Հսկա գիշաճանճ
Հսկա գիշաճանճ | |
Հսկա գիշաճանճ | |
Դասակարգում | |
Թագավորություն | Կենդանիներ (Animalia) |
Տիպ/Բաժին | Հոդվածոտանիներ (Arthropoda) |
Ենթատիպ | Վեցոտանիներ (Hexapoda) |
Դաս | Միջատներ (Insecta) |
Կարգ | Երկթևանիներ (Diptera) |
Ընտանիք | Գիշաճանճեր (Asilidae) |
Ցեղ | Satanas |
Տեսակ | Հսկա գիշաճանճ (S. gigas) |
Միջազգային անվանում | |
Satanas gigas |
Հսկա գիշաճանճ (լատին․՝ Satanas gigas), գիշաճանճերի ընտանիքին պատկանող միջատ, որը գրանցված է Հայաստանի Կարմիր գրքում։
Նկարագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]38-50 մմ մարմնի երկարությամբ խոշոր գիշաճանճ է։ Երեսը, ճակատը, մարմինը և գլխի հետին մակերեսը պատված են արծաթագույն-սպիտակ խիտ փոշեծածկով։ Մարմնին կպնող խիտ սպիտակ մազիկներով ծածկված ոտքերը սևադարչնագույն են։ Թևերը թափանցիկ են, ջղերը չեն հասնում թևի ծայրին։ Տերգիտների կարմրադարչնագույն հետին եզրերով փորիկը սև է[1]։
Տարածվածություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Տարածված են նախկին ԽՍՍՀ-ի Եվրոպական մասի հարավում, Անդրկովկասում, Ղազախստանում, Միջին Ասիայում, Հյուսիսային Աֆրիկայում, Իրանում, Մոնղոլիայում, Հյուսիսային Չինաստանում։ Հայաստանում հանդիպում է Արարատյան դաշտում, Արմավիրի (Սարդարապատ գյուղի մոտակայք), Արարատի (Մասիս և Վեդի քաղաքների, Արմաշ, Գոռավան, Սուրենավան գյուղերի մոտակայք) մարզերից[1]։
Էկոլոգիա
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ապրում են տարբեր տեսակի կիսաանապատներում, ավազոտ անապատում։ Ակտիվ գիշատիչ է, թռիչքը դիտվում է հունիս-հուլիս ամիսներին, որսում է ճպուռներ, բզեզներ և այլ խոշոր միջատներ։ Էգը ձվադրում է հողի մեջ, այստեղ էլ զարգանում են թրթուրները։ Զարգացումը միամյա է[1]։
Պահպանություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Սահմանափակ արեալով հազվագյուտ տեսակ է։ Բնության պահպանության միջազգային միության Կարմիր ցուցակի չափորոշիչներով գնահատվում է որպես խոցելի տեսակ։ Գրանցված էր ԽՍՍՀ Կարմիր գրքում։
Հազվադեպ են հանդիպում եզակի առանձնյակներ։
Նկատվում է թվաքանակի կրճատման միտում։
Վտանգման հիմնական գործոններ են հանդիսանում հողերի գյուղատնտեսական յուրացումը և թունաքիմիկատների ոչ խելամիտ օգտագործումը։
Պահպանվում է «Գոռավանի ավազուտներ» արգելավայրում[1]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.
|