Գեորգի Բադամյանց

	Գեորգի Բադամյանց
Կուսակցություն՝	ԽՄԿԿ
Կրթություն՝	Մոսկվայի էներգետիկայի ինստիտուտ
Մասնագիտություն՝	քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր	հոկտեմբերի 27, 1910
Ծննդավայր	Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն
Վախճանի օր	նոյեմբեր 1988 (78 տարեկան)
Վախճանի վայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Պարգևներ	և

Գեորգի (Գևորգ) Արտաշեսի Բադամյանց (հոկտեմբերի 27, 1910(1910-10-27), Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն - նոյեմբեր 1988, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ԽՍՀՄ պետական անվտանգության մարմինների ավագ պաշտոնյա, ՀԽՍՀ ՊԱԿ նախագահ (1954-1972)^[1], ՊԱԿ գեներալ-լեյտենանտ, Գերագույն խորհրդի պատգամավոր (1966-1974)։

Կենսագրություն

Ծնվել է 1910 թվականի հոկտեմբերի 27-ին, բանվորի ընտանիքում։ Հայրը եղել է Առաջին համաշխարհային պատերազմի մասնակից, ենթասպա, Սուրբ Գեորգի IV կարգի ասպետ։ 1927 թվականից Բադամյանցը եղել է էլեկտրիկի օգնական Շատուրսկայա էլեկտրակայանում, էլեկտրիկ՝ Մոսկվայի Կույբիշև անվան էլեկտրակայանում։ 1937 թվականին ավարտել է Մոսկվայի էներգետիկայի ինստիտուտը։ 1938 թվականից Մոսկվայում և Տոմսկում եղել է առանցքակալների գործարանների ցեխի վարիչ, 1944 թվականից՝ ԽՄԿԿ Կենտրոնական կոմիտեի Տոմսկի առանցքակալների մեքենաշինական ձեռնարկության կուսակցական կազմակերպիչը։

1948 թվականին անցել է ԽՍՀՄ ԿԳԲ բարձրագույն կուրսեր։ 1950-1952 թվականներին եղել է պետական անվտանգության մայոր, Լիտվայի պետական անվտանգության կոմիտեի IV (օպերատիվ-հետախուզական) վարչության պետ, «անտառային եղբայրների» լիկվիդացման մասնակից ու ղեկավարներից մեկը։ 1952-1953 թվականներին եղել է Լիտվայի պետական անվտանգության կոմիտեի V (գաղտնի-քաղաքական) բաժնի վարիչ, 1953-1954 թվականներին (մայիս)՝ Լիտվայի պետական անվտանգության կոմիտեի IV (գաղտնի-քաղաքական) վարչության պետ։ 1954 թվականին նշանակվել է ՀԽՍՀ պետական անվտանգության նախարար, 1958 թվականից՝ Հայաստանի ՊԱԿ նախագահ, գեներալ-մայոր, 1969 թվականից ԽՍՀՄ ՊԱԿ գեներալ-լեյտենանտ, 1972 թվականից՝ ԽՍՀՄ ԿԳԲ տեսչության բաժնի պետի տեղակալ։ 1975 թվականից անցել է թոշակի։

Եղել է ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի երկու գումարումների պատգամավոր։

Մահացել է Մոսկվայում^[2]^[3]։

Ընտանիք

Որդի՝ Յուրի Բադամյանց (1938-2006)՝ ՖՍԲ պաշտոնաթող գնդապետ։
Որդի՝ Վալերի Բադամյանց (ծն. 1940), ԽՍՀՄ ՊԱԿ գեներալ-մայոր (1988), Հայաստանի ՊԱԿ նախագահ (1988-1991), հետագայում՝ գործարար։

Պարգևներ

Զինվորական կոչումներ

Փոխգնդապետ,
գնդապետ (1954),
Գեներալ-մայոր (1958),
Գեներալ-լեյտենանտ (1969)։

Գրականություն

Нордман Э. Б. Штрихи к портретам: генерал КГБ рассказывает. ― Мн., БЕЛТА, 2004. с. 220 isbn 985-6302-40-4
Саркисян А. Е. Разведка и контрразведка: армянский след (Биографические очерки о разведчиках и контрразведчиках). — Ереван: «Амарас», 2005. С. 193
Տիգրան Հայազն, Գարեգին Ղազարյան։ 1000 հայազգի գեներալներ, ծովակալներ։ Ե.,Հեղինակային հրատարակություն, 2009 թ., էջ 399։ ISBN 978-9939-53-105-2

Ծանոթագրություններ

↑ ՀՀ ԱԱԾ։ Պատմություն։ Գեորգի Արտաշեսի Բադամյանց (1910-1988 թթ.)
↑ Бадамянц Георгий Арташесович // Депутаты Верховного Совета СССР. Седьмой созыв. — М.: Известия, 1966. — С. 40.
↑ Мзареулов В. «Георгий Арташесович Бадамянц». История отечественных спецслужб и правоохранительных органов. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 2-ին.

Արտաքին հղումներ

Карп Карапетян Семейный портрет как интерьер // Ноев ковчег, 2001, № 5, май
О.Б.Мозохин. «БАДАМЯНЦ Георгий Арташесович» (ռուսերեն). История отечественных спецслужб и правоохранительных органов. Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 1-ին.

[1] ՀՀ ԱԱԾ։ Պատմություն։ Գեորգի Արտաշեսի Բադամյանց (1910-1988 թթ.)

[2] Бадамянц Георгий Арташесович // Депутаты Верховного Совета СССР. Седьмой созыв. — М.: Известия, 1966. — С. 40.

[3] Мзареулов В. «Георгий Арташесович Бадамянц». История отечественных спецслужб и правоохранительных органов. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 2-ին.

[1]

[2]

[3]