Jump to content

«Մասնակից:Harry.Gh/Ավազարկղ2»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Դիտել պատմությունը
← Նախորդ տարբՀաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
No edit summary
Պիտակ՝ հետշրջված
Տող 296. Տող 296.
|30/6/1995
|30/6/1995
|-
|-

| colspan="9" |{{Standard banknote table notice|BrE=Y}}
|}


===Banknotes of the fourth series===
===Banknotes of the fourth series===
Տող 422. Տող 421.
|31/12/2001
|31/12/2001
|-
|-

| colspan="10" |{{Standard banknote table notice|BrE=Y}}
|}


== Курс к доллару ==
== Курс к доллару ==

11:56, 29 Ապրիլի 2024-ի տարբերակ

Հակառhttps://en.wikipedia.org/wiki/Deutsche_Mark

Harry.Gh/Ավազարկղ2
ISO 4217 կոդDEM

Գերմանական մարկ (գերմ.՝ Deutsche Mark), Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետության դրամական միավոր, որը շրջանառությունից հանվել է 2002 թվականին եվրոյին անցնելուց հետո։  Անունը գալիս է զանգվածի չափման նույնանուն միավորից։

Պատմություն

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո Գերմանիան բաժանվեց չորս օկուպացիոն գոտիների։ 1948 թվականի հունիսի 20-ին խորհրդային գոտու համար անսպասելիորեն բրիտանական, ֆրանսիական և ամերիկյան օկուպացիոն գոտում ներդրվեց գերմանական մարկը (գերմ.՝ Deutsche Mark)։ Այդ պահից Գերմանիայում գործում էին երկու տարբեր դրամական համակարգեր ՝ արևմտյան մասում գերմանական մարկը, իսկ արևելքում շրջանառության մեջ մնացին ռայխսմարկը, վարձակալության մարկը և դաշնակից ռազմական հրամանատարության մարկը, որոնք հետագայում փոխարինվեցին նոր արժույթով ՝ ԳԴՀ մարկը[1]։

Նոր արժույթի ներդրման նախագիծը ստեղծվել է «Bird dog» ծածկանունով [2]։  Նոր թղթադրամները տպագրվել են ԱՄՆ-ում և 1948 թվականի ապրիլին բերվել են Գերմանիա։ Կասելի մոտ գտնվող Ռոտվեսթենի նախկին զորանոցում հավաքվել էին մասնագետներ, որոնք ամենախիստ գաղտնիության պայմաններում պատրաստել էին անհրաժեշտ օրենքներ և իրականացրել դրամական միջոցների մուտքագրման կազմակերպչական նախապատրաստում։  Գերմանական մարկի թողարկումն ի սկզբանե իրականացվել է Գերմանական հողերի բանկ (գերմ.՝ Bank deutscher Länder) կողմից, 1957 թվականից՝ Գերմանիայի դաշնային բանկի (գերմ.՝ Deutsche Bundesbank) կողմից։ Այն օգտագործվել է 1948-ից 2002 թվականներին:

Ընթացիկ վճարումների համար ռայխսմարկի և գերմանական մարկի փոխարժեքը սահմանվել է 1:1[3]: Փողի փոխանակման համար գործում էր 10:1 փոխարժեքը:

Բնակչությունը իրավունք ստացավ հունիսի 21-ին միանգամից փոխել 400 ռայխսմարկ 40 գերմանական մարկով և ևս 200 ռայխսմարկ 20 գերմանական Մարկով երկու ամսվա ընթացքում։  Բոլոր գումարները, որոնք մինչև 1948 թվականի հունիսի 26-ը չեն հանձնվել բանկերին, անվավեր են դարձել ։

Բանկային հաշիվներում միջոցների կեսը փոխանակվել է 10:1 փոխարժեքով, երկրորդ կեսը սառեցվել է: Ըստ դրամավարկային համակարգի կանոնակարգման չորրորդ օրենքի՝ այս գումարի 70% - ը կորել է, 20% - ը դարձել է ազատորեն մատչելի, մնացած 10% - ը մնացել է սառեցված մինչև 1954 թվականը[4]:

Արդյունքում 100 ռայխսմարկի համար արդյունավետ փոխարժեքն է համրվում 6,50 գերմանական մարկը:

Օրինակ ՝ 100 ℛℳ → 10 ℳ, որից → 5 ℳ անմիջապես հասանելի է + 5 ℳ սառեցված են։

Սառեցված գումարներից 5 ℳ → 3,50 ℳ բացակայում է + 1 ℳ առկա է + 50 ₰ սառեցված է մինչև 1954 թվականը:

Կայունություն

Գերմանական մարկը հայտնի էր իր կայունությամբ և համարվում էր ամուր արժույթ: Այս արժույթի հեղինակության վրա աշխատել է գերմանական մարկի գնողունակության համարժեքությունն այլ արժույթների հետ։ Ստորև բերված է վիճակագրություն[5], որը բացահայտում է արժույթի արժեքի հարաբերակցությունը 1977 թվականին՝ համեմատած հետևյալ երկրների՝ 1950 թվականի տվյալների հետ․

Գերմանական մարկն արժեզրկվել է խիստ, գրեթե կիսով չափ, ինչը, ավելի քիչ է, քան մյուս համեմատվող երկրների արժույթները: Գրեթե 50 տարվա ընթացքում ՝ 1948 թվականին շրջանառության մեջ մտնելուց մինչև 1999 թվականի սկզբին, նրա գնողունակությունը գրեթե քառապատկվել է։  Այս ժամանակահատվածում գնաճի միջին մակարդակը 3%-ից մի փոքր պակաս է, ինչը ավելի բարձր է, քան եվրոն, որն ընկալվում է որպես ավելի փափուկ արժույթ: Գերմանական մարկի արժեզրկումը բացատրվում է տնտեսական աճի բարձր տեմպերով, որոնք հաճախ հանգեցնում են գնաճի աճի:

Կոսովոյում և Չեռնոգորիայում տեղական դրամական միավորների գնաճի բարձր մակարդակի պատճառով գերմանական մարկն որոշ ժամանակ դարձավ պաշտոնական արժույթ[6][7]։ Կոսովոյում մարկն օրինական վճարամիջոց է հայտարարվել 1999 թվականի սեպտեմբերին: Չեռնոգորիայում մարկն 1999 թվականի նոյեմբերի 2-ից շրջանառության մեջ է եղել դինարին զուգահեռ, իսկ 2000 թվականի նոյեմբերից դարձել է միակ օրինական վճարամիջոցը: Արևելյան Եվրոպայի շատ երկրներում գերմանական մարկը մեծ պահանջարկի պատճառով համարվում էր ոչ պաշտոնական պետական արժույթ: Որոշ արժույթներ, ինչպիսիք են Բոսնիայում փոխարկելի մարկը և բուլղարական լևը կապված էին մարկի հետ 1:1 փոխարժեքով:

Ըստ գերմանական դաշնային բանկի տվյալների մինչև 2005 թվականի սեպտեմբերի վերջը շրջանառության մեջ գտնվող մետաղադրամների 45%-ը դեռ չի փոխանակվել եվրոյի հետ։ Այս մետաղադրամների ընդհանուր արժեքը կազմում է 7,24 միլիարդ մարկ: Շրջանառության մեջ գտնվող թղթադրամների ընդհանուր թվից ժամանակի այս պահին չի փոխանակվել մոտ 3%-ը (7,59 միլիարդ Մարկ)։ Դրանց մեծ մասը (76,5 միլիոն թղթադրամ) 10 մարկանոց թղթադրամներ են ։

Ըստ Գերմանիայի դաշնային բանկի տվյալներով 2015 թվականի վերջին գերմանացիների ձեռքին մնացել է մոտ 13 միլիարդ մարկ, ինչը կազմում է մոտ 6,6 միլիարդ եվրո[8]։

Կասեցում

1999 թվականի հունվարի 1-ից եվրոյին անցնելուց հետո գերմանական մարկը դադարեց լինել ինքնուրույն արժույթ և շրջանառության մեջ էր բացառապես որպես իրեն ոչ տասնապատիկ ենթակա դրամական միավոր։ Մետաղադրամներն ու թղթադրամները մնացին օրինական վճարամիջոց մինչև 2002 թվականի հունվարի 1-ի ժամը 00:00-ն: Այսուհետ գերմանական մարկն ու պֆենիգները ընդունվում են եվրոյի և ցենտի փոխանակման համար առանց ժամանակային սահմանափակումների և առանց Բունդեսբանկի մասնաճյուղերում լրացուցիչ ծախսերի, 1 Եվրո = 1,95583 մարկ: Առևտրային ձեռնարկությունների և վարկային հաստատությունների մեծ մասը, կամավոր պարտավորություններ ստանձնելով, հնացած վճարման միջոց են ընդունել նաև կանխիկ եվրոյի ներդրումից հետո մինչև 2002 թվականի փետրվարի 28-ը: Առանձին խանութներ ակցիաներ են անցկացնում դրանցից ապրանքներ ձեռք բերելու դեպքում մարկն եվրոյով փոխանակելու համար։

Մետաղադրամ

Գերմանական մարկի առաջին մետաղադրամները թողարկվել են Գերմանական հողերի բանկ կողմից 1948 և 1949 թվականներին: 1950 թվականից մետաղադրամների վրա հայտնվել է Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետություն (գերմ.՝ Bundesrepublik Deutschland) գրությունը։ Այս մետաղադրամները թողարկվել են 1, 2, 5, 10 և 50 պֆենիգ անվանական արժեքներով: 1 և 2 պֆենիգ մետաղադրամները հատվել են բրոնզով ծածկված պողպատից (չնայած մի քանի տարի 2 պֆենիգն արտադրվել է ամուր բրոնզից), մինչդեռ 5 և 10 պֆենիգն փողային ծածկված պողպատ էր, իսկ 50 պֆենիգն՝ մելքիորից: 1 և 2 պֆենիգ մետաղադրամները հատվել են բրոնզե ծածկված պողպատից (չնայած մի քանի տարի շարունակ 2 պֆենիգն արտադրվել է 1950 թվականին թողարկվել են 1 մելքիորական նամականիշ, իսկ 1951 թվականին՝ 2 մելքիորական և 5 արծաթե մարկ՝ 625 ֆունտ արժողությամբ։  1975 թվականին մելքիորը մետաղադրամներում արծաթը փոխարինեց 5 նամականիշով։  2 և 5 նամականիշերի անվանական արժեքով մետաղադրամները հաճախ օգտագործվել են որպես հուշադրամներ, չնայած, որպես կանոն, շրջանառության համար նախատեսված է միայն 5 նամականիշի ընդհանուր դիզայնը: Թողարկվել են նաև 10 գերմանական մարկ անվանական արժեքով արծաթե հուշադրամներ, որոնք պարբերաբար շրջանառության մեջ են դրվել: Ի տարբերություն եվրոպական այլ երկրների, Գերմանիան պահպանեց ամենափոքր մետաղադրամների օգտագործումը (1 և 2 պֆենիգ) մինչև եվրոյի ներդրումը:

Նկար Անվանում Թողարկման տարեթվի Պատրաստման նյութ Տրամագիծ Դիմերես Հակառակ կողմ
1 pfennig 1 պֆենիգ 1948–2001 1948–1949: Բրոնզե կաղապարով պողպատ
1950–2001: Պղինձ կաղապարով պողպատ 		16.5 մմ Անվանական արժեքը տարեկանի ցողունների միջև Կաղնու ճյուղ
2 pfennig 2 պֆենիգ 1949–2001 1949–1968: Բրոնզե
1968–2001: Բրոնզե կաղապարով պողպատ 		19.25 մմ Անվանական արժեքը տարեկանի ցողունների միջև Կաղնու ճյուղ
5 pfennig 5 պֆենիգ 1949–2001 Փողային կաղապարով պողպատ 18.5 մմ Անվանական արժեքը տարեկանի ցողունների միջև Կաղնու ճյուղ
10 pfennig 10p պֆենիգ 1949–2001 Փողային կաղապարով պողպատ 21.5 մմ Անվանական արժեքը տարեկանի ցողունների միջև Կաղնու ճյուղ
50 pfennig 50 պֆենիգ 1949–2001 Պղինձ-նիկելի խառնուրդ 20 մմ Անվանական արժեքը Կինը կաղնու տնկի է տնկում[9]
1 Deutsche Mark 1 մարկ 1950–2001 Պղինձ-նիկելի խառնուրդ 23.5 մմ Անվանական արժեքը տարեկանի ցողունների միջև Գերմանիայի զինանշան
2 Deutsche Mark 2 մարկ 1951–1956 Պղինձ-նիկելի խառնուրդ 25.5 մմ Անվանական արժեքը տարեկանի և խաղողի ցողունների միջև[10] Գերմանիայի զինանշան
2 Deutsche Mark–Max Planck 1957–1971 Պղինձ-նիկելի խառնուրդ 26.75 մմ Մաքս Պլանկ Գերմանիայի զինանշան,

ներքևում անվանական արժեքը

2 Deutsche Mark (1969–2001) 1969–2001 Պղինձ-նիկելի խառնուրդ (Cu 75% Ni 25%) 26.75 մմ 1969–1987: Կոնրադ Ադենաուեր
1970–1987: Թեոդոր Հոյս
1979–1993: Կուրտ Շումախեր
1988–2001: Լյուդվիգ Էրհարդ
1990–2001: Ֆրանց Յոզեֆ Շտրաուս
1994–2001: Վիլի Բրանդտ 		Գերմանիայի զինանշան,

ներքևում անվանական արժեքը

5 Deutsche Mark 5 մարկ 1951–1974 Արծաթ 625 հարգի (Ag 62.5% Cu 37.5%) 29 մմ Անվանական արժեքը Գերմանիայի զինանշան
5 Deutsche Mark 1975–2001 Պղինձ-նիկելի խառնուրդ (Cu 75% Ni 25%) 29 մմ Անվանական արժեքը Գերմանիայի զինանշան

Մետաղադրամների քաշի և չափերի մասին տեղեկություններ կարելի է գտնել Բունդեսբանկի հաճախ տրվող հարցերի բաժնում[11]: Ի տարբերություն այլ երկրների (օրինակ ՝ Ավստրալիայի), այստեղ 1 և 2 ֆունտ ստեռլինգ արժողությամբ մետաղադրամները հանելու փորձեր կամ առաջարկներ չեն արվել։ Երկու մետաղադրամներն էլ դեռ շրջանառության մեջ էին 2001 թ.-ին, և մասնավորապես սուպերմարկետներում գները դեռ ճշգրիտ էին պֆենիգի համար: Ճշգրտության այս հակումը պահպանվում է նաև եվրոյով, իսկ Գերմանիայում դեռ կա 1 ցենտ արժողությամբ մետաղադրամ:

Գոյություն ունեին զգալի թվով արծաթե մետաղադրամներ՝ 5 և 10 մարկով, որոնք իրականում ունեին օրինական վճարման միջոցի կարգավիճակ, բայց հազվադեպ էին հանդիպում կոլեկցիոներների շրջանակից դուրս։

2000 թվականի դեկտեմբերի 27-ին Գերմանիայի կառավարությունն ընդունեց օրենք, որը Գերմանիայի դաշնային բանկը թույլ էր տալիս 2001 թվականին թողարկել 1 գերմանական մարկ անվանական արժեքով հատուկ մետաղադրամ ՝ պատրաստված 999 հարգի մաքուր ոսկուց, որը նվիրված է գերմանական մարկի շրջանառության ավարտին։ Մետաղադրամն ունեցել է շրջանառության մեջ գտնվող 1 պղնձա-նիկել անվանական արժեքով գերմանական մարկի ճշգրիտ դիզայն և չափեր, բացառությամբ դարձերեսի մակագրության, որն ասում էր «Deutsche Bundesbank» , քանի որ տվյալ դեպքում թողարկողը Բունդեսբանկն էր։ Հատվել է ընդհանուր առմամբ մեկ միլիոն ոսկե մետաղադրամ ՝ 1 Գերմանական մարկով (200,000-ական հինգ դրամահատարաններից յուրաքանչյուրում), որոնք վաճառվել են 2001 թվականի կեսերից Բունդեսբանկի անունից գերմանական մետաղադրամների դիլերների միջոցով։ Կախված դիլերից թողարկման գինը տատանվում էր, բայց միջինը կազմում էր մոտ 165 դոլար:

2001 թվականի հատուկ ոսկե թողարկման 1 մարկ մետաղադրամի դիմերեսի տեսքը

Գերմանական մետաղադրամների վրա կա դրամահատարանի խարան, որը ցույց է տալիս, թե որտեղ է հատվել մետաղադրամը: D նշանակում է Մյունխեն, F՝ Շտուտգարտ, G՝ Կարլսռուե և J՝ Համբուրգ։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ հատված մետաղադրամներն ունեն A (Բեռլին) և B (Վիեննա) դրամահատարանների խարան։ Դրամահատարանի նամականիշ և օգտագործվել է նաև գերմանական մարկի մետաղադրամների վրա, որոնք հատվել են Բեռլինում 1990 թվականից՝ Գերմանիայի միավորումից հետո։ Այս դրամահատարանի նշանները պահպանվել են գերմանական եվրո մետաղադրամների վրա ։

Փոքր մետաղադրամների ժամանակավոր պակասի պատճառով 1990 թվականի հուլիսի 1-ից (արժութային միություն Արևելյան Գերմանիայի հետ) մինչև 1991 թվականի հուլիսի 1-ը մինչև 50 պֆենիգ արժողությամբ Արևելյան գերմանական մետաղադրամները շարունակում էին շրջանառվել որպես գերմանական մարկ իրենց անվանական արժեքով։ Այս մետաղադրամները օրինական վճարամիջոց էին միայն նախկին Արևելյան Գերմանիայի տարածքում ։

Խոսակցական արտահայտություններ

Խոսակցական գերմաներենում 10 պենս անվանական արժեքով մետաղադրամը երբեմն անվանում էին գրոշեն։ Նմանապես, գերմ.՝ sechser-ը (վեց) կարող է վերաբերել 5 պենս արժողությամբ մետաղադրամին: Երկու խոսակցական արտահայտություններն էլ վերաբերում են մի քանի դրամական միավորներին, որոնք գոյություն ունեին մինչև 1871 թվականը նախկինում անկախ պետություններում (մասնավորապես Պրուսիայում), որտեղ գրոշը բաժանվում էր 12 պֆենիգների: Հետևաբար մետաղադրամի կեսը բաժանվում էր 6-ի: 1871 թվականից հետո 12 հին պֆենիգները փոխարկվեցին 10 ֆունտանոց նշանի, հետևաբար 10 պենսանոց մետաղադրամները ժառանգեցին գրոսչեն անվանումը, իսկ 5 պենսանոց մետաղադրամները ՝ սեչսեր: Օգտագործման երկու դեպքերն էլ տարածաշրջանային են և կարող են անհասկանալի լինել այն շրջաններում, որտեղ կոպեկներով մետաղադրամները գոյություն չունեին մինչև 1871 թվականը: Մասնավորապես, սեչսերի օգտագործումը պակաս տարածված է: Հյուսիսային Գերմանիայում 5 գերմանական մարկ ունեցող մետաղադրամը նախկինում կոչվում էր նաև հայերման, մինչդեռ Բավարիայում 2 գերմանական մարկ ունեցող մետաղադրամը կոչվում էր զվիկլ, և արտահայտությունն այժմ օգտագործվում է տարածաշրջանում 2 եվրո արժողությամբ մետաղադրամի համար:

Թղթադրամ

Գերմանական մեկ մարկ (1948), առաջին թողարկում

Եղել են գերմանական մարկի չորս շարքի թղթադրամներ՝

  • Առաջինը թողարկվել է 1948 թվականին դաշնակից զինված ուժերի կողմից։  Գոյություն ունեին 1-2 գերմանական մարկ անվանումներ, 1, 2, 5, 10, 20, 50 և 100 մարկ, երկու տարբերակով՝ 20 եւ 50 մարկ:
  • Երկրորդ շարքը ներդրվել է 1948 թվականին Գերմանիայի հողերի բանկի կողմից՝ Արևմտյան օկուպացիոն կառավարության հիմնադրմամբ։ Դիզայնը նման էր ԱՄՆ դոլարին և ֆրանսիական Ֆրանկին, քանի որ տարբեր անվանական արժեքների մշակման և տպագրության աշխատանքները բաժանված էին Ֆրանսիայի Բանկի և ամերիկյան թղթադրամների ընկերության միջև: Թողարկվել են 5 և 10 պենս անվանական արժեքով թղթադրամներ, 5, 10, 20, 50 և 100 գերմանական անվանական արժեքով թղթադրամներ։ Վերջին թղթադրամները (5 և 10 գերմանական մարկ) շրջանառությունից հանվել են 1966 թվականի հուլիսի 31-ին։
  • Երրորդ շարքը ներկայացվել է 1960 թվականին Բունդեսբանկի կողմից, որում ներկայացված էին չեզոք խորհրդանիշներ, գերմանացի նկարիչների նկարներ և շենքեր։  Թողարկվել են 5, 10, 20, 50, 100, 500 և 1000 գերմանական մարկ: 1995 թվականի հունիսի 30-ին դադարել են օրինական վճարամիջոց լինել ։
  • Չորրորդ թղթադրամը թողարկվել է 1990 թվականին Բունդեսբանկի կողմից՝ կեղծման տեխնոլոգիայի առաջընթացի դեմ պայքարելու համար։ Թղթադրամների վրա պատկերված էին գերմանացի նկարիչներ և գիտնականներ, ինչպես նաև նրանց արհեստի խորհրդանիշներն ու գործիքները: 100 գերմանական մարկ անվանական արժեքով թղթադրամների օգտագործումը նվազեցնելու համար ավելացրեց շարքում 200 գերմանական մարկ անվանական արժեքի թղթադրամները, որոնք կազմում էին շրջանառության մեջ գտնվող բոլոր թղթադրամների 54%-ը և լրացնում էին 100 և 500 գերմանական մարկ անվանական արժեքների միջև եղած բացը: 1997-1998 թվականներին թողարկվել են 50, 100 և 200 գերմանական մարկի նոր տարբերակները՝ բարելավված անվտանգության տարրերով։

Ավելի քան 200 գերմանական մարկի թղթադրամները հազվագյուտ էին: 1960 թվականի հուլիսի 1-ին շրջանառության մեջ դրվեց պահուստային շարքը, որը բաղկացած էր 10, 20, 50 և 100 գերմանական մարկ անվանական արժեքով թղթադրամներից։ Թղթադրամները տպագրվել են 1963-1974 թվականներին ՝ վախենալով, որ եթե Արևելյան բլոկը տնտեսությունը խաթարելու համար սկսի համակարգված կեղծել առաջին թողարման թղթադրամները, ապա դրանք արագորեն կփոխարինվեն արտակարգ իրավիճակների թղթադրամներով: 1963 թվականի հուլիսի 1-ին թողարկվեց Արևմտյան Բեռլինի թղթադրամների մեկ այլ պահուստային շարք, որը բաղկացած էր 5, 10, 20, 50 և 100 գերմանական մարկից։ 15 միլիարդ մարկ արժողությամբ թղթադրամները պահվում էին Բունդեսբանկի հատուկ կառուցված ստորգետնյա բունկերում ՝ Կոհեմում, Ռայնլանդ-Պֆալցում, մնացածը պահվում էր Ֆրանկֆուրտի Բունդեսբանկի պահոցում:

Երրորդ թողարկման թղթադրամներ

In 1957, with Bank deutscher Länder and the states' central banks merging to form the Bundesbank, new banknotes were being designed, as "Bank deutscher Länder" on the previous series was no longer correct. The previous series' notes had been made out of less durable paper and had a rather short life. While previously damaged notes could be replaced from reserve stocks, this stock was also coming to an end, necessitating a reprint.

The penalty for counterfeiting and forgery of banknotes (imprisonment at least two years) appeared on the upper right corner of the reverse of all third series banknotes. Note this is the post-1970 variant, featuring "Freiheitsstrafe" instead of "Zuchthaus".

Typical security features at the time were guilloches, a multi-level head watermark and a security thread. Note numbers that fluoresced under UV light and green, yellow, and blue. 27 fluorescent fibers embedded in the paper appeared on most banknotes; however, some specimens without these features were in circulation. Starting in 1976, banknotes were equipped with machine-readable feature - a colorless inorganic oxide mixture applied to the security thread. Banknotes featuring that were designated BBk Ia within the Bundesbank. All banknotes of the third series bore the penalty for counterfeiting and forgery on the upper right corner of the reverse, from German penal code section 146: "Wer Banknoten nachmacht oder verfälscht, oder nachgemachte oder verfälschte sich verschafft und in Verkehr bringt, wird mit Zuchthaus/Freiheitsstrafe nicht unter zwei Jahren bestraft." ("Who falsifies or counterfeits banknotes, or procures falsified or counterfeit banknotes and releases them into circulation, is liable to imprisonment for at least two years".

The third series banknotes entered circulation on February 10, 1961, with the DM 20 note. DM 100 and DM 50 followed next year, and DM 5 and DM 10 in 1963. High-denomination DM 1000 and DM 500 followed in 1964 and 1965, respectively.

The banknotes were printed exclusively in West Germany; in Bundesdruckerei in West Berlin and in Giesecke+Devrient in Munich. The third series banknotes ceased to be legal tender on June 30, 1995, when the fourth series notes had been in circulation for 3–5 years. There were a total of five issues of the third series, main differences being the dates, and signatures of the Presidents and Vice Presidents of Bundesbank:[12][13]

No. Ամսաթիվ Նախագահ Փոխնախագահ Այլ ուշագրավ փոփոխություններ
1 Հունվար 2, 1960 Կառլ Բլեսինգ Հայնրիխ Տրոյգեր
2 Հունվար 2, 1970 Կառլ Կլասեն Օմար Էմմինգեր «Zuchthaus»ը փոխարինվեց «Freiheitsstrafe»-ով 1969 թվականի քրեական օրենսգրքի մեծ բարեփոխումից հետո։
3 Հունիս 1, 1977 Օմար Էմմինգեր Կառլ Օտտո Պելե Մեքենայական ընթերցվող «M» նշանը, որն այժմ նշվում է որպես Երրորդ թողարկում։
4 Հունվար 2, 1980 Կառլ Օտտո Պելե Հելմուտ Շլեզինգեր
5 Հունվար 2, 1980 Կառլ Օտտո Պելե Հելմուտ Շլեզինգեր Դարձերեսի ներքևում նշված է «Deutsche Bundesbank»- ի հեղինակային իրավունքի մասին ծանուցումը՝ նշելով թղթադրամի առաջին թողարկման տարեթիվը։

Banknotes of the fourth series

The design of German banknotes remained unchanged during the 1960s, 1970s and 1980s. During this period, forgery technology made significant advances and so, in the late 1980s, the Bundesbank decided to issue a new series of Deutsche Mark banknotes. The colours for each denomination remained unchanged from the previous series but the designs underwent significant changes and a DM 200 denomination was introduced. Famous national artists and scientists were chosen to be portrayed on the new banknotes. Male and female artists were chosen in equal numbers. The buildings in the background of the notes' obverses had a close relationship to the person displayed (e.g., place of birth, place of death, place of work), as well as the second background picture (Lyra and the musician Schumann). The reverses of the notes refer to the work of the person on the obverse.

The new security features were: a windowed security thread (with the notes' denominations in microprinting), watermarks, microprinting, intaglio printing (viewing-angle dependent visibility as well as a Braille representation of the notes denomination), colour-shifting ink (on the DM 500 and DM 1000 denominations), a see-through registration device and ultraviolet-visible security features.

First to be issued were the DM 100 and DM 200 denominations on 1 October 1990 (although the banknote shows "Frankfurt am Main, 2. Januar 1989"). The next denomination was DM 10 on 16 April 1991, followed by DM 50 on 30 September 1991.[15] Next was the DM 20 note on 20 March 1992 (printed on 2 August 1991). The reason for this gradual introduction was, that public should become familiar with one single denomination, before introducing a new one. The change was finished with the introduction of the DM 5, DM 500, and DM 1000 denominations on 27 October 1992. These three denominations were rarely seen in circulation (the former due to the circulation of the 5-mark coin; the latter two due to value) and all were introduced in one step. With the advance of forgery technology, the Bundesbank decided to introduce additional security features on the most important denominations (DM 50, DM 100 and DM 200) as of 1996. These were a hologram foil in the center of the note's obverse, a matted printing on the note's right obverse, showing its denomination (like on the reverse of the new euro banknotes), and the EURion constellation on the note's reverse. Furthermore, the colours were changed slightly to hamper counterfeiting.

1960 թվականի թողարկում[14]
Նկար Չափս Թղթի գույն Հիմնական գույն Նկարագրություն Ամսաթիվ
Դիմերես Հակադարձ Դիմերես Հակադարձ Թողարկման Հանման
120×60 մմ Կանաչ Կանաչ Ալբրեխտ Դյուրերի «Երիտասարդ վենետիկուհու դիմանկարը» (1505) Կաղնու տերևներով և կաղիններով ճյուղը խորհրդանշում է գերմանական բնությունը 6/5/1963 30/6/1995
130×65 մմ Կապույտ Կապույտ Լուկաս Կրանախ Ավագի «Անմորուք պատանին» (1500) «Գորխ Ֆոկ» ուսումնական նավը խորհրդանշում է գերմանական կոսմոպոլիտիզմը 21/10/1963 30/6/1995
140×70 մմ Կանաչ Կանաչ Էլիզաբեթ Թաչերի դիմանկարը, նե Պուշ, Ալբրեխտ Դյուրերի վրձնին (1499) Ջութակն ու կլարնետը խորհրդանշում են գերմանական երաժշտության աշխարհը 10/2/1961 30/6/1995
150×75 մմ Դեղին Շագանակագույն Հանս Ուրմիլլերի դիմանկարը Հանս Ուրմիլլերի և Նրա Որդու՝ Բարտել Բեհամի վրձնի Դիմանկարից (1525) Լյուբեկում գտնվող Հոլստենտորը խորհրդանշում է Գերմանիայի քաղաքացիական հպարտությունը 18/6/1962 30/6/1995
160×80 մմ Կապույտ Կապույտ Սեբաստիան Մյունստերի տիեզերագրությունը Քրիստոֆ Ամբերգերի կողմից (1552) Տարածված թևերով արծիվը (Դաշնային արծիվ) խորհրդանշում է Գերմանիայի պետական գիտակցությունը 26/2/1962 30/6/1995
170×85 մմ Դեղին Կարմիր Հանս Մալեր զու Շվացի «Անտեր տղամարդու» դիմանկարը (1521) Ռեյնլանդ-Պֆալցում գտնվող Էլց քաղաքը խորհրդանշում է գերմանական ասպետությունը 26/4/1965 30/6/1995
180×90 մմ Դեղին Շագանակագույն Դոկտոր Յոհաննես Շերինգի դիմանկարը ՝ Լուկաս Կրանախ Ավագի վրձնով (1529) Լիմբուրգի տաճարը խորհրդանշում է Գերմանիայի ռոմանական ճարտարապետությունը 27/7/1964 30/6/1995

Курс к доллару

Курс немецкой марки к доллару достиг своего исторического пика 19 апреля 1995 г., когда один доллар США стоил 1,3620 марки (в пересчёте 1 € = 1,4360 $)[16].

Самый низкий курс немецкой марки к доллару пришёлся на период с 3 по 9 апреля 1956 г., когда один доллар стоил 4,2161 марок (в пересчёте 1 € = 0,4639 $)[16].

Տես նաև

Ծանոթագրություն

  1. ↑ Следует отметить, что уже в июне 1947 года в Сааре французскими оккупационными властями была введена так называемая марка Саара, а 15 ноября 1947 года — саарский франк. Эти деньги оставались в обращении до воссоединения Саара с ФРГ 6 июля 1959 года.
  2. ↑ «www.zeit.de». Արխիվացված է օրիգինալից 2008-04-25-ին. Վերցված է 2008-04-10-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  3. ↑ «Gesetz Nr. 61 / Verordnung Nr. 157 der Militärregierung Deutschland (1948)». Արխիվացված է օրիգինալից 2009-02-05-ին. Վերցված է 2008-04-05-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  4. ↑ «Gesetz Nr. 65 / Verordnung Nr. 175 der Militärregierung Deutschland (1948)». Արխիվացված է օրիգինալից 2009-02-07-ին. Վերցված է 2008-04-05-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  5. ↑ Roeper, Hans: Die D-Mark — Vom Besatzungskind zum Weltstar. Frankfurt a. M.: Societäts-Verlag, 1978 (ISBN 3-7973-0322-X). стр. 282.
  6. ↑ «www.tagesspiegel.de». Արխիվացված է օրիգինալից 2008-04-25-ին. Վերցված է 2008-04-05-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  7. ↑ «www.zeit.de». Արխիվացված է օրիգինալից 2008-04-25-ին. Վերցված է 2008-04-05-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  8. ↑ «Немцы до сих хранят дойчемарки на миллиарды евро». Արխիվացված է օրիգինալից 2015-12-25-ին. Վերցված է 2015-12-25-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  9. ↑ Քանդակագործ Ռիչարդ Մարտին Վերներն իր կնոջ պատվին ստեղծել է կինը խորաքանդակը (de).
  10. ↑ Sammler.com Արխիվացված 2018-04-27 Wayback Machine Withdrawn on 1 July 1958 over confusion with the similarly designed DM 1
  11. ↑ «Deutsche Mark coins». Frequently Asked Questions (FAQ). 2021. Վերցված է 2 June 2021-ին.
  12. ↑ Zeitung, Süddeutsche (17 May 2010). «DM-Mark-Scheine mit Sammlerwert». Süddeutsche.de (գերմաներեն). Վերցված է 2021-09-23-ին.
  13. ↑ «GERMANY F.R.». banknote.ws. Վերցված է 2021-09-23-ին.
  14. ↑ «Kursfähige Bundesbanknoten» (PDF). Deutsche Bundesbank. January 1986. Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2019-08-09-ին.
  15. ↑ Linzmayer, Owen (2012). «Federal Republic of Germany». The Banknote Book. San Francisco, CA: www.BanknoteNews.com. Արխիվացված օրիգինալից 2012-08-29-ին.
  16. ↑ 16,0 16,1 Deutsche Bundesbank — Historische Devisenkurse der Frankfurter Börse


Արտաքին հղումներ

1989 թվականի սերիա [1] Արխիվացված 14 Հուլիս 2014 Wayback Machine
Նկար Չափս Արժեքը եվրոյով (€) Գույն Նկարագրություն Ամսաթիվ
Դիմերես Հակադարձ Դիմերես Հակադարձ Առաջին թողարկում Թողարկման Հանման
122×62 մմ €2.56 Կանաչ Bettina von Arnim, historical buildings of Berlin Brandenburg Gate 1/8/1991 27/10/1992 31/12/2001
130×65 մմ €5.11 Մանուշակագույն Carl Friedrich Gauss, historical buildings of Göttingen Sextant 2/1/1989 16/4/1991 31/12/2001
138×68 մմ €10.23 Ակվա Annette von Droste-Hülshoff, historical buildings of Meersburg A quill pen and a European beech tree 1/8/1991 20/3/1992 31/12/2001
146×71 մմ €25.56 Դեղնականաչ կանաչ Balthasar Neumann, historical buildings of Würzburg Partial view of the Würzburg Residence 2/1/1989 30/9/1991 31/12/2001
154×74 մմ €51.13 Կապույտ Clara Schumann, historical buildings of Leipzig Grand Piano 2/1/1989 1/10/1990 31/12/2001
162×77 մմ €102.26 Նարնջագույն Paul Ehrlich, historical buildings of Frankfurt am Main Microscope 2/1/1989 1/10/1990 31/12/2001
170×80 մմ €255.65 Կարմիր Maria Sibylla Merian, historical buildings of Nuremberg Dandelion, Inchworm, Butterfly 1/8/1991 27/10/1992 31/12/2001
178×83 մմ €511.29 Շագանակագույն Wilhelm and Jacob Griմմ, historical buildings of Kassel The 'German Dictionary', Alte Bibliothek in Berlin 1/8/1991 27/10/1992 31/12/2001
Հոլոգրամի տարբերակ
Ինչպես նախորդը 2/1/1996 2/2/1998 31/12/2001
2/1/1996 1/8/1997 31/12/2001
2/1/1996 1/8/1997 31/12/2001
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Harry.Gh/Ավազարկղ2&oldid=9921114» էջից