Պավել Չիստյակով

Պավել Չիստյակով
Ծնվել է	հուլիսի 5, 1832
Ծննդավայր	Կրասնոխոլմսկի շրջան, Bezhetsk Okrug, Մոսկվայի մարզ
Վախճանվել է	նոյեմբերի 11, 1919 (87 տարեկան)
Մահվան վայր	Պուշկին, Սանկտ Պետերբուրգի նահանգ, Խորհրդային Ռուսաստան
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն
Կրթություն	Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիա (1861)
Մասնագիտություն	նկարիչ
Ժանր	դիմապատկեր
Թեմաներ	գեղանկարչություն և Կերպարվեստ
Աշակերտներ	Նիկոլայ Կուզնեցով, Ալեքսանդր Գաուշ, Ivan Seleznyov?, Q112607431? և Պավել Վլասով
	Pavel Chistyakov Վիքիպահեստում

Պավել Պետրովիչ Չիստյակով (ռուս.՝ Па́вел Петро́вич Чистяко́в, հուլիսի 5, 1832(1832-07-05)^[1]^[2], Կրասնոխոլմսկի շրջան, Bezhetsk Okrug, Մոսկվայի մարզ - նոյեմբերի 11, 1919(1919-11-11)^[3]^[1]^[2], Պուշկին, Սանկտ Պետերբուրգի նահանգ, Խորհրդային Ռուսաստան), ռուս նկարիչ, մանկավարժ, պատմական, ժանրային նկարչության, դիմանկարի վարպետ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պավել Չիստյակովը ծնվել է 1832 թվականի հունիսի 23-ին (հուլիսի 5-ին), Տվեր նահանգի Պրուդի գյուղում (այժմ՝ Տվերի մարզ, Կրասնոխոլմսկի շրջան)։ Նախնական կրթություն ստացել է Կրասնի Խոլմի դպրոցում և Բեժեցկի ծխական դպրոցում (1848 թ.): Նրա զարգացման գործում մեծ է եղել հոր դերը, ով լինելով հասարակ մարդ, հասկանում էր կրթության կարևորությունը։ 1849 թվականին Պավել Չիստյակովը ընդունվել է Գեղարվեստի կայսերական ակադեմիա, որտեղ նրա ուսուցիչն է եղել պրոֆեսոր Պյոտր Բասինը։ 1854-1858 թթ. արժանացել է ակադեմիայի երկու փոքր և երկու մեծ արծաթե մեդալների` գերազանց նկարներ և բնության էսքիզներ ստեղծելու համար։ 1860 թվականին «Պատրիարք Հերմոգենեսը բանտում» կտավի համար ստացել է փոքր ոսկե մեդալ։ 1861 թվականին ավարտել է ակադեմիայի դասընթացը՝ XIV դասի նկարչի կոչումով, մեծ ոսկե մեդալով, որը ստացել է «Մեծն իշխանուհի Սոֆյա Վիտովտովնան իշխան Վասիլի Տեմնոյի ամուսնությանը» կտավի համար, ինչպես նաև իրավունք է ստացել մեկնելու օտար ափեր որպես ակադեմիայի թոշակառու։ Նախքան այդ ուղևորությանը մեկնելը, որոշ ժամանակ դասավանդել է Սանկտ Պետերբուրգի նկարչական դպրոցում։ Հայրենի բնօրրանում՝ Կրասնի Խոլմում, նկարել է «Աղքատ երեխաները» կտավը (1861 թ., ՊՌԹ)։

1862 թվականից սկսել է իր ուղևորությունը, այցելել է Գերմանիա, աշխատել Փարիզում և Հռոմում։ Վերադառնալով Սանկտ Պետերբուրգ՝ 1870 թվականին արժանացել է ակադեմիկոսի կոչման «Հռոմի մուրացիկը», «Չուչարկայի գլուխը» և «Հասարակական պարահանդեսի մեկնող ֆրանսիացին» կտավների համար։ Դրանից հետո զբաղվել է մանկավարժությամբ, շատ հազվադեպ է ցուցադրել իր նոր ստեղծագործությունները։ Իր գեղարվեստական պրակտիկայի ընթացքում Չիստյակովը «ձգտել է պատմական սյուժեի դրամատիզացիայի, պատկերի համակարգի հոգեբանական հագեցածությանը»։

Չիստյակովը մահացել է 1919 թվականի նոյեմբերի 11-ին Դետսկոե Սելո գյուղում (այժմ` Պուշկին քաղաք)։

Նրա կտավներից «Ծեր տիկնոջ դիմանկարը» (1871 թ.) և «Կանգնած քահանան»(1863-1864 թթ.) գտնվում են Տվերի տարածաշրջանային պատկերասրահում։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կին՝ Վերա Եգորովնա (ծննդյան անունը՝ Մեյեր), նկարչուհի։
Դուստրեր՝ Աննա Պավլովնա (1871-1930 թթ.)^[5] և Վերա Պավլովնա (1874-1928 թթ.)^[6]:

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Чистяков, Павел Петрович - статья из Большой советской энциклопедии.
Гинзбург И. П. П. Чистяков и его педагогическая система. - Л.; М., 1940.
Лясковская О. А. П. П. Чистяков. - М.: издательство Гос. Третьяковской галереи, 1950. - 64 с.
Чистяков П. П. Письма, записные книжки, воспоминания. 1832-1919. - М., 1953.
Белютин Э., Молева Н. П. П. Чистяков - теоретик и педагог. - М., 1953.
Белютин Э., Молева Н. Павел Петрович Чистяков. 1832-1919. - М., 1954.
Чурилова Е. Б. Я ещё могу съездить к Чистякову. (П. П. Чистяков в Царском селе). - СПб., 2004.