Հակոբ Հակոբյան (նկարիչ)

Այս հոդվածը նկարչի մասին է։ Այս անունը կրող այլ անձանց համար այցելեք Հակոբ Հակոբյան։

Հակոբ Հակոբյան
Հակոբ Հակոբյանն իր արհեստանոցում
Ի ծնե	Հակոբ Տիգրանի Հակոբյան
Ծնվել է	1923 թ․ մայիսի 24
Ծննդավայր	Ալեքսանդրիա, Եգիպտոս
Վախճանվել է	2013 թ․ մարտի 8
Մահվան վայր	Երևան, Հայաստան
Ազգություն	հայ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ  Հայաստան
Մասնագիտություն	նկարիչ և քաղաքական գործիչ
Պարգևներ	Երևանի պատվավոր քաղաքացի Հայկական ԽՍՀ ժողովրդական նկարիչ Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոցի շքանշան ԽՍՀՄ պետական մրցանակ և «Աշխատանքային գերազանցության համար» մեդալ

Հակոբ Տիգրանի Հակոբյան (մայիսի 24, 1923(1923-05-24), Ալեքսանդրիա, Եգիպտոս - մարտի 8, 2013(2013-03-08), Երևան, Հայաստան), գեղանկարիչ, Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդական նկարիչ, պետական մրցանակի դափնեկիր, ՀԽՍՀ ԳԽ պատգամավոր (1967-1971)։

Կենսագրություն

Ծնվել է 1923 թ. Ալեքսանդրիայում (Եգիպտոս)։ Ուսանել է Կիպրոսի Մելգոնյան վարժարանում։ Մասնագիտական կրթությունը ստացել է Կահիրեի գեղարվեստի (1944-1948) և Փարիզի Գրան Շոմիե ակադեմիաներում (1952-1954)։ Հայրենիքում նրա մասին տեղեկացվել են մամուլից և այն նկարներից, որ նա 1960 թվականին ընծայել էր Հայաստանի պետական պատկերասրահին։ Մասնակցել է Երիտասաարդության և ուսանողների համաշխարհային IV փառատոնին (1953, Բուխարեստ, 2-րդ մրցանակ), արդի եգիպտական արվեստի (1958, Մոսկվա, Լենինգրադ) ցուցահանդեսներին, Ալեքսանդրիայի բիենալներին (1959, 1961)։ 1962 թվականին ընտանիքով հայրենադարձել է Հայաստան։

Նկարչական ոճ

Հակոբյանը իր ստեղծագործական առաջին շրջանում ստեղծել է նատյուրմորտներ, որտեղ շեշտված են տխրության ու առանձնության զգացմունքները. «Կինը խոհանոցում», «Սխտորներ», «Վիշտ», «Դերձակը» գործերը այդ ստեղծագործական ժամանակահատվածի լավագույն օրինակներն են։ Օտարության մեջ ապրելու տարիներին Հակոբյանը հիմնականում նկարել է թեմատիկ նկարներ, ուր յուրահատուկ ուժով ու նրբությամբ ընդանրացրել է հայրենիքից հեռու ապրող իր հետեղեռնյան սերնդակիցների հոգեվիճակը։ Բնանկարների ենթատեքստում շոշափելի են անհանգիստ ժամանակից բխող լարվածության ու տագնապի զգացմունքները, որոնք ակնհայտ են «Նեյտրոնային ռումբին՝ ոչ», «Սումգայիթ» կտավներում և «Ընտանիք» քանդակում։

Ստեղծագործություններ

Հակոբ Հակոբյանի գերեզմանը Կոմիտասի անվան պանթեոնում

• «Կինը խոհանոցում» (1959)
• «Սխտորներ» (1961)
• «Վիշտ» (1961) Մանկուց հորը կորցրած, ծանր կյանք ապրած նկարչին մշտապես հուզել է կյանքի հորձանուտում գտնվող, թշվառ, տառապող, ճակատագրի դեմ մաքառող մարդկանց կերպարները: Աթոռին նստած է մարդը՝ գլուխն առած ափի մեջ:Նա պատկերված է այնպես, որ առաջին հայացքից թվում է, թե գլուխն անջատված է ուսերից: Երկար դիտում ես ու մտածում ՝ իրավ, միտքն անկարող է օգնել մարդուն ելք գտնելու անելանելի վիճակից:
• «Դերձակը» (1959): Կարի մեքենաի առջև, ասես մեքենաին ձուլված անձը հայցքը մտախոհ հառել է հեռուն, խորհում է իր դժվար կյանքի մասին, որն սկսվել ու ավարտվելու է այդ մեքենայով:
• «Գարուն» (1969)
• «Անդորր» (1970)
• «Մալիշկա գյուղը» (1970)
• «Ջրանցքի մոտ» (1972)
• «Իմ արվեստանոցը» (1983)
• «Սումգայիթ» (1989)
• «Գործիքներ» (1998)
• «Հանրապետության հրապարակ» (2001)
• «Բուժքույրը» (2003)
• «Վիրուսներ» (2003)
• «Դեր Զորում զոհված մեծ հորս՝ Սարգիս Եսայանի հիշատակին» (2004)

Մրցանակներ

• ՀԽՍՀ Պետական մրցանակ (1977, 1985)
• «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի մրցանակ (1994)
• ՀՀ Ս. Մեսրոպ Մաշտոցի շքանշան (1996)
• Հայ եկեղեցու Ս.Սահակ–Ս. Մեսրոպ շքանշան (2003)
• Երևանի պատվավոր քաղաքացի (2001)
• Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի մրցանակ (հետմահու) (2013)

Տպագրություններ

Հ. Հակոբյան, Ու մերթ լացավ, ու մերթ խնդաց իմ հոգիս. հոդվածներ, հարցազրույցներ, Երևան, Սարգիս Խաչենց, 2006.

Արտաքին հղումներ

• Հակոբ Հակոբյանի նկարները Հայաստանի Ազգային Պատկերասրահում
• Հակոբ Հակոբյանի կենսագրությունը և նկարներից նմուշներ (անգլ.), (ռուս.)
• Հակոբ Հակոբյանի կենսագրությունը և նկարների թանգարան (անգլ.)
• Հարցազրույց Հակոբ Հակոբյանի հետ «Armenian Reporter» թերթում (անգլ.)