ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգայի եզրափակիչ 2021
| Իրադարձություն | 2020–21 UEFA Champions League? |
|---|---|
| Մարզադաշտ | Պորտու |
| Մրցավար | Antonio Mateu Lahoz? |
2021 թվականի ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչ (պորտ.՝ Final da Liga dos Campeões da UEFA de 2020–21, անգլ.՝ 2021 UEFA Champions League Final), 2020/21 մրցաշրջանի ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի, եվրոպական Չեմպիոնների գավաթի 66-րդ մրցաշրջանի և ՈւԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի 29-րդ մրցաշրջանի եզրափակիչ հանդիպումը։
Ֆուտբոլային հանդիպումը կայացել է 2021 թվականի մայիսի 29-ին Պորտուի «Դրագան» մարզադաշտում։ «Չելսի-ն» հիմնական ժամանակում հաղթել է նվազագույն հաշվով, միակ գոլը խփել է Կայ Հավերցը։ 2012-ին 11 մետրանոց հարվածաշարում տարած հաղթանակից հետո լոնդոնյան ակումբի համար սա Չեմպիոնների լիգայի երկրորդ տիտղոսն էր «Բավարիա»-յի նկատմամբ։
«Չելսի»-ն, որպես Չեմպիոնների լիգայի հաղթող, ՈւԵՖԱ-ի 2021 թվականի Սուպերգավաթի խաղում խաղալու է Եվրոպայի լիգայի ընթացիկ մրցաշարի հաղթողի հետ (որը դարձել է իսպանական «Վիլյառեալ»-ը), ինչպես նաև դառնալու է 2021 թվականի Աշխարհի ակումբային առաջնության կիսաեզրափակիչը։
Թիմեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Այս աղյուսակում եզրափակիչները մինչ 1992 թվականն անցկացվում էին ՈՒԵՖԱ-ի Եվրոպայի չեմպիոնների գավաթի, իսկ 1993 թվականից՝ ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի դարաշրջանում:
| Թիմ | Նախորդ եզրափակիչները (հաղթանակները ընգծված են) |
|---|---|
 Անգլիա Մանչեսթեր Սիթի
|
Չի մասնակցել |
| Անգլիա Չելսի
|
2 (2008, 2012) |
Այս եզրափակիչը կլինի Չեմպիոնների լիգայի երրորդ ամբողջական անգլիական եզրափակիչը։ Առաջինը տեղի է ունեցել 2008 թվականին Մոսկվայում, երկրորդը՝ 2019 թվականին Մադրիդում։
Անցկացման վայր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նախնական հայտեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2021 թվականին սկսվել է 2018 թվականի սեպտեմբերի 28-ին ֆուտբոլի կանանց Չեմպիոնների լիգայի, Եվրոպայի լիգայի և Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչ խաղերի անցկացման հայտերի ընդունումը։ ՈՒԵՖԱ-ի կանոնակարգի համաձայն, մինչև հոկտեմբերի 26-ը ֆուտբոլային ասոցիացիաները պետք է հետաքրքրություն հայտնեին իրենց երկրում եզրափակիչ խաղերի անցկացման հարցում, իսկ հայտային դոսյեն պետք է ուղարկվեր ՈՒԵՖԱ մինչև 2019 թվականի փետրվարի 15-ը։ 2018 թվականի նոյեմբերի 1-ին ՈՒԵՖԱ-ն հայտարարեց, որ երկու ասոցիացիաները հետաքրքրություն են հայտնել Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչ խաղի անցկացման հարցում՝ ՈՒԵՖԱ-ին ուղարկելով հայտագրեր հետաքրքրության մասին[1]։ Եզրափակչի անցկացման վայրը գերմանական և ռուսական ասոցիացիաների կողմից առաջարկվել են «Ալյանց Արենա»-ն և «Գազպրոմ Արենա»-ն[1][2]։
| Երկիր | Մարզադաշտ | Քաղաք | Ծանոթագրություններ |
|---|---|---|---|
 Գերմանիա
|
«Ալյանց Արենա» | Մյունխեն | Ընդունել է ՈւԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի 2012 թվականի եզրափակիչը և 2006 թվականի ֆուտբոլի աշխարհի առաջնության հանդիպումները[3] |
 Ռուսաստան
|
«Գազպրոմ Արենա» | Սանկտ Պետերբուրգ | Ընդունել է 2017 թվականի Կոնֆեդերացիաների գավաթի և 2018 թվականի ֆուտբոլի աշխարհի առաջնության խաղերը[2][3] |
ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի 2021 թվականի եզրափակչի անցկացման վայրի որոշումը կայացվել է 2019 թվականի սեպտեմբերի 24-ին Լյուբլյանայում ՈՒԵՖԱ-ի գործկոմի հանդիպման ժամանակ, որտեղ նաև հայտնի դարձան ՈՒԵՖԱ-ի 2022 և 2023 թվականների Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչների տերերը[3]։
Անցկացման վայրի փոփոխություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
COVID-19 համաճարակի պատճառով Չեմպիոնների լիգայի և Եվրոպայի լիգայի եզրափակիչների տերերին առաջարկվել է մեկ տարով հետաձգել եզրափակիչների անցկացումը իրենց քաղաքներում։ Այդ կապակցությամբ 2020 թվականի հունիսի 17-ին ՈւԵՖԱ-ն հայտարարել է, որ ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի 2021 թվականի եզրափակիչը տեղի կունենա Ստամբուլում, որը պետք է անցկացներ եզրափակիչ հանդիպումը մեկ տարի շուտ[4]։ Այսպիսով, Սանկտ Պետերբուրգը ստացել է 2022 թվականին խաղ անցկացնելու իրավունք[5]։ ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի 2021 թվականի եզրափակիչը երկրորդ անգամ պետք է կայանար «Օլիմպիական» մարզադաշտում։ Առաջին անգամ դա տեղի ունեցավ 2005 թվականին, երբ «Լիվերպուլ»-ը հետխաղյա 11 մետրանոցներով հաղթեց «Միլան»-ին և նվաճեց եվրոպական Չեմպիոններիգավաթի իր հինգերորդ գավաթը[6]։ Թուրքիայում ստեղծված բարդ համաճարակաբանական իրավիճակի պատճառով, որը բրիտանացիների համար տուն վերադառնալուն պես պարտադիր կարանտին էր պահանջում[7], այդ երկրի ֆուտբոլային ասոցիացիան խնդրեց փոխել եզրափակչի անցկացման վայրը։ Դա տեղի է ունեցել այն բանից հետո, երբ հայտնի է դարձել գլխավոր խաղին երկու անգլիական ակումբների մասնակցության մասին[8]։ ՈՒԵՖԱ-ն դիտարկում էր եզրափակիչը Պորտուգալիա և Անգլիա տեղափոխելու տարբերակները։ Որպես տարբերակ դիտարկվել են Լոնդոնի «Ուեմբլի» և Պորտուի «Դրագան» մարզադաշտերը[9]։
| Երկիր | Մարզադաշտ | Քաղաք | Ծանոթագրություններ |
|---|---|---|---|
| Անգլիա
|
«Ուեմբլի» | Լոնդոն | Ընդունել է ՈւԵՖԱ-ի 2011 և 2013 թվականների Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչներն[10] ու 2012 թվականի Օլիմպիական խաղերի եզրափակիչը[11] |
 Պորտուգալիա
|
«Դրագան» | Պորտու | Ընդունել է 2004 թվականի Եվրոպայի առաջնության խաղերը և 2019 թվականի Ազգերի լիգայի եզրափակիչը[12] |
2021 թվականի մայիսի 13-ին ՈՒԵՖԱ-ն հայտարարեց Չեմպիոնների լիգայի եզրափակչի անցկացման վայրի հերթական փոփոխության մասին։ Խաղը տեղափոխվել է Պորտուի «Դրագան» մարզադաշտ[13]։
Տոմսերի վաճառք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հանդիպմանը թույլատրվեց յուրաքանչյուր թիմից՝ «Չելսի»-ից և «Մանչեսթեր Սիթի»-ից վեց հազար երկրպագու մասնակցել եզրափակչին։ Բացի այդ, որոշ տոմսեր պետք է վաճառքի հանվեին մայիսի 24-ին[14]։ Ընդհանուր առմամբ, հանդիպման կարող էին այցելել մինչև 16 500 հանդիսական՝ մարզադաշտի տարողունակության մոտավորապես 33 տոկոսը։ Մարզադաշտ մտնելու համար պահանջվում էր ներկայացնել կորոնավիրուսի ՊՇՌ-թեստի արդյունքը, որն արվել է մայիսի 26-ից ոչ ուշ, կամ հակամարմինների Էքսպրես թեստը մայիսի 28-ից ոչ ուշ[15]։
Տոմսերը վաճառքի էին հանվել մայիսի 25-ի ցերեկը և վաճառվել մի քանի ժամվա ընթացքում[16]։ Ազատ վաճառքի հասած տոմսերի արժեքը բաժանվել է չորս կատեգորիայի։ Ամենաէժան տոմսն արժեր 70 եվրո, լավագույն տեղերի տոմսերը՝ 180, 450 և 600 եվրո[16]։
Եզրափակիչ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Չեմպիոնների լիգայի ակումբների պատմությունը և առկա հանդիպումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Մանչեսթեր Սիթի»-ն նախկինում երբեք հանդես չի եկել Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչում։ Ակումբի պատմության մեջ միակ եվրոպական գավաթը 1970 թվականի գավաթակիրների գավաթակիրն է։ Վերջին տասը մրցաշրջաններում ակումբը հինգ անգամ դարձել է Անգլիայի առաջնության հաղթող[17], սակայն եվրագավաթներում միայն մեկ անգամ է հասել կիսաեզրափակիչ և երեք անգամ հասել քառորդ եզրափակիչ[18][19]։
«Չելսի»-ն մինչև 2021 թվականը երկու անգամ խաղացել է ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչ խաղերում։ Առաջին անգամ դա տեղի է ունեցել 2008 թվականին Մոսկվայում, որտեղ լոնդոնցիները հետխաղյա 11 մետրանոցներով զիջեցին «Մանչեսթեր Յունայթեդ»-ին։ Չորս տարի անց «Չելսի»-ն դարձյալ վերադարձավ եվրոպական մրցաշրջանի գլխավոր խաղ՝ հաղթելով Չեմպիոնների լիգայի կիսաեզրափակիչում գործող չեմպիոն «Բարսելոնա»-ին և մրցեց «Բավարիա»-ի հետ։ Եզրափակիչը տեղի է ունեցել Մյունխենում՝ մրցակցի մարզադաշտում։ Հաղթողին ոչ հիմնական, ոչ լրացուցիչ ժամանակում պարզել չհաջողվեց, և խաղն անցավ 11 մետրանոցների շարքը, որտեղ ուժեղ գտնվեց անգլիական ակումբը՝ պատմության մեջ առաջին անգամ հաղթելով Չեմպիոնների լիգայում[20]։ 2001 թվականից «Չելսի»-ն հինգ անգամ կանգ է առել կիսաեզրափակիչի փուլում (2003/04, 2004/05, 2006/07, 2008/09, 2013/14 մրցաշրջաններում) և երկու անգամ հաղթել է ՈւԵՖԱ-ի Եվրոպայի Երկրորդ մայրցամաքային մրցաշարում (2013 և 2019 թվականներին)[21][18]։
«Չելսի»-ն ու «Մանչեսթեր Սիթի»-ն երբեք չեն հանդիպել ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի հանդիպումներում։ Եվրագավաթային հանդիպումներում նրանք հանդիպել են մեկ անգամ՝ 1970/71 մրցաշրջանի Գավաթակիրների Գավաթի կիսաեզրափակիչում։ Երկու խաղերն էլ նվազագույն հաշվով հաղթել է լոնդոնյան ակումբը[22]։ Երկրի ներսում պաշտոնական հանդիպումներում ակումբները հանդիպել են 166 անգամ։ 68 խաղ հաղթել է «Չելսի»-ն, 58 խաղ՝ «Մանչեսթեր Սիթի»-ն և 40 խաղ ավարտվել է ոչ ոքի։ Անգլիայի առաջնության 2020/21 մրցաշրջանում «Մանչեսթեր Սիթի»-ն հունվարին 3:1 հաշվով հաղթանակ տարավ «Սթեմֆորդ Բրիջ»-ում՝ խփելով բոլոր գոլերը առաջին խաղակեսում։ Մայիսի 8-ին Մանչեսթերում կայացած պատասխան հանդիպումն ավարտվել է «Չելսի»-ի կամային հաղթանակով՝ 2:1 հաշվով[23], ընդ որում՝ «քաղաքացիները» հաղթանակի դեպքում կարող էին վաղաժամկետ դառնալ Անգլիայի չեմպիոն։ Ակումբի գլխավոր մարզիչ Խոսեպ Գվարդիոլան կարևորել է այդ խաղը[24]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- ↑ 1,0 1,1 «11 associations interested in hosting 2021 club finals» (անգլերեն)։ UEFA։ 2018-11-01։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-16-ին։ Վերցված է 2021-05-29
- ↑ 2,0 2,1 Кизыма Роман. (2018-12-19)։ «Петербург претендует на проведение финала Лиги чемпионов»։ РБК (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-12-02-ին։ Վերցված է 2021-05-29
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Champions League final: 2021, 2022 and 2023 venues named»։ AS.com (անգլերեն)։ 2019-09-24։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-01-21-ին։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ «Что надо знать о Лиге чемпионов-2020/21» (ռուսերեն)։ УЕФА։ 2020-06-17։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-07-31-ին։ Վերցված է 2020-06-18
- ↑ «Хозяева финалов Лиги чемпионов 2021, 2022, 2023 и 2024 годов» (ռուսերեն)։ УЕФА։ 2019-09-24։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-30-ին։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ «СМИ: финал Лиги чемпионов 2023 года по футболу перенесли из Мюнхена в Стамбул» (ռուսերեն)։ ТАСС։ 2021-05-14։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-14-ին։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ Simon Stone & Laura Scott (2021-05-12)։ «Portugal set to host European final»։ BBC Sport (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-14-ին։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ «Федерация футбола Англии обсуждает с УЕФА перенос финала Лиги чемпионов из Турции» (ռուսերեն)։ ТАСС։ 2021-05-07։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ «Champions League final: Uefa chooses Porto over Wembley for all-English clash»։ the Guardian (անգլերեն)։ 2021-05-13։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-22-ին։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ «Wembley chosen to host 2013 Champions League final» (անգլերեն)։ BBC Sport։ 2011-06-16։ Արխիվացված է օրիգինալից 2011-09-02-ին։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ «Финал вернется на "Уэмбли"» (ռուսերեն)։ УЕФА։ 2011-06-16։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-30-ին։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ «2021 UEFA Champions League final: Porto» (անգլերեն)։ UEFA։ 2021-05-13։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-13-ին։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ «Финал Лиги чемпионов перенесен в Порту»։ Спорт-Экспресс (ռուսերեն)։ 2021-05-13։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-23-ին։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ «UEFA Champions League final to move to Portugal to allow 6,000 fans of each team to attend» (անգլերեն)։ UEFA։ 2021-05-13։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-18-ին։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ Bezants Jack. (2021-05-25)։ «UEFA say 16,500 fans at Champions League final with Chelsea and City»։ Mail Online (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-25-ին։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ 16,0 16,1 «Завершилась продажа билетов на финал Лиги чемпионов» (ռուսերեն)։ УЕФА։ 2021-05-25։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-30-ին։ Վերցված է 2021-05-30
- ↑ «"Манчестер Сити" стал чемпионом английской Премьер-лиги»։ BBC News Русская служба։ 2021-05-12։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-12-ին։ Վերցված է 2021-05-29
- ↑ 18,0 18,1 «UEFA Champions League - 2020/21 Season - Match Press Kits» (PDF) (անգլերեն)։ UEFA։ 2021-05-28։ էջեր pages 24–25։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-30-ին։ Վերցված է 2021-05-29
- ↑ Орехов Иван. (2021-05-29)։ «Абрамович против шейхов, Гвардиола против прошлого: все интриги финала ЛЧ»։ РИА Спорт (ռուսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-30-ին։ Վերցված է 2021-05-29
- ↑ Куклычев Евгений. (2012-05-19)։ «"Челси" выиграл Лигу чемпионов по пенальти» (ռուսերեն)։ BBC News Русская служба։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-05-25-ին։ Վերցված է 2019-05-10
- ↑ «UEFA Champions League - 2011/12 Season - Match Press Kit - Matchday 13» (PDF) (անգլերեն)։ UEFA։ 2012-05-17։ էջեր page 24։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-05-22-ին։ Վերցված է 2019-05-10
- ↑ «UEFA Champions League - 2020/21 Season - Match Press Kits» (PDF) (անգլերեն)։ UEFA։ 2021-05-28։ էջեր page 2։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-30-ին։ Վերցված է 2021-05-29
- ↑ «Champions League final: Man. City vs Chelsea previous meetings» (անգլերեն)։ UEFA։ 2021-05-08։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-13-ին։ Վերցված է 2021-05-29
- ↑ «Хосеп Гвардиола («Манчестер Сити») заявил, что титул АПЛ важнее финала Лиги чемпионов»։ Eurosport (ռուսերեն)։ 2021-05-07։ Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-08-ին։ Վերցված է 2021-05-29