Անտոն Զլատոպոլսկի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անտոն Զլատոպոլսկի
Антон Андреевич Златопольский
Դիմանկար
Ծնվել էսեպտեմբերի 12, 1966(1966-09-12)[1] (57 տարեկան)
ԾննդավայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
ԿրթությունՄոսկվայի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ (1988)
Գիտական աստիճանիրավաբանական գիտությունների թեկնածու (1993)
Մասնագիտությունպրոդյուսեր, հեռուստատեսային պրոդյուսեր և կինոպրոդյուսեր
ԱմուսինDarya Zlatopolskaya?
Պարգևներ և
մրցանակներ
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան Պատվո շքանշան Բարեկամության շքանշան
և Ռուսաստանի Դաշնության Պետական մրցանակ
ԱնդամությունՌուսական հեռուստաընկերության ակադեմիա
 Anton Zlatopolskii Վիքիպահեստում

Անտոն Անդրեևիչ Զլատոպոլսկի (ռուս.՝ Златопольский, Антон Андреевич սեպտեմբերի 12, 1966(1966-09-12)[1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս մեդիամենեջեր, կինոյի և հեռուստատեսության պրոդյուսեր, հասարակական գործիչ։ «Համառուսաստանյան պետական հեռուստատեսային և ռադիոհեռարձակման ընկերություն» ԴՊՈՒՀ հոլդինգի գլխավոր տնօրենի առաջին տեղակալ (2000 թվականից), «Ռոսիա 1» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրեն (2002 թվականից), «Մուլտ» մանկական հեռուստաալիքի գլխավոր խմբագիր և պրոդյուսեր (2014 թվականից), «Թվային հեռուստատեսություն» ԲԸ տնօրենների խորհրդի նախագահ (2018 թվականից), ավելի վաղ՝ «Հեղինակային հեռուստատեսություն» անկախ մասնավոր հեռուստաընկերության գլխավոր տնօրեն (1991-1998 թվականներ)։ Ռուսական հեռուստատեսության ակադեմիայի անդամ (2001 թվականից)։ 2013 թվականին Ռուսաստանի Դաշնության պետական մրցանակի դափնեկիր գրականության և արվեստի բնագավառում։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1988 թվականին ավարտել է Մ.Վ. Լոմոնոսովի անվան Մոսկվայի պետական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը։

1988-1991 թվականներին սովորել է Մոսկվայի պետական իրավաբանական ակադեմիայի ասպիրանտուրայում (ՄՊՀ)։

1993 թվականին Մոսկվայի պետական իրավաբանական ակադեմիայում (ՄՊՀ) պաշտպանել է (պրոֆեսոր Օ. Ե. Կուտաֆինի ղեկավարությամբ) «Քաղաքացիների քաղաքական իրավունքներն ու ազատությունները և դրանց իրականացման մեխանիզմը Ռուսաստանի Դաշնությունում» թեմայով իրավաբանական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան ստանալու թեզը[2]։

Պրոֆեսոնիալ գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1989 թվականին սկսել է իր պրոֆեսոնիալ գործունեությունը՝ զբաղեցնելով իրավախորհրդատուի պաշտոնը ստեղծված ԽՍՀՄ-ում, առաջին ոչ պետական «Հեղինակային հեռուստատեսություն» հեռուստաընկերությունում[3]։ Մնացել է իր պաշտոնում մինչև 1991 թվականը։

1991 թվականին (Ա. Գ. Մալկինը ստեղծագործական «Նոր ստուդիա» տնօրեն նշանակվելուց հետո)[4] զբաղեցրել է «ԱՏՎ հեռուստաընկերություն» ՓԲԸ-ի գլխավոր տնօրենի պաշտոնը։

1994 թվականի հունվարից[5] մինչև 1998 թվականի հուլիսը եղել է «ԱՏՎ հեռուստաընկերություն» ՓԲԸ փոխնախագահ-գլխավոր տնօրեն[6], մտնում էր նրա բաժնետերերի կազմի մեջ[7]։

1999 թվականին տեղափոխվել է «ՌՏՌ» պետական հեռուստաալիք։ Այստեղ (մինչև 2000 թվականի ապրիլը) համատեղում էր գլխավոր տնօրենի տեղակալի և գործադիր տնօրենի պաշտոնները։

2000 թվականի ապրիլին[8] նշանակվել է «Համառուսաստանյան պետական հեռուստատեսային և ռադիոհաղորդիչ ընկերություն» դաշնային պետական հեռուստառադիոընկերության նախագահի առաջին տեղակալի պաշտոնում (թափուր է Մ. Յու. Լեսինի հեռանալուց հետո)։ Այս պաշտոնում մնացել է մինչև 2002 թվականի փետրվար։

2002 թվականի մարտի 4-ից մինչև 2002 թվականի ապրիլի 15-ը՝ «ՎԳՏՌԿ»-ի ԴՊՈՒ նախագահի առաջին տեղակալ, «ՌՏՌ» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրենի պաշտոնակատար[9] (թափուր պաշտոնը զբաղեցրեց Ա. Զ. Հակոբովի հեռանալուց հետո)։

2002 թվականի ապրիլի 16-ից մինչև օգոստոսի 31-ը սկսեց համատեղել Դաշնային պետական ​​միավորված ձեռնարկության «ՎԳՏՌԿ» նախագահի առաջին տեղակալի պաշտոնները[10] և «ՌՏՌ» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրենի պաշտոնը[11]։

Պաշտոնների անվանումներում հետագա փոփոխությունները կապված են եղել հեռուստաալիքի ռեբրենդինգի կամ Ռուսաստանի Դաշնության գործող օրենսդրության փոփոխության հետ։

2002 թվականի սեպտեմբերի 1-ից 2004 թվականի փետրվարի մինչև 25-ը եղել է «ՎԳՏՌԿ»-ի նախագահի առաջին տեղակալ, «Ռոսիա» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրեն[12]։

2004 թվականի փետրվարի 26-ից (դե-ֆակտո՝ 29-ից) մինչև 2009 թվականի դեկտեմբերի 31-ը եղել է «ՎԳՏՌԿ» դաշնային գործակալության գլխավոր տնօրենի առաջին տեղակալ, «Ռոսիա» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրեն»[13]։

2010 թվականի հունվարի 1-ից զբաղեցնում է «ՎԳՏՌԿ»-ի գլխավոր տնօրենի առաջին տեղակալի, «Ռոսիա 1» հեռուստաալիքի գլխավոր տնօրենի պաշտոնը[14]։

2014 թվականի հունիսի 1-ից՝ լրացուցիչ համատեղում է «Մուլտ» մանկական հեռուստաալիքի գլխավոր խմբագրի և պրոդյուսերի պաշտոններում[15]։

Որպես անկախ տնօրեն մտնում է «Ռոստելեկոմ» ԲԲԸ-ի տնօրենների խորհրդի կազմի մեջ»[16], 2018 թվականի հունիսից մտնում է «Թվային հեռուստատեսություն» ԲԸ-ի (ԲԸ «ՑՏՎ»)[17]՝ «ՎԳՏՌԿ» հոլդինգի և ՓԲԸ «Ռոստելեկոմ»-ի դուստր ձեռնարկություն, որը արտադրում և ղեկավարում է ոչ եթերային թվային հեռուստաալիքների փաթեթ Ռուսաստանում և արտերկրում[18]։

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Որպես գլխավոր արտադրող, համադրող կամ վերահսկող պրոդյուսեր, նա մասնակցել է հետևյալ գեղարվեստական ֆիլմերի, հեռուստատեսության կամ անիմացիոն շարքերի ստեղծմանը.

Հասարակական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մտնում է Ռուսաստանի Դաշնության ներքին գործերի նախարարությանը կից Հանրային խորհրդի կազմի մեջ (ՌԴ ՆԳՆ) և Հանրային խորհրդի Դաշնային գործակալության մամուլի և զանգվածային հաղորդակցության (Տպագրել)[34], «Հեռուստաչափումների ինդուստրիալ կոմիտե ասոցիացիայի» խորհրդի անդամ (ՏՀՏ)[35]։

Մոսկվայի Օ. Ե. Կուտաֆինի անվան պետական իրավաբանական համալսարանի հոգաբարձուների խորհրդի անդամ[36], «Ռուսաստանի իրավաբանների ասոցիացիա» համառուսաստանյան հասարակական կազմակերպության անդամ (ՌԻԱ)[37], գրական ակադեմիայի անդամ՝ «Մեծ գիրք» ռուսական ազգային գրական մրցանակի ժյուրիի անդամ[38]։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայրը կենսաքիմիկոս Անդրեյ Դավիդովիչ Զլատոպոլսկին է, կենսաբանական գիտությունների թեկնածու։ Պապը իրավաբանական գիտությունների դոկտոր Դավիթ Լվովիչ Զլատոպոլսկին է, ՌԽՖՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ, Մոսկվայի պետական համալսարանի վաստակավոր պրոֆեսոր։

Կինը (2011-ից)՝ Դարյա Զլատոպոլսկայա (Սպիրիդոնովա)[39], լրագրող և հեռուստահաղորդավարուհի[40][41]։

Հոբբիներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նրա սիրելի զբաղմունքներն են սպորտով զբաղվել, գրքեր կարդալ[42]։

Մրցանակներ և պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Բարեկամության Շքանշան (2006 թվականի նոյեմբերի 27)՝ մշակույթի, մամուլի, հեռուստառադիոհեռարձակման բնագավառում ունեցած վաստակի և բազմամյա բեղմնավոր աշխատանքի համար[43]։
  • Պատվո Շքանշան (2010 թվականի նոյեմբերի 4)՝ մշակույթի, մամուլի, հեռուստառադիոհեռարձակման բնագավառում ունեցած վաստակի և բազմամյա բեղմնավոր աշխատանքի համար[44]։
  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» շքանշան IV աստիճան (2014 թվականի ապրիլի 22)՝ բարձր պրոֆեսիոնալիզմի և օբյեկտիվության համար Ղրիմի միացումը Ղրիմի բռնակցումը Ռուսաստանի Դաշնությանը[45]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության պետական մրցանակ 2013 թվականին գրականության և արվեստի բնագավառում (Լ. Է. Վերեշագինի և Ն. Ի. Լեբեդևի հետ համատեղ) (2014 թվականի հունիսի 9)՝ «Լեգենդ № 17» գեղարվեստական ֆիլմի ստեղծման համար[46]։
  • Նիկոլայ Օզերովի Մեդալ (2019 թվականի մայիսի 8)՝ «ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի քարոզչության գործում անձնական մեծ ներդրման համար»[47]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի Շնորհակալությունը (2003 թվականի փետրվարի 6)՝ «Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի մասնակցությամբ միջոցառումների նախապատրաստմանն ու անցկացմանը ակտիվ մասնակցության համար»[48]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի Շնորհակալությունը (2008 թվականի ապրիլի23)՝ «Ռուսաստանի Դաշնությունում քաղաքացիական հասարակության զարգացմանն ուղղված տեղեկատվական ապահովման և ակտիվ հասարակական գործունեության համար»[49]։
  • «Ռուսաստանի մեդիա մենեջեր» ազգային մրցանակ «Հեռուստատեսություն» անվանակարգում (2004 թվական)[50]։
  • «GQ Տարվա մարդ 2013» մրցանակ «Տարվա պրոդյուսեր» անվանակարգում (2003 թվականի սեպտեմբերի 17)[51]։
  • «GQ Տարվա մարդ 2016» մրցանակ «Տարվա պրոդյուսեր» անվանակարգում (Նիկիտա Միխալկով և Լ. Է. Վերեշագինի հետ համատեղ) (2016 թվականի սեպտեմբերի 16)[52]։
  • «The Hollywood Reporter» ամսագրի ռուսական տարբերակի մրցանակ «Տարվա մեդիա մենեջեր» անվանակարգում (2013 թվականի դեկտեմբերի 13)[53]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
  2. ↑ Златопольский А. А.. (2012-03-19)։ «Политические права и свободы граждан и механизм их реализации в Российской Федерации: Автореферат диссертации на соискание ученой степени кандидата юридических наук. Специальность 12.00.02 — Государственное право и управление; советское строительство; административное право; финансовое право»։ Федеральный образовательный портал «Юридическая Россия»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին։ Վերցված է 2013-08-03 
  3. ↑ Сусанна Альперина. (2011-04-28)։ «А ТВ?»։ «Российская газета»։ Վերցված է 2013-09-04 
  4. ↑ «Малкин Анатолий Григорьевич»։ ЗАО «Коммерсантъ. Издательский дом» (ռուսերեն)։ 2011-06-02։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-05-31-ին։ Վերցված է 2013-08-04 
  5. ↑ «Малкин Анатолий Григорьевич»։ Известные персоны России։ Վերցված է 2013-08-04 
  6. ↑ «Златопольский Антон Андреевич»։ База данных «Лабиринт» — демо-версия։ Վերցված է 2013-08-04 
  7. ↑ «Телерадиокомпании и медиа-холдинги»։ Электронное периодическое издание «Политика»։ Վերցված է 2013-08-04 
  8. ↑ Юрий Богомолов. (2002-02-20)։ «Перемена концепции»։ Газета «Известия»։ Վերցված է 2013-08-04 
  9. ↑ «Гендиректор РТР Александр Акопов подал в отставку»։ Сайт NEWSru.com։ 2002-02-20։ Վերցված է 2013-08-04 
  10. ↑ «Зритель решает все»։ Итоги։ 2002-06-25։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-02-17-ին։ Վերցված է 2020-07-22 
  11. ↑ «Кадровые назначения на РТР»։ Государственный интернет-канал «Россия»։ 2002-04-16։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-12-18-ին։ Վերցված է 2013-08-04 
  12. ↑ «РТР меняет название на телеканал «Россия»»։ Сайт NEWSru.com։ 2002-09-01։ Վերցված է 2013-08-04 
  13. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 29 июля 2004 г. № 990 «О внесении изменения в Указ Президента Российской Федерации от 25 августа 1997 г. № 919 „О совершенствовании государственного телевещания в Российской Федерации“»»։ Официальный интернет-портал правовой информации։ 2004-07-29։ Վերցված է 2013-08-04 
  14. ↑ Сусанна Альперина. (2009-12-30)։ «Многоликая Россия»։ «Российская газета»։ Վերցված է 2013-08-04 
  15. ↑ «В России стартует новый детский телеканал «Мульт»»։ Сайт «Кабельщик»։ 2014-05-23։ Վերցված է 2014-05-23 
  16. ↑ «Совет директоров»։ ОАО «Ростелеком»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-08-07-ին։ Վերցված է 2013-08-04 
  17. ↑ Афанасьева Анна (2018-08-06)։ «ЦТВ собирает игрушки»։ Коммерсантъ, № 138 (6376)։ էջ 10։ Վերցված է 2018-08-06 
  18. ↑ «ВГТРК выходит на рынок Индии»։ АО «Цифровое Телевидение»։ 2015-08-20։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-11-12-ին։ Վերցված է 2018-08-06 
  19. ↑ «Златопольский Антон Андреевич»։ Электронная база данных «Энциклопедия отечественного кино. СССР/СНГ»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-05-ին։ Վերցված է 2013-08-03 
  20. ↑ «Лауреаты премии «Золотой орёл» за 2012 год»։ Национальная Академия кинематографических искусств и наук России։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-08-30-ին։ Վերցված է 2013-08-03 
  21. ↑ «Сталинград. Х/ф»։ Телеканал «Россия»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-10-05-ին։ Վերցված է 2013-10-03 
  22. ↑ Маслова Лидия (2014-05-27)։ «И бабочки кровавые в глазах»։ Коммерсантъ, № 89։ էջ 15։ Վերցված է 2014-06-11 
  23. ↑ «Воин. Х/ф»։ Государственный интернет-канал «Россия» (www.russia.tv)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-10-11-ին։ Վերցված է 2015-10-08 
  24. ↑ «Тихий дон»։ Кинокомпания «МосКино»։ Վերցված է 2015-11-28 
  25. ↑ Харюнин Георгий. (2015-03-31)։ «Опубликован первый постер фильма «Экипаж»»։ Сайт «Фильм Про» (Filmpro.ru)։ Վերցված է 2015-10-08 
  26. ↑ Афанасьева Анна; Белавин, Павел (2017-01-08)։ ««Викинг» захватил зрителей»։ Коммерсантъ։ Վերցված է 2017-01-09 
  27. ↑ Подрез Елена. (2017-03-28)։ «Шесть часов о вечной любви»։ Киноконцерн «Мосфильм»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-04-16-ին։ Վերցված է 2017-04-15 
  28. ↑ Чачелов Артур. (2016-09-28)։ «Хабенский и Шнуров озвучили российский мультфильм»։ Бюллетень кинопрокатчика 
  29. ↑ «Оптимисты»։ Государственный интернет-канал «Россия» (www.russia.tv)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-03-29-ին։ Վերցված է 2020-07-22 
  30. ↑ Альперина Сусанна. (2016-01-13)։ «Как в кино»։ Российская газета — Неделя, № 6873 (5) 
  31. ↑ Альперина Сусанна. (2016-12-14)։ «Медведь превращается в Русского»։ Российская газета — Неделя, № 7153 (285)։ Վերցված է 2017-01-09 
  32. ↑ Юсипова Лариса. (2017-10-31)։ «Как Германия финансировала октябрьский переворот 1917-го, покажет сериал «Демон революции»»։ Ведомости 
  33. ↑ «ДВИЖЕНИЕ ВВЕРХ выйдет в прокат 28 декабря 2017 года»։ Централ партнершип։ 2017-01-13։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-01-18-ին։ Վերցված է 2017-01-16 
  34. ↑ «Общественный совет при Федеральном агентстве по печати и массовым коммуникациям»»։ Федеральное агентство по печати и массовым коммуникациям։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-11-09-ին։ Վերցված է 2013-08-03 
  35. ↑ «Избрано новое руководство Индустриального комитета по телеизмерениям»։ ТАСС։ 2016-05-16։ Վերցված է 2016-05-18 
  36. ↑ «Попечительский совет»։ Московский государственный юридический университет имени О. Е. Кутафина (МГЮА)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-08-12-ին։ Վերցված է 2013-08-03 
  37. ↑ «Состав комиссии АЮР по взаимодействию со СМИ» (DOC)։ Ассоциация юристов России։ Վերցված է 2013-08-03  (չաշխատող հղում)
  38. ↑ «Антон Андреевич Златопольский»։ «Центр поддержки отечественной словесности»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-11-15-ին։ Վերցված է 2013-08-03 
  39. ↑ Сачкова Дарья. (2015-02-03)։ «Ведущая шоу «Танцы со звездами» Дарья Спиридонова сменила фамилию»։ StarHit։ Վերցված է 2015-02-09 
  40. ↑ Нелли Константинова. (2013-02-01)։ «Дарья Спиридонова на страницах «Tatler»»։ Журнал «Tatler»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-06-02-ին։ Վերցված է 2013-08-03 
  41. ↑ «Вечеринка по случаю презентации книги Александра Роднянского «Выходит продюсер»»։ Международное цифровое агентство «Kleinburd Russia»։ 2013-05-29։ Վերցված է 2013-08-03  (չաշխատող հղում)
  42. ↑ «Златопольский Антон»։ Журнал о российском бизнесе за рубежом «БизнесТаймс» (BusinessTimes)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-10-02-ին։ Վերցված է 2013-08-03 
  43. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 27 ноября 2006 г. № 1314 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»»։ Президент Российской Федерации, официальный сайт։ 2006-11-27։ Վերցված է 2013-08-03 
  44. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 4 ноября 2010 г. № 1339 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»»։ Президент Российской Федерации, официальный сайт։ 2010-11-04։ Վերցված է 2013-08-03 
  45. ↑ «СМИ: 300 журналистов получили от Путина награды за Крым»։ Русская служба Би-би-си։ 2014-05-05։ Վերցված է 2014-05-05 
  46. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 9 июня 2014 г. № 400 «О присуждении Государственных премий Российской Федерации в области литературы и искусства 2013 года»»։ Президент Российской Федерации, официальный сайт։ 2014-06-12։ Վերցված է 2014-06-12 
  47. ↑ «Приказ «О награждении медалью Николая Озерова» № 70 нг от 8 мая 2019 г.»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2019-05-28-ին։ Վերցված է 2020-07-22 
  48. ↑ «Распоряжение Президента Российской Федерации от 6 февраля 2003 года № 55-рп «О поощрении»»։ Президент Российской Федерации, официальный сайт։ 2003-02-06։ Վերցված է 2018-12-02 
  49. ↑ «Распоряжение О поощрении»։ Президент Российской Федерации, официальный сайт։ 2008-04-23 
  50. ↑ «Лауреаты—2004»։ Национальная премия «Медиа-менеджер России»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-10-20-ին։ Վերցված է 2013-08-03 
  51. ↑ «Русский GQ назвал «Людей года»»։ Lenta.ru։ 2013-09-18։ Վերցված է 2013-09-18 
  52. ↑ Смирнова Оксана. (2016-09-13)։ «Победители «GQ Человек года 2016» и их награды»։ АО «Конде Наст»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-09-16-ին։ Վերցված է 2016-09-13 
  53. ↑ Александра Сулим. (2013-12-12)։ ««Hollywood Reporter» подвёл итоги года»։ Портал «Вести.Ru»։ Վերցված է 2013-12-12 

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Չափորոշչային վերահսկողություն
BNE: XX5249549 · ISNI: 0000 0003 8371 3673 · LCCN: no2011128782 · SUDOC: 244055521 · VIAF: 271506883 · WorldCat VIAF: 271506883
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անտոն_Զլատոպոլսկի&oldid=8733724» էջից