Մատեո Սալվինի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Մատեո Սալվինի
իտալ.՝ Matteo Salvini
 
Կուսակցություն՝ Lega Nord?[1][2], Լոմբարդյան լիգա և Us with Salvini?
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ
Դավանանք կաթոլիկություն[3]
Ծննդյան օր մարտի 9, 1973(1973-03-09)[4][5] (51 տարեկան)
Ծննդավայր Միլան, Իտալիա[6][7][5]
Քաղաքացիություն  Իտալիա[8][9]
Ի ծնե անուն իտալ.՝ Matteo Salvini
Ամուսին Ֆաբրիցիյա Ելուցի[10]
 
Ինքնագիր Изображение автографа

Մատեո Սալվինի (իտալ.՝ Matteo Salvini, մարտի 9, 1973(1973-03-09)[4][5], Միլան, Իտալիա[6][7][5]), իտալացի քաղաքական գործիչ, Հյուսիսի լիգայի առաջնորդներից մեկը։ Իտալիայի ներքին գործերի նախարարը և Իտալիայի փոխվարչապետը 2018 թվականի հունիսի 1-ից Ջուզեպպե Կոնտեի կառավարությունում։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քաղաքական կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մատեո Սալվինին ծնվել է 1973 թվականի մարտի 9-ին Միլանում, տասնյոթ տարեկանում ներառվել է Հյուսիսի լիգայում։ Ավարտել է Միլանի Մանձոնիի անվան դասական վարժարանը և 1992 թվականին ընդունվել է Միլանի համալսարանի Պատմության ֆակուլտետ, սակայն չի ավարտել դասընթացը։ 1993 թվականին ընտրվել է Միլանի քաղաքային խորհրդի անդամ, 1994 թվականին ընդունվել է Պադանի երիտասարդության շարժման ղեկավարություն (Movimento Giovani Padani)։ 1998 թվականին Սալվինին դարձել է Միլանի Հյուսիսի լիգայի նահանգային բաժանմունքի քարտուղար, իսկ 1999 թվականին գլխավորել է լիգային պատկանող «ազատ անկում» (Radio Padania Libera) ռադիոկայանը։ 2004 թվականին թողել է Հյուսիսային լիգայում քարտուղարի պաշտոնը Եվրոպական խորհրդարանում ընտրվելու պատճառով[11], որտեղ մինչև 2006 թվականի ապրիլի 26-ը եղել է անկախության/ժողովրդավարության խմբակցությունում, իսկ մինչև նույն թվականի նոյեմբերը եղել է անկախ պատգամավոր։ 2004-2006 թվականներին եղել Է Եվրախորհրդարանի մշակույթի և կրթության հանձնաժողովում, ինչպես նաև Չիլիի և Ճապոնիայի հետ Եվրախորհրդարանի կապերի զարգացման կառույցներում[12]։

2008 թվականին ընտրվել է Իտալիայի XVI գումարման պատգամավորների պալատ, որտեղ Հյուսիսի լիգայի խմբակցության կազմում էր[13], բայց արդեն հաջորդ տարի վաղաժամկետ հանձնել է պատգամավորական մանդատը[14], քանի որ 2009 թվականին երկրորդ անգամ ընտրվել է Եվրախորհրդարանում և պատգամավոր է եղել մինչև 2014 թվականի եվրոպական ընտրությունները («Եվրոպան հանուն ազատության և ժողովրդավարության» աջ խմբակցության մեջ)։ Այդ ընթացքում Սալվինին ընդգրկված էր ներքին շուկայի և սպառողների պաշտպանության հանձնաժողովում, ինչպես նաև Հնդկաստանի և Կորեական թերակղզու հետ Եվրախորհրդարանի կապերի պատվիրակություններում[12]։ 2013 թվականի փետրվարի 24-25-ի խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքներով ընտրվել է 17-րդ գումարման պատգամավորների պալատի անդամ, սակայն նախընտրել է մնալ Եվրախորհրդարանում և 2013 թվականի մարտի 15-ին հանձնել է պատգամավորական մանդատը[15]։

2012 թվականին Սալվինին դուրս է եկել Միլանի կոմունալ խորհրդից Լոմբարդիայի լիգայի (Հյուսիսի լիգայի տարածքային ստորաբաժանում) քարտուղարի պաշտոնում ընտրվելու կապակցությամբ։ 2013 թվականի դեկտեմբերի 7-ին ստացել է ձայների 82 տոկոսը Հյուսիսի լիգայի նոր Դաշնային քարտուղարի նախնական ընտրություններում՝ հաղթելով կուսակցության հիմնադիր Ումբերտո Բոսսիին[11], իսկ 2013 թվականի դեկտեմբերի 15-ին Թուրինում կուսակցական համագումարի պատվիրակները ձայների մեծամասնությամբ հաստատել են նրան այդ պաշտոնում[16]։

Հասարակական-քաղաքական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1997 թվականին Սալվինին ընտրվել է ինքնահռչակ Պադանի խորհրդարանի անդամ, որը Պադանի կոմունիստների ցուցակով էր (Comunisti Padani), և չուներ իրական լիազորություններ[17]։ Հասարակական կարծիքի ուսումնասիրություններում՝ մինչև 2014 թվականի աշունը Սալվինին անսպասելիորեն բարձր դիրքեր է ստացել վստահության վարկանիշում և սկսել է փոխել իր քաղաքական դիրքորոշումը։ «Libero»-ին տված հարցազրույցում նա հայտարարել է իր կենտրոնական աջակցության դիրքի անցման մասին և նաև ասաց. «Մենք պատրաստվում ենք Ռենցիից հետո հստակ ծրագրով վերակառուցել Իտալիան՝ հարկերի կրճատում, ներգաղթի դադարեցում» (Ci prepariamo a ricostruire l'Italia dopo Renzi con un programma chiaro: meno tasse, stop all'immigrazione e kundërshtizione a Bruxelles)[18]։

Սալվինին Պոնտոսի ամենամյա հավաքին՝ ի հիշատակ 1167 թվականի ապրիլի 7-ին տեղի ունեցած երդման, որը սկիզբ դրեց Լոմբարդիական լիգային (2013 թվականի ապրիլի 7):

2014 թվականի հունիսի 5-ին Հռոմի Ֆրանցիսկոս Պապը, զրուցելով գնչուական կապելլանների հետ, ափսոսանք է հայտնել այն արհամարհանքի կապակցությամբ, որով շրջապատված են գնչուները իտալական հասարակությունում, և որպես օրինակ է բերել այն իրավիճակը, երբ ավտոբուսում գնչուների հայտնվելու դեպքում վարորդներն ուղևորներին հորդորում են ուշադիր լինել դրամապանակներին։ Հաջորդ օրը Սալվինին այդ կապակցությամբ Facebook-ում նոր գրառում է կատարել՝ հավանություն տալով վարորդների վարքագծին[19]։

2014 թվականի դեկտեմբերի սկզբին Sky TG 24 հեռուստաալիքի հաղորդավարուհի Մարիա Լաթելլան կառավարության բարեփոխումների նախարար Ռենցի Մարիա Էլենա Բոսկիին հարցրել էր «Oggi» ամսագրի շապիկին Սալվինիի մերկ, միայն կանաչ փողկապով հայտնվելուն մասին։ Վերջինս պատասխանել է, որ իրեն ավելի շատ հուզում է Սալվինիի սերտ քաղաքական կապը Մարին Լը Պենի՝ «ֆաշիստական արմատներ ունեցող կուսակցության» առաջնորդի հետ։ «RAI 3» ալիքում լրագրող Լուչիա Աննունցիատան հետաքրքրվել է Սալվինիի կարծիքով, և նա Բոսկիին համեմատել է Կարմիր գլխարկի հետ, որը վախենում է գայլից, իսկ հետո հավելել է․ «Բոսկին և Ռենցին միլիոնավոր եվրոներ են խլել կույրերից և հաշմանդամներից, մենք դիմադրել ենք ֆինանսական կայունացման մասին օրենքին. դա նշանակում է լինել ֆաշիստներ։ Ֆաշիզմը հետաքրքիր է դպրոցական դասագրքերի համար, բայց ում է դա հետաքրքրում, եթե անհրաժեշտ է հարկ վճարել գյուղատնտեսական հողերի համար» (Boschi e Renzi hanno tolto milioni di euro ai ciechi e ai disabili e noi abbiamo combattuto questa legge di stabilità: questo è essere fascisti? Il Fascismo è interessante per i libri di scuola, ma a chi ci guarda interessa se deve pagare l’Imu sui terreni agricoli)[20]։

Սալվինին պաշտպանել է Հյուսիսի լիգայի պատգամավորների նախաձեռնությունը, որոնք դիմել են խորհրդարանականներին՝ կոչ անելով միանալ Պուտինի ընկերների ասոցիացիային և դատապարտել Ռուսաստանի դեմ պատժամիջոցների սահմանումը Դոնբասում պատերազմի կապակցությամբ, իսկ 2014 թվականի դեկտեմբերի 8-ին հայտնի է դարձել, որ Սալվինին երկու ամսվա ընթացքում արդեն երկրորդ կարճատև ուղևորություն է կատարել Ռուսաստան՝ այցելելով Մոսկվա, ինչպես նաև Ղրիմ։ Հայտարարվել է Պետական դումայի արտաքին գործերի հանձնաժողովի նախագահ Պուշկովի և Իտալիայի հետ հարաբերությունների զարգացման օգտին հանդես եկող այլ պատգամավորների հետ նրա հանդիպման մասին։ Սալվինին նաև մամուլին հայտնել է, որ Հյուսիսի լիգայի ֆինանսավորման ստացումը նրա ուղևորության նպատակը չէր, բայց նա չէր հրաժարվի որևէ ռուսական բանկում վարկից[21]։

2015 թվականի հունվարի 7-ին «Charlie Hebdo» երգիծական շաբաթաթերթի խմբագրության վրա կատարված ահաբեկչական հարձակումից հետո Սալվինին «Radio Padania»-ում ունեցած ելույթում դատապարտել է Հռոմի Ֆրանցիսկոս Պապի կոչը մուսուլմանների հետ լեզու գտնելու վերաբերյալ, բայց ավելի վաղ արել էր հետևյալ հայտարարությունը.

Փաստորեն սա ռազմական և մշակութային օկուպացիայի փորձ է, որը ձեռնարկվում է հզոր և լավ կազմակերպված համայնքի կողմից, որը ունակ է դանակ մտցնել յուղի մեջ, որը Արևմուտքն է։ Սա իսկական պատերազմ է, այդ իսկ պատճառով հանդուրժողականությամբ և բարյացակամությամբ պատասխանելը ինքնասպանություն է։

— [22].

2018 թվականի խորհրդարանական ընտրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բանակցություններ (2018 թվականի ապրիլի 5)

2018 թվականի մարտի 4-ին Հյուսիսի լիգան Բեռլուսկոնիի «Առաջ, Իտալիա» կուսակցության և Ջորջիա Մելոնիի «Իտալիայի եղբայրները» աջ կենտրոնամետ կոալիցիայի կազմում խորհրդարանական ընտրությունների է գնացել։ Կոալիցիան հաղթել է շուրջ 37 տոկոս արդյունքով, ընդ որում Հյուսիսի լիգան առաջ է անցել իր գործընկերներից՝ ստանալով ընտրողների ավելի քան 17 տոկոսի աջակցությունը[23][24]։ Վերլուծաբանները նշել են, որ Սալվինին կարողացել է հաղթահարել և ամրապնդել իր կուսակցության դիրքերը Իտալիայի կենտրոնական շրջաններում և հարավում[25]։

2018 թվականի մայիսի 27-ին Հյուսիսի լիգայի եւ հինգ աստղերի կոալիցիոն կառավարություն ձևավորելու վերջին փորձն ավարտվել է նախագահ Մատարելայի՝ այն հաստատելու մերժումով՝ նկատի ունենալով եվրասկեպտիկ Պաոլո Սավոնի՝ առաջարկվող նախարարների ցուցակում հայտնվելու փաստը[26]։

Մայիսի 31-ին հինգ աստղերի առաջնորդ Դի Մայոն եւ Սալվինին համաձայնեցրել են Կոնտեի նախագահությամբ կոալիցիոն կառավարության փոխզիջումային տարբերակը։ Մատարելան համաձայնել է այդ առաջարկին, և հունիսի 1-ին ստեղծվել է նոր կառավարությունը, որտեղ Սալվինին ստացել է ներքին գործերի նախարարի պաշտոնը[27]։

Ներքին գործերի նախարարի նշանակում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին աշխատանքային շաբաթվա վերջում Սալվինին՝ որպես նախարար, Իտալիայի Ռեջո դի Կալաբրիա և Պոցկալո նավահանգիստներն ընդունել են Հյուսիսային Աֆրիկայից ժամանած 500 փախստականների։ 2018 թվականի հունիսի 10-ին, երբ SOS Méditerranée ոչ կառավարական կազմակերպության «Aquarius» նավը, որը բաց ծովում նավակներից բարձրացրել էր ևս 629 միգրանտի (նրանց թվում՝ 123 անչափահաս՝ առանց ավագների ուղեկցության, 11 երեխա և 7 հղի կին), անցել է Մալթայի ափից 40 մղոն հեռու, Սալվինին պաշտոնական ուղերձ է հղել կղզու պետության իշխանություններին՝ հայտարարելով, որ մոտակա անվտանգ նավահանգիստը գտնվում է նրանց մոտ, և եթե նրանք չընդունեն «Aquarius»-ի փախստականներին, ապա նրանց համար կփակվեն իտալական նավահանգիստները[28]։ Հունիսի 11-ին նավը համաձայնել է Իսպանիայում ընդունել նոր վարչապետ Պեդրո Սանչեսին[29], և Սալվինին հրապարակել է իր թվիթը. «Հաղթանակ Aquarius-ի 629 ներգաղթյալներ են ուղարկվել Իսպանիա, առաջին նպատակն իրագործված է»[30]։ Հունիսի 13-ին իտալական առափնյա պահպանության «Diciotti» նավը Կատանիա է տեղափոխել ևս 932 միգրանտներ, առավելապես Էրիթրեայից, որոնք հավաքվել էին Լիբիայի ափերի մոտ[31]։

2018 թվականի սեպտեմբերի 7-ին Պալերմոյի դատախազությունը նախարարների տրիբունալում Սալվինիի դեմ գործ է հարուցել քրեական օրենսգրքի 605-րդ հոդվածով, որը պատիժ է նախատեսում ծանրացուցիչ հանգամանքներում մարդու առևանգման համար։ Դատախազ Ֆրանչեսկո Լո Վոյը պարզաբանել է, որ խոսքը մինչև 2018 թվականի օգոստոսի 25-ը Diciotti նավի վրա ներգաղթյալներին պահելու մասին է։ Գործի հարուցման մասին ծանուցումը նախարարն անձամբ է տվել Սալվինիյին՝ իր աշխատասենյակում[32]։

2018 թվականի հոկտեմբերի 23-ի երեկոյան Հռոմի Repubblica մետրոյի կայարանում տեղի է ունեցել շարժասանդուղքի վթար, որի հետեւանքով տուժել է 24 մարդ, առավելապես ԲԿՄԱ-ի երկրպագուները, որոնք «Ռոմայի» հետ մրցավեճ էին անցկացնում։ Մեկնաբանելով RTL 102,5 ռադիոյում տեղի ունեցած միջադեպը ՝ Սալվինին դժբախտության մեջ մեղադրել է երկրպագուներին ՝ նրանց համարելով հարբած եւ հայտարարելով, որ շարժասանդուղքները նախատեսված չեն «որպեսզի մարդիկ իրենց վրա ցատկեն»[33] (հաջորդ օրերին երկրպագուները սկսել են հրապարակել տեսանյութեր, որոնք ապացուցում են, որ շարժասանդուղքի վրա ոչ ոք չի ցատկել)[34]։

2019 թվականի հունվարի 20-ին Սալվինին il Giornale թերթին հայտնել է, որ իտալական հատուկ ծառայությունների տեղեկություններով՝ արդարադատությունից թաքնվում են 27 նախկին ծայրահեղ գրոհայիններ եւ 3 ուլտրաաջ, նրանցից շատերը՝ Ֆրանսիայում։ Այդ կապակցությամբ Սալվինին հայտարարել է, որ մտադիր է անձամբ մեկնել Փարիզ՝ ծայրահեղականներին արտահանձնելու շուրջ Էմանուել Մակրոնի հետ բանակցելու համար[35]։

2019 թվականի մարտի 20-ին Սենատը ձայների ճնշող մեծամասնությամբ 237-ին 61-ի դեմ քվեարկեց Diciotti-ում ներգաղթյալներին պահելու գործով Սալվինիի քրեական հետապնդումը դադարեցնելու օգտին[36]։

2019 թվականի եվրոպական ընտրությունները և հետագա իրադարձությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018 թվականի սեպտեմբերի 7-ին Սալվինին սկսեց համագործակցել Բրյուսելի The Movement վերլուծական կենտրոնի հետ, որը ղեկավարում էր նախագահ Թրամփին կից Սպիտակ տան նախկին գլխավոր ստրատեգ Սթիվեն Բենոնը, որի նպատակն էր հռչակել Եվրոպական խորհրդարանի ընտրությունների նախաշեմին աջ քաղաքական գործիչների կոնսոլիդացիան ողջ Եվրոպայում[37]։

2019 թվականի ապրիլի 8-ին Միլանում Սալվինին հայտարարեց Եվրոպական ընտրություններին համաեվրոպական աջ կոալիցիայի ձևավորման մասին։ Միջոցառումը մամուլի համար կրում էր Դեպի ողջախոհության Եվրոպա. ժողովուրդները ապստամբում են անվանումը, դրան մասնակցում էին եվրապատգամավորներ Յորգ Մոյտենը՝ Գերմանիայի այլընտրանքից և Անդրես Վիստիզենը Դանիայի ժողովրդական կուսակցությունից, ինչպես նաև Իսկական ֆիններ կուսակցությունից՝ թեկնածու Օլլի Կոտրոն[38]։

2019 թվականի մայիսի 16-ին հայտնի դարձավ, որ Լացիոյի շրջանի Հաշվիչ պալատի դատախազությունը Սալվինիի դեմ գործ է հարուցել la Repubblica թերթի հրապարակման հիման վրա՝ ներքին գործերի նախարարի կողմից Piaggio P180 գերատեսչական ինքնաթիռի օգտագործման վերաբերյալ ոչ միայն ծառայողական գործուղումների, այլև անձնական գործերով թռիչքների համար, մասնավորապես՝ նախընտրական միջոցառումների անցկացման վայր[39]։

2019 թվականի մայիսի 26-ին կայացած ընտրությունները Հյուսիսի լիգային պատմական հաջողություն բերեցին. այն Եվրախորհրդարանում ներկայացուցչությունը 5-ից հասցրեց 29-ի՝ ստանալով ընտրողների 34,26 %-ի աջակցությունը և արդյունքում դառնալով Իտալիայի ընտրությունների հաղթող[40]։

2019 թվականի հունիսի 29-ին, «Sea-Watch» հասարակական կազմակերպություն անօրինական ներգաղթյալներով նավը հավաքվեց Լամպեդուսա կղզու նավահանգստի ծովածոցով՝ խախտելով Իտալիայի իշխանությունների արգելքը։ Նրա կապիտան Կարոլա Ռակետին անմիջապես ձերբակալեցին Ֆինանսական գվարդիայի կողմից[41]։ Հուլիսի 5-ին դատարանը Ռակետին ազատել էր տնային կալանքից՝ հանելով իտալացի նավաստիների կյանքին վտանգ սպառնալու մեղադրանքները։ Քանի որ Սալվինին նրան բազմիցս անվանել է «ծովահեն» և «հանցագործ», Ալեսանդրո Գամբերինիի փաստաբանը մամուլին հայտնել է ներքին գործերի նախարարի դեմ ատելության բորբոքման և զրպարտության համար հայց պատրաստելու մասին (Ռակետը ենթարկվել է ծայրահեղականների կողմից բռնաբարության և սպանության սպառնալիքների)[42]

Մահափորձի նախապատրաստման հայտարարություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2019 թվականի հուլիսի 16-ին Սալվինին Ջենովայում հայտարարել է, որ նախօրեին Թուրինում ձերբակալվել են նեոնացիստական խմբավորման անդամներ, որոնք մահափորձ էին պատրաստում իր դեմ։ Դրա մեջ մտնում էին Դոնբասում մարտական գործողությունների մասնակից իտալացիները՝ Ուկրաինայի կառավարական ուժերի կողմից, խմբի գրավման ժամանակ հայտնաբերվել են նեոնացիստական ռեգալիաներ և մեծ քանակությամբ հրազեն, ներառյալ Matra «Օդ-օդ» հրթիռը[43]։

Հանրային կարծիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2019 թվականի մայիսի 11-ին լրագրող Կյարա Ջանինին Թուրինի գրքի տոնավաճառում մոտեցել է Feltrinelli հրատարակչության տաղավարին՝ իր «Io sono Matteo Salvini» («Ես՝ Մատեո Սալվինի») գրքի օրինակով, որը լույս է տեսել Altaforte հրատարակչությունում, և թույլ չի տրվել մասնակցել տոնավաճառին։ Նա փորձել է անցկացնել պրոմոակցիայի նման մի բան, սակայն հրատարակչության աշխատակիցներն ու տոնավաճառի այցելուները, ի նշան բողոքի, սկսել են երգել Բելլա Չաո»[44]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2001 թվականին Սալվինին ամուսնացել է ռադիոլրագրող Ֆաբրիցիա Ելուցիի հետ, 2003 թվականին ծնվել է նրանց որդին՝ Ֆեդերիկոն, սակայն ավելի ուշ ամուսնալուծվել են։ Այնուհետև ծանոթացել է Ջուլիա Մարտինելիի հետ, 2013 թվականին նրանք աղջիկ են ունեցել[45]։

2015 թվականի հունվարի 27-ին հաղորդավարուհի Էլիզա Իզոարդին խոստովանեց Մատեո Սալվինիի հետ կապի մասին, առայժմ առանց փոխադարձ պարտավորությունների[46]։

2018 թվականի նոյեմբերի սկզբին հայտնի դարձավ այդ կապի խզման մասին, սակայն քննարկման և դատապարտման առանձին առարկա դարձավ Իզոարդիի արարքը, որը անկողնում քնած Սալվինիի հետ Instagram-ում սելֆի էր տեղադրել[47]։

2019 թվականի մարտին Սալվինին խոստովանել է, որ մեկ ամսից ավելի կապի մեջ է գտնվում Դենիս Վերդինի 26-ամյա դստեր՝ Ֆրանչեսկայի հետ[48]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 http://www.europarl.europa.eu/meps/en/28404/MATTEO_SALVINI_home.html;jsessionid=EFC76809008C02DB4AE81DF5FF47B2F4.node2
  2. ↑ 2,0 2,1 Matteo Salvini si presenta
  3. ↑ Salvini: "Sono cattolico, anche se un gran peccatore. Mons. Galantino, un vescovo comunista" (իտալ.) — Rai News, 2015.
  4. ↑ 4,0 4,1 https://web.archive.org/web/20140426154946/http://www.europarl.europa.eu/meps/en/28404/MATTEO_SALVINI_home.html;jsessionid=EFC76809008C02DB4AE81DF5FF47B2F4.node2
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Munzinger Personen (գերմ.)
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Matteo SALVINI
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Matteo Salvini si presenta (իտալ.)
  8. ↑ Members of the European Parliament
  9. ↑ Europe in 2014: Ghosts return // BBC News Online — 2014.
  10. ↑ https://www.vanityfair.it/people/italia/15/08/11/matteo-salvini-ex-moglie-elisa-isoardi-vanity-fair
  11. ↑ 11,0 11,1 «Matteo Salvini» (իտալերեն). biografieonline.it. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 7-ին.
  12. ↑ 12,0 12,1 «Matteo Salvini». Cronologia della legislature (իտալերեն). Европейский парламент. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 7-ին.
  13. ↑ «Matteo Salvini». Gruppi parlamentari (իտալերեն). Camera dei deputati (Portale storico). Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 7-ին.
  14. ↑ «LEGA NORD PADANIA». XVI Legislatura della Repubblica italiana (իտալերեն). Camera dei deputati (Portale storico). Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 7-ին.
  15. ↑ «SALVINI Matteo» (իտալերեն). Camera dei deputati. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 7-ին.
  16. ↑ «Lega Nord. Matteo Salvini, il nuovo segretario punta agli euroscettici. Non più contro Roma, ma contro Bruxelles» (իտալերեն). Huffington Post. 2013 թ․ դեկտեմբերի 15. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 7-ին.
  17. ↑ Giancarlo Perna (2013 թ․ նոյեմբերի 18). «Salvini, il comunista padano che per Milano dà il sangue» (իտալերեն). il Giornale. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 7-ին.
  18. ↑ «Matteo Salvini intervistato da Libero preannuncia la nascita un nuovo soggetto politico: "Mi prendo il centrodestra"» (իտալերեն). Huffington Post. 2014 թ․ նոյեմբերի 14. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 7-ին.
  19. ↑ «Salvini vs Papa Francesco: "Sui bus di Roma si dice Occhio agli zingari? Chissà perché". E sul web è bufera» (իտալերեն). Libero Quotidiano. 2014 թ․ հունիսի 6. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 13-ին. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 12-ին.
  20. ↑ «Salvini: «Io fascista? Boschi sembra Cappuccetto Rosso, pensi a riforme»» (իտալերեն). Corriere della Sera. 2014 թ․ դեկտեմբերի 7. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 9-ին.
  21. ↑ «Blitz di Salvini a Mosca contro rinnovo sanzioni: "Prestito russo alla Lega? Non direi di no"» (իտալերեն). la Repubblica. 2014 թ․ դեկտեմբերի 8. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 9-ին.
  22. ↑ «Charlie Hebdo, Salvini: "Papa sbaglia a dialogare con Islam" . E da blog Grillo sospetti su strage» (իտալերեն). la Repubblica. 2015 թ․ հունվարի 8. Վերցված է 2015 թ․ հունվարի 9-ին.
  23. ↑ «Elezioni politiche 2018 - Camera - I risultati completi» (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 7-ին.
  24. ↑ «Elezioni politiche 2018 - Senato - I risultati completi» (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 7-ին.
  25. ↑ Stefano Vergine (2018 թ․ մարտի 5). «Elezioni, così la rivoluzione di Matteo Salvini ha fatto volare la Lega» (իտալերեն). l'Espresso. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 12-ին.
  26. ↑ Francesca Schianchi (2018 թ․ մայիսի 28). «Scontro istituzionale mai visto: Conte rinuncia, pronto Cottarelli. Di Maio chiede l'impeachment» (իտալերեն). la Stampa. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 28-ին.
  27. ↑ Carmelo Lopapa (2018 թ․ մայիսի 31). «Governo, Conte accetta l'incarico e presenta la lista: 18 ministri, 5 le donne. Tria all'Economia» (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 31-ին.
  28. ↑ Carmelo Lopapa (2018 թ․ հունիսի 10). «Migranti, la svolta di Salvini: porti italiani chiusi. Lettera a Malta: "Accolga la nave Aquarius"» (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 10-ին.
  29. ↑ Fabio Poletti (2018 թ․ հունիսի 12). «La Spagna accoglie i 629 della Aquarius, Salvini canta vittoria. L'Ue non si schiera» (իտալերեն). la Stampa. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 12-ին.
  30. ↑ «Matteo Salvini» (իտալերեն). Твиттер. 2018 թ․ հունիսի 12. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 12-ին.
  31. ↑ «Caso Aquarius, la Farnesina convoca l'ambasciatore francese» (իտալերեն). la Stampa. 2018 թ․ հունիսի 13. Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 13-ին.
  32. ↑ Salvo Palazzolo (2018 թ․ սեպտեմբերի 7). «Diciotti, per Salvini: "Sequestro di persona aggravato". L'ira del ministro: "Io eletto, giudici no"» (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 7-ին.
  33. ↑ «Metro Repubblica, Salvini difende Raggi: "Anche a Milano problemi con scale e ascensori"» (իտալերեն). Roma Today. 2018 թ․ հոկտեմբերի 24. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  34. ↑ «Crollo scala mobile metro Repubblica, nuovo video: "I tifosi non saltavano"» (իտալերեն). la Repubblica. 2018 թ․ հոկտեմբերի 25. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 25-ին.
  35. ↑ «Salvini prêt à se rendre à Paris pour demander l'extradition d'anciens activistes» (ֆրանսերեն). le Figaro. 2019 թ․ հունվարի 20. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 20-ին.
  36. ↑ Fabio Martini (2019 թ․ մարտի 21). «Diciotti, il Senato assolve Salvini: solo tre 5S votano contro» (իտալերեն). la Stampa. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 21-ին.
  37. ↑ Jason Horowitz (2018 թ․ սեպտեմբերի 7). «Steve Bannon's 'Movement' Enlists Italy's Most Powerful Politician» (անգլերեն). The New York Times. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 18-ին.
  38. ↑ Shaun Walker (2019 թ․ ապրիլի 8). «Matteo Salvini launches campaign to forge far-right alliance» (անգլերեն). The Guardian. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 12-ին.
  39. ↑ Luca Serranò (2019 թ․ մայիսի 16). «Voli di Stato per i comizi, la Corte dei Conti indaga su Salvini» (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 16-ին.
  40. ↑ «Risultati Italia». Europee (իտալերեն). Corriere della Sera. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 28-ին.
  41. ↑ Alberto Custodero e Monica Rubino (2019 թ․ հունիսի 29). «Sea Watch, Berlino e Parigi all'Italia: "Soccorso in mare non è reato". Salvini: "Non prendiamo lezioni". Di Maio: "Basta alimentare rabbia"» (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 30-ին.
  42. ↑ Crispian Balmer (2019 թ․ հուլիսի 5). «German rescue captain to sue Italy's Salvini over migrant comments» (անգլերեն). Reuters. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 8-ին.
  43. ↑ «Neo-Nazis wanted to kill me says Salvini» (անգլերեն). ANSA. 2019 թ․ հուլիսի 16. Վերցված է 2019 թ․ հուլիսի 17-ին.
  44. ↑ «Giannini: "Il mio libro può entrare ovunque" ma i visitatori cantano "Bella ciao"» (իտալերեն). la Stampa. 2019 թ․ մայիսի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մայիսի 11-ին. Վերցված է 2019 թ․ մայիսի 11-ին.
  45. ↑ «Matteo Salvini: vita privata, età, compagne, figli» (իտալերեն). Lady Blitz. 2016 թ․ փետրվարի 20. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 11-ին.
  46. ↑ «Elisa Isoardi, flirt con Salvini: «È vero, ci frequentiamo»» (իտալերեն). la Stampa. 2015 թ․ հունվարի 27. Վերցված է 2015 թ․ հունվարի 27-ին.
  47. ↑ «Matteo Salvini e Elisa Isoardi si sono lasciati. Ora, possiamo concentrarci su altro?» (իտալերեն). Elle. 2018 թ․ նոյեմբերի 6. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 8-ին.
  48. ↑ Cesare Zapperi (2019 թ․ մարտի 24). «Salvini scherza sulla sua nuova relazione. E spunta Francesca, la figlia di Verdini» (իտալերեն). Corriere della Sera. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 24-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Giorgio Dell’Arti (2015 թ․ հունիսի 18). «Matteo Salvini». Cinquantamila Giorni (իտալերեն). Corriere della Sera. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 5-ին. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 7-ին.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մատեո Սալվինի» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Ինստագրամ · ՏիկՏոկ (իտալ.) · ՅուԹյուբ (իտալ.)
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մատեո_Սալվինի&oldid=9397104» էջից