Jump to content

Սալվատորե Գարաու

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սալվատորե Գարաու
իտալ.՝ Salvatore Garau
Ի ծնեիտալ.՝ Salvatore Garau
Ծնվել էնոյեմբերի 3, 1953(1953-11-03) (71 տարեկան)
ԾննդավայրՍանտա Ջուստա, Իտալիա
Քաղաքացիություն Իտալիա
ԿրթությունՖլորենցիայի գեղարվեստի ակադեմիա (1974)
Մասնագիտություննկարիչ, վիզուալ արտիստ, բնապահպան, graffiti artist, ինստալյացիոն արտիստ և քանդակագործ
Ոճպոստմոդեռնիզմ, փոփ արտ, կոնցեպտուալիզմ, մինիմալիզմ, նեոռոմանտիզմ, ռոմանտիզմ, Բնության պահպանություն և բնապահպան
Ժանրաբստրակցիոնիզմ, նեոռոմանտիզմ, ավանգարդիզմ և հանրային արվեստ
Թեմաներժամանակակից արվեստ և գեղանկարչություն
Ուշագրավ աշխատանքներContatto (Garau)?, Sculpture throwing-Fireflies-rainfall signals?, Condotta?, I am?, Sculpture in the sky (Garau)?, Tiepolo in Becoming?, The invisible sculptures?, Landscape with title? և Sculpture of the Lake?
Պարգևներ
ստորագրություն
Изображение автографа
 Salvatore Garau Վիքիպահեստում

Սալվատորե Գարաու (իտալ.՝ Salvatore Garau, նոյեմբերի 3, 1953(1953-11-03), Սանտա Ջուստա, Իտալիա), Իտալացի սարդինացի նկարիչ, փորագրիչ, քանդակագործ, երաժիշտ և գրող։ Սալվատորե Գարաու ն հաճախ անդրադարձել է այնպիսի հարցերի, ինչպիսիք են շրջակա միջավայրի պաշտպանություն, մշակույթը և սոցիալական էթիկան։

Ստեղծագործական ուղի

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գեղանկարչություն է սովորել Ֆլորենցիայի գեղարվեստի ակադեմիա, որն ավարտել է 1974 թվականին։ 1977 թվականին դարձել է թմբկահար Stormy Six խմբում, որն այդ ժամանակ նվագում էր պրոգրեսիվ-ֆոլկ ժանրում։ [1][2]։

Իր առաջին անհատական ցուցահանդեսն անցկացրել է 1984 թվականին Միլանի Կանավիելլո պատկերասրահում։[3]։ Դեբյուտը դրական գնահատական է ստացել քննադատներ-արվեստաբաններ Լուչիանո Կարամելի[4][5] և Էնրիկո Կրիսպոլտիի կողմից[6]։

2012 թվականին հանդես է եկել որպես գրող «Դաժան իմ սեր» (իտալ.՝ Crudele amore mio) վեպով, որը հրատարակվել է Newton Compton հրատարակչության կողմից էլեկտրոնային գրքի ձևաչափով։ [7]։ Վեպը հաջողություն է ունեցել ընթերցողների շրջանում[8]։

2013 թվականին մասնակցել է Stormy Six խմբի վերամիավորմանը։ Մոնի Օվադյաի հետ համահեղինակությամբ ստեղծել է «Բարի գալուստ գետտո» երաժշտական ալբոմը։ (իտալ.՝ Benvenuti nel ghetto)[2]։

Թանգարաններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սալվատորե Գարաուի աշխատանքները գտնվում են մի շարք թանգարանային հավաքածուներում.

  • Դել Նովեչենտո թանգարան, Միլան
  • Սենտ Էտիեն ժամանակակից արվեստի թանգարան, Ֆրանսիա
  • Կարաֆայի կերպարվեստի թանգարան, Կորդոբա, Արգենտինա
  • Մոդենայի պետական թանգարան-պատկերասրահ, Պալացցո դեյ թանգարան, Իտալիա
  • Ժամանակակից արվեստի տաղավար, Միլան
  • Collezione Farnesina, Իտալիայի կառավարության արտաքին գործերի նախարարության թանգարան, Հռոմ

Արվեստի շուկա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2021 թվականին Միլանում կայացած Art-Rite աճուրդում Սալվատորե Գարաուի «Քո առաջ» (Davanti a te, 2021) ստորագրված թուղթը վաճառվել է 27 120 եվրոյով գումարած աճուրդի վճարները։ [9]։ Այն առկա է Աշխարհի բոլոր ամենակարևոր մասնավոր և հանրային հավաքածուներում։

Հեռուստատեսություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2005 թվականին Վաշինգտոնում իր հետադարձ ցուցադրության կապակցությամբ Սալվատորե Գարաուի աշխատանքին նվիրված դրվագների շարք է ցուցադրվել Վաշինգտոնի հեռուստատեսությամբ հեռարձակվող ամերիկյան «Սպիտակ տան տարեգրություն» հեռուստածրագրում։[10]։

2021 թվականին Սալվատորե Գարաուի անտեսանելի հայեցակարգային աշխատանքը և նրա հետազոտական աշխատանքը հայտնվել են «Ուշ շոու»-ում։ Հեռարձակվել է «Ուշ շոու»-ում, Նյու Յորքի Ԥեդ Սալիվանի թատրոնի կենդանի շոուի խորհրդանշական շոուն, իսկ Դեյվիդ Լետերմանի հեռացած ռեժիսորը Սթիվեն Քոլբերտն էր, ով իր դասական հեգնանքով ներկայացրեց Գարաուի քանդակը, որը հեռարձակվում էր CBS-ով։[11]։

Ցուցահանդեսներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

-->

Ֆիլմ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սալվատորե Գարաուի արվեստին նվիրված «The Canvas» (La Tela, 2017) վավերագրական ֆիլմը [12] Թողարկվել է 2017 թվականին։ Ֆիլմի պրեմիերան տեղի է ունեցել Նյու Յորքի, Լոս Անջելեսի, Չիկագոի, Փարիզի, Հնդկաստանի, Բրազիլիաի մի քանի կինոփառատոններում և ներկայացվել է թատրոններում 2017 թվականին։

Սալվատորե Գարաուի արվեստի մասին «Իտալական որմնանկարչության ապագան»։ (Future affreschi italiani, 2018)[13] Թողարկվել է 2018 թվականին, և պրեմիերան տեղի է ունեցել Հնդկաստանի և Նյու Յորքի մի քանի կինոփառատոններում։ Ֆիլմի պրեմիերան կայացել է Բրազիլիայի միջազգային կինոփառատոն 2021-ում և Իսպանիայի միջազգային կինոփառատոն 2021-ում՝ ժյուրիի հատուկ մրցանակով։

Արատեղեն թանգարաններում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գարաուի արարատեղեն թանգարաններում գտնվում են մի քանի թանգարաններ։

Լինքեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ Corgnati, Martina (2002 թ․ ապրիլի 18). «Salvatore Garau dagli Stormy Six alla pittura» (իտալերեն). La Repubblica. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 27-ին. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 24-ին.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Stormy Six, la leggendaria band è tornata» (իտալերեն). La Nuova Sardegna. 2013 թ․ հոկտեմբերի 25. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 14-ին. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 22-ին.
  3. ↑ «Salvatore Garau» (իտալերեն). Artisti di Sardegna. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 29-ին. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 22-ին.
  4. ↑ Luciano Caramel Dopo il concettuale. — Mazzotta, 1986.
  5. ↑ Arrigo Benedetti L'europeo. — Domus, 1990. — Т. 45. — С. 115.
  6. ↑ Enrico Crispolti Que bien resistes. — Charta, 1984.
  7. ↑ ««Crudele amore mio», l'esordio di Salvatore Garau» (իտալերեն). La Nuova Sardegna. 2013 թ․ հունիսի 17. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 11-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
  8. ↑ «Classifiche settimanali. 21 gennaio» (իտալերեն). Ebook Planet. 21.01.2013-01-21. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հոկտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 22-ին.
  9. ↑ Art- Обряд (12 октября 2021 г.) «Современное искусство» Лот 52 Արխիվացված 2022-03-26 Wayback Machine. Артрит. Проверено 15 июня 2022 г.
  10. ↑ [s.n.] (2005) WHITE HOUSE CHRONICLE, WASHINGTON DC episode 1 Արխիվացված 2022-05-31 Wayback Machine (en Anglais). WHITE HOUSE CHRONICLE, WASHINGTON DC.
  11. ↑ La scultura invisibile di Garau arriva sul tavolo del Late Show, 22. Juli 2021
  12. ↑ Salvatore Garau: The Canvas [1] Արխիվացված 2022-07-05 Wayback Machine
  13. ↑ Salvatore Garau: Future Italian Frescos [2] Արխիվացված 2022-07-05 Wayback Machine
  14. ↑ Արարատեղերի քարտեզ, հղում Արխիվացված 2016-08-24 Wayback Machine
  15. ↑ Մշակութային ժառանգություն, հղում
  16. ↑ Farnesina Collection, արարատեղերի քարտեզ, Իտալական Արտադրական Դեպարտամենտ, էջ 124, հղում Արխիվացված 2021-05-09 Wayback Machine
  17. ↑ Բրազիլիա - Բրազիլիայի եւ Իտալական ինստիտուտը Բրազիլիայում կազմում են Սալվատորե Գարաուի Անձնական Ձեռագրություն, հղում
  18. ↑ Matino-Mascheroni, էջ 383, [Միլանի հղում]

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Lóránd Hegyi, Rosso Wagner — Wagner Red. Garau Salvatore, Ed. Corraini, 2015, ISBN 9788875704773
  • Lóránd Hegyi, Salvatore Garau. Photogrammes avec horizon, Mondadori Electa, 2009, ISBN 8837069995.
  • Lóránd Hegyi, Salvatore Garau, GLV Adv, Milan, 2004.
  • Lóránd Hegyi, Napoli presenze. Posizioni e prospettive dell’arte contemporanea, Electa, Неаполь, 2005.
  • Vittorio Sgarbi, Карамель Лучано, Arte come comunicazione di vita, Franco Maria Ricci Editore, Milan, 2000.
  • XXXII Biennale Nazionale d’Arte di Milano, ed. Società per le Belle Arti, Милан, 1993.
  • Achille Bonito Oliva, S. Gorreri, F. Gualdoni, G. Panza di Biumo, Arte Lago 90, Opere d’arte per la superficie acquatica, Lativa, Վարեզե, 1990.
  • Карамель Лучано, Dopo il concettuale, Mazzotta, 1986.
  • Карамель Лучано, 50 Premio Michetti, Electa, Milan, 1998.
  • Карамель Лучано, S. Orienti, Premio Michetti, F. P. Michetti, Francavilla, 1989.
  • Карамель Лучано, Arte come progetto di vita ed. Rotary, Милан, 1996.
  • Enrico Crispolti, La pittura in Italia. Il Novecento/3. Le ultime ricerche, Carlo Pirovano, Electa, 1994, Milan, ISBN 8843548409.
  • Enrico Crispolti, Que bien resistes, Charta, Milan, 1994.
  • Maria Giovanna Battistini, Piero Deggiovanni, Raccolta del disegno contemporaneo: catalogo generale, Modena, Nuova Alfa, 1994, ISBN 8843557009.
  • Lucia Matino, Silvia Mascheroni, Civico museo d’arte contemporanea, Electa, 1994, ISBN 8877794003.
  • Elio Grazioli, Giuste Distanze, 1985.
  • Senza titolo, Ferrari, Վերոնա, 1985.
  • F. Gallo, Eclectica, Mazzotta, Milan, 1986.
  • B. Tosatti, Pavilion 1, Milan, 1986.
  • Arte contemporanea per un museo, Mazzotta, Milan, 1986.
  • F. Gallo, Index 2, Mazzotta, Milan, 1988.
  • Antonio d’Avossa, Citaac, ed. Ajuntament de Valencia, Վալենսիա, 1989.
  • A. d’Avossa, Garau, Deambrogi, Լուգանո, 1989.
  • Raccolta del disegno contemporaneo, acquisizioni 1989, Charta, Milan, 1989.
  • A. d’Avossa, Salvatore Garau pintures, Բարսելոնա, 1990.
  • S. Garau, Abbeveratoi, vacche e giallo, R. Monti, Модена, 1990.
  • D. Pérer, Salvatore Garau, Gandia, 1990.
  • Premio Marche, Biennale d’Arte Contemporanea, De Luca Edizioni d’Arte, Հռոմ, 1990.
  • Martina Corgnati, Bonifica del tempo che scorre, Corraini, Մանտուա, 1991.
  • E. Crescentini, Etica all’Arte!, Arnoldo Mondadori, Միլան, 1991.
  • F. Gallo, Piloni e arene, Pascual Lucas, Վալենսիա, 1991.
  • S. Garau, Sistemi d’irrigazione, Nuovi Strumenti, Brescia, 1991.
  • B. Bandini, Omphalos, Essegi, 1992.
  • F. Gallo, Cinque artisti degli anni Novanta, Gian Ferrari, Միլան, 1992.
  • Nuove acquisizioni, Ente Fiera, Բոլոնյա, 1992.
  • More songs about buildings and food, Centre d’Art Contemporain, Martigny 1992.
  • A. d’Avossa, Sculpture e lucciole, Gian Ferrari, Միլան, 1993.
  • S. Ferrari, La pittura in Italia. Il Novecento/2, Electa, Միլան, 1993.
  • Flaminio Gualdoni, Recenti acquisizioni, 1993.
  • J.A. Carrascosa, Bellreguard XII Premi Alfons Roig, ed. Ajuntament de Bellreguard, Bellreguard 1994.
  • J.A. Carrascosa, Fet a Europa, ed. Ajuntament de Alcoi, Алькой, 1994.
  • S. Garau, Bocche di Bonifacio, Corraini, Мантуя, 1994.
  • F. Gualdoni, Raccolta del disegno contemporaneo, Nuova Alfa Editoriale, Մոդենա, 1994.
  • E. Politi, Cartemonete, Հռոմ, 1996.
  • C. Cerritelli, Carte Italiane, ed. Comune di Palau, Палау, 1997.
  • A. d’Avossa, Esperienze della saggezza, ed. A.I.E.P. Guaraldi, Սան Մարինո, 1997.
  • A. d’Avossa, Visual Rave, ed. Società Umanitaria, Միլան, 1997.
  • F. Gualdoni, Acquisizioni, Salò, 1997.
  • S. Gorreri, Mediterranea, Centre Culturel de la Communauté Française, Բրյուսել, 1998.
  • Salvatore Garau. Nuove donazioni, Museo d’Arte Contemporanea di Varese, 1998.
  • I.S. Fenu, Poesie che attraversano il paesaggio, Officina Edizioni, Հռոմ, 1999.
  • Dromos, Ористано, 2000.
  • Лоранд Хедьи, Сальваторе Гарау իտալ.՝ Salvatore Garau, 2002.
  • S. Garau, Poesie, Corraini, Միլան, 2002.
  • T. Trini, A. Zaru, Salvatore Garau. Latteluce, Edizioni Medusa, Милан, 2002.
  • A. Riva, Italian Factory, Electa, Միլան, 2003.
  • S. Garau, Variazioni in bianco e nero, Corraini, Мантуя, 2008.
  • Лоранд Хедьи, Сальваторе Гарау իտալ.՝ Salvatore Garau, Photogrammes avec horizon, 2009.
  • Manuel Munive Maco, Cahuachi el paisaje y la ruina, Լիմա, 2010
  • Manuel Munive Maco, Una collecciòn, Istituto di Cultura, Լիմա, 2010.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • «Սալվատորե Գարաու». Capri Palace — Անանուն հեղինակի հոդվածը Սալվատոր Գարաուի մասին հյուրանոցի կայքում, որտեղ նկարիչը ապրել է. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 31.10.2015-ին.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սալվատորե Գարաու» հոդվածին։
 ⛭ 
  Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սալվատորե_Գարաու&oldid=10119277» էջից