Միկոլա Բաժան

Միկոլա Բաժան; ուկրաիներեն՝ Микола Бажан
Ծնվել է	սեպտեմբերի 26 (հոկտեմբերի 9), 1904
Ծննդավայր	Կամենեց-Պոդոլսկի, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է	նոյեմբերի 23, 1983 (79 տարեկան)
Վախճանի վայր	Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն
Գերեզման	Բայկովո գերեզմանատուն
Մասնագիտություն	բանաստեղծ, լրագրող, թարգմանիչ, գրող, քաղաքական գործիչ և հրապարակախոս
Լեզու	ուկրաիներեն
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն, Ռուսական հանրապետություն, Ուկրաինայի Ժողովրդական Հանրապետություն, Ուկրաինական պետություն, Ուկրաինական ԽՍՀ և Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն
Ժանրեր	բանաստեղծություն և պոեմ
Գրական ուղղություններ	ֆուտուրիզմ և սոցիալիստական ռեալիզմ
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ Գրողների միություն, Ուկրաինայի գիտությունների ազգային ակադեմիա և ԽՄԿԿ Կենտրոնական կոմիտե
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
Պարգևներ	; ; և
	Միկոլա Բաժան Վիքիքաղվածքում
	Mykola Bazhan Վիքիպահեստում

Միկոլա Պլատոնովիչ Բաժան (ուկրաիներեն՝ Микола Платонович Бажан) (սեպտեմբերի 26 (հոկտեմբերի 9), 1904, Կամենեց-Պոդոլսկի, Ռուսական կայսրություն - նոյեմբերի 23, 1983(1983-11-23)^[1], Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն), ուկրաինացի խորհրդային բանաստեղծ, թարգմանիչ, հասարակական գործիչ։ Ուկրաինական ԽՍՀ ԳԱ ակադեմիկոս (1951), Ուկրաինական խորհրդային հանրագիտարանի գլխավոր խմբագիր։ Սոցալիստական աշխատանքի հերոս (1974)։

Սովորել է Ումանի գիմնազիայում, 1921 թվականից՝ Կիևի արտաքին կապերի ինստիտուտում, ապա՝ Արտաքին հարաբերությունների ինստիտուտում։ Տպագրվել է 1923 թվականից. առաջին բանաստեղծությունները տպագրվել են Կիևի «Բոլշևիկ» թերթում^[2]։ Բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն՝ «Տասնյոթերորդ պարեկը» (1926), արտացոլում է քաղաքացիական կռիվները։ Բաժանի ստեղծագործությունների մեջ հատուկ տեղ է գրավում Սերգեյ Կիրովին նվիրված «Անմահություն» (1937) պոեմ–եռերգությունը։ Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին խմբագրել է «Զա Ռադյանսկու Ուկրաինու» («Հանուն Սովետական Ուկրաինայի») թերթը՝ օկուպացված շրջանների բնակչության համար։ Այդ տարիների նրա «Երդում» (1941) ժողովածուն, «Դանիիլ Հալիցկի» պոեմը (1942) և «Ստալինգրադյան տետրակ» գիրքը (1943) արժանացել են ԽՍՀՄ պետական մրցանակի (1946)։

1943-1948 թվականներին եղել է Ուկրաինական ԽՍՀ Նախարարների խորհրդի նախագահի տեղակալ։ Բազմիցս ընտրվել է ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի և ՈՒԽՍՀ Գերագույն խորհրդի պատգամավոր։

1953-1959 թվականներին եղել է Ուկրաինայի գրողների միության նախագահ։

Ուկրաիներեն է թարգմանել Շոթա Ռուսթավելու «Ընձենավորը», Դ. Գուրամաշվիլու, Ա. Նավոիի, Ալեքսանդր Պուշկինի, Ռ. Թագորի, Ռայներ Մարիա Ռիլկեի և շատ այլ բանաստեղծների ստեղծագործություններ։

Պարգևատրվել է Լենինի չորս շքանշանով, ԽՍՀՄ պետական մրցանակի կրկնակի, Տարաս Շևչենկոյի և Շոթա Ռուսթավելու անվան պետական մրցանակների դափնեկիր է^[2]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
↑ ^2,0 ^2,1 Ոսկե դարպասներ (ուկրաինական քնարերգություն), Ե., «Սովետական գրող», 1977 էջ 53-54։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 222)։

[_e81005b437c11008-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.

[ՈԴ-2] 2,0 ^2,1 Ոսկե դարպասներ (ուկրաինական քնարերգություն), Ե., «Սովետական գրող», 1977 էջ 53-54։

[1]

[2]