Տասներկու տարեկանում նա կարդում է «Ռոբինզոն Կրուզոն» և իր հորեղբոր հետ գնում է ճանապարհորդելու Վեստ Ինդիայում, իսկ այնտեղից վերադառնալուց հետո սովորել է Փարիզի համալսարանում։ Հետո նա անդամագրվել է ֆրանսիական բանակ և մասնակակցել է Անգլիայի և Պրուսիայի դեմ մղվող Յոթամյա պատերազմին։
1768 թվականին նա մեկնեց Մավրիկիոս և սկսեց հետազոտել այնտեղի բույսերը։ Երեք տարի անց՝ 1771 թվականին, նա ծանոթացավ Ժան Ժակ Ռուսոյի հետ, ով դարձավ նրա ընկերը և միաժամանակ ուսուցիչը, նրանք հետազոտում էին Փարիզում և Փարիզի շրակայքում աճող բույսերը։ 1803 թվականին Սեն Պիեռը դարձավ Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամ և այնտեղ մնաց մինչև իր մահը՝ 1814 թվականը։
Սեն Պիեռը բուսակերության քարոզիչ էր և ինքն էլ բուսակեր էր, և չնայած այն փաստին, որ նվիրյալ քրիստոնյա էր, նրա վրա մեծ ազդեցություն են թողել լուսավորության շրջանի ֆրանսիացի այնպիսի մտածողներ, ինչպիսիք են Վոլտերը և իր ուսուցիչ Ժան Ժակ Ռուսոն։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 406)։