Չաժաշ
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Չաժաշ | ||
| վրաց.՝ ჩაჟაში | ||
 Չաժաշ գյուղը 2016 թվականի դրությամբ | ||
| Երկիր |  Վրաստան | |
| Մխարե | Սամեգրելո-Զեմո Սվանեթ | |
| Շրջան | Մեստիայի շրջան | |
| ԲԾՄ | 2160 մետր | |
| Պաշտոնական լեզու | վրացերեն | |
| Խոսվող լեզուներ | Սվաներեն | |
| Բնակչություն | 28 մարդ (2014) | |
| Ազգային կազմ | Սվաններ | |
| Տեղաբնականուն | չաժաշցի | |
| Ժամային գոտի | UTC+4 | |
| ||
Չաժաշ (վրաց.՝ ჩაჟაში), գյուղ Վրաստանի հյուսիսարևմտյան հատվածում՝ Սամեգրելո-Զեմո Սվանեթի մխարեի Մեստիայի շրջանում։
Գյուղը գտնվում է Մեծ Կովկասի լեռնաշղթայի հարավային ստորոտին՝ Ինգուրի գետի վերին հովտում[1]՝ ծովի մակարդակից 2160 մետր բարձրության վրա։
Գյուղի միջնադարյան պատմամշակութային օբյեկտները ներառված են Վրաստանում ՅՈւՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության օբյեկտների ցանկի մեջ[2]։
Աշխարհագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Չաժան տեղակայված է Վրաստանի հյուսիսային հատվածում՝ Սվանեթի պատմական երկրամասում։
Համարվում է Ուշգուլի սվանական համայնքի ամենամեծ գյուղը, ինչպես նաև Վրաստանի և ամբողջ Եվրոպայի ամենաբարձրադիր բնակավայրերից մեկը։
Գտնվում է ծովի մակարդակից 2160 մետր բարձրության վրա, տեղանքը ևս բարձրադիր է։ Չաժանը շրջկենտրոն հանդիսացող Մեստիա քաղաքի հետ միացված է ավտոխճուղով։ Գյուղից քաղաք ընկած հեռավորությունը կազմում է 45 մետր։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ըստ 2014 թվականի մարդահամարի տվյալների՝ Չաժաշի բնակչությունը կազմում է 28 մարդ[3]։
Գյուղի բնակիչները սվաններն են, որոնք համարվում են վրացիների ազգագրական խմբերից մեկը։ 2002 թվականից ի վեր գյուղի բնակիչների թիվը կրճատվել է ութ մարդով[4]։
Մշակութային ժառանգություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
.jpg)
Չաժաշում պահպանվել է միջնադարյան և նոր շրջանի վաղ շինությունների համալիր։ Այն ներառում է 13 լավ պահպանված սվանական աշտարակներ։ Գյուղում կան նաև միջնադարում շահագործված երեք կամ հինգ հարկանի մի շարք բնակելի շենքեր։ Այստեղ է գտնվում նաև Չաժաշի միջնադարյան ամրոցը։ Ըստ վարկածի՝ Վրաց թագավորության հզորագույն միապետը՝ Թամար թագուհին, այստեղ ունեցել է ամառանոց։
Համալիրը ներառում է նաև երկու քարե վրաց ուղղափառ եկեղեցիներ և հարակից մի քանի օժանդակ շինություններ։ Եկեղեցիները կրում են Սուրբ Գևորգի և Քրիստոս փրկչի անունները (ամենայն հավանականությամբ դրանք կառուցվել են համապատասխանաբար 10-րդ և 12-րդ դարերում)։ Սուրբ Գևորգ եկեղեցին համարվում է Թամար թագուհու ամրոցի մի մասը։ Երկրորդ եկեղեցին առատորեն զարդարված են միջնադարյան որմնանկարներով։
2000 թվականին Վրաստանի կառավարությունն ու Հուշարձանների և տեսարժան վայրերի պահպանման միջազգային խորհուրդը միմյանց հետ կնքել են համաձայնագիր, համաձայն որի այդ կազմակերպությունը պետք է վերականգնողական գործողություններ իրականացնի գյուղի տարածքում։ Գյուղի միջնադարյան պատմամշակութային օբյեկտները ներառված են Վրաստանում ՅՈւՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության օբյեկտների ցանկի մեջ։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Իրակլի Աբաշիձե, ed. (1987)։ «ჩაჟაში (Չաժաշ)»։ ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11 (Վրացական սովետական հանրագիտարան, հ. 11) (վրացերեն)։ Թբիլիսի: Մեծնիերեբա։ էջեր 82–83
- ↑ «Չաժաշի սվանական պատմամշակութային օբյեկտներ» (անգլերեն)։ Վրաստանում ՅՈւՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության օբյեկտների ցանկը։ Վերցված է սեպտեմբերի 27, 2016
- ↑ «მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014»։ საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური։ ნოემბერი 2014։ Վերցված է 7 ნოემბერი, 2016
- ↑ «საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის შედეგები, ტომი II (2002 թվականի համավրացական առաջին մարդահամարի տվյալները)» (վրացերեն)։ Վրաստանի ազգային վիճակագրական ծառայություն։ 2003։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-09-28-ին։ Վերցված է օգոստոսի 15, 2016
|
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Չաժաշ կատեգորիայում։ |
| |||||||||||||||||
