Տ
| Տ, տ | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | Հայկական այբուբենի տառ |
| Մեծատառ | Տ |
| Փոքրատառ | տ |
| Մասն է | Հայոց գրեր |
| Այբուբեն(ներ) | Հայերեն այբուբեն |
| Տեղը այբուբենում | 31-րդ |
| Հնչույթ | տյուն |
.jpg)
| Հայերենի այբուբեն | ||
|---|---|---|
| Ա ա | Ծ ծ | Ջ ջ |
| Բ բ | Կ կ | Ռ ռ |
| Գ գ | Հ հ | Ս ս |
| Դ դ | Ձ ձ | Վ վ |
| Ե ե | Ղ ղ | Տ տ |
| Զ զ | Ճ ճ | Ր ր |
| Է է | Մ մ | Ց ց |
| Ը ը | Յ յ | Ւ ւ |
| Թ թ | Ն ն | Փ փ |
| Ժ ժ | Շ շ | Ք ք |
| Ի ի | Ո ո | և |
| Լ լ | Չ չ | Օ օ |
| Խ խ | Պ պ | Ֆ ֆ |
Տ, տ (անվանում՝ տյուն), հայկական այբուբենի 31-րդ տառը։ Թվային արժեքը՝ «4000»։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները[1][2][3][4]։
Կրկնակ բաղաձայններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հայերենում կրկնակ տ-ով գրվող գոյականներից են՝
Ուշագրավ փաստ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Մեծատառ Տ տառն իր ձևով նման է լատիներենի մեծատառ S-ին։
Բրայլով ներկայացումը
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|
|
| Արլ. | Արմ. |
| Dots 2345 |
Dots 145 |
Յունիկոդում ներկայացված է՝
- մեծատառ՝ «Տ».
U+054F - փոքրատառ՝ «տ».
U+057F
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- ↑ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- ↑ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- ↑ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։