Ժան Լորեն

Ժան Լորեն ֆր.՝ Jean Lorrain
Ծննդյան անուն	ֆր.՝ Paul-Alexandre-Martin Duval
Ծնվել է	օգոստոսի 9, 1855(1855-08-09)[…]
Ծննդավայր	Ֆեկան
Վախճանվել է	հունիսի 30, 1906(1906-06-30)[…] (50 տարեկան)
Վախճանի վայր	Փարիզ
Գրական անուն	Raitif de la Bretonne և Daniel de Kerlor
Մասնագիտություն	բանաստեղծ, գրող, լիբրետիստ, դրամատուրգ և լրագրող
Լեզու	ֆրանսերեն
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Jean Lorrain Վիքիպահեստում

Ժան Լորեն (ֆր.՝ Jean Lorrain, իսկական անունը` Պոլ Ալեքսանդր Մարտեն Դյուվալ ֆր.՝ Paul Alexandre Martin Duval, օգոստոսի 9, 1855(1855-08-09)^[…], Ֆեկան - հունիսի 30, 1906(1906-06-30)^[…], Փարիզ), սիմվոլիստական դպրոցի ֆրանսիացի գրող և վիպասան։

Կենսագրություն

Իրավաբանություն է սովորել, բայց ուսումը կիսատ է թողել։ Ստացել է ճանաչված բանաստեղծուհի Ժյուդիտ Գոթիեի` Թեոֆիլ Գոթիեի դստեր օժանդակությունը։ 1870-ական թվականների կեսերից սկսեց երևալ Փարիզի գրական դերասանական շրջաններում, այդ թվում Սև կատու կաբարեում, որտեղ նրա ընկերները դարձան Ժան Մորեասը, Մորիս Ռոլլինան, Ժան Ռիշպենը և մյուսները։ Բնակվում էր Մոնմարտրում, ծանոթացավ Էդմոն դե Գոնկուրի և Սառա Բեռնարի հետ, որի համար մի քանի պիես գրեց։ Դենդիզմի ոլորտում մրցակցում էր արիստոկրատ Ռոբեր դե Մոնտեսքյուի հետ (բայց անհաջող)` հաճախակի հայտնվելով տարբեր աղմկոտ վիճաբանությունների կենտրոնում, բայց հաճույքով էր գնում դրանց։ Վեպերից մեկում անպատվաբեր կերպով է ներկայացնում Մոպասանին (մանուկ ժամանակ նրանք ընկերներ էին) և հազիվ խուսափեց նրա հետ մենամարտից, բայց մասնակցեց Պրուստի հետ մենամարտին, ջախջախիչ գրախոսական հրապարակելով նրա Զվարճություններ և օրեր, գրքի վերաբերյալ։ 1880-ական թվականներին ծանոթանում է Ժորիս Կառլ Գյուիսմանսի, Բարբե դ Օրևիլի, Լեոն Բուլայի հետ, 1890-ականներին մերձեցավ Լիանա դե Պուժիի հետ, որը նրան ձոնում է Անորսալին (1898) վեպը։ Գրում է մի քանի երգեր Իվետա Գիլբերի համար։ Օգտագործում էր թմրադեղեր (եթեր), հայտնի էր համասեռական կապերով (կենսագիրը Լորենին կոչում էր Սոդոմի ավետաբեր Փարիզում դարի վերջին)։ Մի քանի անգամ վիրահատվել է աղիքային խոցի պատճառով։ Անբուժելի դարձած սրտային հիվանդությունը, թմրամոլությունը և սիֆիլիսը դարձան նրա վաղաժամ մահվան պատճառը։

Եղել է Գոնկուրյան ակադեմիայի անդամ (1896)։

Ստեղծագործություն

Լորենը եղել է տիպիկ դեկադենտ, նրա գրչին են պատկանում բանաստեղծությունների, նովելների, պիեսների և վեպերի մի քանի ժողովածուներ, որոնցից ամենաճանաչվածը «Աստարտա (Պարոն դե Ֆոքս)»-ն է (1901)։ Ակտիվորեն զբաղվում էր լրագրությամբ, վարում էր թատերական ժամանակագրություն, հրատարակում էր ճամփորդական հուշեր, դառնալով ժամանակի ամենաբարձր վարձատրվող լրագրողներից մեկը։ Մահից հետո երկար ժամանակ մոռացվել էր, սակայն վերջին տասնամյակում նրա կերպարի և գրքերի հանդեպ հետաքրքրությունը ֆրանսիայում և արտասահմանում նորից աճեց։ 1996 թվականից Ֆյոկենում գործում է Ժան Լորենի բարեկամների ընկերությունը։

Ընտրյալ գործեր

• La forêt bleue (1883, բանաստեղծություն)
• Sonyeuse (1891, վեպ)
• L’ombre ardente (1897, բանաստեղծություն)
• Histoires des masques (1900, վեպ)
• Monsieur de Phocas (1901, վեպ)

Գրականություն

• Gaubert E. Jean Lorrain. Paris: E. Sansot & cie, 1905
• Kyria P. Jean Lorrain. Paris: Seghers, 1973.
• Jullian Ph. Jean Lorrain ou Le satiricon 1900. Paris: Fayard, 1974.
• Santos J. L'art du récit court chez Jean Lorrain. Paris: Nizet, 1995.
• Winn Ph. Sexualités décadentes chez Jean Lorrain: le héros fin de sexe. Amsterdam; Atlanta: Rodopi, 1997
• Anthonay Th. d'. Jean Lorrain: miroir de la Belle Époque. Paris: Fayard, 2005.

Արտաքին հղումներ

• Ժան Լորենի կենսագրությունը
• Բանաստեղծությունները on line կայքում Արխիվացված 2008-04-23 Wayback Machine

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժան Լորեն» հոդվածին։