Օսիպ Բրիկ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Օսիպ Բրիկ
ռուս.՝ Осип Максимович Брик
Osip LUB.jpg
Ծնվել էհունվարի 16 (28), 1888 կամ հունվարի 16, 1888(1888-01-16)[1]
ԾննդավայրՄոսկվա, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել էփետրվարի 22, 1945(1945-02-22)[2][3][1] (57 տարեկան)
Վախճանի վայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
ԳերեզմանՆովոդեվիչյան գերեզմանոց
Մասնագիտությունգրող, փաստաբան, գրական քննադատ, սցենարիստ, գրականության պատմաբան և բանաստեղծ
ՔաղաքացիությունFlag of Russia.svg Ռուսական կայսրություն և Flag of the Soviet Union (1924–1955).svg ԽՍՀՄ
ԱմուսինԼիլիա Բրիկ
Մայակովսկին Ամերիկայից վերադառնալուց հետո (1925 թվականի նոյեմբեր-դեկտեմբեր): Լուսանկարն արվել է Մայակովսկու ու Բրիկների տանը Սոկոլնիկիում: Նստած են (ձախից աջ)՝ ԷԼզա Տրիոլե, Լիլիա Բրիկ, Ռ. Կուշներ, Ե. Պաստեռնակ, Օ. Տրետյակովա: Կանգնած են՝ Մայակովսկի, Օսիպ Բրիկ, Բ. Պաստեռնակ, Ս. Տրետյակով, Վ. Շկլովսկի, Լև Գրինկրուգ, Օսիպ Բեսկին, Պ. Նեզնամով: Է. Տրիոլեի ժողովածու, Փարիզ

Օսիպ Մաքսիմովիչ (Մեերովիչ) Բրիկ (ռուս.՝ Осип Максимович (Меерович) Брик, 16 հունվարի, 1888, Մոսկվա – 22 փետրվարի, 1945, Մոսկվա), ռուս գրականագետ, գրող և գրական քննադատ:

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օսիպ Բրիկը ծնվել է 1888 թվականի հունվարի 16-ին Մոսկվայում, հրեաների ընտանիքում: Հայրը եղել է առաջին գիլդիայի առևտրական Մաքս (Մեեր-Գոզիաս) Պավլովիչ Բրիկը, մայրը՝ Պոլինա Յուրևնա Սիգալովան: Օսիպ Բրիկն ստացել է իրավաբանական կրթություն[4]: 1912 թվականին Օսիպ Բրիկն ամուսնացել է Լիլիա Բրիկի հետ: 1915 թվականին Բրիկները ծանոթացել են Վլադիմիր Մայակովսկու հետ: Օսիպ Բրիկը հրատարակել է Մայակովսկու «Վարտիքավոր ամպը» (ռուս.՝ «Облако в штанах») և «Ֆլեյտա-ողնաշար» (ռուս.՝ «Флейта-позвоночник») պոեմները: 1918 թվականից Բրիկներն ու Մայակովսկին ապրել են միասին:

1916 թվականից Օսիպ Բրիկն զբաղվել է բանասիրությամբ ու լրագրությամբ: Եղել է Բանաստեղծական լեզվի ուսումնասիրման միության կազմակերպիչներից մեկը: Եղել է ձախ արվեստի գեղարվեստական միությանների անդամ (կոմֆուտներ, Արվեստի ձախ ճակատ և այլն):

Վլադիմիր Մայակովսկու, Նիկոլայ Պունինի ու Էռնեստ Շտալբերգի հետ միասին եղել է «Կոմունայի արվեստ» (ռուս.՝ «Искусство коммуны») թերթի խմբագրական խորհրդի կազմում (1918 թվականի հոկտեմբեր)[5]: 1919-1921 թվականներին ծառայել է Հակահեղափոխության և սաբոտաժի դեմ պայքարի համառուսական արտակարգ հանձնաժողովում[6] և եղել բոլշևիկյան կուսակցության անդամ:

Օսիպ Բրիկը եղել է Արվեստի ձախ ճակատի տեսաբանն ու գաղափարախոսը, սոցիալական պատվերի տեսության, արտադրական արվեստի, փաստի գրականության ստեղծողը: «Ուղեկցուհի չէ» (ռուս.՝ «Не попутчица», 1923) վիպակը բուռն քննարկումների տեղիք է տվել: Հեղինակել է «Ընդդեմ ստեղծագործ անհատականության» («Против творческой личности»), «Ինչու է դուր եկել «Ցեմենտ»-ը» («Почему понравился „Цемент“»), «Ֆադեևի ջախջախումը» («Разгром Фадеева») սուր բանավիճական հոդվածները:

1926 թվականին Մայակովսկու հետ համահեղինակությամբ գրել է «Ռադիո հոկտեմբեր» պիեսը: Նույնպես Մայակովսկու հետ համահեղինակությամբ ստեղծել է մի շարք գրական մանիֆեստներ:

1930-ական թվականներից եղել է «ստվերում», գրել հոդվածներ Մայակովսկու մասին, գրախոսականներ, վարել գրական խմբակ: Մինչև 1999-ական թվականների կեսերը Օսիպ Բրիկի ստեղծագործությունները չեն վերահրատարակվել:

1925 թվականին Լիլիա Բրիկից բաժանվելուց հետո ամուսնացել է Ե. Սոկոլովա-Ժեմչուժինայի հետ:

Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին եղել է ТАСС-ի (Սովետական Միության հեռագրային գործակալություն) խմբագիր:

Օսիպ Բրիկը մահացել է Մոսկվայում գտնվող իր տան շեմքին[7][8], սրտի կանգից 1945 թվականի փետրվարի 22-ին[8]: Դիակիզվել է[9]: Աճյունը թաղվել է Նովոդևիչե գերեզմանատանը[10]:

Սցենարներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1928 – Չինգիզ խանի հետնորդը (ռուս.՝ Потомок Чингисхана, Իվան Նովոկոնովի հետ համահեղինակությամբ[11][12])
  • 1929 – Два-Бульди-два
  • 1936 – Дохунда
  • 1940 – Դեպք հրաբխում (լատ.՝ Случай в вулкане, Միխայիլ Ռոզենֆելդի համահեղինակությամբ)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
  2. ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. ↑ Grove Art Online / J. Turner — [Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 1998. — ISBN 978-1-884446-05-4
  4. ↑ 1911 թվականի դեկտեմբերի 21-ից եղել է երդվյալ հավատարմատար Վենիամին Կանտորի օգնականը: //Список присяжных поверенных округа Московской судебной палаты и их помощников к 15 ноября 1916 г. М.,1917.- С.236.
  5. ↑ «В. В. Маяковский. Стенограммы выступлений (1917—1930 годы)»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-08-26-ին։ Վերցված է 2017-04-01 
  6. ↑ В. Скорятин. Тайна гибели Маяковского
  7. ↑ Игорь Оболенский. Легенды московских кладбищ
  8. ↑ 8,0 8,1 Jewish.ru: Третий лишний
  9. ↑ Независимая газета: Последний приют
  10. ↑ Брик Осип Максимович (1888-1945)
  11. ↑ Моролев П. И. М. Новокшонов: Биогр. очерк // Литературная Сибирь / Сост. Трушкин В. П., Волкова В. Г. — Иркутск: Вост.-Сиб. кн. изд-во, 1986. — С. 262
  12. ↑ Якимова Л. П. И. М. Новокшонов и его повести о гражданской войне в Сибири // Послесловие к книге Новокшонов И. М. Потомок Чингисхана: Повести. — Иркутск: Вост.-Сиб. кн. изд-во, 1983. — («Литературные памятники Сибири»). — С. 414.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Катанян В. А. Брик // Краткая литературная энциклопедия / Гл. ред. А. А. Сурков. — М.: Сов. энцикл., 1962—1978. — Т. 1: Аарне — Гаврилов. — 1962. — Стб. 739.
  • Осип Максимович Брик: Материалы к биографии / Сост., очерк жизни и творч,, примеч. А. В. Валюженича. — Акмола: Нива, 1993. — 389 с.
  • Валюженич А. В. Пятнадцать лет после Маяковского: в 2 тт. Т.2 Последние годы Осипа Брика (1938-1945) — Москва; Екатеринбург: Кабинетный учёный, 2015. — 446 с.— ISBN 978-5-7525-2924-5
  • Осип Брик: Повторы [предисл. Г. Векшина] // Формальный метод : Антология русского модернизма / сост. С. Ушакин. — Москва ; Екатеринбург: Кабинетный ученый, 2016. — Т. 3. — С. 755-850. — 906 с. — ISBN 978-5-7525-2997-9

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Օսիպ_Բրիկ&oldid=7765607» էջից