձին մարդու գոյության պրոբլեմն է։ Հաղթահարելով օբյեկտի և սուբյեկտի դուալիզմի՝ աշխարհի հետ ողջ հարաբերություններն ու աշխարհի էությունը հանգեցվում է անհատականին, որը համարվում է «գոյության» իսկական աշխարհ (էկզիսաենցիալ փորձը՝ անհատի ներքին հոգևոր կյանքը) և հակադրվում տիրապետման անիսկական աշխարհին՝ օբյեկտների աշխարհին («Կեցություն և տիրապետում», 1935);

Մարսելը դրամաների («Պառակտված աշխարհը», 1933, «Ծարավ», 1938, «Հռոմը այլևս Հռոմում չէ», 1951 են) մեծամասնության հիմքում ընկած է կրոնաբարոյական կոնֆլիկտը։ Մարսելի հասարակագիտական հայացքներին բնորոշ է միջնադարյան նահապետական հարաբերությունների իդեալականացումը։ Հեղինակ է նաև թատրոնի, երաժշտության, գրաքննադատության հարցերին նվիրված աշխատությունների։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Հայկական սովետական հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։