Jump to content

«Հովհաննես Այվազովսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
Հետ է շրջվում 690246 խմբագրումը, որի հեղինակն է՝ 91.220.124.247 (քննարկում)
Տող 27. Տող 27.
Այվազովսկու գործերը աճուրդով վաճառվել են մինչև $2 միլիոն 125 հազար ամերիկյան դոլարով։
Այվազովսկու գործերը աճուրդով վաճառվել են մինչև $2 միլիոն 125 հազար ամերիկյան դոլարով։


==Արտաքին հղումներ==
Հովհաննես (Իվան) Կոստանդինի Այվազովսկին աշխարհահռչակ ծովանկարիչ է։ Պետերբուրգի, Հռոմի, Ֆլորենցիայի, Շտուտարդի, Ամստերդամի գեղարվեստի ակադեմիաների անդամ, Ռուսական աշխարհագրական ընկերության անդամ (1853)։ Ծնվել Է հուլիսի 17–ին, Թեոդոսիայում, Մոլդավիայից գաղթած մանր առևտրական հայի՝ Գեորգ Այ վազի կամ Հայվազի (հետագայում՝ Կոստանդին Հայվազովսկի) ընտանիքում։ Երբեմն նկարների տակ ստորագրել Է հայերեն՝ Հովհ. Այվազովսկի կամ Օվաննես Այվազեան։ Սովորել Է Թեոդոսիայի հայկական ծխական դպրոցում, 1830–33-ին՝ Սիմֆերոպոլի ռուսական գիմնազիայում, 1833—1837-ին՝ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիայում, Մ. Ն. Վորոբյովի բնանկարի դասարանում։ «Անդորր» (1837) նկարի համար արժանացել Է ակադեմիայի առաջին կարգի ոսկե մեդալի և երկու տարով գործուղվել Ղրիմ՝ ինքնուրույն աշխատանքի։ 1839-ի գարնանը Այվազովսկին մասնակցել Է Կովկասի ափերի մոտ ծավալված զորաշարժերին, ծանոթացել ծովակալներ Մ.Պ. Լագարևի, Պ. Ս. Նախիմովի, Վ. Ա. Կոռնիլովի հետ։ Ղրիմում կատարած նկարների համար նույն տարվա աշնանը արժանացել Է նկարչի կոչման։ Այդ շրջանի կտավները («Յալթա», «Հին Թեոդոսիան», «Ծովափ», «Կերչ» և այլն) հիմնականում կրում են ուսուցչի՝ Մ. Ն. Վորոբյովի բնանկարների և Ս. Ֆ. Շչեդրինի ուշ շրջանի ստեղծագործության ազդեցությունը։Դրանցում զգացվում Է նաև ինքնատիպության հասնելու, արտացոլվող լույսի վերարտադրման և տեսարանի ճշգրիտ պատկերման ձգտում։ Նրա արվեստի կազմավորմանն օգնել Է նաև իտալացի Ս. Ռոզայի, հոլանդացի Յա. Ռյոյսդալի, ֆրանսիացիներ Կ. Լոռենի, Թ. Կյուդենի և այլոց ստեղծագործությունների ուսումնասիրությունը։ Ծանոթությունը Ա. Ս. Պուշկինի, Վ. Ա. ժուկովսկու, Ի. Ա. Կռիլովի, Վ. Գ. Բելինսկու, Կ.Պ. Բրյուլովի, Մ. Ի. Գլինկայի հետ նպաստել Է Այվազովսկու ստեղծագործական կյանքի հետագա ընթացքին, նրա գեղագիտական սկզբունքների ձևավորմանը։ 1840-ին ակադեմիան նրան գործուղել Է արտասահման՝ կատարելագործվելու։

Եղել Է Իտալիայում (նաև Ս. Ղազար կղզում), Իսպանիայում, Ֆրանսիայում, Հոլանդիայում, Անգլիայում, մասնակցել ցուցահանդեսների, արժանացել համընդհանուր ճանաչման։ Փարիզում արժանացել Է ոսկե մեդալի (իսկ 1857-ին՝ Պատվո լեգեոնի շքանշանի), Ամստերդամում՝ ակադեմիկոսի կոչման։ 1844-ին վերադարձել Է Ռուսաստան, ստացել Գեղարվեստի ակադեմիայի ակադեմիկոսի կոչում (1887-ից՝ պատվավոր անդամ) և նշանակվել Ծովային գլխավոր շտաբի գեղանկարիչ։ Այվազովսկին 1845-ին հեռացել Է մայրաքաղաքից, մշտական բնակություն հաստատել Թեոդոսիայում, կառուցել արվեստանոց, Փառաբանված արվեստագետի և հայրենասեր քաղաքացու իր մասնակցությունն Է բերել 1853–56-ի Ղրիմի պատերազմին։ Ստեղծել Է Սևաստոպոլի հերոսամարտին նվիրված մի շարք կտավներ («Սինոպի ծովամարտը», 1853, «Ծովամարտ», 1855, «Սևաստոպոլի պաշտպանությունը», 1859 են), պաշարված քաղաքում բացել Է ցուցահանդես (1854), ոգևորել և օգնել Է նրա պաշտպաններին։ Այվազովսկին շատ Է ճանապարհորդել, եղել Է Եվրոպայի, Մերձավոր Արևելքի, Աֆրիկայի երկրներում, ԱՄՆ-ում, Ռուսաստանի տարբեր ծայրամասերում։ 1868-ին ուղևորվել Է Կովկաս, նկարել լեռնային բնանկարներ («Գունիբ լեռան ամրոցը», «Դարյալի կիրճը», «Թիֆլիսի տեսարան» և այլն), 1869-ին Թիֆլիսում բացել հայ իրականության մեջ առաջին գեղարվեստական ցուցահանդեսը։ 1873-ին Ֆլորենցիայի ակադեմիայի պատվերով Պիտտի պալատի պատկերասրահի համար որպես օտարերկրյա մեծ նկարիչ կատարել Է իր ինքնանկարը։ Այվազովսկին Ռուսաստանում առաջինն Էր, որ, հետապնդելով լուսավորական նպատակներ, իր ցուցահանդեսները կազմակերպել Է ոչ միայն Պետերբուրգում, Մոսկվայում կամ Եվրոպայի մշակութային խոշոր կենտրոններում, այլև ռուսական ծայրամասային քաղաքներում, այդ թվում Թիֆլիսում և Բաքվում։ Նա մեծ համակրանքով արձագանքել և նյութապես օժանդակել Է հույների, իտալացիների ագգային-ազատագրական պայքարին։ Այվազովսկուն խորապես հուզել Է սուլթանական Թուրքիայի բռնատիրական լծի տակ տառապող հայրենակիցների ճակատագիրը։ Աշխարհահռչակ ծովանկարչի անունը բուռն ոգևորության աղբյուր Է եղել երկրագնդի տարբեր ծայրերում ապրող հայության համար։ Իր ճանապարհորդությունների ժամանակ բազմաթիվ հանդիպումներ Է ունեցել հայության լայն զանգվածների հետ, օգնել ազգային կազմակերպություններին, դպրոցներին, նվիրել նկարներ և բացել ցուցահանդեսներ։ Փայփայել Է այն երազանքը, թե կկարողանա մեկ ընդհանուր միության մեջ միավորել տարբեր երկրներում ապրող բոլոր հայ նկարիչներին և զարկ տալ հայ կերպարվեստի զարգացմանը։ 1890-ական թթ. հայկական կոտորածների ծանր օրերին նա ստեղծել Է «Հայերի ջարդը Տրապիզոնում 1895 թվին», «Նավերի բեռնումը», «Թուրքական նավերը Մարմարա ծովն են թափում հայերին» և այլ աշխատանքներ՝ արտահայտելով իր ցասումն ընդդեմ թուրք մարդասպանների։ 1898-ին այդ նկարաշարը ցուցադրել Է Մոսկվայում, «Եղբայրական օգնություն Թուրքիայում տուժած հայերին» ժողովածուի համար կատարել նույն թեմայով գրչանկարներ։ Նա ապաստան Է տվել և նյութապես օգնել կոտորածից Ղրիմ փախած հայ գաղթականներին։ Այվազովսկին եղել Է Ղրիմի հայկական գաղթօջախի հովանավորը, Թեոդոսիայի պատվավոր քաղաքացին։ Թեոդոսիայում բացել Է պատկերասրահ (1880, այժմ՝ իր անունով), Հնագիտական թանգարան (1874), Գեղարվեստական դպրոց (1865), գրադարան, համերգային դահլիճ, համագործակցել Է նավահանգստի (1892—94), երկաթգծի կառուցմանը, քաղաքի մերձակա բլուրների անտառապատմանը և այլն։ Այվազովսկին մեծ գումարով օգնել Է Ռուսաստանի՝ 1891—92-ի սովյալներին, Գեղարվեստի ակադեմիայի աշակերտներին, բելոռուս չքավոր ուսանողներին։ 1900-ի մարտի 18-ին Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիան հաստատել Է Այվազովսկու անվան թոշակ։ Նրա անունով Թեոդոսիայում կոչվել Է փողոց, զբոսայգի և մոտակա բլուրներից մեկը։ 1887-ին մեծ շուքով նշվել Է նկարչի ստեղծագործական կյանքի 50-ամյա, 1897-ին՝ 60-ամյա հոբելյանը։ Այվազովսկին մահացել Է ապրիլի 19–ին, ուղեղի արյունազեղումից՝ անավարտ թողնելով «Թուրքական նավի պայթյունը» կտավը։ Նրան թաղել են զինվորական պատվով, Թեոդոսիայի Ս. Սարգիս հայկական եկեղեցու բակում։
{{Վիքիպահեստ կատեգորիա|Ivan Aivazovsky|Հովհաննես Այվազովսկի}}
Այվազովսկին ստեղծել Է շուրջ 6000 կտավ։ Աշխատել Է շատ արագ, տեսողական վիթխարի հիշողությամբ։ Պատկերել Է ծովը՝ օրվա տարբեր ժամերին, տարվա բոլոր եղանակներին։ խորապես զգացել և վերարտադրել Է ծովային տարերքի անընդգրկելի վեհությունը, հրավառ արևածագն ու արևամուտը, կեսօրյա անդորրը, ալիքների ռիթմն ու նրանց վրա խայտացող լուսնի լույսը։ Նրա պատկերները երբեմն նուրբ քնարական են, երբեմն՝ պաթետիկ։ Բնությունն արտացոլել Է մշտական շարժման և փոփոխության մեջ։ Ունեցել Է տիեզերական երևույթներ պատկերելու մշտական ձգտում («Քաոս», 1842, «Արևի խավարումը Թեոդոսիայամ», 1858, «Արարչագործություն», «Համաշխարհային ջրհեղեղ», 1864 և այլն)։ Դա արտահայտվել է նաև բազմաթիվ ծովանկարներում, կովկասյան բնանկարների շարքում, մասնավորապես՝ բիբլիական Արարատի պատկերներում։ 1840–50-ական թթ. լավագույն կտավները՝ «Նեապոլի ծովածոցը լուսնկա գիշերով» (1842), «Նավաբեկություն» (1843), «Փոթորիկը Սև ծովում» (1845), «Իններորդ ալիք» (1850) և այլն, կատարված են հակադիր գույների լծորդումներով, էպիկական շնչով և ռոմանտիկ պաթոսով։ 1870-ական թթ. նա ստեղծել է ավելի նուրբ ու զուսպ գունաշարով իրացված «կապույտ ծովանկարները» («Փոթորիկ», 1872, «Ծիածան», 1873 և այլն), իսկ 1880–90-ական թթ. «արծաթավուն ծովանկարների» շարքը («Սև ծովը», 1881, «Փոթորիկ», 1885, «Ալիք», 1889, «Փոթորիկը Ազովի ծովում», 1889, «Ալիքների մեջ», 1898 և այլն)։
{{վիքիքաղվածք}}
Այվազովսկու արվեստը լավատեսական է։ «Իններորդ ալիք» հանրահայտ նկարում (1850, Պետերբուրգի ռուսական թանգարան) դրսևորվել է ծովանկարչի մեծ հավատը դեպի մարդը, դեպի նրա հոգու անընկճելիությունը։ Իր «Սև ծովը» (1881, Տրետյակովյան պատկերասրահ), «Ալիքների մեջ» (1898, Այվազովսկու պատկերասրահ) և այլ գլուխգործոցներով նկարիչը ծովանկարչությունը ձերբազատեց սոսկ գեղեցիկ տեսարան ներկայացնելու միտումից։ Նրա պատկերները ներթափանցված են խոր հայրենասիրությամբ և հումանիզմով։ Ծովամարտի նրա տեսարանները աչքի են ընկնում պատմական հավաստիությամբ և հանդիսանում են ռուսական նավատորմի հաղթանակների գեղանկարչական տարեգրությունը («Պետրոս I-ը Ֆիննական ծովածոցի ափին», 1846, «Չեսմենի ծովամարտը», 1848, 1886, «Նավարինի ծովամարտը», 1848, «Երկու թուրքական նավերից գրոհի ենթարկված «Մերկուրի» բրիգը», 1892)։
* [http://russianpaintings.net/doc.vphp?id=445 Այվազովսկու կենսագրությունը և նկարների հավաքածու]
Այվազովսկին ունի հարազատներին ու բարեկամներին պատկերող դիմանկարներ, ինքնանկարներ, գծանկարներ, ջրաներկ աշխատանքներ։ Նա բարերար ազդեցություն է գործել ռուսական գեղանկարչության վրա։ Նրա արվեստին հետևել են ռուս նկարիչներ Լ. Ֆ. Լագորիոն, Ռ. Գ. Սուդկովսկին, Ա.Պ. Բոգոլյուբովը, Ա. Ի. Կուինջին, ծովանկարչի երեք թոռները՝ Մ. Պ. Լատրին, Ա. Ե. Գանզենը, Կ. Կ. Արցեուլովը և ուրիշներ։
* [http://aivazovsky.euro.ru/ Այվազովսկու նկարների հավաքածու]
Խոշոր են Այվազովսկու ծառայությունները հայ մշակութային կյանքում։ Գեղանկարչության մեջ առաջին անգամ նա է պատկերել հայկական բնությունը, Արարատն ու Արարատյան հովիտը, Սևանա լիճը, արտացոլել հայրենի բնության գեղեցկությունները։ Նրա «Թիֆլիսի տեսարան»–ը (1868) հայ կենցաղային ժանրի առաջին նկարներից է։ Հայաստանի նկատմամբ Այվազովսկու տածած սերը արտահայտվել է «Արարատ լեռան հովիտը» (1882, մասնավոր հավաքածու), «Արարատ» (1868, 1887), «Հայ մարտիկի երդումը» (1891), «Հայ ժողովրդի մկրտությունը» (1892), «Բայրոնի այցը Մխիթարյաններին Ս. Ղազար կղզում», «Խրիմյան Հայրիկը Էջմիածնի շրջակայքամ» (1895) և այլ կտավներում։ Ծովանկարչության բնագավառում նրա անմիջական խորհուրդներով առաջնորդվել են Մ. ճիվանյանը, Մ. Մահտեսյանը, Վ. Մախոխյանը։ Նրա արվեստը որոշակի ազդեցություն է ունեցել Գ. Բաշինջաղյանի ստեղծագործության վրա։
* [http://www.abcgallery.com/A/aivazovsky/aivazovsky.html Այվազովսկու նկարների հավաքածուն Օլքայի սրահում]
Այվազովսկու նկարները պահվում են աշխարհի նշանավոր թանգարաններում։ Նրա գործերի խոշոր հավաքածուներից է Թեոդոսիայի Այվազովսկու պատկերասրահի ֆոնդը։ Հարուստ է նաև Հայաստանի պետական պատկերասրահի՝ Այվազովսկու նկարների հավաքածուն («Չումակները», 1857, «Գիշերը Կոստանդնուպոլսում», 1862, «Նեապոլի ծովածոցը միգապատ առավոտյան», 1874, «Փոթորիկը ծովի վրա», 1876, «Նոյը իջնում է Արարատից», 1887, «Անդորրություն», 1892 և այլն)։

Այվազովսկի գործունեությունը նպաստել է հայ և ռուս ժողովուրդների մշակութային կապերի զարգացմանն ու ամրապնդմանը։ Ինչպես ամեն մի մշակութային խոշոր երևվույթ, նրա արվեստը արտացոլել է իր ժամանակի առաջադիմական գաղափարները։
{{DEFAULTSORT:Այվազովսկի, Հովհաննես}}
[[Կատեգորիա:1817 ծնունդներ]]
[[Կատեգորիա:1900 մահեր]]
[[Կատեգորիա:Հայ նկարիչներ]]
[[Կատեգորիա:Հայ գեներալներ]]
[[Կատեգորիա:Ռուս նկարիչներ]]
[[Կատեգորիա:Հայ ծովանկարիչներ]]
[[Կատեգորիա:Թեոդոսիա քաղաքում ծնվածներ]]


{{bio-stub}}

[[az:İvan Ayvazovski]]
[[be:Іван Канстанцінавіч Айвазоўскі]]
[[be-x-old:Іван Айвазоўскі]]
[[bg:Иван Айвазовски]]
[[cs:Ivan Ajvazovskij]]
[[da:Ivan Konstantinovitj Ajvazovskij]]
[[de:Iwan Konstantinowitsch Aiwasowski]]
[[en:Ivan Aivazovsky]]
[[eo:Ivan Ajvazovskij]]
[[es:Iván Aivazovski]]
[[et:Ivan Aivazovski]]
[[fa:ایوان آیوازوفسکی]]
[[fi:Ivan Aivazovski]]
[[fr:Ivan Aïvazovski]]
[[gl:Iván Aivazovsky]]
[[he:איוון אייווזובסקי]]
[[hu:Ivan Konsztantyinovics Ajvazovszkij]]
[[it:Ivan Konstantinovič Ajvazovskij]]
[[ja:イヴァン・アイヴァゾフスキー]]
[[ka:ივანე აივაზოვსკი]]
[[kk:Айвазовский Иван Константинович]]
[[ko:이반 아이바좁스키]]
[[ky:Айвазовский]]
[[lt:Ivanas Aivazovskis]]
[[lv:Ivans Aivazovskis]]
[[nl:Ivan Aivazovski]]
[[nn:Ivan Ajvazovskij]]
[[no:Ivan Ajvazovskij]]
[[pl:Iwan Ajwazowski]]
[[pt:Ivan Konstantinovich Aivazovskii]]
[[ro:Ivan Aivazovski]]
[[ru:Айвазовский, Иван Константинович]]
[[simple:Ivan Aivazovsky]]
[[sk:Ivan Konstantinovič Ajvazovskij]]
[[sl:Ivan Konstantinovič Ajvazovski]]
[[sr:Иван Ајвазовски]]
[[sv:Ivan Ajvazovskij]]
[[tg:Иван Айвазовский]]
[[tr:İvan Ayvazovski]]
[[uk:Айвазовський Іван Костянтинович]]
[[zh:伊凡·康斯坦丁诺维奇·艾瓦佐夫斯基]]

12:36, 26 Մարտի 2012-ի տարբերակ

Հովհաննես Այվազովսկի
Ի ծնեՀովհաննես Այվազյան
Ծնվել էհուլիսի 17 (29), 1817[1]
ԾննդավայրԹեոդոսիա, Տավրիկյան նահանգ, Ռուսական կայսրություն[2][1][3]
Վախճանվել էապրիլի 19 (մայիսի 2), 1900[4][3][5][…] (82 տարեկան)
Մահվան վայրԹեոդոսիա, Տավրիկյան նահանգ, Ռուսական կայսրություն[2][1][3]
ԱզգությունՀայ
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն
ԿրթությունՍիմֆերոպոլի գիմնազիա (1833)[1] և Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիա (1837)[1]
Մասնագիտություննկարիչ, վիզուալ արտիստ և արվեստի կոլեկցիոներ
Ոճռոմանտիզմ[6]
Ժանրծովանկար[1], բնանկար[3], Մարտանկարչություն, Ֆիգուր[3], ժանրային նկարչություն[3], պատմական գեղանկարչություն[3], դիմապատկեր[3], կրոնական նկարչություն[3], դիցաբանական գեղանկարչություն[3] և ռոմանտիզմ
Թեմաներգեղանկարչություն, Կերպարվեստ[7] և ծովանկար[7]
Ուշագրավ աշխատանքներԻններորդ ալիք, Երկու թուրքական նավերի հարձակումը «Մերկուրի» բրիգի վրա և Գիշերը Ռոդես կղզում
ՈւսուցիչՄաքսիմ Վորոբյով[1]
ԱշակերտներԱրխիպ Կուինջի
Ներշնչվել էՈւիլյամ Թըրներ[8] և Թեոդոր Ժերիկո[8]
Պարգևներ
Սուրբ Ալեքսանդր Նևսկու ասպետական շքանշան Սուրբ Վլադիմիրի շքանշան Սպիտակ արծվի շքանշան Սուրբ Վլադիմիրի 2-րդ աստիճանի շքանշան Սուրբ Աննայի շքանշան Սուրբ Աննայի 2-րդ աստիճանի շքանշան Օսմանիե շքանշան Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ[1] 1st class, Order of the Medjidie
և Արվեստի կայսերական ակադեմիայի մեծ ոսկե մեդալ[1]
ԱնդամակցությունՍանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիա[1], Հռոմի գեղարվեստի ակադեմիա[1], Ֆլորենցիայի գեղարվեստի ակադեմիա[1], State Academy of Fine Arts Stuttgart?[1], Ամստերդամի գեղարվեստի թագավորական ակադեմիա[1], Ռուսաստանի աշխարհագրական ընկերություն[1] և Գեղարվեստի ակադեմիա
ԶավակներԺաննա Այվազովսկայա
Հովհաննես Այվազովսկի Վիքիքաղվածքում
Հովհաննես Այվազովսկի Վիքիդարանում
 Category:Ivan Aivazovsky Վիքիպահեստում

Հովհաննես Կոստանդինի Այվազովսկի, (Ռուսերեն` Иван Константинович Айвазовский), (Հուլիս 29, 1817 - Մայիս 5, 1900) հայազգի հանճարեղ նկարիչ Ռուսական կայսրությունում, Ռուսական կայսրության պատվավոր ծովակալ, Ռուսաստանի կայսերական ակադեմիայի անդամ, հայտնի է իր ծովանկարներով, որոնք կազմում են իր ստեղծագործությունների ավելի քան կեսը։

Նա ծնվել է Թեոդոսիա քաղաքում, Ղրիմում, աղքատ հայ ընտանիքում։ Իր ընտանիքի ազգանունն Այվազյան էր։ Նկարչի նկարներից մի քանիսը կրում են այս ստորագրությունը, հայերեն` «Հովհաննես Այվազյան» (ռուսերեն՝ Ованес Айвазян)։ Նրա որպես նկարչի տաղանդը, իր համար ճանապարհ բացեց դեպի Սիմֆերոպոլ քաղաքի գիմնազիա, իսկ հետագայում` դեպի Սանկտ Պետերբուրգի Գեղարվեստի Ակադեմիա, որը Հովհաննես Այվազովսկին ավարտեց ոսկե մեդալով։

Պարգևների արժանանալով իր վաղ շրջանի բնանկարների ու ծովանկարների համար, նա սկսեց նկարել Ղրիմի ծովափնյա քաղաքների պատկերների շարքը։ Այնուհետև Այվազովսկին մեկնեց Եվրոպայի երկրներ։ Կյանքի հետագա շրջանում նրա ծովանկարների և նավանկարների շարքերը նրան արժանացրին Ռուսաստանյան նավատորմի մշտական ծառայողը լինելու պատվին։ Նա մի քանի պատկեր է նկարել նաև Օսմանյան սուլթանի համար, որոնք ներկայումս թուրքական թանգարաններում են։ Թուրքական սուլթանը շքանշանով պարգևատրել է Այվազովսկուն, սակայն երբ Թուրքիայում 1890-ական թթ. տեղի ունեցան հայերի կոտորածները, Այվազովսկին թուրքական շքանշանը կապեց իր շան վզին, իսկ հետո տարավ և շպրտեց ծովը։

«Փոթորիկ»` գործ Հովհաննես Այվազովսկու, 1854 թ.

Երկարատև ստեղծագործական կյանք ապրելով, նա դարձավ ժամանակի առավել հայտնի ռուսական նկարիչը։ Նա թողել է 6000-ից ավելի ստեղծագործություն։ Վախճանվեց 1900 թվականին։ Իր հաջողակ ստեղծագործական գործունեության ընթացքում վաստակած զգալի գումարներով Այվազովսկին բացել է արվեստի դպրոց և պատկերասրահ իր հարազատ Թեոդոսիա քաղաքում։

Այվազովսկին ստեղծել Է շուրջ 6000 կտավ։ Աշխատել Է շատ արագ, տեսողական վիթխարի հիշողությամբ։ Պատկերել Է ծովը՝ օրվա տարբեր ժամերին, տարվա բոլոր եղանակներին։ խորապես զգացել և վերարտադրել Է ծովային տարերքի անընդգրկելի վեհությունը, հրավառ արևածագն ու արևամուտը, կեսօրյա անդորրը, ալիքների ռիթմն ու նրանց վրա խայտացող լուսնի լույսը։ Նրա պատկերները երբեմն նուրբ քնարական են, երբեմն՝ պաթետիկ։ Բնությունն արտացոլել Է մշտական շարժման և փոփոխության մեջ։ Ունեցել Է տիեզերական երևույթներ պատկերելու մշտական ձգտում

Այվազովսկու գործերը աճուրդով վաճառվել են մինչև $2 միլիոն 125 հազար ամերիկյան դոլարով։

Արտաքին հղումներ

Վիիքպահեստ
Վիքիքաղվածքն ունի քաղվածքների հավաքածու, որոնք վերաբերում են


{{{alt}}} Սա անձի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
  2. ↑ 2,0 2,1 Айвазовский Иван Константинович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 RKDartists (նիդերլ.)
  4. ↑ Library of Congress Authorities — Library of Congress.
  5. ↑ Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  6. ↑ Մետրոպոլիտեն թանգարան — 1870.
  7. ↑ 7,0 7,1 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
  8. ↑ 8,0 8,1 https://www.theartstory.org/artist/aivazovsky-ivan/
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Հովհաննես_Այվազովսկի&oldid=690334» էջից