Jump to content

Է

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Է, է
ՏեսակՀայկական այբուբենի տառ
ՄեծատառԷ
Փոքրատառէ
Մասն էՀայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում7-րդ
Հայերենի այբուբեն
Ա ա Ծ ծ Ջ ջ
Բ բ Կ կ Ռ ռ
Գ գ Հ հ Ս ս
Դ դ Ձ ձ Վ վ
Ե ե Ղ ղ Տ տ
Զ զ Ճ ճ Ր ր
Է է Մ մ Ց ց
Ը ը Յ յ Ւ ւ
Թ թ Ն ն Փ փ
Ժ ժ Շ շ Ք ք
Ի ի Ո ո և
Լ լ Չ չ Օ օ
Խ խ Պ պ Ֆ ֆ
Է է

Է, է, (անվանում։ է), հայկական այբուբենի 7-րդ տառը։ Թվային արժեքը՝ «7»։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405 - 406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները[1][2][3][4]։


Է տառը նաև գոյական անուն է, որպես արմատ է ծառայում մի շարք բառերի համար՝

էություն
մանրէ
էանալ
անէանալ
էական

Բրայլով ներկայացումը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Dots
15

Յունիկոդում ներկայացված է`

  • մեծատառ՝ «Է». U+0537
  • փոքրատառ՝ «է». U+0567

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
  2. Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
  3. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
  4. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։