Միկոլա Բաժան

Միկոլա Բաժան; ուկր.՝ Микола Бажан
Ծնվել է	սեպտեմբերի 26 (հոկտեմբերի 9), 1904
Ծննդավայր	Կամենեց-Պոդոլսկի, Պոդոլսկի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է	նոյեմբերի 23, 1983 (79 տարեկան)
Վախճանի վայր	Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Գերեզման	Բայկովո գերեզմանատուն
Մասնագիտություն	բանաստեղծ, լրագրող, թարգմանիչ, գրող և քաղաքական գործիչ
Լեզու	ռուսերեն և ուկրաիներեն
Ազգություն	ուկրաինացի
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն, Ռուսական հանրապետություն, Ուկրաինայի Ժողովրդական Հանրապետություն, Ուկրաինական պետություն, Ուկրաինական ԽՍՀ և ԽՍՀՄ
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ Գրողների միություն, Ուկրաինայի գիտությունների ազգային ակադեմիա և ԽՄԿԿ Կենտրոնական կոմիտե
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
Պարգևներ	Ստալինյան մրցանակ Լենինի շքանշան «1941-1945 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմում Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար» մեդալ Կարմիր դրոշի շքանշան Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս Հոկտեմբերյան հեղափոխության շքանշան Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան Մեդալ «Կիևի 1500-ամյակի առթիվ» և Լենինյան մրցանակ
	Միկոլա Բաժան Վիքիքաղվածքում
	Mykola Bazhan Վիքիպահեստում

Միկոլա Պլատոնովիչ Բաժան (ուկր.՝ Микола Платонович Бажан) (սեպտեմբերի 26 (հոկտեմբերի 9), 1904, Կամենեց-Պոդոլսկի, Պոդոլսկի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - նոյեմբերի 23, 1983(1983-11-23), Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ուկրաինացի խորհրդային բանաստեղծ, թարգմանիչ, հասարակական գործիչ։ Ուկրաինական ԽՍՀ ԳԱ ակադեմիկոս (1951), Ուկրաինական խորհրդային հանրագիտարանի գլխավոր խմբագիր։ Սոցալիստական աշխատանքի հերոս (1974)։ ԽՄԿԿ անդամ 1940 թվականից։

Սովորել է Ումանի գիմնազիայում, 1921 թվականից՝ Կիևի արտաքին կապերի ինստիտուտում, ապա՝ Արտաքին հարաբերությունների ինստիտուտում։ Տպագրվել է 1923 թվականից. առաջին բանաստեղծությունները տպագրվել են Կիևի «Բոլշևիկ» թերթում^[1]։ Բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն՝ «Տասնյոթերորդ պարեկը» (1926), արտացոլում է քաղաքացիական կռիվները։ Բաժանի ստեղծագործությունների մեջ հատուկ տեղ է գրավում Սերգեյ Կիրովին նվիրված «Անմահություն» (1937) պոեմ–եռերգությունը։ Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին խմբագրել է «Զա Ռադյանսկու Ուկրաինու» («Հանուն Սովետական Ուկրաինայի») թերթը՝ օկուպացված շրջանների բնակչության համար։ Այդ տարիների նրա «Երդում» (1941) ժողովածուն, «Դանիիլ Հալիցկի» պոեմը (1942) և «Ստալինգրադյան տետրակ» գիրքը (1943) արժանացել են ԽՍՀՄ պետական մրցանակի (1946)։

1943-1948 թվականներին եղել է Ուկրաինական ԽՍՀ Նախարարների խորհրդի նախագահի տեղակալ: Բազմիցս ընտրվել է ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի և ՈՒԽՍՀ Գերագույն խորհրդի պատգամավոր:

1953-1959 թվականներին եղել է Ուկրաինայի գրողների միության նախագահ:

Ուկրաիներեն է թարգմանել Շոթա Ռուսթավելու «Ընձենավորը», Դ. Գուրամաշվիլու, Ա. Նավոիի, Ալեքսանդր Պուշկինի, Ռ. Թագորի, Ռայներ Մարիա Ռիլկեի և շատ այլ բանաստեղծների ստեղծագործություններ:

Պարգևատրվել է Լենինի չորս շքանշանով, ԽՍՀՄ պետական մրցանակի կրկնակի, Տարաս Շևչենկոյի և Շոթա Ռուսթավելու անվան պետական մրցանակների դափնեկիր է^[1]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 Ոսկե դարպասներ (ուկրաինական քնարերգություն), Ե., «Սովետական գրող», 1977 էջ 53-54:

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։

[ՈԴ-1] 1,0 ^1,1 Ոսկե դարպասներ (ուկրաինական քնարերգություն), Ե., «Սովետական գրող», 1977 էջ 53-54:

[1]

Միկոլա Բաժան

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նավարկման ցանկ

Որոնել