Մալաթիայի գավառակ
| Գավառակ | |
|---|---|
| Մալաթիա | |
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
| Վիլայեթ | Խարբերդի վիլայեթ |
| Գավառ | Մալաթիայի գավառ |
| Այլ անվանումներ | Մալադիե |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը)[1] |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը)[1] |
| Տեղաբնականուն | Մալաթիացի |
| Ժամային գոտի | UTC+3 |
Մալաթիա, գավառակ Արևմտյան Հայաստանում, Խարբերդի վիլայեթում։ Վարչական կենտրոնը Մալաթիա քաղաքն է։ Գտնվում է Եփրատի աջ կողմում, Մալաթիայի գավառի հյուսիսում։ Զբաղեցնում է Մալաթիայի դաշտը։
Աշխարհագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Մալաթիայի հողերը ողողվում են Թոխմա (Թուխմա կամ Մելաս) գետի և նրա վտակների, Դեյրիմեսիհ և Բունարբաշի գետերի և գետակների ջրերով։
Կլիմա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կլիման բարեխառն է, իսկ ձմեռները՝ ցրտաշունչ։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ըստ թուրքական նվազեցված տվյալների 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ տարագրվել է 6627 հայ։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գավառակում բնակվում էին մեծ թվով հայեր։ 1880-ական թվականներին հայերի թիվը հասնում էր 14 000, որից 7 224-ը բնակվում էին գյուղերում։
Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գավառակը հայտնի էր իր համեղ պտուղներով՝ թութ, ծիրան, խնձոր, տանձ և սալոր։ Մշակում էին նաև հացահատիկ, խաղող, բանջարեղեն, ծխախոտ և բամբակ։
Օգտակար հանածոներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գավառակն ուներ հանքավայեր։
Պատմամշակութային կառույցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Մալաթիան ուներ 20 եկեղեցի և 3 վանք։
Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գավառակն ուներ 9 դպրոց[1]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
| ||||||||||||||||||