Իոսիֆ Խեյֆից

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Իոսիֆ Խեյֆից
Ио́сиф Ефи́мович Хе́йфиц
Ծնվել է{
ԾննդավայրՄինսկ, {{{2}}} Բելառուս
Մահացել էապրիլի 24, 1995(1995-04-24)[1] (89 տարեկան)
Մահվան վայրՍանկտ Պետերբուրգ,
 Ռուսաստան
ԿրթությունՍանկտ-Պետերբուրգի պետական կինոյի և հեռուստատեսության համալսարան (1927) և Արվեստի պատմության ռուսական ինստիտուտ (1930)
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն,  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Գործունեության տարիներ1928-1989
ԱզգությունԱՄՆ-ի դրոշը ԱՄՆ
Մասնագիտացումկինոռեժիսոր, սցենարիստ և ռեժիսոր
Ոճ(եր)Դրամա,
Փաստագրական,
Մելոդրամա
ԱմուսինՅանինան Ժեյմո
(ամուսնալուծված, 1 երեկա)
Պարգևներ
IMDbID 0451576
Իոսիֆ Խեյֆից՝ Վիքիպահեստ

Խեյֆից Իոսիֆ Եֆիմովիչ (ռուս.՝ Ио́сиф Ефи́мович Хе́йфиц, դեկտեմբերի 17, 1905(1905-12-17)[1] կամ դեկտեմբերի 4 (17), 1905[1], Մինսկ, Ռուսական կայսրություն[2] - ապրիլի 24, 1995(1995-04-24)[1], Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), խորհրդային ռեժիսոր, կինոդրամատուրգ, ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ (1964), Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1905 թվականին Մինսկում։ Սովորել է Լենինգրադի էկրանային արվեստի տեխնիկումում և Արվեստների պատմության ինստիտուտի կինոֆակուլտետում։ 1928 թվականից աշխատել է Լենինգրադի «Սովկինո» կինոֆաբրիկայում (այժմ՝ «Լենֆիլմ» կինոստուդիա)։ «Քամին դիմացից» (1930), «Կեսօր» (1931) ֆիլմերը նկարահանել է Ալեքսանդր Զարխիի հետ, 1929 թվականին հիմնադրած Առաջին կոմերիտական բեմադրական բրիգադում։ Նրանց համագործակցության արդյունքն են «Բալթիկայի դեպուտատը» (1937, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1941), «Կառավարության անդամը» (1940) գեղավերստական և «Ճապոնիայի ջախջախումը» (1946, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ) վավերագրական կինոնկարները։ Սկսած 1954 թվականից Խեյֆիցը ինքնուրույն նկարահանում է «Մեծ ընտանիք» (1954), «Ռումյանցևի գործը» (1956), «Իմ թանկագին մարդը» (1958), «Շնիկով տիկինը» (1960), «Հորիզոն» (1962), «Երջանկության օրը» (1964), «Ս» քաղաքում» (1967) ֆիլմերը։ 1970 թվականին ռեժիսորը նկարահանում է «Սալյուտ, Մարիա» ֆիլմը, որը ցուցադրվում է մասկովյան յոթերորդ միջազգային կինոփառատոնում (1971): «Վատ լավ մարդը» (1973) կինոնկարից հետո, Խեյֆիցը 1975 թվականին նկարահանում է «Միակը» կինոֆիլմը։ 1977 թվականին ռեժիսորը սցենարի է վերածում և էկրանավորում Իվան Տուրգենևի «Ասյա» պատմվածքը, 1979 թվականին՝ «Առաջին ամուսնություն»՝ ըստ Պավել Նիլինի համանուն վիպակի, իսկ 1982 թվականին «Շուրոչկան»՝ ըստ Ալեքսանդր Կուպրինի «Մենամարտ» վիպակի։

Խեյֆիցի մի շարք ֆիլմեր ցուցադրվել են միջազգային և միութենական կինոփառատոներում և արժանացել են մրցանակների[3]։

Մահացել է 1995 թվականի ապրիլի 24-ին։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век (ռուս.) / под ред. О. В. Богданова
  2. 2,0 2,1 Хейфиц Иосиф Ефимович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  3. Կինոռեժիսորներ, դերասաններ։ Հակոբ Թահմիզյան, «Սովետական գրող» հրատարակչություն, Երևան-1978։ Հ. 1, Էջ 99-101։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 47