Jump to content

Ժուան Կաբրալ ջի Մելու Նիտու

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ժուան Կաբրալ ջի Մելու Նիտու
պորտ.՝ João Cabral de Melo Neto
Ծնվել էհունվարի 9, 1920(1920-01-09)[1][2][3]
ԾննդավայրՌեսիֆի, Բրազիլիա
Վախճանվել էհոկտեմբերի 9, 1999(1999-10-09)[1][2][3][…] (79 տարեկան)
Վախճանի վայրՌիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա[4][5]
Մասնագիտությունբանաստեղծ, դիվանագետ, գրող և դրամատուրգ
Լեզուպորտուգալերեն
Քաղաքացիություն Բրազիլիա
ԱնդամակցությունԲրազիլական գրականության ակադեմիա
Պարգևներ
ԱմուսինMarly de Oliveira?
 João Cabral de Melo Neto Վիքիպահեստում

Ժուան Կաբրալ ջի Մելու Նիտու (պորտ.՝ João Cabral de Melo Neto, հունվարի 9, 1920(1920-01-09)[1][2][3], Ռեսիֆի, Բրազիլիա - հոկտեմբերի 9, 1999(1999-10-09)[1][2][3][…], Ռիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա[4][5]), բրազիլացի պոետ, դիվանագետ։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել և կրթությունն ստացել է Ռեսիֆում (Պեռնամբուկո նահանգում)։

1940 թ. հարում է մայրաքաղաքային պոետ-ավանգարդիստների խմբին (Ժորժի դը Լիմա, Կառլոս Դրումմոնդ ջի Անդրադե)։ Բանաստեղծությունների առաջին՝ Երազաքար ժողովածուն, որ լույս տեսավ 1942 թ., նշանակալիորեն ազդված էր Մուրիլո Մենդեսի և Կառլոս Դրումմոնդա ջի Անդրեադի ստեղծագործությունների կողմից։ 1946 թվականին դիվանագիտական ծառայության է անցնում, որով զբաղվում է ողջ կյանքում. դիվանագիտական ծառայության մեջ է գտնվել Իսպանիայում, Անգլիայում, Ֆրանսիայում, Շվեյցարիայում։ 1940-ական թթ. վերջին ապրում և աշխատում էր Բարսելոնայում, մտերմանում է Խոան Միրոյի, Ժոան Բրոսսայի և Dau al Set (Անտոնի Տապիես, Մոդեստ Կուշարտ) խմբի այլ անդամների հետ։

Ամուսնացել է երկու անգամ։ Առաջին կնոջից՝ Ստելլա Մարիա Բարբոազա ջի Օլիվեյրայից (Stella Maria Barbosa de Oliveira), ունեցել է հինգ զավակ։ 1986 թ. երկրորդ անգամ ամուսնանում է բանաստեղծուհի Մարլի ջի Օլիվեյրայի (Marly de Oliveira) հետ։

1999 թ.՝ մահվանից հետո, շատ-շատերը համոզմունք էին արտահայտում, որ նա կարող էր լինել գրականության բնագավառում Նոբելյան դափնեկրի հաղթող թեկնածուն[9]։

Ստեղծագործությունը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բանաստեղծությունների մեջ հակված է օբյեկտիվիստական, ոչ անձնական պոեզիային (Մալլարմե, Վալերի) և խիստ ձևերը, ինչը քննադատներին տեղիք տվեց խոսել նրա ինքնօրինակ կոնստրուկտիվիզմի մասին

Բանաստեղծություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Pedra do Sono (1942)
  • Os Três Mal-Amados (1943)
  • O Engenheiro (1945)
  • Psicologia da Composição com a Fábula de Anfion e Antiode (1947)
  • O Cão Sem Plumas (1950)
  • O Rio ou Relação da Viagem que Faz o Capibaribe de Sua Nascente à Cidade do Recife (1954)
  • Dois Parlamentos (1960)
  • Quaderna (1960)
  • A Educação pela Pedra (1966)
  • Museu de Tudo (1975)
  • A Escola das Facas (1980)
  • Auto do Frade (1984)
  • Agrestes (1985)
  • Crime na Calle Relator (1987)
  • Primeiros Poemas (1990)
  • Sevilha Andando (1990)
  • Consideração sobre o Poeta Dormido (1941)
  • Prática de Mallarmé (1942)
  • Joan Miró (1942)
  • Poesia e Composição (1952)
  • Carta a Murilo Mendes (1972)
  • Prosa (1998)

Նրա Morte e Vida Severina պոեմը անգլերենով թարգմանում է Էլիզաբեթ Բիշոփը, որի հիման վրա երաժշտական դրամա է գրում Շիկո Բուարկեն։

Բրազիլիական գրական ակադեմիայի անդամ (1968). Մամոենսի մրցանակ (1990), Նեյշտադյան գրական մրցանակ (1992), Իբերոամերիկյան պոեզիայի մրցանակ՝ թագուհի Սոֆիի կողմից (1994).

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժուան Կաբրալ ջի Մելու Նիտու» հոդվածին։