Իոսիֆ Խեյֆից

Մրցանակներ
Սեզար
	1993 թ.

Իոսիֆ Խեյֆից; Ио́сиф Ефи́мович Хе́йфиц
Ծնվել է	{
Ծննդավայր	Մինսկ, Բելառուս
Մահացել է	ապրիլի 24, 1995 (89 տարեկան)
Մահվան վայր	Սանկտ Պետերբուրգ,; Ռուսաստան
Կրթություն	Սանկտ-Պետերբուրգի պետական կինոյի և հեռուստատեսության համալսարան (1927) և Արվեստի պատմության ռուսական ինստիտուտ (1930)
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն, ԽՍՀՄ և Ռուսաստան
Գործունեության տարիներ	1928-1989
Ազգություն	ԱՄՆ
Մասնագիտացում	կինոռեժիսոր, սցենարիստ և ռեժիսոր
Ոճ(եր)	Դրամա, ; Փաստագրական,; Մելոդրամա
Ամուսին	Յանինան Ժեյմո ; (ամուսնալուծված, 1 երեկա)
Պարգևներ	; ; ; «Պատիվ և արժանապատվություն» «Նիկա» մրցանակ և
IMDb	ID 0451576
	Իոսիֆ Խեյֆից՝ Վիքիպահեստ
Մրցանակներ
Սեզար
	1993 թ.

Խեյֆից Իոսիֆ Եֆիմովիչ (ռուս.՝ Ио́сиф Ефи́мович Хе́йфиц, դեկտեմբերի 17, 1905(1905-12-17)^[1] կամ դեկտեմբերի 4 (17), 1905^[1], Մինսկ, Ռուսական կայսրություն^[2] - ապրիլի 24, 1995(1995-04-24)^[1], Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), խորհրդային ռեժիսոր, կինոդրամատուրգ, ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ (1964), Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս։

Կենսագրություն

Ծնվել է 1905 թվականին Մինսկում։ Սովորել է Լենինգրադի էկրանային արվեստի տեխնիկումում և Արվեստների պատմության ինստիտուտի կինոֆակուլտետում։ 1928 թվականից աշխատել է Լենինգրադի «Սովկինո» կինոֆաբրիկայում (այժմ՝ «Լենֆիլմ» կինոստուդիա)։ «Քամին դիմացից» (1930), «Կեսօր» (1931) ֆիլմերը նկարահանել է Ալեքսանդր Զարխիի հետ, 1929 թվականին հիմնադրած Առաջին կոմերիտական բեմադրական բրիգադում։ Նրանց համագործակցության արդյունքն են «Բալթիկայի դեպուտատը» (1937, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1941), «Կառավարության անդամը» (1940) գեղավերստական և «Ճապոնիայի ջախջախումը» (1946, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ) վավերագրական կինոնկարները։ Սկսած 1954 թվականից Խեյֆիցը ինքնուրույն նկարահանում է «Մեծ ընտանիք» (1954), «Ռումյանցևի գործը» (1956), «Իմ թանկագին մարդը» (1958), «Շնիկով տիկինը» (1960), «Հորիզոն» (1962), «Երջանկության օրը» (1964), «Ս» քաղաքում» (1967) ֆիլմերը։ 1970 թվականին ռեժիսորը նկարահանում է «Սալյուտ, Մարիա» ֆիլմը, որը ցուցադրվում է մասկովյան յոթերորդ միջազգային կինոփառատոնում (1971): «Վատ լավ մարդը» (1973) կինոնկարից հետո, Խեյֆիցը 1975 թվականին նկարահանում է «Միակը» կինոֆիլմը։ 1977 թվականին ռեժիսորը սցենարի է վերածում և էկրանավորում Իվան Տուրգենևի «Ասյա» պատմվածքը, 1979 թվականին՝ «Առաջին ամուսնություն»՝ ըստ Պավել Նիլինի համանուն վիպակի, իսկ 1982 թվականին «Շուրոչկան»՝ ըստ Ալեքսանդր Կուպրինի «Մենամարտ» վիպակի։

Խեյֆիցի մի շարք ֆիլմեր ցուցադրվել են միջազգային և միութենական կինոփառատոներում և արժանացել են մրցանակների^[3]։

Մահացել է 1995 թվականի ապրիլի 24-ին։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Литераторы Санкт-Петербурга. XX век (ռուս.) / под ред. О. В. Богданова
↑ ^2,0 ^2,1 Хейфиц Иосиф Ефимович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
↑ Կինոռեժիսորներ, դերասաններ։ Հակոբ Թահմիզյան, «Սովետական գրող» հրատարակչություն, Երևան-1978։ Հ. 1, Էջ 99-101։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 47)։

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Իոսիֆ Խեյֆից» հոդվածին։

[_74adf3548037d58c-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Литераторы Санкт-Петербурга. XX век (ռուս.) / под ред. О. В. Богданова

[_11bcb4ce4bb280ad-2] 2,0 ^2,1 Хейфиц Иосиф Ефимович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

[3] Կինոռեժիսորներ, դերասաններ։ Հակոբ Թահմիզյան, «Սովետական գրող» հրատարակչություն, Երևան-1978։ Հ. 1, Էջ 99-101։

[1]

[2]

[3]