Իոսիֆ Խեյֆիցը ծնվել է 1905 թվականին Մինսկում։ Սովորել է Լենինգրադի էկրանային արվեստի տեխնիկումում և Արվեստների պատմության ինստիտուտի կինոֆակուլտետում։ 1928 թվականից աշխատել է Լենինգրադի «Սովկինո» կինոֆաբրիկայում (այժմ՝ «Լենֆիլմ» կինոստուդիա)։ «Քամին դիմացից» (1930), «Կեսօր» (1931) ֆիլմերը նկարահանել է Ալեքսանդր Զարխիի հետ, 1929 թվականին հիմնադրած Առաջին կոմերիտական բեմադրական բրիգադում։ Նրանց համագործակցության արդյունքն են «Բալթիկայի դեպուտատը» (1937, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1941), «Կառավարության անդամը» (1940) գեղավերստական և «Ճապոնիայի ջախջախումը» (1946, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ) վավերագրական կինոնկարները։ Սկսած 1954 թվականից Խեյֆիցը ինքնուրույն նկարահանում է «Մեծ ընտանիք» (1954), «Ռեումյանցևի գործը» (1956), «Իմ թանկագին մարդը» (1958), «Շնիկով տիկինը» (1960), «Հորիզոն» (1962), «Երջանկության օրը» (1964), «Ս» քաղաքում» (1967) ֆիլմերը։ 1970 թվականին ռեժիսորը նկարահանում է «Սալյուտ, Մարիա» ֆիլմը, որը ցուցադրվում է մասկովյան յոթերորդ միջազգային կինոփառատոնում (1971): «Վատ լավ մարդը» (1973) կինոնկարից հետո, Խեյֆիցը 1975 թվականին նկարահանում է «Միակը» կինոֆիլմը։ 1977 թվականին ռեժիսորը սցենարի է վերածում և էկրանավորում Ի. Ս. Տուրգենևի «Ասյա» պատմվածքը, 1979 թվականին՝ «Առաջին ամուսնություն»՝ ըստ Պավել Նիլինի համանուն վիպակի, իսկ 1982 թվականին «Շուրոչկան»՝ ըստ Ա. Ի. Կուպրինի «Մենամարտ» վիպակի։ Խեյֆիցի մի շարք ֆիլմեր ցուցադրվել են միջազգային և միութենական կինոփառատոներում և արժանացել են մրցանակների[5]։
Մահացել է 1995 թվականի ապրիլի 24-ին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 47)։
Բելառուս
Ռուսաստան
ԽՍՀՄ, 
ԱՄՆ
Իոսիֆ Խեյֆից՝ Վիքիպահեստ
