Հավավ

Հավավ, քաղաք, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Դիարբեքիրի վիլայեթի Բալուի գավառակում։ Գտնվում էր Արածանիի աջ կողմում, Բալու քաղաքից հյուսիս-արևմուտք։ Ներկայիս անվանումը՝ Էքինոզու (Ekinözü)։ Աշխարհագրական կոորդինատները՝ 38°47'0.01"N, 39°52'27.92"E։

Անվան ստուգաբանություն

Ըստ ավանդության Թադևոս Առաքյալը եկել է այս բնակավայր հեթանոսներին քարոզելու համար։ Սակայն տեղացիները շան ձայն են հանել (հաֆ-հաֆ) և առաքյալը նրանց անիծել է, ասելով, որ միշտ «հավ-հավ» ասեն։ Այստեղից էլ գյուղի անունը կոչվել է Հավավ։

Պատմություն

Ժամանակին եղել է քաղաք, իսկ այնուհետև մնում էր որպես հայաբնակ մեծ գյուղ։

Բնակչություն

XIX դարի 70-ական թվականներին ուներ 160 տուն, 1915 թվականին՝ 235 տուն` 1880 հայ բնակչով։

Տնտեսություն

Բնակչության հիմնական զբաղմունքը երկրագործությունն ու անասնապահությունն էր։

Պատմամշակութային կառույցներ

Հավավն ուներ Ս. Կաթողիկե և Ս. Աստվածածին անուներով եկեղեցիներ։ Գյուղից հարավ էր գտնվում Քաղցրահայաց կամ Հավավի վանքը՝ կառուցված Մանասթըր լեռան (գյուղից մոտ 2.3 կմ հարավ-արևմուտք) հյուսիսային՝ անտառապատ լանջին, այժմ՝ ավերակ։ Բնակավայրի առաջ ձգված ընդարձակ դաշտում քարե խաչաձև արձաններ կային, որոնք կանգնեցվել էր Թադևոս Առաքյալի կողմից։

Կրթություն

Ժամանակին գրչության կենտրոն էր։

Գյուղում գործում էր երկսեռ վարժարան, որը հովանավորում էր «Միացյալ ընկերությունը»։

Անվանի մարդիկ

Հավավում են ծնվել գրողներ Մ. Կյուրճյանը (1854-1915) և Ն. Մանկունին (1884-?):

Տես նաև

• Դիարբեքիրի նահանգի հայաբնակ բնակավայրեր

Աղբյուրներ

• «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
• Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 6, էջ 264)։