Ծալկա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Քաղաք
Ծալկա
վրաց.՝ წალკა
Դրոշ Զինանշան

ԵրկիրՎրաստան Վրաստան
ՄխարեՔվեմո Քարթլի
ՄունիսիպալիտետԾալկայի
Տվյալ կարգավիճակում1984 թվականից
ԲԾՄ1482 մետր
Բնակչություն3467 մարդ (2023)[1]
Ազգային կազմՀայեր, հույներ
Կրոնական կազմՀայ Առաքելական եկեղեցի,
Տեղաբնականունծալկեցի
Ժամային գոտիUTC+4
Հեռախոսային կոդ+995-357
Փոստային դասիչ3000-20
Ծալկա (Վրաստան)##
Ծալկա (Վրաստան)

Ծալկան (վրաց.՝ წალკა), քաղաք Վրաստանի հարավում, Քվեմո Քարթլի երկրամասում, Ծալկայի մունիցիպալիտետի վարչական կենտրոնը։ Բնակչությունը՝ 3467 մարդ (2023)[1], հիմնականում հայեր և հույներ։ Ծալկան հիմնադրել են էրզրումի վիլայեթից գաղթած հայերը, 1829-1830 թվականներին կոչվել է Բարմաքսըզ, 1936 թվականին դարձել է շրջկենտրոն և վերանվանվել Ծալկա։

Ծալկա անունը պատմական Թռեղքի հետագա անվանումն է։

Բնակչությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016 թվականի հունվարի 1–ի տվյալներով բնակչության քանակը 18,9 հազար էր, իսկ 2014 թվականի հունվարի 1–ի տվյալներով՝ 23,5 հազար։

Ըստ 2002 թվականի մարդահամարի, բնակչության քանակը կազմում էր 20 888 մարդ, իսկ 2008 թվականին՝ 21,7 հազար

Էթնիկ կազմը ըստ 2002 թվականի մարդահամարի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայեր 11484 54,98 %
Հույներ 4589 21,97 %
Վրացիներ 2510 12,02 %
Ադրբեջանցիներ 1992 9,54 %
Ռուսներ 125 0,60 %
Օսեր 18 0,09 %
Ուկրաինացիներ 3 0,01 %
Աբխազներ 2 0,01 %
Եզդիներ 2 0,01 %
Ընդհանուր 20888 100,00 %

Խոշոր բնակեցված վայրեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քաղաք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Ծալկա (հունական)
Քաղաք/գյուղ Բնակչությունը
2002թվականին,
մարդ
հայերը
%
հույները
%
վրացիները
%
ադեր-
բեջան-
ցիները
%
Քաղաք Ծալկա (վրաց.՝ წალკა) 1741
Քաղաքատիպ ավան Բեդիանի (վրաց.՝ ბედიანი) 344
Քաղաքատիպ ավան Տրիալետի (վրաց.՝ თრიალეთი) 326
Ավրանլո (վրաց.՝ ავრანლო) 717 81
Ակենդա (վրաց.՝ აქენდა) 0
Արջևան–Սարվանի (վրաց.՝ არჯევან-სარვანი) 794 99
Պոշտի (վրաց.՝ კოხტა) (նախկին Ախալիկի) (վրաց.՝ ახალიკი) 112 14 71
Աշկալա (վրաց.՝ აშკალა) 2043 99
Այազմի (վրաց.՝ აიაზმი) 595 99
Բարետի (վրաց.՝ ბარეთი) (նախկին Բաշկոյ) (վրաց.՝ ბაშქოი) 207 66 29
Բեշտաշենի (վրաց.՝ ბეშთაშენი) 373 87
Բուրնաշետի (վրաց.՝ ბურნაშეთი) 468 97
Գեդակլարի (վրաց.՝ გედექლარი) 73 100
Գումբատի (վրաց.՝ გუმბათი) 471 82
Գունիակալա (վրաց.՝ სამება) 236 72 18
Դարակոյ (վրաց.՝ დარაბოი) 814 98
Դաշբաշի (վրաց.՝ დაშბაში) 367 96
Ջինիսի (վրաց.՝ ჯინისი) 304 100
Սագդրիոնի (վրաց.՝ ესაყდრიონი) (նախկին Եդիկիլիսա) (վրաց.՝ ედიქილისა) 351 96
Իմերա (վրաց.՝ იმერა) 74 84
Կաբուրի (վրաց.՝ კაბური) 491 100
Սաբաչիսի (վրաց.՝ საბეჭისი) (նախկին Կարակոմի) (վրաց.՝ ყარაკომი) 177 19 73
Ախալշենի (վրաց.՝ ახალშენი) (бывш. Кариаки) (վրաց.՝ კაბური) 152 74 17
Կվեմո–Ղարաբա (Նեոն–Ղարաբա) (վրաց.՝ ქვემო ხარაბა) 303 91
Կիզիլ–Կիլիսա (վրաց.՝ ყიზილყილიშა) 1848 98
Կուշի (վրաց.՝ კუშჩი) 893 98
Լիվադ (վրաց.՝ ლივადი) 134 62 25
Մինսազկենդի (վրաց.՝ მინსაზყენდი) 0
Նարդեվանի (վրաց.՝ ნარდევანი) 1516 99
Օզնի (վրաց.՝ ოზნი) 754 99
Օլիանգի (վրաց.՝ ოლიანგი) 405 94
Ռեխա (վրաց.՝ რეხა) 525 20 79
Սանտա (վրաց.՝ სანთა) 84 83
Տազաղարաբա (վրաց.՝ თაზახარაბა) 137 99
Տարսոնի (վրաց.՝ ტარსონი) 9 22 78
Տեջիսի (վրաց.՝ თეჯისი) 607 100
Տիկիլիսա (վրաց.՝ თიქლისა) 167 17 77
Խանդո (վրաց.՝ ხანდო) 187 98
Խաչկոյի (վրաց.՝ ხაჩკოი) 863 98
Խրամգեսի (վրաց.՝ ხრამგესი) 118 39 34 20
Ցինցկարո (վրաց.՝ წინწყარო) 168 20 67 10
Կավտա (վրաց.՝ კავთა) (նախկին Չապաևկա) (վրաց.՝ ჩაპაევკა) 88 93
Չիկտկիլիսա (վրաց.՝ ჩივიქილისა) 468 99
Չոլմանի (վրաց.՝ ჩოლმანი) 295 99
Շիպիակի (վրաց.՝ შიპიაკი) 35 89
Սամադլո (վրաց.՝ სამადლო) (նախկին Շուա–Ղարաբա (վրաց.՝ შუა ხარაბა) 54 87

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 104