Ալեքսանդր Ստուբ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ալեքսանդր Ստուբ
Alexander Stubb EPP October 2018 (44474967285) (cropped).jpg
 
Կուսակցություն՝ Ազգային կոալիցիոն կուսակցություն
Կրթություն՝ Լոնդոնի տնտեսության և քաղաքական գիտությունների դպրոց, Եվրոպական քոլեջ, Ֆուրմանի համալսարան, Փարիզ 1 Պանթեոն-Սորբոն համալսարան, Փարիզ Սորբոնի համալսարան և Mainland High School?
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ, դիվանագետ, համալսարանի դասախոս և international forum participant
Ծննդյան օր ապրիլի 1, 1968(1968-04-01)[1][2][3] (54 տարեկան)
Ծննդավայր Հելսինկի, Ֆինլանդիա
Քաղաքացիություն Flag of Finland.svg Ֆինլանդիա
Ի ծնե անուն ֆիններեն՝ Cai-Göran Alexander Stubb
Հայր Göran Stubb?
Ամուսին Suzanne Innes-Stubb?[4]
 
Կայք՝ alexstubb.com
 
Պարգևներ
Պատվավոր լեգեոնի շքանշանի սպա և Commander of the Order of the White Rose of Finland

Ալեքսանդր Ստուբ (շվեդերեն՝ Cai-Göran Alexander Stubb, ապրիլի 1, 1968(1968-04-01)[1][2][3], Հելսինկի, Ֆինլանդիա), ֆինն քաղաքական գործիչ, Ազգային կոալիցիա աջ կենտրոնամետ կուսակցության անդամ (2014-2016 թվականներին կուսակցության նախագահ), Եվրոպական ներդրումային բանկի գլխավոր տնօրենի տեղակալ (2017 թվականից)։

Ավելի վաղ եղել է ֆինանսների նախարար (2015-2016), իսկ մինչ այդ՝ Ֆինլանդիայի վարչապետ (2014-2015)[5]։ Քաթայնենի կառավարությունում (2011-2014) զբաղեցրել է ԵՄ-ի գործերի և արտաքին առևտրի նախարարի պաշտոնը, մինչ այդ՝ Ֆինլանդիայի արտաքին գործերի նախարարի պաշտոնը (2008-2011), 2008 թվականին եղել է ԵԱՀԿ-ի գործող նախագահը։

Ազատ խոսում է ֆիններեն և շվեդերեն (մայրենի լեզուները), ինչպես նաև անգլերեն, գերմաներեն և ֆրանսերեն[6][7][8]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մանկություն, ուսում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1968 թվականի ապրիլի 1-ին Հելսինկիում[6][7] [9] ֆինն հոկեյիստ Յորան Ստուբի ընտանիքում, որը հետագայում գլխավորել է Ֆինլանդիայի հոկեյի ասոցիացիան, իսկ 1984 թվականից՝ ԱՄՆ հոկեյի ազգային լիգայի (NHL) եվրոպական գրասենյակը[8][9] [10]։

Ալեքսանդր Ստուբը երկլեզու դաստիարակություն է ստացել (նրա հոր համար մայրենի լեզուն շվեդերենն էր, մոր համար՝ Ֆիններեն)։ Սովորել է Դեյթոն Բիչի դպրոցում (Ֆլորիդա, ԱՄՆ), ավարտել է 1986 թվականին[6]։ 1988 թվականին ավարտել է Հելսինկիի Larkan վարժարանը և հանձնել միասնական պետական քննություն։ Դրանից հետո ծառայել է Ֆինլանդիայի զինված ուժերում[9]։

1989 թվականին գոլֆի հաջողությունների համար Ստուբը ստացել է սպորտային կրթաթոշակ Հարավային Կարոլինայի Ֆուրմանի համալսարան ընդունվելու համար[9]։ Սկզբում նա ընտրել է ձեռնարկատիրական մասնագիտությունը, բայց հետո անցել է քաղաքագիտության ֆակուլտետ և 1993 թվականին ավարտել է այն գերազանցությամբ և բակալավրի աստիճանով[6][9] [11]։

1994 թվականին Ստուբը Սորբոնում ֆրանսերենով պաշտպանել է քաղաքակրթության պատմության դիպլոմը[6][8][9], իսկ մեկ տարի անց Բրյուգեի Եվրոպական քոլեջից ստացել է եվրոպական ներքին գործերի մագիստրոսի կոչում[6][7][8][9]։ Ազատ ժամանակ Ստուբը հոկեյի մարզիչ է, գոլֆի հանդերձանքի խանութում՝ վաճառող, Գերմանիայի թղթի արտադրության ֆաբրիկայում՝ աշխատող[6]։ Բացի այդ, նա մասնակցել է գոլֆի միջազգային մրցաշարերին[8][9]։

Աշխատանքի առաջին տարիներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1995-1997 թվականներին Ստուբն աշխատել է որպես խորհրդական Ֆինլանդիայի արտաքին գործերի նախարարությունում, 1997-1998 թվականներին Ֆինլանդիայի գիտությունների ակադեմիայում զբաղվել է հետազոտություններով[6]։ 1999 թվականին Լոնդոնի տնտեսագիտության դպրոցում Ստուբը ստացել է փիլիսոփայության դոկտորի աստիճան[6][7]։ 1999-2001 թվականներին ԵՄ-ում Ֆինլանդիայի ներկայացուցչությունում հատուկ հետազոտող է եղել, ինչպես նաև Նիցցայի համաձայնագրի վերաբերյալ միջկառավարական բանակցություններում ֆիննական կառավարական պատվիրակության անդամ[6][9]։ 2000 թվականին Ստուբը Բրյուգեի Եվրոպական քոլեջում ստացել է պրոֆեսորի կոչում[6]։

2001 թվականից Ստուբը եղել է որպես Եվրոպական հանձնաժողովի նախագահ Ռոմանո Պրոդիի խորհրդական և Եվրոպական կոնվենցիայի մշակման հատուկ հանձնաժողովի անդամ [6][8][12]։ 2003 թվականին Ստուբը վերադարձել է ԵՄ-ի ֆիննական պատվիրակություն՝ որպես հատուկ փորձագետ և եվրոպական սահմանադրության շուրջ միջկառավարական բանակցությունների մասնակից[6][7]։

Քաղաքական և գործարար կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2004 թվականին Ստուբը առաջադրվել է Ազգային կոալիցիա կուսակցության կողմից և, հավաքելով ընտրողների ավելի քան հարյուր հազար ձայն, դարձել է պատգամավոր[6][9]։ Եվրախորհրդարանում նա մտել է Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության՝ եվրոպական դեմոկրատների (EPP-ED) խմբակցության մեջ[6]։ Ստուբը Եվրախորհրդարանի ամենանշանավոր և ակտիվ անդամներից մեկն էր, ընդգրկված էր բյուջետային վերահսկողության կոմիտեի կազմում, եղել է սպառողների պաշտպանության և ներքին շուկայի կոմիտեի փոխնախագահը[6][7][8], մասնակցել է սահմանադրական կոմիտեի աշխատանքներին[6][7]։ Պահանջել է ավելացնել Եվրախորհրդարանի թարգմանչական ծառայության ծախսերը[13]։

Ստուբը և ԱՄՆ պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնը (2010)

2008 թվականից Ֆինլանդիայի կառավարությունում է։ Դեռևս Եվրախորհրդարանում իր մանդատի ժամկետը լրանալուց առաջ՝ 2008 թվականի ապրիլի 1-ին, Ստուբը միաձայն նշանակվել է Ֆինլանդիայի արտաքին գործերի նախարար Մարի Կիվինիեմիի գլխավորած կառավարությունում։ Դա տեղի է ունեցել այն բանից հետո, երբ ԶԼՄ-ների ճնշման տակ հրաժարական է տվել Իլկա Կաներվան [14]։ Ստուբը պաշտոնը ստանձնել է 2008 թվականի ապրիլի 4-ին[7][12], ինչպես նաև Ժառանգելել է Կաներվայից Եվրոպայի անվտանգության և համագործակցության կազմակերպության (ԵԱՀԿ) նախագահի փոխարինելի պաշտոնը, որտեղ 2008 թվականին նախագահում էր Ֆինլանդիան[12]։ Արտաքին գործերի նախարարի պաշտոնում Ստուբը կողմնակից էր Ֆինլանդիայի անդամակցությանը ՆԱՏՕ-ին [15]։ 2008 թվականի օգոստոսին Հարավային Օսիայում զինված հակամարտության ժամանակ Ստուբը ֆրանսիացի գործընկեր Բեռնար Քուշների և Ֆրանսիայի նախագահ Նիկոլա Սարկոզիի հետ միասին խաղաղության ծրագրի հեղինակներից մեկն էր[15] [16] [17] [18]։

Ստուբը դատապարտել է Ռուսաստանի կողմից Հարավային Օսիայի և Աբխազիայի անկախության ճանաչումը, որի մասին նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևը հայտարարել էր 2008 թվականի օգոստոսի 26-ին։ Ստուբն այս որոշումն անվանել է ԵԱՀԿ սկզբունքներին հակառակ[19]։ Այնուամենայնիվ, նա կտրականապես դեմ էր Ռուսաստանի դեմ պատժամիջոցների կիրառմանը [20] և նույն տարվա սեպտեմբերի 7-ին հայտարարել է, որ գոհ է Հարավային Օսիայում ԵԱՀԿ առաքելության հետ Մոսկվայի համագործակցությունից[21]։

2011 թվականին Ստուբն Ազգային կոալիցիա կուսակցությունից ընտրվել է Ֆինլանդիայի խորհրդարան[22]։ 2011 թվականի հունիսի 22-ին նշանակվել է ԵՄ և արտաքին առևտրի հարցերով նախարար նոր կառավարությունում, որը ձևավորվել է Յուրկի Կատայնենի կողմից[23] [24]։

2013 թվականի հոկտեմբերին հայտարարել է 2014 թվականի գարնանը Եվրոպական խորհրդարանի ընտրություններին մասնակցելու հնարավորության մասին[25]։

2014 թվականի ապրիլին հայտարարել է Ազգային կոալիցիա կուսակցության նախագահի պաշտոնի համար պայքարելու իր մտադրության մասին և, համապատասխանաբար, կառավարությունում վարչապետի պաշտոնի համար։ Իր հաղթանակի դեպքում հայտարարել է ՆԱՏՕ-ի ռազմական դաշինքին Ֆինլանդիայի անդամակցության աշխատանքներն ակտիվացնելու մտադրության մասին[26]։ Հասարակական կարծիքի հարցումների համաձայն՝ առաջատարը եղել է երեք թեկնածուների մեջ (30-ից 44 տարեկան հարցվածների 37%-ը կցանկանար նրան տեսնել ապագա վարչապետի պաշտոնում)[27]։ Հունիսի 14-ին Ստուբն ընտրվել է կուսակցության նոր նախագահ[28]։ Հունիսի 16-ին վարչապետ Յուրկի Կատայնենը հրաժարականի դիմում է ներկայացրել, որը հավանության է արժանացել Ֆինլանդիայի նախագահ Սաուլի Նինիստոի կողմից[29], որից հետո Ստուբը նշանակվել է նոր կառավարության ձևավորման շուրջ կառավարական բանակցությունների նախագահ[30]։

2015 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում Ազգային կոալիցիայի պարտվելուց հետո Ստուբը վայր է դրել երկրի վարչապետի լիազորությունները։ Նոր վարչապետ է ընտրվել Յուհա Սիպիլը։

2016 թվականի հունիսի 11-ին, կուսակցության հերթական համագումարում, Ստուբը հրաժարական է տվել կոալիցիայի կուսակցության նախագահի պաշտոնից։ Նոր նախագահ է ընտրվել ՆԳ նախարար Պետերի Օրպոն[31], նա նաև ստանձնել է ֆինանսների նախարարի պաշտոնը։ Օրպոն առաջարկել է Ստուբին զբաղեցնել արտաքին առևտրի և զարգացման նախարարի պաշտոնը, բայց Ստուբը նախընտրել է հեռանալ կառավարությունից և կենտրոնանալ խորհրդարանում աշխատելու վրա[32]։

2017 թվականի օգոստոսին Ստուբը նշանակվել է Եվրոպական ներդրումային բանկի գործադիր տնօրենի տեղակալ։ Այս պաշտոնում նրա գործունեության շրջանակը ներառում է, մասնավորապես, բանկային գործառնություններ վարկավորման ոլորտում, ինչպես նաև սկանդինավյան երկրներում բանկի նախագծերի ընդհանուր կառավարում[33]։

Այլ գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստուբը 1997 թվականից հրատարակված հոդվածների հեղինակ է այնպիսի հրապարակումներում, ինչպիսիք են՝ Ekonomi och Teknik-magazine, Ilta-Sanomat, Financial Times, Blue Wings, Apu, Suomen Lehtiyhtyma Nykypaiva և Hufvudstadsbladet[6]: Նա Եվրամիության պատմության վերաբերյալ մի քանի գրքերի հեղինակ է[7][9]։

Իր պաշտոնական կայքում ուներ անձնական բլոգ, որում խոսում էր Եվրախորհրդարանում և Ֆինլանդիայի արտաքին գործերի նախարարությունում իր աշխատանքի մասին[6][9]։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսնացած է անգլիացի Սյուզաննա Ինես Ստուբի հետ, ով բելգիական ընկերությունում աշխատում է որպես իրավաբան և զբաղվում է հակամենաշնորհային օրենսդրության և անձնական տեղեկությունների պաշտպանության հարցերով[34]։ Նրանք ունեն երկու երեխա՝ Էմիլիան և Յոհանը[6][7][9]։ Ընտանիքի հետ ապրում է Էսպոո քաղաքում[6]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  2. ↑ 2,0 2,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  3. ↑ 3,0 3,1 Davos 2014 Participant List
  4. ↑ http://www.mtv.fi/viihde/muut/artikkeli/ulkoministeri-stubb-muuttaa-brysselista-espooseen/2977232
  5. ↑ Президент назначил правительство // Сайт телерадиокомпании Yleisradio Oy. Служба новостей Yle. — 24 июня 2014.(Ստուգված է 24 Հունիսի 2014)
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 6,15 6,16 6,17 6,18 6,19 6,20 Alexander Stubb profile. — Официальный сайт Александра Стабба (alexstubb.com), 20.08.2008
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 7,8 7,9 Personal details: Minister for Foreign Affairs Alexander Stubb. — Правительство Финляндии (regeringen.fi), 20.08.2008
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 Anna Karismo. Finland’s No.1 eurocrat. — Helsingin Sanomat, 24.02.2002
  9. ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 9,10 9,11 9,12 Martin Banks. The Smile. — European Voice, 14.07.2005
  10. ↑ Alan Adams. Ovechkin the jewel of 2004 Draft. — NHL.com, 06.04.2004
  11. ↑ Vince Moore. Riley Institute’s EU Conference Continues Today; Stubb to Present Closing Address. — Furman University (furman.edu), 29.03.2007
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 MEP Alexander Stubb to replace Ilkka Kanerva as Foreign Minister. — Helsingin Sanomat, 01.04.2008
  13. ↑ More awareness on translation costs. Alexander Stubb MEP. — EPP-ED Group (epp-ed.eu), 10.07.2007
  14. ↑ Finnish FM loses job over texts. — BBC News, 01.04.2008
  15. ↑ 15,0 15,1 MEP Alexander Stubb to replace Ilkka Kanerva as Foreign Minister. — Helsingin Sanomat, 01.04.2008
  16. ↑ Sarkozy plans Moscow peace mission. — CNN News, 11.08.2008
  17. ↑ Ceasefire bid amid Georgia crisis. — BBC News, 11.08.2008
  18. ↑ Germany, EU Step Up Efforts to Help End Caucasian War. — Deutsche Welle, 11.08.2008
  19. ↑ Russia Recognises Georgia’s Rebel Regions; Stubb Cries Foul. — Yleisradio Oy (yle.fi), 26.08.2008
  20. ↑ Russia Recognises Georgia’s Rebel Regions; Stubb Cries Foul. — Yleisradio Oy (yle.fi), 26.08.2008
  21. ↑ Derek Scally. Finland rejects sanctions against Russia ahead of key EU summit. — The Irish Times, 01.09.2008
  22. ↑ Top 10 individual vote-winners. — Helsingin Sanomat, 18.04.2011
  23. ↑ New six-party Finnish government takes shape. — Monsters and Critics, 18.06.2011
  24. ↑ Joonas Laitinen. Stubbin nimitykset narastavat ministeriossa. — Helsingin Sanomat, 09.07.2011
  25. ↑ Стубб не против стать комиссаром ЕС // Сайт телерадиокомпании Yleisradio Oy. Служба новостей Yle. — 8 октября 2013.(Ստուգված է 11 Հոկտեմբերի 2013)
  26. ↑ Стубб: «Естественно, я буду вести страну в НАТО» // Сайт телерадиокомпании Yleisradio Oy. Служба новостей Yle. — 30 апреля 2014.(Ստուգված է 1 Մայիսի 2014)
  27. ↑ Опрос: граждане хотят видеть следующим премьером Александра Стубба // Сайт телерадиокомпании Yleisradio Oy. Служба новостей Yle. — 19 мая 2014.(Ստուգված է 22 Մայիսի 2014)
  28. ↑ Александер Стубб — новый премьер-министр страны // Сайт телерадиокомпании Yleisradio Oy. Служба новостей Yle. — 14 июня 2014.(Ստուգված է 16 Հունիսի 2014)
  29. ↑ Катайнен подал заявление об уходе // Сайт телерадиокомпании Yleisradio Oy. Служба новостей Yle. — 16 июня 2014.(Ստուգված է 16 Հունիսի 2014)
  30. ↑ Стубб: Наша цель — политическая стабильность // Сайт телерадиокомпании Yleisradio Oy. Служба новостей Yle. — 16 июня 2014.(Ստուգված է 16 Հունիսի 2014)
  31. ↑ Петтери Орпо возглавит Коалиционную партию // Сайт телерадиокомпании Yleisradio Oy. Служба новостей Yle. — 11 июня 2016.(Ստուգված է 11 Հունիսի 2016)
  32. ↑ Стубб не войдет в министерскую команду Орпо // Сайт телерадиокомпании Yleisradio Oy. Служба новостей Yle. — 15 июня 2016.(Ստուգված է 7 Հուլիսի 2016)
  33. ↑ «Александер Стубб назначен в руководство Европейского инвестиционного банка»։ Сайт телерадиокомпании Yleisradio Oy. Служба новостей Yle։ 2017-08-01։ Արխիվացված օրիգինալից 2017-08-02-ին։ Վերցված է 2017-08-01 
  34. ↑ Suzanne Innes-Stubb. — White & Case LLP (whitecase.com), 20.08.2008

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ալեքսանդր_Ստուբ&oldid=8602057» էջից