Սերգեյ Ակսյոնով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սերգեյ Ակսյոնով
ռուս.՝ Серге́й Вале́рьевич Аксёнов
 
Կուսակցություն՝ Միասնական Ռուսաստան և Russian Unity?
Կրթություն՝ Simferopol Higher Military-Political Construction School?
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ
Դավանանք Ռուս ուղղափառ եկեղեցի և ուղղափառություն
Ծննդյան օր նոյեմբերի 26, 1972(1972-11-26) (51 տարեկան)
Ծննդավայր Բելցի, Մոլդովական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  ԽՍՀՄ,  Ռուսաստան[1] և  Ուկրաինա
Ի ծնե անուն ռուս.՝ Сергей Валерьевич Аксёнов
 
Կայք՝ rk.gov.ru
 
Պարգևներ

Սերգեյ Վալերիի Ակսյոնով (ուկրաիներեն՝ Сергій Валерійович Аксьонов, նոյեմբերի 26, 1972(1972-11-26), Բելցի, Մոլդովական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս պետական և քաղաքական գործիչ։ Ղրիմի Հանրապետության ղեկավարը 2014 թվականի հոկտեմբերի 9-ից (Ղրիմի Հանրապետության ղեկավարի ժամանակավոր պաշտոնակատարը 2014 թվականի ապրիլի 14-ից հոկտեմբերի 9-ը)[2][3]։ «Միասնական Ռուսաստան» կուսակցության բարձրագույն խորհրդի բյուրոյի անդամ[4]։

Ղրիմի Հանրապետության Նախարարների Խորհրդի նախագահը 2014 թվականի մարտի 17-ից 2019 թվականի սեպտեմբերի 20-ը։ Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության Նախարարների Խորհրդի նախագահը փետրվարի 27-ից մինչև մարտի 17-ը[5]։ Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության Գերագույն խորհրդի պատգամավոր 2010 թվականի հոկտեմբերի 31-ից մինչև 2014 թվականի մարտի 17-ը[6]։ «Ռուսական միասնություն» համաուկրաինական կուսակցության նախագահ (2008-2014 թվականներ)։

Կենսագրությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սերգեյ Ակսյոնովը ծնվել է 1972 թվականի նոյեմբերի 26-ին Բելցի քաղաքում (Մոլդովական ԽՍՀ)։

Նա սովորել է Սիմֆերոպոլի բարձրագույն ռազմաքաղաքական շինարարական ուսումնարանում (1993 թվական), սակայն դիպլոմ չի ստացել[7]։

1993-1998 թվականներին եղել է «Էլլադա» կոոպերատիվի տնօրենի տեղակալ։ Զբաղվել է մասնավոր ձեռնարկատիրությամբ սննդի, կոնսերվացման ոլորտներում[8]։

1998 թվականի հոկտեմբերից մինչև 2001 թվականի մարտ՝ «Աստերիքս» ՍՊԸ-ի փոխտնօրեն։

2001 թվականի ապրիլից՝ «Էսկադա ֆիրմա» ՍՊԸ-ի փոխտնօրեն։ Ակսյոնովը, խոսելով 1990-ական թվականներին բիզնեսում աշխատելու մասին, հայտարարել է, որ զբաղվել է սննդամթերքով, պահածոներով և դրանք արտասահման արտահանելով[9]։

2008 թվականից Ղրիմի ռուսական համայնքի անդամ է, «Ղրիմի քաղաքացիական ակտիվը» հասարակական կազմակերպության անդամ։

2009 թվականից «Ղրիմի քաղաքացիական ակտիվի» վարչության անդամ է, որը ղեկավարում է Վիտալի Լազուտկինը[10], «Ղրիմում ռուսական միասնության համար» համակարգող խորհրդի համանախագահ։ Այդ ընթացքում հանդես է եկել Ղրիմի խորհրդարանի նախագահ Անատոլի Գրիցենկոյի, խորհրդարանի պատգամավորներ Ալեքսանդր Մելնիկի և Իգոր Լուկաշևի, ինչպես նաև Սիմֆերոպոլի քաղաքային ղեկավար Գենադի Բաբենկոյի քննադատությամբ[9]։ Ակսյոնովն իր հերթին աջակցել է նաև Ղրիմում ՆԳՆ գլխավոր վարչության պետ Գենադի Մոսկալի պաշտոնում նշանակվելուն[11]։

2010 թվականի դեկտեմբերից «Ռուսական միասնություն» համակրիմյան հասարակական-քաղաքական շարժման առաջնորդն է, որը ձևավորվել է «Ղրիմի ռուսական համայնքի», «Ղրիմի քաղաքացիական ակտիվի» և մի շարք այլ կազմակերպությունների միավորմամբ[12]։

2010 թվականից «Ռուսական միասնություն»-ից Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության Գերագույն Խորհրդի պատգամավոր բազմամանդատ շրջանի, որը ձայների 4 %-ը հավաքել Է Ղրիմի Գերագույն խորհրդի ընտրություններում[13]։

2012 թվականի հոկտեմբերի 28-ին Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի ընտրություններում հավաքել է ընտրողների ձայների 9 %-ը՝ միամանդատ շրջանում զբաղեցնելով չորրորդ տեղը[14]։

2010 թվականից Սերգեյ Ակսյոնովը Ղրիմի հունահռոմեական ըմբշամարտի ֆեդերացիայի նախագահն է[15]։

2011 թվականի ընթացքում հայտարարագրել է իր 459 հազար գրիվնա ընդհանուր եկամուտը և ընտանիքի անդամների 466 հազար գրիվնա եկամուտը։ Ունի հողատարածք և երեք բնակարան։ Աքսենովի ընտանիքի սեփականությունը կազմում է 1,1 միլիոն գրիվնա[16]։

2014 թվականի փետրվարի 27-ին Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության Գերագույն Խորհրդի որոշմամբ նշանակվել Է Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության նախարարների խորհրդի նախագահի պաշտոնում[17]։

2014 թվականի ապրիլի 2-ին նշանակվել է Համառուսաստանյան ժողովրդական ճակատի Ղրիմի տարածաշրջանային բաժանմունքի համանախագահ[18]։

2014 թվականի ապրիլի 9-ից հոկտեմբերի 25-ը, 2015 թվականի ապրիլի 7-ից նոյեմբերի 10-ը և 2016 թվականի ապրիլի 6-ից նոյեմբերի 22-ը՝ Ռուսաստանի Դաշնության Պետական խորհրդի նախագահության անդամ է եղել[19][20][21][22]։

2014 թվականի ապրիլի 14-ին ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հրամանագրով Սերգեյ Ակսյոնովը նշանակվել է Ղրիմի Հանրապետության ղեկավարի ժամանակավոր պաշտոնակատար[23]։

Այդ կապակցությամբ Հանրապետության պետական խորհուրդը վաղաժամկետ դադարեցրել է Ակսյոնովի պատգամավորական լիազորությունները[24]։

2014 թվականի հոկտեմբերի 9-ին ընտրվել Է Ղրիմի Հանրապետության ղեկավար և որոշում է ընդունել Ղրիմի Հանրապետության ղեկավարի և Ղրիմի Հանրապետության նախարարների խորհրդի նախագահի պաշտոնը համատեղելու մասին[25][26]։

«Միասնական Ռուսաստան» կուսակցության բարձրագույն խորհրդի անդամ[27]։

2016 թվականի սեպտեմբերի 18-ին քվեարկության միասնական օրը ընտրվել է Ռուսաստանի Դաշնության VII գումարման Դաշնային ժողովի Պետական դումայի պատգամավոր, սակայն մանդատից հրաժարվել է, և մանդատն անցել Է Ղրիմի այն ժամանակվա դատախազ Նատալյա Պոկլոնսկայային[28][29]։

2019 թվականի հունիսի 14-ին գլխավորել Է «Միասնական Ռուսաստան» կուսակցության ցուցակը Ղրիմի Հանրապետության երկրորդ գումարման Պետական խորհրդում։

2019 թվականի հուլիսի 19-ին Միասնական Ռուսաստանի Գլխավոր խորհրդի քարտուղար Անդրեյ Տուրչակը հայտարարել էր, որ Ղրիմի խորհրդարանական ընտրություններից հետո կուսակցությունը երկրորդ ժամկետով կառաջադրի Սերգեյ Ակսյոնովի թեկնածությունը[30]։

Ռուսական ռազմապատմական ընկերության Ղրիմի բաժանմունքի նախագահ[31]։

Ղրիմի կառավարության ղեկավար[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիմնական հոդված՝ Ղրիմի բռնակցումը Ռուսաստանի Դաշնությանը

Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության Նախարարների Խորհրդի նախագահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ղրիմի ինքնապաշտպանական ջոկատը՝ «Ակսյոնով, Ղրիմը քեզ հետ է» պաստառով. 2014 թվականի մարտի 6-ին՝ Ռուսաստանին Ղրիմի միանալու հանրաքվեի նշանակման օրը

2014 թվականի փետրվարի 27-ին Ղրիմի Գերագույն խորհրդի շենքը գրավել են զինված մարդիկ։ Ուկրաինայի ՆԳՆ աշխատակիցները, որոնք հսկում էին շենքը, արտաքսվել են, շենքի վրա բարձրացվել է Ռուսաստանի Դաշնության դրոշը։ Զինված մարդիկ ներս են թողել Ղրիմի Գերագույն խորհրդի մի խումբ պատգամավորների՝ նրանցից նախապես խլելով բջջային կապի միջոցները; Պատգամավորները կողմ են քվեարկել Ակսյոնովին նոր կառավարության վարչապետ նշանակելու որոշմանը (№1656-6/14) և որոշում են ընդունել Ղրիմի կարգավիճակի շուրջ հանրաքվե անցկացնելու մասին։

Ղրիմի խորհրդարանի մամուլի ծառայության պաշտոնական հայտարարության համաձայն՝ այդ որոշմանը կողմ է քվեարկել 53 պատգամավոր[32]։ Գերագույն խորհրդի նախագահ Վլադիմիր Կոնստանտինովի, ինչպես նաև հենց Ակսյոնովի խոսքով՝ այդ նշանակումը հեռախոսով համաձայնեցված էր Վիկտոր Յանուկովիչի հետ (որին Ղրիմի խորհրդարանականները համարում Էին Ուկրաինայի գործող նախագահ, քանի որ նրան իմպիչմենտ չէր հայտարարվել)[33][34]։ Դա պահանջում էր Ուկրաինայի Սահմանադրության 136-րդ հոդվածը[35]։

2014 թվականի փետրվարի 28-ին կազմավորվել է Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության նոր կառավարությունը[36]։

Մարտի 1-ին Ուկրաինայի նախագահի պաշտոնակատար Ա. Վ. Տուրչինովը հրամանագիր է ստորագրել Ակսյոնովին վարչապետ նշանակելու անօրինականության մասին, որում հայտարարել է, որ այն կատարվել է Ուկրաինայի Սահմանադրության, Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության Սահմանադրության և Ուկրաինայի օրենքների խախտմամբ[37]։

Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Վլադիմիր Պուտինը, մարտի 4-ին ելույթ ունենալով մամուլի ասուլիսում, հայտարարել է, որ Սերգեյ Ակսյոնովի նշանակումը լեգիտիմ է համարում[38]։

Ղրիմի Հանրապետության Նախարարների Խորհրդի նախագահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ղրիմի Հանրապետությունը Ռուսաստանի Դաշնություն ընդունելու մասին պայմանագրի ստորագրումՄոսկվա, Կրեմլ, 2014 թվականի մարտի 18

Մարտի 1-ին Ակսյոնովը հրաման է ստորագրել Ղրիմի բոլոր ուժային կառույցները իր ենթակայության տակ վերցնելու մասին։ Այդ օրվանից իր վրա է դրել Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության և Սևաստոպոլի զինված ուժերի գերագույն գլխավոր հրամանատարի պարտականությունները, որոնք կատարում էր մինչև Ղրիմի Հանրապետության՝ Ռուսաստանի կազմի մեջ մտնելը[39][40]։ Նա դիմել է նաև Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին՝ խնդրելով «Ղրիմի ինքնավար մարզի տարածքում խաղաղության և հանգստության ապահովման հարցում աջակցություն ցուցաբերել», ինչի հարցում նրան պաշտպանել է Վիկտոր Յանուկովիչը[41][42]։ Մարտի 2-ին հայտարարել է Ղրիմի ռազմածովային ուժերի ստեղծման մասին[43]։

2014 թվականի մարտի 4-ին Սերգեյ Ակսյոնովը հայտարարություններ է արել Ուկրաինայի այլ տարածաշրջանների հաշվին Ղրիմի ինքնավարության ընդլայնման հնարավորության մասին[44], եթե այդ տարածաշրջանների բնակիչները նման ցանկություն հայտնեն նաև Ղրիմի Հանրապետության պաշտպանության նախարարության ստեղծման անհրաժեշտության մասին[45]։

2014 թվականի մարտի 5-ին Կիևի Շևչենկովի շրջանային դատարանը բավարարել էր Սերգեյ Ակսյոնովի և Վլադիմիր Կոնստանտինովի ձերբակալման մասին նախաքննական մարմինների միջնորդությունը, որոնք մեղադրվում էին քրեական հանցագործության մեջ Ուկրաինայի քրեական օրենսգրքի 109-րդ հոդվածի 1-ին մասով (գործողությունները, որոնք ուղղված են սահմանադրական կարգի բռնի փոփոխմանը կամ տապալմանը կամ պետական իշխանության զավթմանը)[46]։

2014 թվականի մարտի 10-ին Ակսյոնովը հայտարարել էր, որ Ղրիմը կունենա երեք պաշտոնական լեզու՝ ռուսերեն, ուկրաիներեն և ղրիմաթաթարերեն[47]։

2014 թվականի մարտի 11-ին հայտարարել էր Սևաստոպոլում Ուկրաինական նավատորմի ազգայնացման մասին[48]։

2014 թվականի մարտի 17-ին Ակսյոնովը ներառվել էր այն մարդկանց ցանկում, որոնց նկատմամբ ԱՄՆ-ն և Եվրամիությունը պատժամիջոցներ են սահմանել[49][50]։

Ղրիմի Հանրապետության վարչապետ Սերգեյ Ակսյոնովի աշխատանքային հանդիպումը Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ:Մոսկվա, Կրեմլ, 2014 թվականի մարտի 18

Ղրիմի Հանրապետության նախագահ Սերգեյ Ակսյոնովը Սևաստոպոլի քաղաքային վարչության՝ Սևաստոպոլի կենսագործունեության ապահովման համակարգող խորհրդի նախագահ Ալեքսեյ Չալի և Ղրիմի Հանրապետության պետական խորհրդի նախագահ Վլադիմիր Կոնստանտինովի հետ ստորագրել է Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ Ղրիմի Հանրապետությունը Ռուսաստանի Դաշնություն ընդունելու մասին պայմանագիրը[51][52]։

2014 թվականի մարտի 24-ին Սերգեյ Ակսյոնովը ստացել էր Ռուսաստանի Դաշնության քաղաքացու անձնագիր։

Մարտի 26-ին Ղրիմի Հանրապետության պետական խորհուրդը հաստատել էր Ղրիմի Հանրապետության Նախարարների խորհուրդը որպես Ռուսաստանի Դաշնության սուբյեկտ՝ վարչապետ Սերգեյ Աքսենովի գլխավորությամբ[53]։

Ղրիմի Հանրապետության ղեկավար[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականի ապրիլի 11-ին Ղրիմի Հանրապետության պետական խորհուրդը Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Վլադիմիր Պուտինին առաջարկել էր Ակսյոնովի թեկնածությունը Ղրիմի Հանրապետության ղեկավարի պաշտոնակատար նշանակելու համար[54]։

2014 թվականի սեպտեմբերի 17-ին Պուտինը Ղրիմի պետական խորհրդին առաջարկել էր Ակսյոնովի թեկնածությունը հանրապետության ղեկավար ընտրվելու համար[55]։

2014 թվականի հոկտեմբերի 9-ին Ակսյոնովը միաձայն ընտրվել էր պաշտոնում[56][57]։ Պետական խորհուրդը նաև քվեարկել Է հանրապետության ղեկավարի և Ղրիմի Հանրապետության Նախարարների խորհրդի նախագահի պաշտոնը համատեղելու օգտին[58]։

Ղրիմի ղեկավար Սերգեյ Ակսյոնովը երդմնակալության ժամանակ, Սիմֆերոպոլ, 2019 թվականի սեպտեմբերի 20
Սերգեյ Ակսյոնովը Սիմֆերոպոլում կայացած հանդիպման ժամանակ, 2018 թվականի փետրվարի 13

2017 թվականի մարտի 14-ին՝ Փետրվարյան հեղափոխության արդյունքում կայսերական գահից Նիկոլայ II-ի հրաժարման 100-ամյակի նախօրեին, Սերգեյ Ակսյոնովը «Պերվիյ Կրիմսկի» հեռուստաալիքի «Լուրջ խոսակցություն» հաղորդաշարում Սերգեյ Միխեևին տված հարցազրույցում հայտարարել էր, որ «ժողովրդավարությունը, իմ կարծիքով, այսօրվա պայմաններում, այն դեպքում, երբ մենք արտաքին թշնամի ունենք, ավելորդ իրավիճակ է»։ Նշելով, որ «ժողովրդավարությունը պետք է լինի մինչև որոշակի, նորմալ սահմաններում», Ակսյոնովը հայտարարել էր, որ «Նիկոլայ II-ը հանդես է եկել ժողովրդավարական տեսակետերով, արդյունքում կորցրել է Ալյասկան», և «եթե Ռուսաստանն այսօր Ալյասկա ունենար, դա կփոխեր աշխարհաքաղաքական իրավիճակն ամբողջ աշխարհում»՝ թույլ տալով պատմական անճշտություն։ Ասելով, որ «Ռուսաստանին միապետություն է հարկավոր», Ակսյոնովը ենթադրել է, որ «այսօր նախագահ Պուտինը պետք է ավելի շատ իրավունքներ ունենա, կներեք, ընդհուպ մինչև դիկտատուրա»[59][60][61][62][63]։ Ռուսաստանի Դաշնության Սահմանադրության համաձայն՝ «Ռուսաստանը ժողովրդավարական դաշնային իրավական պետություն է՝ կառավարման հանրապետական ձևով», ինչի պատճառով ԶԼՄ-ները Ակսյոնովի խոսքերը գնահատել են որպես Ռուսաստանում կառավարման ձևի փոփոխման փորձ, ինչը պատժվում էր մինչև չորս տարի ժամկետով՝ ՌԴ Քրեական օրենսգրքի 280-րդ հոդվածով[64][65][66]։ ՌԴ նախագահի մամուլի քարտուղար Դմիտրի Պեսկովը և Պետական դումայի նախագահ Վյաչեսլավ Վոլոդինը բացառել են Ռուսաստանում միապետության վերածնունդը և Ակսյոնովի արտահայտությունները գնահատել են որպես նրա «անձնական կարծիք»[67][68]։

2015 թվականի ապրիլի 7-ից նոյեմբերի 10-ը և ապրիլի 6-ից նոյեմբերի 22-ը եղել է Ռուսաստանի Դաշնության Պետական խորհրդի նախագահության անդամ[69][70][71][72]։

2017 թվականի մարտի 18-ին «Ռոսիա 1» հեռուստաալիքի եթերում Ակսյոնովը պարզաբանել էր, որ չի ցանկանում վերականգնել միապետությունը, քանի որ «խոսակցությունը ոչ թե ձևի մասին էր, այլ՝ որ պետք է փոխել սահմանադրական կարգը»՝ հավելելով, որ այժմ Ռուսաստանի դեմ «որոշակի ուժեր են կռվում», ինչի պատճառով «Վլադիմիր Վլադիմիրովիչը պետք է ցմահ նախագահ լինի»[73][74]։

2017 թվականի դեկտեմբերի 6-ին պաշտպանել Է Վլադիմիր Պուտինի՝ ևս մեկ ժամկետով առաջադրվելու որոշումը[75]։

2018 թվականի մայիսի 7-ին Ակսյոնովը հրավիրվել էր Վլադիմիր Պուտինի երդմնակալության արարողությանը[76]։

2019 թվականի հուլիսի 27-ին Ակսյոնովը դատապարտել էր Մոսկվայի անօրինական հանրահավաքները, հայտարարել էր, որ պաշտպանում է մայրաքաղաքի փողոցներում անկարգությունների կանխման իրավապահ մարմինների գործողությունները[77]։

2019 թվականի օգոստոսի 12-ին Սերգեյ Ակսյոնովը հանդիպել է Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ, որի ընթացքում պետության ղեկավարին ներկայացվել էր թերակղզու զարգացման մասին հաշվետվությունը[78]։

2019 թվականի սեպտեմբերի 20-ին Սերգեյ Ակսյոնովը հինգ տարի ժամկետով մինչև 2024 թվականը ընտրվել է Ղրիմի ղեկավար։ Ակսյոնովը լքել է կառավարության ղեկավարի պաշտոնը և Ղրիմի Նախարարների խորհրդի նախագահ է դարձել Յուրի Գոցանյուկը։

Քրեական հետապնդում Ուկրաինայում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականի մարտին Ակսյոնովի նկատմամբ քրեական վարույթ էր հարուցվել Ուկրաինայի Քրեական օրենսգրքի 109-րդ հոդվածի 1-ին մասով (սահմանադրական կարգի բռնի փոփոխություն կամ տապալում կամ պետական իշխանության զավթում)։ Մարտի 4-ին Կիևի շրջանային վարչական դատարանը բավարարել էր միջնորդությունը՝ Սերգեյ Ակսյոնովին նախարարների խորհրդի նախագահի պաշտոնում նշանակելու մասին Ղրիմի Գերագույն Ռադայի որոշումները չեղյալ հայտարարելու և հակաիրավական ճանաչելու մասին, իսկ մարտի 5-ին Կիևի Շևչենկովսկի շրջանային դատարանը որոշել էր ձերբակալել Սերգեյ Ակսյոնովին[79][80]։

2016 թվականի ապրիլի 13-ին Կիևի Պեչերսկի շրջանային դատարանը թույլատրել էր Սերգեյ Ակսյոնովի ձերբակալությունը՝ Ուկրաինայի Քրեական օրենսգրքի 191-րդ հոդվածի 5-րդ մասով նախատեսված հանցանք կատարելու կասկածանքով (գույքի յուրացում, վատնում կամ պաշտոնեական դիրքի չարաշահում)։

2016 թվականի հունիսի 23-ին Ուկրաինայի Գլխավոր դատախազությունը հարցաքննության էր կանչել հունիսի 29-ին Սերգեյ Ակսյոնովին՝ հրապարակելով ծանուցումը ուկրաինական կառավարական «Урядовий кур'єр» թերթում։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սերգեյ Ակսյոնովը, Էմիրալի Աբլաևը և ՌԴ Պետդումայի պատգամավոր Ռուսլան Բալբեկը Բախչիսարայի տոնակատարությանը, 2019 թվականի մայիսի 4
  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» I աստիճանի շքանշան (2014 թվական), Ռուսաստանի պետականության ամրապնդման, Ղրիմի Հանրապետության և Սևաստոպոլ քաղաքի՝ Ռուսաստանի Դաշնության կազմի մեջ մտնելու մասին համաղրիմյան հանրաքվեի նախապատրաստման և անցկացման գործում ունեցած մեծ ավանդի, ընդ որում՝ քաղաքացիական բարձր դիրքորոշման, խիզախության և անձնվիրության համար[81][82][83][84]։
  • «Ղրիմի և Սևաստոպոլի ազատագրման համար» մեդալ (2014 թվականի մարտի 17), Ղրիմի՝ Ռուսաստան վերադառնալու գործում ունեցած անձնական ավանդի համար[85]։
  • «Ղրիմ վերադառնալու համար» մեդալ (2014 թվականի մարտի 22, Ռուսաստանի Պաշտպանության նախարարություն)[86]։
  • «Ոսկե դիպլոմ» մրցանակ (2014 թվականի նոյեմբերի 17), ռուսական ԶԼՄ-ների հետ տեղեկատվական թափանցիկության և բաց երկխոսության պահպանման համար[87]։
  • Կալաշնիկովի I աստիճանի շքանշան (2015 թվական), երեխաների և երիտասարդների հետ աշխատանքի արդյունավետ ծրագրերի մշակման և ներդրման հետ կապված առանձնահատուկ ակնառու վաստակի համար, որոնք ուղղված էին նրանց մարզական նվաճումների ձեռքբերմանը, նրանց մոտ հայրենասիրական, հոգևոր-բարոյական հատկանիշների դաստիարակմանը և վատ սովորություններից շեղմանը[88]։
  • Բաշկորտոստանի Հանրապետության ժողովուրդների բարեկամության շքանշան (2019 թվականի հունվարի 18), Բաշկորտոստանի Հանրապետության և Ղրիմի Հանրապետության միջև համագործակցության ամրապնդման գործում ունեցած մեծ ավանդի համար[89]։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սերգեյ Ակսյոնովն իր կնոջ՝ Ելենա Ակսյոնովայի հետ

Հայրը Վալերի Նիկոլայի Ակսյոնովն է (ծնվել է 1949 թվականին), աշխատել է Մոլդովայի Բելցինի քաղաքի Լենինի անվան գործարանում որպես ռադիոտեխնիկայի կարգավորիչ[90]։ «Պանելային համակարգեր» ՍՊԸ-ի գլխավոր տնօրեն (քաղաք Սիմֆերոպոլ)։ Եղել է Մոլդովայում ռուսական համայնքի նախկին նախագահը։ 2014 թվականի սեպտեմբերից Ղրիմի Հանրապետության պետական խորհրդի պատգամավոր է[90]։

Մայրը՝ Նինա Սեմենի Ակսյոնովան (ծնվել է 1949 թվականին), թոշակառու է։

Ամուսնացած է ավելի քան 25 տարի։ Կինը Ելենա Ալեքսանդրովնա Ակսյոնովան (ի ծնե՝ Դոբրինյա) է[91]։ Ավարտել է գյուղատնտեսական ակադեմիան «տնտեսագետի» մասնագիտությամբ[92]։

Դուստրը՝ Քրիստինան, (ծնվել է 1994 թվականին) սկսնակ ձեռնարկատեր է, որը իրեն փորձում է բիզնես ոլորտում[92][93]։

Որդին՝ Օլեգը, ծնվել է 1997 թվականին[92]։

Կոնֆլիկտ Միխայիլ Բախարևի հետ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2009 թվականի դեկտեմբերի 22-ին Սիմֆերոպոլում կայացած մամուլի ասուլիսում Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության Գերագույն խորհրդի փոխնախագահ Միխայիլ Բախարևը հրապարակել էր տեղեկատվություն, որի համաձայն Սերգեյ Ակսյոնովը 1990-ական թվականներին մասնակից է եղել «Սեյլեմ» կազմակերպված հանցավոր խմբավորմանը, որտեղ հանդես է եկել «Գոբլին» մականունով։ Ընդ որում, Միխայիլ Բահարևը մեջբերումներ է արել Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետությունում Ուկրաինայի ՆԳՆ ՊՊԾ  օպերատիվ-հետախուզական գործից, որոնք ավելի վաղ հրապարակվել էին համացանցում։ Նա նաև հայտարարել էր Սիմֆերոպոլում ավտոկայանի, մի շարք բնակելի տների, ուղեղային կաթվածով հիվանդ երեխաների համար «Իսկրա» եվպատորիական առողջարանի գրավմանը «Ռուսական միասնության» մասնակցության և «Լեռնային արև» առողջարանը գրավելու փորձի մասին։

Մամուլի ասուլիսից կարճ ժամանակ անց Սերգեյ Ակսյոնովը հայց է ներկայացրել Միխայիլ Բախարևի դեմ պատվի և արժանապատվության պաշտպանության մասին։ 2010 թվականի փետրվարի 26-ին Սիմֆերոպոլի Կենտրոնական շրջանային դատարանը Միխայիլ Բախարևի տարածած տեղեկատվությունն անարժանահավատ է ճանաչել և պարտավորեցրել նրան 1 գրիվեն վճարել որպես բարոյական վնասի փոխհատուցում և հերքել իր խոսքերը հատուկ հավաքված մամուլի ասուլիսի ժամանակ։ Դատարանից հետո Միխայիլ Բախարևի ներկայացուցիչ փաստաբան Ալեքսանդր Նադտոչեևը հայտարարել է, որ դատավոր Եկատերինա Տիմոշենկոն շահագրգռված է հայցվորի օգտին որոշում կայացնելու հարցում և բողոք է ներկայացրել Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության վերաքննիչ դատարան։

2010 թվականի հունիսի 10-ին Ղրիմի Ինքնավար Հանրապետության վերաքննիչ դատարանը, քննելով Բախարևի բողոքարկման գործը, որոշում է կայացրել պատասխանողների օգտին, քանի որ Սերգեյ Ակսյոնովը չի կարողացել դատարանում ապացուցել իր անմեղությունը։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ https://jurbase.ru/texts/sector059/tes59707.htm
  2. ↑ «Сергей Аксенов избран главой Республики Крым». Российская газета (ռուսերեն). Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 9-ին.
  3. ↑ Совет Министров Республики Крым. «Биография Сергея Аксенова». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 12-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  4. ↑ «Бюро Высшего совета Партии». Единая Россия. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 9-ին.
  5. ↑ «Парламент Крыма провозгласил независимость полуострова». // Российская газета. 2014 թ․ մարտի 17. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 30-ին. «В официальных наименованиях органов власти Республики Крым и других органов вместо слов Автономная Республика Крым использовать слова Республика Крым»
  6. ↑ 15 марта 2014 года Верховная рада Украины приняла постановление о роспуске ВС АРК, однако тот не подчинился этому решению и де-факто продолжил работу под этим названием до 17 марта 2014 года, когда переименовался в Государственный Совет Республики Крым
  7. ↑ Крыма, Новости. «В Крыму объяснили почему Аксенов не имеет диплома военного училища». Новости Крыма. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 5-ին.
  8. ↑ «Откровения Сергея Аксёнова: «Четвёрка граждан» нанесла Крыму ущерб не меньший, чем при развале советской власти». РИА «Новый Регион». 2009 թ․ օգոստոսի 21. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 27-ին. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 22-ին.
  9. ↑ 9,0 9,1 Рябов Михаил, Дежнев Михаил (2009 թ․ օգոստոսի 21). «Откровения Сергея Аксёнова: «Четвёрка граждан» нанесла Крыму ущерб не меньший, чем при развале советской власти» (ռուսերեն). Новый Регион. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 19-ին.
  10. ↑ Депутаты отчитаться не решились // Официальный блог ГАК, 27.09.2010
  11. ↑ Орлов Виктор (2009 թ․ օգոստոսի 20). «Лидер «Гражданского актива Крыма» Сергей Аксёнов: Возвращение Москаля в Крым — начало конца Гриценко, Мельника и Бабенко» (ռուսերեն). Новый Регион. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 19-ին.
  12. ↑ Русские Крыма объединились // molodie.org, 14 декабря 2009
  13. ↑ Кто такой Сергей Аксёнов
  14. ↑ Одномандатний виборчий округ № 1 Արխիվացված 2014-04-24 Wayback Machine Центральна виборча комісія України
  15. ↑ Васильчук Александра (2010 թ․ մայիսի 29). «Сергей Аксёнов: «У крымских борцов большое будущее»». Асоціація спортивної боротьби України. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մարտի 3-ին. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 22-ին.
  16. ↑ «Декларація про майно та доходи кандидата». Центральна виборча комісія. 2012 թ․ օգոստոսի 4. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 26-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  17. ↑ «Аксёнов Сергей Валерьевич Глава Республики Крым, Председатель Совета министров Республики Крым». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  18. ↑ «В Крыму создано отделение Общероссийского народного фронта». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 22-ին.
  19. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 09.04.2014 г. № 107-рп «О президиуме Государственного совета Российской Федерации»
  20. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 25.10.2014 г. № 337-рп «О президиуме Государственного совета Российской Федерации»
  21. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 07.04.2015 г. № 85-рп «О президиуме Государственного совета Российской Федерации»
  22. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 06.04.2016 г. № 74-рп «О президиуме Государственного совета Российской Федерации»
  23. ↑ Сергей Аксёнов назначен врио Главы Крыма
  24. ↑ Постановление Государственного Совета РК от 21 мая 2014 года № 2137-6/14
  25. ↑ «Главой Республики Крым избран Сергей Аксёнов». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  26. ↑ «Сергей Аксёнов принял решение о совмещении должности Главы Республики Крым и Председателя крымского правительства». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  27. ↑ «Сергей Аксенов // Единая Россия. Республика Крым». krym.er.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 12-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  28. ↑ «Сергей Аксенов отказался от мандата депутата Госдумы» (ռուսերեն). ТВ Центр - Официальный сайт телекомпании. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 12-ին.
  29. ↑ «Постановление от 28 сентября 2016 года № 57/543-7 «О передаче вакантных мандатов депутатов Государственной Думы Федерального Собрания Российской Федерации седьмого созыва зарегистрированным кандидатам из федерального списка кандидатов, выдвинутого политической партией „Всероссийская политическая партия Единая Россия"»». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 2-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  30. ↑ «Единая Россия» предложит кандидатуру Аксенова на второй срок // ՌԻԱ Նովոստի
  31. ↑ Крымское отделение Արխիվացված 2016-03-06 Wayback Machine на сайте Российского военно-исторического общества.
  32. ↑ В парламенте Крыма назначили нового премьера
  33. ↑ «В. Константинов по телефону согласовал с В. Януковичем главу правительства АРК - С. Куницын». УНН. 2014 թ․ փետրվարի 27. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ մարտի 8-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  34. ↑ «Кандидатуру Аксенова на пост главы Крыма согласовали с Януковичем — ПОЛИТ.РУ». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 11-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  35. ↑ «На голосовании в крымском парламенте не было и половины депутатов». Новости Крыма. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 8-ին.
  36. ↑ В Крыму уже сформировано новое правительство. Вести. Уа.
  37. ↑ Указ Президента Украины от 1 марта 2014 года № 187/2014 «О Председателе Совета Министров Автономной Республики Крым»(ուկր.)
  38. ↑ Президент России.
  39. ↑ Биография Сергея Аксёнова. ՌԻԱ Նովոստի.
  40. ↑ Аксёнов объявил о создании Военно-морских сил Крыма. Крымская служба новостей, 2 марта 2014.
  41. ↑ «Премьер-министр Крыма обратился к России за помощью». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մարտի 1-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  42. ↑ Виктор Янукович поддержал обращение властей Крыма к президенту Российской Федерации об оказании помощи и защите крымчан Արխիվացված 2014-03-01 Wayback Machine. Вечерняя Москва.
  43. ↑ «Аксёнов заявил о создании ВМС Крыма». Интерфакс. 2014 թ․ մարտի 2. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  44. ↑ Крым готов к расширению при желании жителей других регионов. РИА Новости.
  45. ↑ Премьер Крыма заявляет, что в автономии создадут Минобороны. РИА Новости.
  46. ↑ «Суд вынес решение о задержании Аксёнова и Константинова». УНИАН. 2014 թ․ մարտի 5. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ մարտի 6-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  47. ↑ Аксёнов предложил крымским татарам места в правительстве. Вести. Ru.
  48. ↑ Сергей Аксенов: Мне угрожать бесполезно. Крыминформ.
  49. ↑ «Fact sheet: Ukraine-Related Sanctions». The White House. Office of the Press Secretary. 2014 թ․ մարտի 17.
  50. ↑ «COUNCIL REGULATION (EU) No 269/2014 concerning restrictive measures in respect of actions undermining or threatening the territorial integrity, sovereignty and independence of Ukraine». Official Journal of the European Union. 2014 թ․ մարտի 17.
  51. ↑ Президент России.
  52. ↑ Обращение Сергея Аксёнова к народу Украины. YouTube.
  53. ↑ «Постановление Государственного Совета Республики Крым от 26 марта 2014 года № 1821-6/14 «О внесении изменений в Постановление Верховной Рады Автономной Республики Крым от 28 февраля 2014 года N 1674-6/14 „О формировании Совета министров Автономной Республики Крым"»» (PDF). Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 17-ին.
  54. ↑ «Кандидатура Сергея Аксёнова будет предложена президенту на должность и.о. главы Крыма». // ТАСС. 2014 թ․ ապրիլի 11. Վերցված է 2014 թ․ ապրիլի 14-ին.
  55. ↑ Путин предложил госсовету Крыма кандидатуры на пост главы республики — Интерфакс
  56. ↑ Сергей Аксёнов избран главой Крыма
  57. ↑ Сергей Аксёнов вступил в должность главы Республики Крым
  58. ↑ Аксёнов будет совмещать должность главы Крыма и премьера
  59. ↑ «Глава Крыма призвал во имя духовности сделать Россию монархией и высказался за диктатуру Путина». NEWSru.com. 2017 թ․ մարտի 15. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 15-ին.
  60. ↑ «Глава Крыма Аксёнов высказался за монархию и диктатуру Путина». Радио Свобода. 2017 թ․ մարտի 15. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 15-ին.
  61. ↑ «Аксёнов призвал во имя духовности убрать демократию и сделать Россию монархией». Lenta.ru. 2017 թ․ մարտի 14. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 15-ին.
  62. ↑ «Глава Крыма считает, что России нужна монархия». Коммерсантъ. 2017 թ․ մարտի 15. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 15-ին.
  63. ↑ «Как Николай Второй потерял Аляску». Радио Свобода. 2017 թ․ մարտի 15. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 15-ին.
  64. ↑ «Аксёнов заявил о необходимости смены конституционного строя в России». Утро.ру. 2017 թ․ մարտի 15. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 15-ին.
  65. ↑ «В Кремле "без оптимизма" отнеслись к идее главы Крыма о необходимости монархии в России». NEWSru.com. 2017 թ․ մարտի 15. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 15-ին.
  66. ↑ «Песков: Путин без оптимизма относится к идее восстановления монархии». Вести.ru. 2017 թ․ մարտի 15. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 15-ին.
  67. ↑ «Песков: Путин прохладно относится к идее Аксёнова возродить монархию». Росбалт. 2017 թ․ մարտի 15. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 15-ին.
  68. ↑ «Володин исключил возрождение монархии в России». Российская газета. 2017 թ․ մարտի 15. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 15-ին.
  69. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 07.04.2015 г. № 85-рп «О президиуме Государственного совета Российской Федерации»
  70. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 10.11.2015 г. № 356-рп «О президиуме Государственного совета Российской Федерации»
  71. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 06.04.2016 г. № 74-рп «О президиуме Государственного совета Российской Федерации»
  72. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 22.11.2016 г. № 371-рп «О президиуме Государственного совета Российской Федерации»
  73. ↑ «Аксёнов отказался от идеи монархии в пользу пожизненного правления Путина». РБК. 2017 թ․ մարտի 18. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 20-ին.
  74. ↑ «Глава Крыма заявил, что Путин должен быть "пожизненным президентом"». ՌԻԱ Նովոստի. 2017 թ․ մարտի 18. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 20-ին.
  75. ↑ «Аксёнов о решении Путина участвовать в выборах: все вздохнули с облегчением» (ռուսերեն). ՌԻԱ Նովոստի.
  76. ↑ CrimeaPRESS (2018 թ․ մայիսի 7). «Сергей Аксёнов о своих впечатлениях после церемонии инаугурации Президента России» (ռուսերեն). Новости Крыма | КрымPRESS.
  77. ↑ «Сергей Аксёнов призвал сограждан не участвовать в незаконных акциях протестах». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 12-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  78. ↑ «Владимир Путин встретился с Сергеем Аксёновым (СТЕНОГРАММА)» (ռուսերեն). Вести Крым. 2019 թ․ օգոստոսի 12. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 13-ին. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 13-ին.
  79. ↑ «Суд признал незаконными назначение Аксенова премьером и проведение референдума в Крыму». 2014 թ․ մարտի 4.
  80. ↑ «Суд виніс ухвалу про затримання Сергія Аксьонова та Володимира Константинова». Генеральна прокуратура України. 2014 թ․ մարտի 5. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հուլիսի 14-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  81. ↑ «Владимир Константинов, Сергей Аксенов и Алексей Чалый получили ордена «За заслуги перед Отечеством»». 2015 թ․ մայիսի 12. Վերցված է 2015 թ․ հուլիսի 17-ին.
  82. ↑ Путин наградил Аксенова, Констанинова и Чалого за заслуги перед Отечеством
  83. ↑ Путин наградил Аксенова и Константинова орденами «За заслуги перед Отечеством»
  84. ↑ Путин наградил руководство Крыма и Севастополя — «Российская газета»
  85. ↑ «Медаль за освобождение Севастополя и Крыма получили: Путин, Газманов, Чалый, Шойгу и ещё 128 человек». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 24-ին. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  86. ↑ «Крым. Аксёнов награждён новой российской медалью «За возвращение Крыма»». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 10-ին. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  87. ↑ «Сергей Аксёнов награждён премией «Золотой диплом» за информационную открытость и поддержание открытого диалога с российскими СМИ». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 10-ին. Վերցված է 2020 թ․ հոկտեմբերի 24-ին.
  88. ↑ Аксенова наградили Высшим орденом Калашникова I степени и вручили макет автомата
  89. ↑ Встреча с делегацией Республики Крым. Глава Республики Башкортостан. Официальный сайт. 18.01.2019 Արխիվացված 2019-01-19 Wayback Machine(Ստուգված է 19 հունվարի 2019)
  90. ↑ 90,0 90,1 «Государственный Совет Республики Крым». crimea.gov.ru. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 30-ին.
  91. ↑ Анастасия МЕДЫНЦЕВА | Сайт «Комсомольской правды» (2017 թ․ հուլիսի 7). «Супруга главы Крыма Елена Аксенова: Сергей сразу показался мне надёжным…» (ռուսերեն). KP.RU - сайт «Комсомольской правды». Վերցված է 2019 թ․ մարտի 30-ին.
  92. ↑ 92,0 92,1 92,2 «Сергей Аксёнов: биография, личная жизнь, семья, жена, дети — фото» (ռուսերեն). Алабанза. 2018 թ․ մայիսի 21. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 30-ին.
  93. ↑ «Рейтинг Манусова Кристина Сергеевна - ДИРЕКТОР ООО 'ПАРУС'» (ռուսերեն). rating.gd.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 30-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 30-ին.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սերգեյ Ակսյոնով» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սերգեյ_Ակսյոնով&oldid=9523976» էջից