Պիետրո Մասկանյի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
(Վերահղված է Մասկանի Պիետրոից)
Պիետրո Մասկանյի
Բնօրինակ անունPietro Mascagni
Ի ծնե անունիտալ.՝ Pietro Antonio Stefano Mascagni
Ծնվել էդեկտեմբերի 7, 1863(1863-12-07)[1][2][3][…]
Լիվոռնո, Իտալիայի թագավորություն[4][5]
Երկիր Իտալիայի թագավորություն
Մահացել էօգոստոսի 2, 1945(1945-08-02)[4][1][2][…] (81 տարեկան)
Հռոմ, Իտալիայի թագավորություն[4][5]
ԳերեզմանCimitero della Misericordia[6]
Ժանրերօպերա
Մասնագիտությունդիրիժոր և կոմպոզիտոր
ԿրթությունՄիլանի կոնսերվատորիա
Պարգևներ
Grand Officer of the Order of Saints Maurice and Lazarus և Իտալիայի թագի շքանշանի Մեծ խաչի ասպետ
Կայքpietromascagni.com
Ստորագրություն
Ստորագրություն
 Pietro Mascagni Վիքիպահեստում

Պիետրո Մասկանյի (իտալ.՝ Pietro Mascagni, դեկտեմբերի 7, 1863(1863-12-07)[1][2][3][…], Լիվոռնո, Իտալիայի թագավորություն[4][5] - օգոստոսի 2, 1945(1945-08-02)[4][1][2][…], Հռոմ, Իտալիայի թագավորություն[4][5]), իտալացի կոմպոզիտոր, գրել է 17 օպերա, օպերայում «վերիզմ» ուղղության հիմնադիրներից մեկը, գրել է 17 օպերա և օպերետ, որոնցից համաշխարհային հռչակ է վայելում և այսօր էլ հաճախ բեմադրրվում է «Գեղջկական ասպետություն» (Cavalleria rusticana, 1890, ըստ Ջովաննի Վերգայի համանուն պիեսի) օպերան։ Բացի նշված օպերայից հայտնի են նրա «Ընկեր Ֆրից» (L’amico Fritz, 1891) և «Իրիս» (Iris, 1898) օպերաները։

Սովորել է Միլանի երաժշտանոցում, աշխատել դիրիժոր։ Ճանաչում է ձեռք բերում 1890 թ.՝ «Գեղջկական ասպետություն» օպերան գրելուց հետո, որը Հռոմի օպերային թատրոնում առաջին բեմադրությունից հետո անմիջապես նվաճում է Եվրոպայի, Ռուսաստանի և Ամերիկայի բեմերը։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Encyclopædia Britannica
  3. 3,0 3,1 Internet Broadway Database — 2000.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Масканьи Пьетро // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Archivio Storico Ricordi — 1808.
  6. Find A Grave — 1996.