Մասնակից:Կարո Հարությունյան/Ավազարկղ15
Յան Լուկասևիչ (լեհ.՝ jan wukaˈɕɛvit͡ʂ; 1878 թվականի դեկտեմբերի 21 - 1956 թվականի փետրվարի 13) լեհ տրամաբան և փիլիսոփա, ով առավել հայտնի է լեհական նոտագրությամբ և լուկասևյան տրամաբանությամբ [1]։ Նրա աշխատանքները կենտրոնացած են եղել փիլիսոփայական տրամաբանության, մաթեմատիկական տրամաբանության և տրամաբանության պատմության վրա[2]: Նա նորարար գաղափարներ է առաջ քաշել ասույթային տրամաբանության, հակասության և երրորդի բացառման օրենքների վերաբերյալ ՝ առաջարկելով բազմարժեք տրամաբանության ամենավաղ համակարգերից մեկը։ Արիստոտելյան տրամաբանության վերաբերյալ ժամանակակից հետազոտությունները հիմնված են նաև Լուկասևիչի նորարարական աշխատանքների վրա, որոնք կիրառում էին մեթոդներ ժամանակակից տրամաբանությունից մինչև Արիստոտելի սիլլոգիստիկայի ձևավորումը[3]:
Լուկասևիչի մոտեցումները տեղ են գտել 1970-ականների սկզբին Ջոն Քորքորանի և Թիմոթի Սմայլիի մի շարք աշխատություններում: Լուկասևիչը համարվում է տրամաբանության կարևորագույն պատմաբաններից մեկը[4]։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Յան Լուկասևիչը ծնվել է Ավստրո-Հունգարական Լեմբերգ քաղաքում (այժմ՝ Լվով, Ուկրաինա) և եղել է ավստրիական բանակի կապիտան Պավել Լուկասևիչի և պետական ծառայողի դստեր՝ Լեոպոլդինայի միակ զավակը։ Նրա ընտանիքը կաթոլիկ էր:
Նա ավարտել է իր գիմնազիական ուսումը բանասիրության ոլորտում և 1897 թվականին ընդունվել է Լեմբերգի համալսարան, որտեղ սովորել է փիլիսոփայություն և մաթեմատիկա։ Նա եղել է փիլիսոփա Կազիմերզ Տվարդովսկու աշակերտը[5]։
1902 թվականին Ավստրիայի կայսր Ֆրանց Ժոզեֆ I-ի հովանավորությամբ ստացել է փիլիսոփայության դոկտորի աստիճան, ով նրան նվիրել է նաև ադամանդներով հատուկ դոկտորական մատանի[6]։
Նա երեք տարի եղել է մասնավոր ուսուցիչ, իսկ 1905 թվականին ստացել է կրթաթոշակ, որը հնարավորություն է տվել նրան ավարտելու իր փիլիսոփայական ուսումը Բեռլինի համալսարանում և Բելգիայի Լուվենի համալսարանում[6]։
Լուկասևիչը շարունակել է իր ուսումը հաբիլիտացիոն որակավորում ստանալու համար և 1906 թվականին իր թեզն է ներկայացրել Լեմբերգի համալսարանում: Այդ տարի նա նշանակվել է Լեմբերգի համալսարանի դասախոս, որտեղ ի վերջո դարձել է արտակարգ պրոֆեսոր կայսր Ֆրանց Ժոզեֆ I-ի կողմից։ Նա դասավանդել է այնտեղ մինչև Առաջին համաշխարհային պատերազմի սկիզբը[6]։
1915 թվականին նա հրավիրվել է դասախոսելու Վարշավայի համալսարանում, որը գերմանական օկուպացիոն իշխանությունները վերաբացել էին այն բանից հետո, երբ այն փակվել էր ցարական կառավարության կողմից 19-րդ դարում[6]։
1919 թվականին Լուկասևիչը լքել է համալսարանը՝ Պադերևսկու կառավարությունում Լեհաստանի կրոնական դավանանքների և հանրային կրթության նախարարի պաշտոնը զբաղեցնելու նպանակով։ Լուկասևիչը գլխավորել է լեհական ուսումնական պլանի մշակման գործընթացը, որի նպատակն էր փոխարինել ռուսական, գերմանական և ավստրիական ուսումնական ծրագրերը, որոնք օգտագործվում էին մասնատված Լեհաստանում: Լուկասևիչի ուսումնական ծրագիրը կարևորություն էր տալիս տրամաբանական և մաթեմատիկական գիտելիքների վաղ ձեռքբերմանը:
1928 թվականին նա ամուսնացել է Ռեգինա Բարվինսկայի հետ[6]։
Նա մնացել է Վարշավայի համալսարանում որպես պրոֆեսոր 1920-ից 1939 թվականների ընթացքում, մինչև ընտանեկան տան ավերումը գերմանական ռումբերից, և համալսարանի փակումը գերմանական օկուպացիայի շրջանում: Յան Լուկասևիչը երկու անգամ եղել է համալսարանի ռեկտոր, որի ընթացքում նա և Ստանիսլավ Լեշնևսկին հիմնել են Լվով-Վարշավայի տրամաբանության դպրոցը, որը հետագայում հանրաճանաչ է դարձել Ալֆրեդ Տարսկիի կողմից, ով եղել է Լեշնևսկու աշակերտը։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկզբում Յան Լուկասևիչը աշխատել է Վարշավայի ընդհատակյա համալսարանում։ Այն բանից հետո, երբ նացիստական օկուպացիոն իշխանությունները փակել էին համալսարանը, Յան Լուկասևիչը սկսել է ապրուստը հոգալ Վարշավայի քաղաքային արխիվում աղքատիկ գումար վաստակելով: Նրա բարեկամությունը Հենրիխ Շոլցի (մաթեմատիկական տրամաբանության գերմանացի պրոֆեսոր) հետ նույնպես օգնել է նրան, և հենց Շոլցն էր կազմակերպել Լուկասևիչների ընտանիքի մեկնումը Գերմանիա 1944 թվականին (Լուկասևիչը վախենում էր Կարմիր բանակի առաջխաղացումից): Յան Լուկասևիչը և նրա կինը ցանկանում էին տեղափոխվել Շվեյցարիա, սակայն չեն կարողացել թույլտվություն ստանալ գերմանական իշխանություններից։ Այդպիսով նրանք պատերազմի վերջին ամիսներն անցկացրել են Գերմանիայի Մյունստեր քաղաքում։ Պատերազմի ավարտից հետո, չցանկանալով վերադառնալ խորհրդային վերահսկողության տակ գտնվող Լեհաստան, նրանք առաջինը տեղափոխվել են Բելգիա, որտեղ Լուկասևիչը տրամաբանություն էր դասավանդում ժամանակավոր լեհական գիտական ինստիտուտում[6]։
1946 թվականի փետրվարին Իռլանդիայի քաղաքական առաջնորդ Իմոն դե Վալերայի հրավերով Լուկասևիչը և նրա կինը տեղափոխվել են Դուբլին, որտեղ մեկ տասնամյակ անց մահացել է Լուկասևիչը։ Իռլանդիայում նա կարճ ժամանակով աշխատել է Իռլանդիայի թագավորական ակադեմիայում որպես մաթեմատիկական տրամաբանության պրոֆեսոր (պաշտոն ստեղծված նրա համար)։ Նրա պարտականությունները ներառում էին հաճախակի հանրային դասախոսություններ կարդալը[7]:
Այս ժամանակահատվածում Մակմիլանի կողմից անգլերեն լույս է տեսել նրա «Մաթեմատիկական տրամաբանության տարրեր» գիրքը (1963 թ. լեհերենից թարգմանել է Օլգերդ Վոյտասևիչը)։
Յան Լուկասևիչը մահացել է 1956 թվականի փետրվարի 13-ին: Նա թաղվել է Դուբլինի Ջերոմ լեռան գերեզմանատանը: Լեհաստանի հայ համայնքի հորդորով նրա աճյունը 66 տարի անց հայրենադարձվել է Լեհաստան։ Նա վերաթաղվել է 2022 թվականի նոյեմբերի 22-ին Վարշավայի Հին Պովազկի գերեզմանատանը.[8]։
2022 թվականի հոկտեմբերից դեկտեմբեր ընկած ժամանակահատվածում Դուբլինի Իռլանդիայի թագավորական ակադեմիան կազմակերպել է ցուցահանդես՝ նվիրված նրա կյանքին և ստեղծագործությանը[9]:
Լուկասևիչի 1945 թվականից հետո հրատարակված աշխատությունները պահվում են Մանչեսթերի համալսարանի գրադարանում։
Աշխատություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լուկասևիչը մի շարք դասական աքսիոմներ է հեղինակել ասույթային տրամաբանության բնագավառում, որոնք դեռևս կիրառվում են: Նա բազմարժեք տրամաբանության առաջամարտիկ էր: Նրա 1917 թվականին ներդրված եռարժեք ասույթային տրամաբանությունը առաջինն էր ոչ դասական ասույթային տրամաբանության մեջ: Նրա աշխատությունները նաև վերաբերվում էին գիտության փիլիսոփայությանը, և Լուկասևիչի մոտեցումները գիտական տեսությունների ստեղծման հարցում նման էին Կարլ Փոփերի մոտեցումներին։
Լուկասևիչը հորինել է լեհական նոտագրությունը մոտ 1920-ական թվականներին[10]: Նրա 1951թ. հրատարակված «Արիստոտելի սիլլոգիտիկան ժամանակակից ֆորմալ տրամաբանության տեսակետից» գրքում նշում է, որ իր տրամաբանական փաստաթղթերում 1929 թվականից ի վեր նա ֆունկցիոները գրել է պնդումներից առաջ՝ փակագծերից խուսափելու համար։ Որպես օրինակ՝ նա նշել է 1930 թվականի ասույթների տրամաբանության վերաբերյալ մի աշխատություն, որը համահեղինակել է Ալֆրեդ Տարսկու հետ[11]:
Ճանաչում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2008 թվականին Լեհաստանի Տեղեկատվության մշակման կազմակերպությունը սահմանեց Յան Լուկասևիչի անվան մրցանակը, որը շնորհվում է Լեհաստանի ամենանորարար ՏՏ ընկերություններին[12]:
1999 թվականից մինչև 2004 թվականը UCD-ի Համակարգչային գիտությունների դեպարտամենտի շենքը կոչվել է Լուկասևիչի անունով, մինչև համալսարանի բոլոր շենքերը վերանվանվեցին այն առարկաների անուններով, որոնցով տեղի էր ունենում ուսուցումը:
Ժամանակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 1878 ծնվել է Լեմբերգում (այժմ՝ Լվով)
- 1890–1902 սովորել է Կազիմերզ Տվարդովսկու հետ Լեմբերգում (Լվով, Լվով)
- 1902 դոկտորի կոչում (մաթեմատիկա և փիլիսոփայություն), Լեմբերգի համալսարան՝ հնարավոր ամենաբարձր վարկանիշով
- 1906թ. ավարտել է հաբիլիտացիոն թեզը, Լեմբերգի համալսարան
- 1906թ. դարձել է դասախոս
- 1911 Լեմբերգի արտակարգ պրոֆեսոր
- 1915թ. հրավիրվել է Վարշավայի նորաբաց համալսարան
- 1916 հռչակվել է Լեհաստանի նոր թագավորությունը
- 1917 թվականին մշակել է եռարժեք ասույթների տրամաբանությունը
- 1919 Լեհաստանի կրթության նախարար
- 1920–1939 թվականներին Վարշավայի համալսարանի պրոֆեսոր Ստանիսլավ Լեշնևսկու հետ հիմնել է Լվով-Վարշավայի տրամաբանության դպրոցը
- 1928-ին ամուսնացել է Ռեգինա Բարվինսկայի հետ
- 1946 թ. աքսոր Բելգիա
- 1946թ. վարել է ամբիոն Դուբլինի Իռլանդիայի թագավորական ակադեմիայում:
- 1953-ին գրել է ինքնակենսագրականը
- 1956 թ. մահացել է Դուբլինում
Ընտրված աշխատանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Լուկասևիչ, Յան (1951). Արիստոտելի Սիլլոգիստիկա ժամանակակից ֆորմալ տրամաբանության տեսակետից. Օքսֆորդի համալսարան. 1957. 0-8240-6924-2
- Լուկասևիչ, Յան (1928). Elementy logiki matematycznej (լեհերեն). Վարշավա, Państwowe Wydawnictwo Naukowe. OCLC 11322101.
- Լուկասևիչ, Յան (1964) [1963]. Մաթեմատիկական տրամաբանության տարրեր. Նյու Յորք, Մակմիլան. OCLC 671498.
- Լուկասևիչ, Յան (1970). Լյուդվիկ Բորկովսկի (ed.). Ընտրված աշխատանքներ. North-Holland Pub. Ընկ. ISBN 0-7204-2252-3. OCLC 115237.
- Լուկասևիչ, Յան (1998). Jacek Jadacki (ed.). Logika i metafizyka. Miscellanea (լեհերեն). Վարշավա, WFiS UW. ISBN 83-910113-3-X.
Աշխատություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 1903 «Ինդուկցիայի՝ որպես նվազեցման հակադարձման մասին»
- 1906 «Պատճառի հայեցակարգի վերլուծություն և կառուցում»
- 1910 «Արիստոտելի հակասության սկզբունքի մասին»
- 1913 «Հիմքի և հետևանքի հարաբերության շրջելիության մասին»
- 1920 «Եռարժեք տրամաբանության մասին»
- 1921 «Երկարժեք տրամաբանություն»
- 1922 «Դրույթների տեսության թվային մեկնաբանություն»
- 1928 «Փիլիսոփայության մեթոդի մասին»
- 1929 «Մաթեմատիկական տրամաբանության տարրեր»
- «Մաթեմատիկական տրամաբանության կարևորության և պահանջների մասին»
- 1930 «Փիլիսոփայական դիտողություններ առաջարկային տրամաբանության բազմարժեք համակարգերի մասին»
- 1930 «Հետաքննություններ նախադասական հաշվարկի մեջ» [«Untersuchungen über den Aussagenkalkül»], Ալֆրեդ Տարսկու հետ
- 1931 «Մեկնաբանություններ Նիկոդի աքսիոմի և «ընդհանրացնող հանույթի» վերաբերյալ»
- 1934 «Գիտության մասին»
- 1934 «Տրամաբանական վերլուծության նշանակությունը գիտելիքի համար»
- 1934 «Առաջադրական տրամաբանության պատմության ուրվագծեր»
- 1936 «Լոգիստիկա և փիլիսոփայություն»
- 1937 «Ի պաշտպանություն լոգիստիկայի»
- 1938 «Դեկարտի փիլիսոփայության մասին»
- 1943 «Առաջադրումների իմպլիկացիոն հաշվարկի ամենակարճ աքսիոմը»
- 1951 «Առաջադրական փաստարկների փոփոխական ֆունկցիաների մասին»
- 1952 «Դեդուկցիայի ինտուիցիոնիստական տեսության մասին»
- 1953 «Մոդալ տրամաբանության համակարգ»
- 1954 «Արիստոտելի մոդալ սիլլոգիստիկայի վիճելի խնդրի մասին»
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ "Home from home – An Irishman’s Diary on Polish logician, mathematician and philosopher Jan Lukasiewicz" by Oliver O’Hanlon, The Irish Times, 2019-04-08
- ↑ Jan Łukasiewicz on Porta Polonica
- ↑ Łukasiewicz, Jan (1957) [1951]. Aristotle's Syllogistic from the Standpoint of Modern Formal Logic (2 ed.). Oxford University Press. (Reprinted by Garland Publishing in 1987, 0-8240-6924-2.)
- ↑ Review of "Aristotle, Prior Analytics: Book I, Gisela Striker (translation and commentary), Oxford UP, 2009, 268pp., $39.95 (pbk), 978-0-19-925041-7." in the Notre Dame Philosophical Reviews, 2010.02.02 Արխիվացված 2011-06-15 Wayback Machine.
- ↑ Կարո Հարությունյան/Ավազարկղ15 Mathematics Genealogy Project կայքում
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 «Jan Łukasiewicz». The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Metaphysics Research Lab, Stanford University. 2021.
- ↑ Jan Łukasiewicz Stanford Encyclopedia of Philosophy
- ↑ at the Old Powązki Cemetery, Prof. Jan Łukasiewicz Polskie Radio 24, 22-11-2022
- ↑ Jan Łukasiewicz, Professor of Mathematical Logic at the Royal Irish Academy 07 November 2022, Royal Irish Academy
- ↑ Łukasiewicz, Jan (1931). «Uwagi o aksjomacie Nicoda i 'dedukcji uogólniającej'» [Comments on Nicod's Axiom and on 'Generalizing Deduction']. Księga pamiątkowa Polskiego Towarzystwa Filozoficznego We Lwowie, 12. II. 1904-12. II. 1929 (Polish). Lwów: Wydawnictwo Polskie Towarzystwo Filozoficzne. էջեր 366–383.
{{cite encyclopedia}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link) - ↑ Łukasiewicz, Jan; Tarski, Alfred, "Untersuchungen über den Aussagenkalkül" ["Investigations into the sentential calculus"], Comptes Rendus des séances de la Société des Sciences et des Lettres de Varsovie, Vol. 23 (1930) Cl. III, pp. 31–32. This paper can be found translated into English in Chapter IV "Investigations into the Sentential Calculus", pp.39-59, in Logic, Semantics, Metamathematics: Papers from 1923 to 1938 by Alfred Tarski, translated into English by J. H. Woodger, Oxford University Press, 1956; 2nd edition, Hackett Publishing Company, 1983
- ↑ "2009 International Multiconference on Computer Science and Information Technology (IMCSIT)", conference report
Կարդալ ավելին[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- "Curriculum Vitae of Jan Łukasiewicz", Rome, Italy: Metalogicon journal, (1994) VII, 2 (July–December issue).
- Craig, Edward (general editor), "Article: Jan Łukasiewicz", Routledge Encyclopedia of Philosophy, 1998, Volume 5, pp. 860–863.
- Kwiatkowski, Tadeusz, "Jan Łukasiewicz – A historian of logic", Organon 16–17 (1980–1981), 169–188.
- Marshall Jr., David, "Łukasiewicz, Leibniz and the arithmetization of the syllogism", Notre Dame Journal of Formal Logic 18 (2) (1977), 235–242.
- Seddon, Frederick (1996). Aristotle & Łukasiewicz on the Principle of Contradiction. Ames, Iowa: Modern Logic Pub. ISBN 1-884905-04-8. OCLC 37533856.
- Woleński, Jan (1994). Philosophical Logic in Poland. Kluwer Academic Publishers. ISBN 0-7923-2293-2. OCLC 27938071.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Łukasiewicz entry at Polish Philosophy Page, ed. by Francesco Coniglione (University of Catania)
- Կարո Հարությունյան/Ավազարկղ15 Mathematics Genealogy Project կայքում