Մասնակից:HajikyanE/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Մարգարեթ Էլիանոր Աթվուդը (ծն. 1939 թ.-ի նոյեմբերի 18-ին) կանադացի բանաստեղծ է, վիպասան, գրաքննադատ, էսսեիստ, գյուտարար, ուսուցիչ և բնապահպանության ակտիվիստ: Նա հայտնի է մտահայեցական ֆանտաստիկայի ոճի ստեղծագործություններով, որոնց հիման վրա արվել են նաև մի շարք ադապտացիաներ: Նա հրատարակել է տասնյոթ բանաստեղծական ժողովածու, տասնվեց վեպ, տասը վավերագրական գիրք, ութ կարճ պատմվածքների ժողովածու, ութ մանկական գիրք և մեկ գրաֆիկական վեպ, ինչպես նաև պոեզիայի և գեղարվեստական գրականության փոքրիկ մամուլային հրապարակումներ:

Աթվուդը նաև ստեղծել և մշակել է ԼոնգՓեն-ը` իր հարակից տեխնոլոգիաներով, որն ավելի դյուրին է դարձրել փաստաթղթերի դիստանցիոն ռոբոտացված կազմման գործընթացը:

Որպես վիպասան և բանաստեղծ, Աթվուդը բազմազան թեմաներ է բարձրացրել իր ստեղծագործություններում` կապված լեզվի, գենդերի և ինքնության, կրոնի և առասպելի, կլիմայի փոփոխության և «ուժային» քաղաքականության հետ:[1] Իր բանաստեղծությունների մեծ մասը նա գրել է մանկուց իրեն ոգեշնչած առասպելների և հեքիաթների ազդեցության տակ:[2]

Աթվուդը և իր աշխատանքները արժանացել են բազմաթիվ մրցանակների և պատվոգրերի, այդ թվում` Բուքերյան մրցանակի, Արթուր Քլարկի մրցանակի, Կանադայի գեներալ-նահանգապետի մրցանակի, Ֆրանց Կաֆկայի անվան մրցանակի և Ազգային գրական քննադատների և ԱՄՆ «ՓԵՆ» կենտրոնի կողմից շնորհված «Կյանքի նվաճումներ» մրցանակների:

Աթվուդը նպաստել է Գրիֆինի պոեզիայի մրցանակի և Կանադայի գրողների հիմնադրամի ստեղծմանը, ինչը համարվում է կանադական գրականության մեջ կատարված իր ներդրումներից ամենանշանավորը:

Անձնական կյանք և կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աթվուդը ծնվել է Կանադայի Օնտարիո նահանգի Օտտավա քաղաքում:  Նա միջատաբան[3] Կարլ Էդմունդ Աթվուդի և Նոր Շոտլանդիա նահանգի Վուդվիլ քաղաքից նախկին դիետոլոգ և սննդաբան Մարգարեթ Դորոթիի (ծննդյան անունը՝ Քիլիամ) երեք զավակներից միջնեկն է:[4] Հայրը զբաղվել է անտառային միջատների ուսումնասիրությամբ, ինչի պատճառով Աթվուդը մանկության մեծ մասն անց է կացրել հյուսիսային Քվեբեկի անտառամերձ հատվածներում` պարբերաբար տեղափոխվելով Օտտավա, Սոլթ Սենտ Մարի և Տորոնտո քաղաքներ: Մինչ տասներկու տարեկան հասակը նա մշտապես դպրոց չի հաճախել: Նա անհագ գրականություն էր կարդում` Դելլ հրատարակչության «Գրպանի գաղտնիքներ», Գրիմ եղբայրների հեքիաթներ, «Կանադական պատմություններ կենդանիների մասին» և կոմիքսներ: Նա հաճախել է Տորոնտոյի Լիսայդ ավագ դպրոցը, որն ավարտել է  1957 թ.-ին:[5] Վեց տարեկանում Աթվուդը սկսել է գրել պիեսներ և բանաստեղծություններ:[6]

Տասնչորս տարեկան հասակում Աթվուդը հասկացել է, որ ցանկանում է պրոֆեսիոնալ գրող լինել:[7] 1957 թ.-ին նա սկսել է հաճախել Տորոնտոյի համալսարանի Վիկտորիա քոլեջ, որի «Acta Victoriana» գրական ամսագրում նա հրատարակել է իր բանաստեղծությունները և հոդվածները և մասնակցել բարձր կուրսի ուսանողների համար կազմակերպված «The Bob Comedy Revue» թատերական արվեստի խմբակում:[8] Նրան դասավանդած պրոֆեսորներից էին Ջեյ Մաքֆերսոնը և Նորտրոպ Ֆրայը: 1961թ.-ին Արթվուդը ավարտել է քոլեջը «Անգլերեն լեզու» մասնագիտությամբ բակալավրի աստիճանով (գերազանցությամբ): Նրա լրացուցիչ առարկաները եղել են փիլիսոփայությունը և ֆրանսերեն լեզուն:[9]

1961թ.-ից, ստանալով Վուդրո Վիլսոնի անվան կրթաթոշակ, Աթվուդը սովորել է Հարվարդի համալսարանի Ռեդկլիֆի քոլեջի ասպիրանտուրայում:[10] 1962 թ.-ին նա ստացել է մագիստրոսի աստիճան, որից հետո ևս երկու տարի շարունակել է կրթությունը, սակայն չի ավարտել «Անգլիական մետաֆիզիկական ռոմանս» թեմայով իր դիսերտացիան:[11]

1968 թ.-ին Աթվուդը ամուսնացել է ամերիկացի գրող Ջիմ Պոլքի հետ[12], սակայն 1973թ.-ին նրանք ամուսնալուծվել են[13]: Հետագայում նա հարաբերություններ է սկսել վիպասան Գրեմ Գիբսոնի հետ և տեղափոխվել Օնտարիոյի Ալիստոն քաղաքի մերձակայքում գտնվող ֆերմա, որտեղ 1976 թ.-ին ծնվել է նրանց դուստրը` Էլեանոր Ջեսս Աթվուդ Գիբսոնը[14]: 1980 թ.-ին ընտանիքը տեղափոխվել է Տորոնտո[15]:

Չնայած Մարգարեթ Աթվուդը հեղինակավոր գրող է, նա պնդում է, որ շատ վատ է տիրապետում ուղղագրության կանոններին:[16]

Կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1960-ական թթ.[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աթվուդի առաջին բանաստեղծական ժողովածուն` «Կրկնակի Պերսեփոնե», հրատարակվել է 1961 թ.-ին Հոսկհեդ պրես հրատարակչության կողմից` որպես բրոշյուր: Այն արժանացել է Ի. Ջ. Փրաթի անվան շքանշանի[17]: Շարունակելով գրել` Աթվուդը անգլերեն է դասավանդել Վանկուվերի Բրիտանական Կոլումբիայի համալսարանում 1964 -1965թթ.-ի ընթացքում, Մոնրեալի Ջորջ Ուիլյամսի համալսարանում` 1967 – 1968 թթ.-ին և Ալբերտայի համալասարանում` 1969-1970թթ.-ի ընթացքում[18]: 1966 թ.-ին հրատարակվել է նրա «Շրջանների խաղ» ժողովածուն, որն արժանացել է Կանադայի գեներալ-նահանգապետի մրցանակի[19]: Այս ժողովածուին հաջորդել են երեք բանաստեղծական ժողովածուներ` «Բարոկկո կալեդոսկոպներ. մի բանաստեծություն», Քրեյնբրուքի արվեստի ակադեմիա (1965), «Թալիսմաններ երեխաների համար», Քրեյնբրուքի արվեստի ակադեմիա (1965), և «Ելույթներ դոկտոր Ֆրանկենշտեյնի համար», Քրեյնբրուքի արվեստի ակադեմիա (1966), ինչպես նաև «Կենդանիներն այդ Երկրում» բանաստեղծությունը (1968):  Աթվուդի առաջին վեպը`«Ուտելի կինը»,  հրատարակվել է 1969թ.-ին:  Վեպում ծաղրերգվել է հյուսիսամերիկյան սպառողականությունը, և շատ քննադատներ հաճախ հղում են կատարել այս վեպին`որպես Աթվուդի բազմաթիվ աշխատանքներում առկա ֆեմինիստական մտահոգությունների վաղ դրսևորում:[20]


1970-ական թթ.[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1971-1972թթ.-ին Աթվուդը դասավանդել է Տորոնտոյի Յորքի համալսարանում, իսկ 1972/1973 ուսումնական տարվա ընթացքում աշխատել է Տորոնտոյի համալսարանում որպես դասավանդող գրող[21]: Սա բեղմնավոր ժամանակաշրջան է եղել Աթվուդի բանաստեղծական գործունեության համար. մոտ տասը տարվա ընթացքում նա հրատարակել է վեց ժողովածու` «Սուսաննա Մուդիի ամսագրերը»  (1970թ.), «Ստորգետնյա ընթացակարգեր» (1970թ.), «Ուժային Քաղաքականություն» (1971թ.), «Դու ուրախ ես» (1974թ.), «Ընտրված բանաստեղծություններ» 1965-1975թթ. (1976թ.) և «Երկգլխանի բանաստեղծություններ» (1978թ.): Այս ժամանակահատվածում Աթվուդը նաև երեք վեպ է հրատարակել. «Արթնացում» (1972թ.), «Լեդի Օրաքլ» (1976թ.) և «Կյանքը նախքան Տղամարդը» (1979թ.), որը դարձել է Կանադայի գեներալ-նահանգապետի մրցանակի եզրափակիչ փուլի մասնակից[22]: Այս երեք վեպերում, ինչպես և «Ուտելի կինը» վեպում,  քննվում են ինքնության և գենդերի սոցիալական կառույցների խնդիրներ` բարձրացնելով ազգայնական և սեռային քաղաքականության թեմաները:  Մասնավորապես, «Արթնացում»- ի և իր առաջին ոչ գեղարվեստական մենագրության` «Գոյատևում: Կանադական գրականության թեմատիկ ուղեցույց» -ի (1972թ.) շնորհիվ Աթվուդը ճանաչվել է կանադական գրականության նորահայտ, ակնառու ձայներից մեկը[23]: 1977թ.-ին Աթվուդը հրատարակել է իր առաջին կարճ պատմվածքների  ժողովածուն` «Պարող աղջիկներ»-ը, որն արժանացել է Սբ. Լորենսի մրցանակի` գեղարվեստական գրականության նվաճումների համար և «Կանադայի պարբերական դիստրիբյուտորները» մրցանակի` լավագույն կարճ պատմվածքի համար:[24]

1976 թ.-ին հասարակության հետաքրքրվածությունը Աթվուդով, նրա ստեղծագործություններով և կյանքով այնքան բարձր էր, որ Մաքլինը ճանաչել է նրան «Կանադայի ամենաշատ բամբասանքների թիրախ դարձած գրող»:  [25]

1980-ական թթ.[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աթվուդի գրական հեղինակությունը շարունակել է աճել 1980-ականներին, երբ հրապարակվել են նրա «Մարմնական վնաս»-ը (1981թ.), Արթուր Ք. Քլարկի մրցանակի և Կանադայի գեներալ-նահանգապետի մրցանակի դափնեկիր և 1989թ.-ի Բուքերյան մրցանակի եզրափակիչ փուլի մասնակից «Սպասուհու պատմությունը» (1985 թ.) և 1988թ.-ի Գեներալ-նահանգապետի մրցանակի և Բուքերյան մրցանակի եզրափակիչ փուլի մասնակից «Կատվի աչք»-ը (1988թ.): Չնայած Աթվուդը գրական պիտակների կողմնակից չէ, նա ընդունել է, որ «Սպասուհու պատմությունը» գիտաֆանտաստիկայի կամ, ավելի կոնկրետ, մտահայեցական ֆանտաստիկայի ժանրի ստեղծագործություն է:[26][27] Նա բազմիցս նշել է. «Գրքում առկա ամեն ինչն ունի իր նախադեպն իրական կյանքում: Ես որոշեցի, որ գրքում չի լինելու մի բան, որն ինչ-որ մեկն ինչ-որ տեղ դեռևս չի արել»: [28]

Մինչ վերլուծաբանների և քննադատների մոտ գայթակղություն էր առաջանում Աթվուդի կենսագրության հետ կապված փաստեր փնտրել նրա ստեղծագործությունների, մասնավորապես, «Կատվի աչք» վեպի մեջ[29] [30], Աթվուդը դիմակայում էր ընդհանրապես որևէ հեղինակի գործերն ու նրա կենսագրականը համադրելու քննադատների ցանկությանը:[31] Կինոռեժիսոր Մայքլ Ռուբբոյի «Մարգարեթ Աթվուդ: Մեկ անգամ օգոստոսին» (1984 թ.)[32] վավերագրական ֆիլմում ներկայացված են ռեժիսորի զուր փորձերը` Աթվուդի գործերում նրա կենսագրական փաստերը և ստեղծագործական ոգեշնչումը բացահայտելու ուղղությամբ: [33]

1980-ականների ընթացքում Աթվուդը շարունակել է դասավանդել` աշխատելով որպես Թուսկալուսայի Ալաբամայի համալսարանի Գեղարվեստի մագիստրատուրայի Պատվավոր նախագահ (1985թ.); անգլերեն լեզվի պրոֆեսոր Նյու Յորքի համալսարանում (1986թ.), դասավանդող գրող Ավստրալիայի Մակքարիի համալսարանում (1987թ.) և դասավանդող գրող Տեխաս նահանգի Սան Անտոնիոյի Թրինիթի համալսարանում  (1989թ.)[34]: Դասավանդման տարիների մասին խոսելիս նա նշել է. «Հաջողությունն ինձ համար նշանակում էր այլևս ստիպված չլինել դասավանդել համալսարանում»:[35]

1990-ական թթ.[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աթվուդի հեղինակությունը, որպես գրող, էլ ավելի է աճել, երբ նա հրատարակել է իր «Ավազակ հարսնացուն» վեպը (1993թ.), որը դարձել է 1994 թ. Գեներալ-նահանգապետի մրցանակի եզրափակիչ փուլի մասնակից և Ջեյմս Թիպտրի-կրտսերի մրցանակի առաջին փուլի մասնակից, և «Ալիաս Գրեյս» վեպը (1996թ.), որը դարձել է Գիլերի մրցանակի դափնեկիր, 1996 թ. Բուքերյան մրցանակի եզրափակիչ փուլի մասնակից [36], 1996 թ. Գեներալ-նահանգապետի մրցանակի եզրափակիչ փուլի մասնակից  և 1997 թ. Գեղարվեստական գրականության ոլորտում «Օրանժ» մրցանակի առաջին փուլի մասնակից:[37]

Թեև վեպերը շատ տարբեր են իրենց համատեքստով և ձևով, երկուսում էլ օգտագործված է կնոջ կերպարը, որին ոճրագործի դերում ներկայացնելու միջոցով հարցականի տակ է դրվում բարին և չարը և բարոյականությունը: «Ավազակ հարսնացուն» վեպի մասին Աթվուդն ասել է. «Ես չեմ արդարացնում չարությունը, սակայն առանց չար կնոջ կերպարի՝ կիսատ պատկեր է ստացվում»:[38] «Ավազակ հարսնացուն» վեպի իրադարձությունները տեղի են ունենում ժամանակակից Տորոնտոյում, իսկ «Ալիաս Գրեյս»-ը պատմական ֆանտաստիկ վեպ է, որը նկարագրում է Թոմաս Քինների և նրա տնային տնտեսուհու` Նենսի Մոնտգոմերիի սպանությունը 1843 թ.-ին: Պատմության հիման վրա նկարահանվել է Սի Բի Սի հեռուստաալիքի համար նախատեսված «Սպասուհին» ֆիլմը, որը նկարագրում է երիտասարդ սպասուհի Գրեյս Մարկսի կյանքը: Գրեյսը, ինչպես նաև Ջեյմս Մակդերմոտը, դատապարտվում են հանցագործության համար:[39]


2000-ական թթ.[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վեպեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աթվուդը 2015թ․-ի Տեխաս գրքի փառատոնին

2000 թ.-ին Աթվուդը հրապարակել է իր տասներորդ վեպը`«Կույր Մարդասպանը», որն արժանացել է քննադատների հավանությանը և դարձել 2000 թ.-ի  Բուքերյան և Համմետի մրցանակների դափնեկիրը[40] [41]: Այն նաև առաջադրվել է 2000 թ.-ի Գեներալ-նահանգապետի մրցանակի և 2002 թ.-ի «Օրանժ» և «Դուբլինի» միջազգային գրական մրցանակի: 2001թ.-ին Աթվուդի անունը հայտնվել է Կանադայի Փառքի նրբանցքում:[42] Այդ հաջողությունից հետո Աթվուդը հրատարակել է «Օրիքս և Քրեյք»-ը` «ՄադդԱդդամ» եռագրության առաջին վեպը: Եռագրությունը նաև ներառում է «Ջրհեղեղի տարին»  (2009թ.) և «ՄադդԱդդամ» (2013թ.) վեպերը:


«ՄադդԱդդամ» եռագրությունում նկարագրված ապոկալիպտիկ ապագան ներառում է գենետիկ փոփոխության, դեղագործական և կորպորատիվ վերահսկողության և տեխնածին աղետի թեմաները:[43] «Օրիքս և Քրեյք»-ի՝ այդ մտահայեցական ֆանտաստիկայի ստեղծագործության մեջ նկարագրված տեխնոլոգիաների մասին խոսելիս Աթվուդը նշել է. «Կարծում եմ, որ մարդկության պատմության մեջ առաջին անգամ հնարավոր է դարձել տեսնել, թե ուր ենք հասնելու: Մենք կարող ենք տեսնել այնքան հեռու, որպեսզի հասկանանք, որ հնարավոր չէ ընդմիշտ շարունակել ճանապարհը՝ առանց հնարավորինս շատ նոր և բազմազան գյուտեր հայտնագործելու»[44]:  Ավելի ուշ, «ՄադդԱդդամ»-ին կից գրված երախտագիտության խոսքում, նա նախազգուշացրել է. «Չնայած «ՄադդԱդդամ» -ը գիտաֆանտաստիկ ստեղծագործություն է, այն չի ներառում որևէ տեխնոլոգիա կամ կենսաէակ, որը դեռևս գոյություն չունի,  չի գտնվում ստեղծման ընթացքում կամ տեսականորեն  անհնար է»:[45]

2005թ.-ին Աթվուդը հրատարակել է «Պենելոպիադ» վեպը, որը մտնում է «Քանոնգեյթի Առասպելների շարք»-ի մեջ: Վեպը պատմում է «Ոդիսականը» Պենելոպեի և բնօրինակի վերջում սպանված տասներկու կույսերի տեսանկյունից: 2007թ.-ին «Պենելոպիադ»-ը բեմականացվել է:[46]


2016 թ.-ին Աթվուդը հրատարակել է «Վհուկի զարմ» վեպը` Շեքսպիրի «Փոթորիկը» պիեսի ժամանակակից վերարտադրությունը, որը մտել է «Penguin Random House» հրատարակչության «Հոգարթ Շեքսպիր»-ի պատմությունների շարքի մեջ:[47]


2018թ. նոյեմբերի 28-ին Աթվուդը հայտարարել է, որ 2019թ. սեպտեմբերին հրատարակելու է «Սպասուհու պատմությունը» վեպի շարունակությունը` «Առաքյալները»-ը:[48] Վեպը ներկայացնում է երեք կանանց կերպարների. նրանք պատմում են իրադարձությունների մասին, որ տեղի են ունենում «Սպասուհու պատմությունը»  հերոսի` Օֆրեդի մասնակցությամբ վերջին տեսարանից տասնհինգ տարի անց: 


Գիտական գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2008 թ.-ին Աթվուդը հրատարակել է «Փոխհատուցում. Պարտքը և հարստության ստվերային կողմը» դասախոսությունների հավաքածուն, որոնք կարդացվել են «Մասսեյի դասախոսություններ»-ի շրջանակներում 2008 թ.-ի հոկտեմբերի 12-ից մինչև նոյեմբերի 1-ն ընկած ժամանակահատվածում: Գիրքը լույս է տեսել դասախոսությունների մեկնարկման նախօրեին: Դասախոսությունները նաև ձայնագրվել և հեռարձակվել են Սի Բի Սի ռադիոկայանի «Գաղափարներ» հաղորդաշարի ընթացքում: 


Կամերային օպերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2008թ.-ի մարտին Աթվուդը ընդունել է իր առաջին կամերային օպերայի պատվերը: Պատվիրատուն Վանկուվերի քաղաքային օպերային թատրոնն էր: «Փաուլայն»-ը պատմում է 1913 թ.-ի մարտին մահացած կանադացի գրող և դերակատար Պոլին Ջոնսոնի կյանքի վերջին օրերի մասին:[49][50] Երգահան Թոբին Ստոքսի և լիբրետոյի հեղինակ Մարգարեթ Աթվուդի «Փաուլայն» օպերայի պրեմիերան կայացել է 2014 թ.-ի մայիսի 23-ին, Վանկուվերի Յորքի թատրոնում:[51]

Գրաֆիկ ֆանտաստիկա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016 թ.-ին Աթվուդը, համահեղինակ և նկարիչ Ջոնի Քրիսմասի հետ համատեղ, սկսել է գրել «Հրեշտակ Քաթբրդ» սուպերհերոսի մասին կոմիքսների շարքը: Գլխավոր հերոսը` գիտնական Սթրիգ Ֆելիդուսը, պատահական մուտացիայի զոհ է դառնում, որի հետևանքով ձեռք է բերում միաժամանակ կատվի և թռչնի մարմնի մասեր և ունակություններ: [52] Կոմիքսների, ինչպես նաև իր այլ աշխատանքների մասին Աթվուդն ասել է. «Մտահայեցական ֆանտաստիկայի ոճում գրված նման ստեղծագործությունը հիմնված է այնպիսի երևույթների վրա, որոնք արդեն իսկ ընթացքի մեջ են: Այնպես որ, ես ոչինչ չեմ հորինում, ես միայն նկատում եմ, թե ինչի վրա են աշխատում մարդիկ և մի քանի քայլ առաջ եմ պատկերացնում այդ աշխատանքի հետևանքները: Այնպես որ, դրանք ոչ թե օդից են հայտնվում, այլ իրական կյանքից»:[53] 

«Ապագա Գրադարան» նախագիծ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իր «Գրչակ Լուսին» վեպով Աթվուդը հանդիսանում է առաջին ներդրում ունեցողը Ապագա Գրադարան նախագծում:[54] Աշխատանքը ավարտվեց 2015թ. և ծիսականորեն հանձնվեց նախագծին նույն թվականի մայիսի 27-ին:[55] Գիրքը կմնա նախագծի պահպանման ներքո, մինչ այն հանդիսավոր կհրատարակվի 2114 թվականին: Նա մտածում է, որ ընթերցողները, հավանաբար պալեոանտրոպոլոգի կարիք կունենան, որպեսզի թարգմանեն իր պատմության որոշ հատվածները:[56] Գարդիան թերթին տրված հարցազրույցում Աթվուդն ասել է. «Ինչ- որ մի կախարդական բան կա սրա մեջ: Սա նման է «Քնած Գեղեցկուհուն»: Այս տեքստերը պատրաստվում են ննջել 100 տարի, սակայն նրանք կարթնանան, կյանքի կգան նորից: Դա մի հեքիաթային ժամանակահատված է: Նա քնել է 100 տարի»:[57]

ԼոնգՓեն-ի գյուտը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2004 թ. սկզբին Դենվերում, իր  «Օրիքս և Քրեյք» վեպի համար շրջագայության ժամանակ, Աթվուդը հղացավ մի միտք՝ հեռակառավարվող ռոբոտով գրելու տեխնոլոգիա, որը հետագայում հայտնի կդառնար որպես ԼոնգՓեն, որը հնարավորություն կտա մարդուն հեռակա, թանաքով գրել աշխարհի ցանկացած վայրում՝ պլանշետային համակարգչի և ինտերնետի միջոցով, դրանով իսկ հնարավորություն ընձեռելով իր գրքին շրջագայել՝ առանց իր՝ հեղինակի ֆիզիկական ներկայության: Նա արագ հիմնեց մի ընկերություն՝  «Յունոտչիթ Ինք.»՝ մշակելու, արտադրելու և տարածելու այս տեխնոլոգիան: 2011 թ. «Յունոտչիթ Ինք.»- ն իր շուկան կենտրոնացրեց գործարար և իրավական գործարքների վրա՝ արտադրելով մի շարք ապրանքներ`ԼոնգՓեն տեխնոլոգիաների վրա հիմնված մի շարք հեռակա գրավոր ծրագրերի համար և վերանվանվեց «Սինգրաֆիի Ինք. »: Մինչ 2014թ.-ի սեպտեմբերը Աթվուդը համարվում էր «Սինգրաֆիի Ինք. »- ի համահիմնադիր և տնօրեն և ԼոնգՓեն տեխնոլոգիայի հետ կապված տարբեր արտոնագրերի սեփականատեր:[58][59][60][61][62][63]

Կրկնվող թեմաներ և մշակութային կոնտեքստ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կենդանիների իրավունքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մարգարեթ Աթվուդն  իր աշխատանքների մեջ բազմիցս դիտարկումներ է կատարել մարդկանց և կենդանիներ հարաբերությունների վերաբերյալ:[64]  Աթվուդի  «Օրիքս և Քրեյք» վեպի դիստոպիայի մեծ բաժինը վերաբերում է  կենդանիների և մարդկանց գենետիկ մոդիֆիկացիաներին և փոփոխություններին, ինչը հանգեցնում է հիբրիդների, ինչպիսիք են պիգոնները, ռազանները, վոլվոգները և Քրեյքերները: Վերջիններս ծառայում են այնպիսի հարցերի բարձրացմանը, ինչպիսիք են գիտության, տեխնոլոգիաների և էթիկայի սահմանները, ինչպես նաև այն, թե ինչ է նշանակում լինել մարդ: [65]


«Արթնացում»- ում մի գլուխ կա, որտեղ խոսվում է կենդանիներ ուտելու մասին. «Կենդանիները մեռնում են, որ մենք կարողանանք ապրել, դրանք փոխարինող մարդիկ են ... Եվ մենք ուտում ենք դրանք, բանկաներից կամ այլ կերպ, մենք մահ ուտողն ենք, մահացած Քրիստոսը, մարմինը հարություն է առնում մեր ներսում՝ տալով մեզ կյանք »: Նրա գրքերի որոշ կերպարներ սեռական ճնշումը կապում են մսային ուտելիքի հետ և հետևաբար հրաժարվում են միս ուտելուց: «Ուտելի կինը» վեպում Աթվուդի հերոս Մարիանը նույնականանում է որսի կենդանիների հետ և լաց է լինում, երբ լսում է իր նշանածի որսորդական փորձառության և նապաստակ մորթելու մասին: Մարիանը դադարում է միս ուտել, բայց հետո վերադառնում է հին սովորությանը:[66]

«Կատվի աչք»-ում, պատմողը գտնում է նմանություն  հնդկահավի և երեխայի միջև: Նա նշում է. «Հնդկահավը, որ նման է կապկպված, անգլուխ երեխայի: Նա դեն նետեց իր կերակուր-դիմակը և ինձ ցույց տվեց իր իրական դեմքը՝ մեծ մահացած թռչուն»: Աթվուդի «Արթնացում»-ում մեռած ձկնկուլը ներկայացնում է աննպատակ սպանությունը և դրդում մտածելու այլ՝ անիմաստ մահվան դեպքերի մասին:[67]


Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ Wynne-Davies, Marion; British Council (2010). Margaret Atwood (English). Horndon, Tavistock, Devon, UK: Northcote, British Council. OCLC 854569504.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  2. ↑ «Joyce Carol Oates». "Margaret Atwood: Poet", The New York Times, May 21, 1978 (անգլերեն). 2019-05-15.
  3. ↑ «"Carl E. Atwood Graduate Scholarship in Ecology and Evolutionary Biology"».
  4. ↑ Daily Telegraph (English). 2001. OCLC 795954981.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  5. ↑ Cooke, Nathalie (1998). Margaret Atwood: a biography (English). Toronto: ECW Press. ISBN 9781550223088. OCLC 40460322.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  6. ↑ Daley, James (2007-01-15). Great Writers on the Art of Fiction: From Mark Twain to Joyce Carol Oates (անգլերեն). Courier Corporation. ISBN 9780486451282.
  7. ↑ Morris, Interviewed by Mary (1990). «Margaret Atwood, The Art of Fiction No. 121» (անգլերեն). Vol. Winter 1990, no. 117. ISSN 0031-2037. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  8. ↑ «http://www.thenewspaper.ca/the-arts/despite-cuts-and-critics-bob-carries». "Despite cuts and critics, Bob carries on"; the newspaper; University of Toronto; 18 Dec. 2013. {{cite web}}: External link in |title= (օգնություն); Missing or empty |url= (օգնություն)
  9. ↑ Cooke, Nathalie (1998). Margaret Atwood: a biography (English). Toronto: ECW Press. ISBN 9781550223088. OCLC 40460322.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link) CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  10. ↑ «Margaret Atwood». University of Toronto Alumni (անգլերեն). Retrieved January 24, 2017. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  11. ↑ «On Being a Poet: A Conversation With Margaret Atwood». archive.nytimes.com. The New York Times. Retrieved January 24, 2017. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  12. ↑ Potts, Robert (2003-04-26). «Profile: Margaret Atwood». The Guardian (բրիտանական անգլերեն). ISSN 0261-3077. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  13. ↑ Thomas, Paul Lee (2007). Reading, Learning, Teaching Margaret Atwood (անգլերեն). Peter Lang. ISBN 9780820486710.
  14. ↑ Potts, Robert (2003-04-26). «Profile: Margaret Atwood». The Guardian (բրիտանական անգլերեն). ISSN 0261-3077. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  15. ↑ Sutherland, John (2012-03-27). Lives of the Novelists: A History of Fiction in 294 Lives (անգլերեն). Yale University Press. ISBN 9780300182439.
  16. ↑ Setoodeh, Ramin; Setoodeh, Ramin (2018-04-10). «Margaret Atwood on How Donald Trump Helped 'The Handmaid's Tale'». Variety (անգլերեն). Yale University Press. p. 721. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  17. ↑ «The Plutzik Reading Series Features Margaret Atwood». http. May 2, 2018. Վերցված է 2019-05-22-ին. {{cite web}}: Check |url= value (օգնություն)
  18. ↑ VanSpanckeren, Kathryn; Castro, Jan Garden (1988). Margaret Atwood: vision and forms (English). Carbondale: Southern Illinois University Press. ISBN 9780585106298. OCLC 43475939.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  19. ↑ «Past GGBooks winners and finalists». Governor General's Literary Awards (անգլերեն). February 5, 2018. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  20. ↑ Cooke, Nathalie (2004). Margaret Atwood: a critical companion (English). Westport, Conn.: Greenwood Press. ISBN 9781429472876. OCLC 145520009.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  21. ↑ VanSpanckeren, Kathryn; Castro, Jan Garden (1988). Margaret Atwood: vision and forms (English). Carbondale: Southern Illinois University Press. ISBN 9780585106298. OCLC 43475939.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  22. ↑ «Past GGBooks winners and finalists». Governor General's Literary Awards (անգլերեն). Retrieved February 5, 2018. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  23. ↑ Gault, Cinda (2012). National and Female Identity in Canadian Literature, 1965-1980: the Fiction of Margaret Laurence, Margaret Atwood, and Marian Engel (English). Lewiston: Edwin Mellen Press. ISBN 9780773411210. OCLC 799769643.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  24. ↑ VanSpanckeren, Kathryn; Castro, Jan Garden (1988). Margaret Atwood: vision and forms (English). Carbondale: Southern Illinois University Press. ISBN 9780585106298. OCLC 43475939.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  25. ↑ «Maclean's — September 1976». Maclean's | The Complete Archive (ամերիկյան անգլերեն). February 4, 2018. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  26. ↑ Atwood, Margaret (2005-06-17). «'Aliens have taken the place of angels'». The Guardian (բրիտանական անգլերեն). ISSN 0261-3077. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  27. ↑ Atwood, Margaret (2012). In other worlds: SF and the human imagination (English). New York, NY: Anchor Books. ISBN 9780307741769. OCLC 773021848.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  28. ↑ «Margaret Atwood on Why The Handmaid's Tale Resonates in the Trump Era: It's 'No Longer a Fantasy Fiction'». PEOPLE.com (անգլերեն). February 4, 2018. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  29. ↑ «What Little Girls Are Made Of». archive.nytimes.com. The New York Times. February 4, 2018. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  30. ↑ VanSpanckeren, Kathryn; Castro, Jan Garden (1988). Margaret Atwood: vision and forms (English). Carbondale: Southern Illinois University Press. ISBN 9780585106298. OCLC 43475939.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  31. ↑ Mead, Rebecca (2017-04-10). «Margaret Atwood, the Prophet of Dystopia» (անգլերեն). ISSN 0028-792X. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  32. ↑ Canada, National Film Board of, Margaret Atwood: Once in August (անգլերեն), Վերցված է 2019-05-22-ին. (Documentary film). National Film Board of Canada.
  33. ↑ Howells, Coral Ann (2006). The Cambridge companion to Margaret Atwood (English). ISBN 9780521839662. OCLC 61362106.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  34. ↑ Atwood, Margaret (1988). Margaret Atwood: Vision and Forms (անգլերեն). Carbondale: Southern Illinois University Press. ISBN 9780809314089.
  35. ↑ «Reflected in Margaret Atwood's Cat's Eye, Girlhood Looms as a Time of Cruelty and Terror». PEOPLE.com (անգլերեն). February 4, 2018. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  36. ↑ «The Man Booker Prize for Fiction Backlist | The Man Booker Prizes». themanbookerprize.com. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  37. ↑ «Previous Winners». Women's Prize for Fiction. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  38. ↑ Writer, Margaret Carroll, Tribune Staff. «MARGARET ATWOOD'S NEW BOOK EXPLORES POWER'S DUALITY». chicagotribune.com (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2019-05-22-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
  39. ↑ «Full Bibliography». Margaret Atwood (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2019-05-22-ին.
  40. ↑ «The Man Booker Prize for Fiction Backlist | The Man Booker Prizes». themanbookerprize.com. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  41. ↑ «IACW/NA: Hammett Prize: Past Years». www.crimewritersna.org. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  42. ↑ «McClelland.com | Books | The Blind Assassin by Margaret Atwood». web.archive.org. 2014-03-25. Վերցված է 2019-05-22-ին. {{cite web}}: |first= missing |last= (օգնություն)CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link) CS1 սպաս․ թվային անուններ: authors list (link)
  43. ↑ Waltonen, Karma (2015). Margaret Atwood's apocalypses (English). ISBN 9781322607894. OCLC 901287105.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  44. ↑ «Margaret Atwood on the Science Behind 'Oryx and Crake'». Science Friday (ամերիկյան անգլերեն). February 4, 2018. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  45. ↑ Atwood, Margaret (2019-05-21). «Margaret Atwood». New York (անգլերեն).
  46. ↑ «CBC Manitoba». May 5, 2018.
  47. ↑ Gopnik, Adam (2016-10-10). «Why Rewrite Shakespeare?» (անգլերեն). ISSN 0028-792X. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  48. ↑ Alter, Alexandra (2018-11-28). «Margaret Atwood Will Write a Sequel to 'The Handmaid's Tale'». The New York Times (ամերիկյան անգլերեն). ISSN 0362-4331. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  49. ↑ «Margaret Atwood» (անգլերեն). 2019-05-21. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  50. ↑ «"Atwood pens opera piece about Vancouver first nations writer-performer"».
  51. ↑ «"Margaret Atwood's opera debut Pauline opens in Vancouver"».
  52. ↑ Lehoczky, Etelka (May 5, 2018.). «Margaret Atwood Plays With The Superhero Genre In 'Angel Catbird'». NPR.org (անգլերեն). Վերցված է 2019-05-22-ին.
  53. ↑ «Margaret Atwood: 'I Finally Got To Do My Cat With Wings'». NPR.org (անգլերեն). February 4, 2018. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  54. ↑ «Margaret Atwood submits 'Scribbler Moon,' which won't be read until 2114, to Future Library». EW.com (անգլերեն). January 22, 2018. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  55. ↑ Flood, Alison (2015-05-27). «Into the woods: Margaret Atwood reveals her Future Library book, Scribbler Moon». The Guardian (բրիտանական անգլերեն). ISSN 0261-3077. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  56. ↑ Flood, Alison (2014-09-04). «Margaret Atwood's new work will remain unseen for a century». The Guardian (բրիտանական անգլերեն). ISSN 0261-3077. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  57. ↑ «Margaret Atwood ». The Guardian. (անգլերեն). January 22, 2018.
  58. ↑ Burkeman, Oliver (2006-03-06). «"Atwood sign of the times draws blank"». The Guardian (բրիտանական անգլերեն). ISSN 0261-3077. Վերցված է 2019-05-22-ին.
  59. ↑ «Bloomberg - Are you a robot?». www.bloomberg.com. Վերցված է 2019-05-22-ին. {{cite web}}: Cite uses generic title (օգնություն)
  60. ↑ «Margaret Atwood» (անգլերեն). 2019-05-21. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  61. ↑ «Margaret Atwood» (անգլերեն). 2019-05-21. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  62. ↑ «Margaret Atwood» (անգլերեն). 2019-05-21. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  63. ↑ «Margaret Atwood» (անգլերեն). 2019-05-21. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  64. ↑ VanSpanckeren, Kathryn; Castro, Jan Garden (1988). Margaret Atwood: vision and forms (English). Carbondale: Southern Illinois University Press. ISBN 9780585106298. OCLC 43475939.{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  65. ↑ Sanderson, Jay (2013-10-30). «Pigoons, Rakunks and Crakers: Margaret Atwood's Oryx and Crake and Genetically Engineered Animals in a (Latourian) Hybrid World». Law and Humanities. 7 (2): 218–239. doi:10.5235/17521483.7.2.218. ISSN 1752-1483.
  66. ↑ Adams, Carol J. (2015). «The Sexual Politics of Meat». doi:10.5040/9781501312861. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
  67. ↑ Adams, Carol J. (2015). «The Sexual Politics of Meat». doi:10.5040/9781501312861. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (օգնություն)
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:HajikyanE/Ավազարկղ&oldid=6334912» էջից