Մաքսիմ Շևչենկո
| Մաքսիմ Շևչենկո ռուս.՝ Максим Леонардович Шевченко | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | փետրվարի 22, 1966 (58 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան |
| Մայրենի լեզու | ռուսերեն |
| Կրոն | ուղղափառություն |
| Կրթություն | Մոսկվայի ավիացիոն ինստիտուտ (1990) և Moscow school number 1249? |
| Մասնագիտություն | լրագրող, հասարակական գործիչ, բլոգեր, ուսուցիչ, հեռուստահաղորդավար, ռադիոհաղորդավար, խմբագիր, հաղորդավար, քաղաքական գործիչ և հրապարակախոս |
| Ամուսին | Nadezhda Kevorkova? |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
| Անդամություն | ՌԴ Նախագահին առընթեր քաղաքացիական հասարակության զարգացման և մարդու իրավունքների խորհուրդ, Izborsk Club?[1], second Civic Chamber of the Russian Federation?, third Civic Chamber of the Russian Federation? և Legislative Assembly of Vladimir Oblast? |
 Maksim Shevchenko Վիքիպահեստում | |
Մաքսիմ Լեոնարդովիչ Շևչենկո (ռուս.՝ Шевченко, Максим Леонардович, փետրվարի 22, 1966, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս լրագրող։ Ռուսաստանի Դաշնության քաղաքացիական հասարակության զարգացման և մարդու իրավունքների հարցերով նախագահական խորհրդի անդամ։ Ռուսաստանի Դաշնության Հանրային պալատի երկրորդ և երրորդ կազմերի անդամ (2008 -2012)։ Հայտնի է իր առավել հակահայկական արտահայտություններով (տես՝ Հակահայկականությունը Ռուսաստանում)[2][3]։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նրա պապը ծնունդով Արևմտյան Բելառուսիայից է[4][5]։ Մեկ տարի անցկացրել է բանտում, Լեհաստանի օգտին լրտեսություն կատարելու մեղադրանքով։ Նրան մեղադրում էին նրանում, որ նա հետախուզականի առաջադրանքով պետք է պայթեցներ Վոլգա գետի կամուրջը[6]։
Շևչենկոյի պապը եղել է պրոֆեսոր և դասավանդել է ֆիզիկա Ուլյանովսկի մանկավարժական ինստիտուտում, տիրապետում էր հինգ լեզուների։ Ըստ տեղեկությունների տատը Սիբիրից էր։ Երկուսն էլ տեղափոխվել են Մոսկվա[7]։ Հայրը ուկրաինացի է[8]։ Նա աշխատել է որպես երկրաֆիզիկոս Թուրքմենստանում, Մանգըշլակում, Սիբիրում և Պեչորայի ածխի ավազանում[9]։ Ըստ տեղեկությունների եղել է հեղափոխական։
Հատուկ դպրոցում խորը ուսումնասիրել է գերմաներեն լեզու։ Ստանիսլավ Բելկովսկու հետ սովորել է նույն դպրոցում[10]։ 1990 թվականին ավարտել է Սերգո Օրջոնիկիձեի անվան ավիացիոն ինստիտուտը «Միկրոէլեկտրոնային սարքերի դիզայնի և համակարգի վերլուծություն» մասնագիտությամբ[11]։ Ունի արևելագիտության ֆակուլտետի անավարտ կրթություն։ Մասնակցել է դասախոսությունների Ասիայի և Աֆրիկայի Մոսկվայի պետական համալսարանում մշակույթի պատմության և արաբերեն թեմաներով[11]։
1989-1991 թվականներին որպես հատուկ թղթակից աշխատել է «Հերալդ քրիստոնեական ժողովրդավարության» թերթում, հրապարակված Ռուսաստանի Քրիստոնեա-դեմոկրատական միություն կողմից։ 1993 թվականից 1995 թվականը դասավանդել է Ռուսաստանի պատմություն և Արևմտյան Եվրոպայի պատմություն «Ռադոնեժ-Յասենեվո» (Радонеж-Ясенево) ուղղափառ դասական գիմնազիայում։ 1994 թվականից 1995 թվականը որպես խմբագիր «Սեպտեմբերի մեկ» («Первое сентября») մանկավարժական թերթում։ 1991 թվականից մինչև 1996 թվականին եղել է «Տվյորդի զնակ» («Твёрдый ЗнакЪ») պոեզիայի գրական ամսագրի բաժնի վարիչ։ Ուկրաինայի 2004 թվականի նախագահական ընտրությունների ժամանակ աշխատել է Վիկտոր Յանուկովիչի[12] շտաբում։ 2005 թվականի հոկտեմբերից մինչև 2011 թվականի հունիսը «Առաջին ալիքով» ռուս.՝ «Первом канале» վարում էր հեղինակային սոցիալ-քաղաքական թոք-շոու «Դատեք ինքներդ» ռուս.՝ «Судите сами» ↑ Человек из телевизора. Эхо Москвы (29 октября 2005). ↑ Судите сами. Первый канал.: Շևչենկոն հաճախ հյուընկալվում էր «Մայակ» ռադիոկայանի՝ «Սերգեյ Ստիլավինը և նրա ընկերները» առավոտյան շոուին։ 2008-2010 թվականներին - Ռուսաստանի Դաշնությոան Հանրային պալատի անդամ։ 2009 թվականի ամռանը «Յամալ-Րեգիոն» ռուս.՝ «Ямал-Регион» պետական հեռուստառադիոընկերության հետ համատեղ կազմակերպել է «Քաղաքակրթություն-Հյուսիս» ռուս.՝ «Цивилизация-Север» թոք-շոուն, որը ցուցադրվում էր երեկոյան եթերում[13]։ «ՆԳ-կրոններ», քաղաքական և փիլիսոփայական շաբաթաթերթ «Իմաստը», մամուլի ակումբ »Արեւելյան քաղաքականություն» նախագծերի հեղինակն է։ Էթնո-մշակութային և կրոնական առարկաների փորձագետ է։ 2009 թվականի սեպտեմբերի 2-ին Շևչենկոյին մերժել են վիզա տրամադրել Վրաստան մուտք գործելու համար որպես «Վրաց-ռուսական հակամարտության հումանիտար հետևանքների կարգավորման հանրային հանձնաժողովի» պատվիրակության անդամ[14]։ 2012 թվականի հունվարի 26-ից առաջին ալիքով վարում էր «Համատեքստում» ռուս.՝ «В контексте»[15] ծրագիրը։ 2013 թվականից «Ռուսական լրատվական ծառայությոան» ռադիոկայանի «Դիրքորոշում» ծրագրի հյուր։ 2015 թվականի սեպտեմբերից տեղափոխվեց ՆՏՎ (ռուս.՝ НТВ[16]: 2015 թվականի սեպտեմբերի 6-ից մինչև դեկտեմբերի 27-ը եղել է «Տոչկա»[17] տեղեկատվական և վերլուծական ծրագրի հաղորդավար։ 2012 թվականի հունվարի 22-ից մինչև մարտի 18-ը եղել է Սերգեյ Մինաևի «Բոլշինստվո»↑ Прелести Семенович. Теленеделя с Александром Мельманом. Московский комсомолец (18 февраля 2016). թոք-շոուի հաղորդավար։
Արտահայտություններ Հայաստանի և հայերի վերաբերյալ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2017 թվականի նոյեմբերի 24-ին Ռուսաստանի առաջին ալիքի Ժամանակը ցույց կտա (ռուս.՝ Время покажет Վրեմյա պոկաժետ) հեռուստահաղորդման եթերում, որի հիմնական թեման էր ՀՀ-ԵՄ համապարփակ և ընդլայնված գործընկերության համաձայնագիրը, Շևչենկոն լեհ լրագրող Տոմաշ Մացեյչուկի հարցին պատասխանելով հայտարարել է հետևյալը[2].
Հայերի այն մասը, որը Ռուսաստանի դաշնակիցն է, մեր դաշնակիցներն են, իսկ այն մասը, որը ձեր դաշնակիցներն են, մեր թշնամիներն են։
Բնօրինակ տեքստ (ռուս.)Та часть армян, которая является союзниками России, - наши союзники, а та часть армян, которая является вашими союзниками, – наши враги[3].
Դրանից բացի Արցախի պատկանելիության մասին հարցին Շևչենկոն բարձրաձայնել է մեկ այլ հակահայկական թեզ.
Ղարաբաղը Ադրբեջանի տարածքն է։ Եվ Ղարաբաղի ճակատագիրը պետք է որոշվի Մոսկվայի, Անկարայի և Թեհրանի միջև եռակի պայմանագրով։
Բնօրինակ տեքստ (ռուս.)Карабах – территория Азербайджана. И судьба Карабаха должна решаться в тройственном договоре между Москвой, Анкарой и Тегераном[2].
Իր հերթին լեհ լրագրող Տոմաշ Մացեյչուկը վկայակոչել է, որ Արցախը Հայաստանի մասն է, իսկ Ռուսաստանը զենք է վաճառում Ադրբեջանին, որն էլ այդ զենքով սպանում է հայերին[2]։
Հասարակական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 2008[18]-2010[19] թթ. - Ռուսաստանի Դաշնության Հանրային պալատի անդամ
- Կովկասի սոցիալական երկխոսության և քաղաքացիական հասարակության ինստիտուտների զարգացման աշխատանքային խմբի ղեկավար (2010)
- Հանրային պալատի ազգամիջյան հարաբերությունների և խղճի ազատության հարցերով լիազոր անդամ (2008-2010 թթ.)
- Դաշնային հասարակական պորտալի՝ «Օրենքի նախագիծ»[20] ռուս.՝ «Проект-Закона, հոգաբարձուների խորհրդի անդամ
- «Հականարնջագույն» ռուս.՝ (Анти-оранжевого ) կոմիտեի[21] անդամ։ 2012 թվականի փետրվարին, խորհրդարանական ընտրությունների կեղծիքի բողոքի ժամանակ, իշխանամետ հանրահավաքի ժամանակ ելույթ ունեցավ Պոկլոննայա բլրի վրա[22]
- Իզբորսկու ակումբի մշտական անդամ
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
блог Максима Шевченко – բլոգը Կենդանի Մատյանում
- Интервью Максима Шевченко о жизни и профессиональной деятельности
- Блог Максима Шевченко в Гайдпарке
- Максим Шевченко на радио Эхо Москвы
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ https://izborsk-club.ru/11046
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Հայերը Ռուսաստանի թշնամիներն են. Մաքսիմ Շևչենկոն՝ ՌԴ Առաջին ալիքի եթերում. Տեսանյութ
- ↑ 3,0 3,1 Մաքսիմ Շևչենկոն և լեհ քաղաքագետը վիճաբանել են Ղարաբաղի համար (ռուս.)
- ↑ ↑ Кто здесь настоящий национал-предатель. // www.snob.ru Опубликовано в 11:27 27.03.14. Проверено 23.08.2014 г.
- ↑ ↑ Максим Шевченко. Интервью. Беседовала Бэлла Дадаева. // rumorsworld.ru Опубликовано 5 марта 2014 г. Проверено 23.08.2014 г.
- ↑ ↑ Особое мнение. Максим Шевченко. 22.05.2008
- ↑ «Собянин по происхождению — коренной евразиец».
- ↑ ↑ Максим Шевченко: Две страны с одной историей.
- ↑ ↑ Максим Шевченко: Мой отец был геофизиком.
- ↑ ↑ Шевченко: «Мы давно знакомы со Станиславом. Более того мы даже учились в одной школе.» — Шевченко vs Белковский // Russia.ru ↑ Белковский: «Я рад тому, что, скажем, Максим Шевченко, с которым учились в одной школе, находится на „Эхе Москвы“, потому что мне интересна точка зрения Максима Шевченко тоже, безусловно, а не только своя.» — Белковский о перевороте «Спартака», о том, что общего у Мозгового и Немцова // Телеканал «Дождь», 24.05.2015 ↑ Станислав Белковский. «Пушкин и Брежнев. Русское царство». 27 ноября. Инфосправка // Полит.ру, 12.1.2015
- ↑ 11,0 11,1 Максим Шевченко // Официальный сайт Первого канала
- ↑ ↑ Особое мнение. Максим Шевченко. 20.02.2014.
- ↑ ↑ http://www.oprf.ru/newsblock/news/2662/chamber_news «Цивилизация-Север» с Максимом Шевченко.
- ↑ ↑ Грузинские пограничники не пустили в страну двух известных российских журналистов.
- ↑ ↑ Максим Шевченко: Мы устраиваем мозговой штурм в эфире. Комсомольская правда (1 февраля 2012).
- ↑ ↑ Владимир Кара-Мурза: Новый начальник НТВ всех разгонит?. Собеседник (5 сентября 2015).
- ↑ ↑ С осени на НТВ появятся новые общественно-политические программы. Интерфакс (24 августа 2015).
- ↑ ↑ Список членов Палаты (2008 год). Общественная палата Российской Федерации (2011). Проверено 10 марта 2012. Архивировано из первоисточника 5 июня 2012.
- ↑ ↑ Список членов Палаты (2010 год). Общественная палата Российской Федерации (2011). Проверено 10 марта 2012. Архивировано из первоисточника 5 июня 2012
- ↑ ↑ Максим Шевченко вошёл в состав Попечительского совета портала "Проект-Закона.ru
- ↑ ↑ Состав Анти-оранжевого комитета.
- ↑ ↑ Сердцу не прикажешь "Lenta.ru", 04.02.2012
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մաքսիմ Շևչենկո» հոդվածին։ |
| ||||||||||||||
- Փետրվարի 22 ծնունդներ
- 1966 ծնունդներ
- Ապրող անձինք
- Մոսկվա քաղաքում ծնվածներ
- Անձինք այբբենական կարգով
- Բլոգերներ
- Ռուս լրագրողներ
- Ռուսաստանի հեռուստաալիքներ
- Հեռուստալրագրողներ
- Հակահայկականությունը Ռուսաստանում
- Ռուս հաղորդավարներ
- Ռուս խմբագիրներ
- 20-րդ դարի խմբագիրներ
- Ռուս հրապարակախոսներ
- Ռուս հասարակական գործիչներ
- Ռուս բլոգերներ
- Ռուս քաղաքական գործիչներ