Սովորել է ոսկերիչ Բանդինելլիի մոտ, կրել Միքելանջելոյի ազդեցությունը։ Աշխատել է Ֆլորենցիայում, Պիզայում, Բոլոնիայում, Վենետիկում, Հռոմում (1532-1540), Փարիզում, Ֆոնտենբլոյում՝ Ֆրանցիսկ I-ի պալատում (1540-1545)։ Մաներիզմի նշանավոր ներկայացուցիչ։ Չելլինին իր քանդակագործական և ոսկերչական նրբակերտ գործերում պատկերել է բարդ շարժումներով, չափազանց վերձիգ մարմիններ («Խաչելություն», մարմար, 1562, էսկորիալի եկեղեցի, Իսպանիա, Ֆրանցիսկ I թագավորի աղամանը, ոսկի, արծն, թանկարժեք քարեր, 1539-1543, Պատմագեղարվեստական թանգարան, Վիեննա), լուծել բացարձակ բոլորաքանդակի խնդիրներ («Պերսևս», բրոնզ, 1545-1554, Լոջիա, դեի Լանցի, Ֆլորենցիա)։ Չելլինին, որպես գրողի համաշխարհային ճանաչում է բերել «Ֆլորենտացի մաեստրո Զովաննի Չելլինիի որդի Բենվենուտոյի կյանքը գրված իր կողմից Ֆլորենցիայում» գիրքը (1728, հայ․ հրտ․ 1974)։ Գիրքը թելադրել է ինքը 1558-1565 թվականների միջև, մնացել է անավարտ։ Դա ինքնակենսագրական վեպ է, աչքի է ընկնում պատումի անմիջականությամբ, գրական ոճի ավանդական նորմերի արհամարհումով։ Հանդես է եկել նաև որպես արվեստի տեսաբան («Երկու տրակտատ ոսկերչական արվեստի ու քանդակագործության մասին», 1568)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 688)։
