Անտուան Ժան Գրո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անտուան Ժան Գրո
ֆր.՝ Antoine-Jean Gros
Gros Portrait à l'âge de vingt ans (RO 109).jpg
Ծնվել էմարտի 16, 1771(1771-03-16)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՓարիզ[2]
Վախճանվել էհունիսի 25, 1835(1835-06-25)[2][4][5][…] (64 տարեկան)
Մահվան վայրՄեդոն[2]
ՔաղաքացիությունFlag of France (1794–1815, 1830–1974, 2020–present).svg Ֆրանսիա[6]
ԿրթությունՉորս ազգությունների քոլեջ, Փարիզի Գեղեցիկ արվեստների ազգային բարձրագույն դպրոց և Փարիզի համալսարան
Մասնագիտություննկարիչ
Ոճնեոդասականություն և Pre-romanticism?
Ժանրպատմական գեղանկարչություն
Ուշագրավ աշխատանքներBonaparte at the Pont d'Arcole?, Q2889459? և Bonaparte, Premier Consul?
ՈւսուցիչԺակ Լուի Դավիդ[2]
ԱշակերտներCharles-Philippe Larivière?, Paul Huet?, Ժոզեֆ Բում, Léon Riesener?, Adolphe Roger?, Շառլ Լյուի Մյուլեր, Félix Louis Leullier?, Թեոֆիլ Լանգլուա դը Շեվրևիլ, Henri Frédéric Schopin?, Léopold Robert?, Joseph Thierry? և Charles Philipon?
Ներշնչվել էՊիտեր Պաուլ Ռուբենս
Պարգևներ
Պատվավոր լեգեոնի շքանշանի սպա և Սուրբ Միխայիլի շքանշանի ասպետ
ԱնդամակցությունՖրանսիայի ինստիտուտ և Գեղեցիկ արվեստների ակադեմիա
ՀայրJean-Antoine Gros?
ՄայրPierrette-Madeleine-Cécile Durand?
ԱմուսինAugustine Dufresne?
Commons-logo.svg Antoine-Jean Gros Վիքիպահեստում

Անտուան Ժան Գրո (ֆր.՝ Antoine-Jean Gros, մարտի 16, 1771(1771-03-16)[1][2][3][…], Փարիզ[2] - հունիսի 25, 1835(1835-06-25)[2][4][5][…], Մեդոն[2]), ֆրանսիացի նկարիչ-ակադեմիստ, որը ճանաչում է ձեռք բերել նապոլեոնյան բանակի հաղթանակների պատկերման շնորհիվ՝ դրանով իսկ նշանակալի ներդրում ունենալով Նապոլեոնի մասին հերոսական միֆի ձևավորման գործում։

Կյանք և ստեղծագործություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անտուան Ժան Գրոն ծնվել է 1771 թվականի մարտի 16-ին Փարիզում։ 1785 թվականին տասնչորս տարեկան հասակում Գրոն ընդունվել է սովորելու Ժակ Լուի Դավիդի մոտ, որը նշանակալի ազդեցություն է թողել Գրոյի գեղարվեստական զարգացման վրա[7]։ 1787 թվականն ապագա նկարիչն սկսել է որպես Փարիզի Գեղարվեստի ակադեմիային առընթեր դպրոցի աշակերտ։ 1793 թվականին նա Դավիդի օգնությամբ հեղափոխական ահաբեկչության աճող ալիքից փախել է Ջենովայով Ֆլորենցիա։

Իտալիայում Գրոն կատարել է հայտնի գլուխգործոցների ուրվանկարներ թանգարաններում, ծանոթանում բանաստեղծ Վիտորիո Ալֆիերիի, նկարիչ Ֆրանսուա Քսավյե Ֆաբրի և կոմսուհի Օլբանիի հետ։ 1794 թվականին վերադարձել է Ջենովա, որտեղ ծանոթացել է Նապոլեոնի կնոջ՝ Ժոզեֆին դը Բոհարնեի հետ։ Նապոլեոնը նկարչին ընդունել է իր մոտ ծառայության և պատվերներ տվել նրան։ Ֆրանսիացիների կողմից Պիեմոնտի օկուպացիայից հետո երիտասարդ «թեթևամիտը», ըստ Ստենդալի արտահայտության, փառքի է արժանացել ավստրիական կուսակալին նվիրված ծաղրանկարներով.

Այն մատիտանկարը, որ Գրոն թողել էր «Սերվի» սրճարանի սեղանի վրա, երկնքից իջած հրաշք թվաց հենց այդ գիշերն էլ փորագրվեց ու հաջորդ օրը քսան հազար օրինակ վաճառվեց։

— «Պարմի մենաստանը»

1800 թվականին Գրոն առաջ շարժվող ավստրիացիներից փախել է Փարիզ։ 1802 թվականին նա «Նազարեթի ճակատամարտ» նկարի համար ստացել է գեղանկարչության ազգային մրցանակ։ 1804 թվականին այդ տարվա Սալոնում ներկայացրել է «Նապոլեոնը ժանտախտով հիվանդների մոտ Յաֆֆայում» նկարը, որն ունեցել է մեծ հաջողություն։ 1808 թվականին նշանակվել է կայսերական ընտանիքի դիմանկարիչ («Նապոլեոնը Պրեյսիշ Էյլաուի ճակատամարտի դաշտում» նկարի համար)։ Փարիզյան սալոն այցելության ժամանակ կայսրը, ավարտելով պարգևատրման արարողությունը, հանել է իր Պատվո լեգեոնի շքանշանն ու այն ամրացրել գեղանկարչի կրծքին[8]։ 1811 թվականին ստացել է պետական պատվեր՝ զարդարելու Պանթեոնի գմբեթը (ավարտվել է 1824 թվականին)։

Նապոլեոնի տապալումից ու Դավիդի՝ Ֆրանսիայից փախչելուց հետո Սալոնը նրա փոխարեն սկսել է գլխավորել Գրոն։ Բուրբոնների վերականգնման տարիներին աշխատել է բացառապես ակադեմիական ոճում։ Ուշ շրջանի ստեղծագործությունների ոճը չոր է, դրանց պակասում է կայսերական դարաշրջանի վառ ռոմանտիզմը։ Այդ շրջանում առավել մեծ հաջողություն են ունեցել նրա դիմանկարները։ 1830 թվականից հետո կենտրոնացել է առասպելական սյուժեների պատկերման վրա։

Կյանքի վերջում Անտուան Ժան Գրոն ընկել է դեպրեսիայի մեջ և կյանքն ավարտել ինքնասպանությամբ՝ նետվելով Սենան 1835 թվականի հունիսի 26-ին Մյոդոնում։

Ընտրյալ կտավներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Նապոլեոնը Պրեյսիշ Էյլաուի ճակատամարտի դաշտում, Փարիզ, Լուվր

    Նապոլեոնը Պրեյսիշ Էյլաուի ճակատամարտի դաշտում, Փարիզ, Լուվր

  • Նապոլեոնը ժանտախտով հիվանդների մոտ Յաֆֆայում, Փարիզ, Լուվր

    Նապոլեոնը ժանտախտով հիվանդների մոտ Յաֆֆայում, Փարիզ, Լուվր

  • Նազարեթի ճակատամարտ, Նանտ, Գեղեցիկ արվեստների թանգարան

    Նազարեթի ճակատամարտ, Նանտ, Գեղեցիկ արվեստների թանգարան

  • Նապոլեոն Բոնապարտը Արկոլյան կամրջի վրա, Սանկտ Պետերբուրգ, Էրմիտաժ

    Նապոլեոն Բոնապարտը Արկոլյան կամրջի վրա, Սանկտ Պետերբուրգ, Էրմիտաժ

  • Մադրիդի կապիտուլյացիան Սամոսիերայի ճակատամարտից հետո

    Մադրիդի կապիտուլյացիան Սամոսիերայի ճակատամարտից հետո

  • Գեներալ ինտենդանտ Դարյուի դիմանկարը

    Գեներալ ինտենդանտ Դարյուի դիմանկարը

  • Գեներալ Դյուրոկի դիմանկարը

    Գեներալ Դյուրոկի դիմանկարը

  • Օնորե դը Լարիբուազերի դիմանկարը

    Օնորե դը Լարիբուազերի դիմանկարը

  • Լեյտենանտ Շառլ Լեգրանի դիմանկարը (1810), Լոս Անջելես, Արվեստի թանգարան

    Լեյտենանտ Շառլ Լեգրանի դիմանկարը (1810), Լոս Անջելես, Արվեստի թանգարան

  • Գեներալ Լեգրանի դիմանկարը

    Գեներալ Լեգրանի դիմանկարը

  • Գեներալ Լասալի դիմանկարը

    Գեներալ Լասալի դիմանկարը

  • Գեներալ Ֆուռնիե Սառլովեզի դիմանկարը

    Գեներալ Ֆուռնիե Սառլովեզի դիմանկարը

  • Էժեն դը Բոհարնեի դիմանկարը

    Էժեն դը Բոհարնեի դիմանկարը

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 Gros, Antoine-Jean — [Oxford, England]: OUP, 2002.
  3. ↑ 3,0 3,1 Antoine Jean Gros (նիդերլ.)
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Discogs — 2000.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Whiteley J. Gros, Antoine-Jean, Baron // Grove Art Online / J. Turner — [Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2018. — ISBN 978-1-884446-05-4 — doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T035056
  6. ↑ Շվեդիայի Ազգային թանգարանի նկարիչների ցանկ — 2016.
  7. ↑ Лависс Э, Рамбо А История XIX века. — Directmedia, 2014-11-14. — 494 с. — ISBN 9785447510657
  8. ↑ Тюлар Жан։ «Изобразительное искусство - Наполеон, или Миф о «спасителе»»։ www.e-reading.club։ Վերցված է 2018-03-25 

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Гро, Антуан-Жан»։ Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ)։ Սանկտ Պետերբուրգ։ 1890–1907 
  • N. Wolf. Malerei der Romantik. — Köln, 1999.
  • W. Broer u.a. Epochen der Kunst. 19 Jahrhundert. Vom Klassizismus zu dem Wegbereitern der Moderne. — München-Wien-Oldenburg, 1997.
  • Die Welt der Malerei. — Köln, 1990.
  • Гро, Антуан-Жан, барон // Военная энциклопедия : [в 18 т.] / под ред. В. Ф. Новицкого [и др.]. — СПб. ; [М.] : Тип. т-ва И. Д. Сытина, 1911—1915.
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անտուան_Ժան_Գրո&oldid=7196490» էջից