Բենիկ Պետրոսյան
Բենիկ Պետրոսյան | |
---|---|
![]() | |
Ծնվել է | հունվարի 4, 1939 |
Ծննդավայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
Մահացել է | մայիսի 11, 1996 (57 տարեկան) կամ 1996 |
Վախճանի վայրը | Երևան, Հայաստան |
Քաղաքացիություն | ![]() |
Կրթություն | Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստական ուսումնարան (1959) և Երևանի պետական գեղարվեստաթատերական ինստիտուտ (1966) |
Մասնագիտություն | քանդակագործ |
Ամուսին | Ալիսա Ադամյան |
Երեխաներ | Արև Պետրոսյան և Արեգ Պետրոսյան |
Բենիկ Գեղամի Պետրոսյան (հունվարի 4, 1939, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - մայիսի 11, 1996 կամ 1996, Երևան, Հայաստան), հայ քանդակագործ։
Քանդակագործ Արեգ Պետրոսյանի և նկարիչ, ձևավորող Արև Պետրոսյանի հայրն է։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1959 թվականին ավարտել է Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարանը։ 1966 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտը։
Ստեղծագործել է մոնումենտալ, հաստոցային, դեկորատիվ քանդակագործության բնագավառներում, բարձր մակարդակի է հասել հատկապես մանրաքանդակի ոլորտում (500-ից ավելի)։ Գործերից պահվում են Հայաստանի ազգային պատկերասրահում, Տրետյակովյան պատկերասրահում (Մոսկվա), տարբեր երկրների թանգարաններում, մասնավոր հավաքածուներում[1]։
Բենիկ Պետրոսյանի աշխատանքները ցուցադրվել են ոչ միայն հայրենիքում, այլ նաև նախկին խորհրդային երկրներում, ներառյալ՝ Ռումինիայում, Հարավսլավիայում, Կանադայում, Ճապոնիայում, Սիրիայում, Լեհաստանում, Գերմանիայում, Հոլանդիայում, Ֆրանսիայում, ԱՄՆ-ում [2]։
Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Բանտարկված այլախոհներ» (հարթաքանդակ, 1968, բրոնզ)
- «Միջնադարյան երգ» («Երգչախումբ», 1971, ալյումին, հարթաքանդակ)
- «Երիտասարդություն» (1974, փայտ)
- «Հիրոսիմա» (1976, պղինձ, հարթաքանդակ)
- «Լաստիվեր» (1976, Իջևան, գեղջկական կյանքի պատկերներ՝ բերքահավաք, գինու տոն, հայ շինականի դաշտային աշխատանք, տղամարդկանց, կանանց և կենդանիների որոշ կերպարանքներ)[3]։
- «Շախմատ» (1978, բրոնզ)
- «Մահվան մեղեդի» (1980, բրոնզ)
- «Հանդիսատեսներ» (հարթաքանդակ, 1981, պլաստմասսա, Երևանի Կամերային թատրոն)
- «Վիշտ» (1984, բրոնզ)
- «Բարեկամություն» (1984, երկաթ, եռակցում, Աբովյան)
- «Ճաքած նուռ» (1995, բրոնզ)
- «Դեյր էր Զորի ճանապարհին» (1988, երկաթ)
- «Ադամ և Եվա» (1990, քար, փայտ, բրոնզ, արծաթ)
- Երևանի Կամերային թատրոնի որմնաքանդակներ
Կնոջը նվիրված քանդակաշարերը տոգորված են քնքուշ հեգնանքով և քնարականությամբ։
- «Հանգստացող տիկինը» (1969, արծաթ)
- «Հովանոցով աղջիկը» (1980, բրոնզ)
- «Լոգանքից հետո» (1984, բրոնզ)
- «Օնիքսե աղջիկներ» (1994)
1994 թվականին ստեղծել է «Հալեպյան շարքը» (Սիրիայի «Սիս» կենտրոն, Ալի Բաբայի քարանձավ, 80 թեմատիկ հարթաքանդակներ)։
Ցուցահանդեսներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Անհատական ցուցահանդեսներ՝
- «Բենիկ Պետրոսյանի բրոնզե դարը» (հետահայաց ցուցահանդես) Հայաստանի ազգային պատկերասրահ, 2016[4]
- Երևան (1957-2001)
- Ֆրանսիա
- Սիրիա
- ԱՄՆ
Բենիկ Պետրոսյանի 70-ամյակին նվիրված ցուցահանդես Հայաստանի նկարիչների միությունում[5], 2010
«Բենիկ Պետրոսյանի բրոնզե դարը» (հետահայաց ցուցահանդես) Հայաստանի ազգային պատկերասրահ, 2016
Մեջբերումներ Բենիկ Պետրոսյանից[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիշատակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2010 թվականի դեկտեմբերի 22-ին Հայաստանի Հանրապետության մշակույթի նախարարության աջակցությամբ Թումանյան 9 հասցեում բացվեց Բենիկ Պետրոսյանի հուշաքարը, որի հեղինակը ճարտարապետ Լևոն Իգիթյանն է։ Այս հասցեում է գտնվել Բենիկ Պետրոսյանի արվեստանոցը[2]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007
- ↑ 2,0 2,1 Թումանյան 9 հասցեում բացվեց Բենիկ Պետրոսյանի հուշաքարը
- ↑ Լաստիվերը, դրա քարանձավն ու «հեթանոսական» քանդակների իրական հեղինակը
- ↑ Mediamax։ ««Բենիկ Պետրոսյանի բրոնզե դարը»` Ազգային պատկերասրահում»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-09-17-ին։ Վերցված է 2016-07-12
- ↑ Mediamax։ «Բենիկ Պետրոսյան»։ Bravo.am (ամհարերեն)։ Վերցված է 2018-01-25
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Բենիկ Պետրոսյանի կայքը Archived 2014-05-16 at the Wayback Machine.
- Բենիկ Պետրոսյան
- ԲԵՆԻԿ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԻ ԺԱՌԱՆԳՈՒԹՅՈՒՆԸ ՎՏԱՆԳՎԱԾ Է
- ՄԱՆՐԱՔԱՆԴԱԿԻ ԴՊՐՈՑԻ ՀԻՄՆԱԴԻՐ ԲԵՆԻԿ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ
- Քանդակագործի ժառանգությունը` կործանման եզրին
- «Կարևոր է Բենոյի երազած մանրաքանդակի դպրոցի ստեղծումը Հայաստանում»։ www.irates.am (անգլերեն)։ Վերցված է 2018-01-25