Էմանուել Մակրոն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Էմանուել Մակրոն
ֆր.՝ Emmanuel Macron[1]
 
Կուսակցություն՝ Renaissance, Սոցիալիստական կուսակցություն[2] և անկախ քաղաքական գործիչ
Կրթություն՝ Վարչական ազգային դպրոց (2004), Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ, Անրի IV լիցեյ, Փարիզ-Նանթեր համալսարան և Լա Փրովիդենս
Մասնագիտություն՝ ներդրումային բանկիր, պետական գործիչ, պաշտոնյա և քաղաքական գործիչ
Դավանանք ագնոստիցիզմ[3]
Ծննդյան օր դեկտեմբերի 21, 1977(1977-12-21)[4][5][6][…] (46 տարեկան)
Ծննդավայր Ամյեն, Ֆրանսիա[7]
Քաղաքացիություն  Ֆրանսիա[1]
Ի ծնե անուն ֆր.՝ Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron[1]
Հայր Ժան Միշել Մակրոն[8]
Մայր Ֆրանսուեզ Նոգեզ
Ամուսին Բրիժիտ Մակրոն
 
Կայք՝ en-marche.fr/emmanuel-macron
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ

Էմանուել Մակրոն (ֆր.՝ Emmanuel Macron, դեկտեմբերի 21, 1977(1977-12-21)[4][5][6][…], Ամյեն, Ֆրանսիա[7]), ֆրանսիացի քաղաքական գործիչ, Ֆրանսիայի նախագահ, 2017 թվականի մայիսի 14-ից, նախկին բիզնեսմեն։ 2014 թվականի օգոստոսի 26-ին նշանակվել է Ֆրանսիայի էկոնոմիկայի, արդյունաբերության և թվային գործերի նախարար՝ Մանուել Վալսի կառավարությունում։ Հրաժարականի դիմում է ներկայացրել 2016 թվականի օգոստոսի 30-ին։ Անցնելով երկրորդ փուլ[16], հաղթել է նախագահական ընտրություններում[17]։

Քաղաքական հայացքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մակրոնը եվրոպակենտրոն հայացքների կրող է և համոզված ատլանտիստ։ Նա բաց դռների քաղաքականության կողմնակից է, ի տարբերություն ժամանակակից այլ սոցիալիստների։ Կողմնակից է հատուկ ծառայություններին, բանակին և ոստիկանությանը հատկացվող գումարների ավելացմանը։ Հակաահաբեկչական լայնամասշտաբ օպերացիաների իրականացման կողմնակից է։ Նա դեմ է մշտապես արտահայտվում կրոնական զգացմունքների բացահայտ արտահայտմանը, սակայն նշում է, որ գործող կրոնական օրենսդրությունը չափազանց խիստ է։ Մինչ վերջերս իրեն համարում էր ավանդապահ կաթոլիկ։

Ներքին քաղաքականության շրջանակներում իրեն համարում է եվրոպական ֆեդերալիստ, ով պատրաստ է համագործակցել Մարտին Շուլցի հետ, եթե վերջինս դառնա Գերմանիայի կանցլեր։ Կողմնակից է արտասահմանյան ներդրումների կրճատմանը, ԵՄ- Կանադա առևտրաարդյունաբերական հարաբերությունների զարգացմանը։ Դեմ է արտահայտվում Պաղեստինի ճանաչմանը՝ որպես ՄԱԿ-ի ինքնիշխան սուբյեկտ։

2006- 2009 թվականներին անդամակցել է Ֆրանսիայի սոցիալիստական կուսակցությանը։

Քաղաքական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երիտասարդ հասակում, Մակրոնը երկու տարի աշխատել է Քաղաքացիներ և Հանրապետականեր Տեղաշարժ կուսակցությունում, բայց նա երբեք չի դարձել այդ կուսակցության անդամ[18][19]։ Մակրոնը աշխատել է որպես Փարիզի քաղաքապետ Գյորգիս Սարեի օգնական[20]։ Մակրոնը եղել է Սոցիալիստական կուսակցության անդամ, 2006 թվականին 24 տարեկանում Մակրոնը առաջադրեց իր անդամակցությունը այդ կուսակցությունում և մնաց այդ կուսակցության անդամ մինչև 2009 թվականը[21][22][23]։

Մակրոնը հանդիպել է Ֆրանսուա Օլանդի հետ 2006 թվականին և միացել նրա աշխատակազմին մինչև 2010 թվականը[22]։ 2007 թվականին Մակրոնը փորձեց մասնակցել Ազգային Ժողովի ընտրություններին Պիկարդիա երկրամասից Սոցիալիստական Կուսակցության անունից, սակայն նրա դիմումը մերժվեց[24]։ 2010 թվականին Մակրոնը հնարավորություն ստացավ աշխատել, որպես վարչապետ՝ Ֆրանսուա Օլանդի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալ, բայց նա մերժել է առաջարկը[25]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2007 թվականին ամուսնացել է ֆրանսերենի ուսուցչուհի Բրիջիտ Տրյոնեի հետ, ով նրանից 24 տարով մեծ է, և ում Էմանուելը սիրահարված է եղել դեռ դպրոցական տարիքից[26]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Deutsche Nationalbibliothek Record #1089164025 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  2. 2,0 2,1 Emmanuel Macron n'est plus encarté au Parti socialiste (ֆր.) // Le Figaro / A. BrézetParis: Société du Figaro, 2015. — ed. size: 322497 — ISSN 0182-5852; 2496-8994
  3. https://www.thelocal.fr/20180625/meeting-with-pope-puts-macrons-religious-views-in-spotlight
  4. 4,0 4,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  5. 5,0 5,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  6. 6,0 6,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  7. 7,0 7,1 7,2 Who's Who in France (ֆր.)Paris: 1953. — ISSN 0083-9531; 2275-0908
  8. http://colchide.com/people/emmanuel-macron/
  9. http://www.sintese.com/norma_integra.asp?id=15133
  10. https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/509625/2014_Honorary_Awards_-_Final_-_a.pdf
  11. http://www.ritarikunnat.fi/index.php/fi/ritarikunnat/rekisterit/216-suomen-valkoisen-ruusun-ritarikunnan-suurristin-ketjuineen-saajat-ulkomaalaiset
  12. http://kongehuset.dk/modtagere-af-danske-dekorationer
  13. https://www.legiondhonneur.fr/fr/actualites/les-insignes-de-lordre-de-lelephant-demmanuel-macron-deposes-au-musee/1774/2
  14. https://www.france24.com/en/20181904-media-watch-macron-makes-time-100-france-revolts
  15. https://www.kungahuset.se/arkiv/nyheter/2024-01-31-statsbesok-fran-frankrike
  16. «Macron quits to clear way for French presidential bid». BBC. 2016 թ․ օգոստոսի 30.
  17. [1]
  18. «Macron, ce jeune chevènementiste». Marianne (ֆրանսերեն). 2015 թ․ նոյեմբերի 12. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 2-ին.
  19. «La bombe Macron». LExpress.fr (ֆրանսերեն). 2014 թ․ սեպտեմբերի 2. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 2-ին.
  20. Prissette, Nicholas (2016). Emmanuel Macron en marche vers l'Élysée. Plon. էջ 79.
  21. politique, Le Scan (2015 թ․ փետրվարի 18). «Emmanuel Macron n'est plus encarté au Parti socialiste». Le Figaro (ֆրանսերեն). ISSN 0182-5852. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 2-ին.
  22. 22,0 22,1 «Avec Macron, l'Elysée décroche le poupon». Libération.fr (ֆրանսերեն). Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 2-ին.
  23. «Macron, militant PS depuis 2006, n'est plus à jour de cotisation depuis 5 ans». L'Obs (ֆրանսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 15-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 10-ին.
  24. «Emmanuel Macron : l'homme du Président». Visions Mag (ֆրանսերեն). 2014 թ․ փետրվարի 24. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 2-ին.
  25. Bourmaud, François-Xavier (2016). Emmanuel Macron : le banquier qui voulait être roi. l'Archipel. էջ 224. ISBN 9782809818734.
  26. «Brigitte Trogneux, épouse d'Emmanuel Macron... et sa meilleure alliée?». l'Express (ֆրանսերեն). Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 12-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էմանուել Մակրոն» հոդվածին։