Jump to content

Քեմերոն Մաքինթոշ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Քեմերոն Մաքինթոշ
Դիմանկար
Ծնվել էհոկտեմբերի 17, 1946(1946-10-17)[1][2][3][…] (77 տարեկան)
ԾննդավայրԷնֆիլդ, Մեծ Լոնդոն, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[2]
Քաղաքացիություն Միացյալ Թագավորություն
ԿրթությունԽոսքի և դրամայի կենտրոնական դպրոց[4] և Prior Park College?
ԵրկերԿատուներ
Մասնագիտությունթատերական պրոդյուսեր, impresario և երաժշտական պրոդյուսեր
Պարգևներ և
մրցանակներ
Ասպետ-բակալավր
Կայքcameronmackintosh.com
 Cameron Mackintosh Վիքիպահեստում

Սըր Քեմերոն Էնթոնի Մաքինթոշ (անգլ.՝ Sir Cameron Anthony Mackintosh, հոկտեմբերի 17, 1946(1946-10-17)[1][2][3][…], Էնֆիլդ, Մեծ Լոնդոն, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[2]), թատրոնի բրիտանացի պրոդյուսեր և թատրոնի սեփականատեր, որը հայտնի է առևտրային հաջող մյուզիքլներում իր մասնակցությամբ։ 1990 թվականին՝ իր հաջողության գագաթնակետին, «Նյու Յորք Թայմս» թերթը նրան անվանել է աշխարհի ամենահաջողակ և ազդեցիկ թատերական պրոդյուսեր[5]։ Նա այնպիսի մյուզիքլների պրոդյուսեր է, ինչպիսիք են՝ «Թշվառները», «Օպերայի ուրվականը», «Մերի Փոփինսը», «Օլիվեր», «Միսս Սայգոն», «Կատուներ» և «Համիլթոն»։

1996 թվականին Մաքինթոշը ասպետի կոչում է ստացել՝ երաժշտական թատրոնին մատուցած ծառայությունների համար։ Նրա երկու արտադրությունները՝ «Թշվառները»-ը և «Օպերայի ուրվականը»-ը, Վեսթ-Էնդիի պատմության մեջ ամենաերկար մյուզիքլներն են եղել։ 2008 թվականին «The Daily Telegraph» թերթը նրան դասել է 7-րդ հորիզոնականում իր «Բրիտանական մշակույթի 100 ամենաազդեցիկ մարդկանց» ցանկում[6]։ Ըստ «Sunday Times»-ի՝ 2019 թվականի ամենահարուստ մարդկանց ցուցակում Մաքինթոշի կարողությունը գնահատվել է 1,28 միլիարդ ֆունտ ստեռլինգ[7]։

Երիտասարդություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մաքինթոշը ծնվել է Լոնդոնի Էնֆիլդ քաղաքում՝ քարտուղար Դիանա Գլեդիսի և ջազային շեփորահար Յան Ռոբերտ Մակինտոշի ընտանիքում[8]։ Նրա հայրը եղել է շոտլանդացի, իսկ մայրը ծնունդով Մալթայից է եղել, ունեցել է մալթական և ֆրանսիական ծագում[9]։ Մաքինթոշը դաստիարակվել է իր մոր հռոմեական կաթոլիկ հավատքով և կրթությունը ստացել Բաթի Պրայոր Պարկ քոլեջում[10]։

Նա առաջին անգամ հասկացել է, որ ցանկանում է դառնալ թատերական պրոդյուսեր այն բանից հետո, երբ մորաքույրը նրան տարել է Ջուլիան Սլեյդի «Աղցանի օրեր» մյուզիքլի ցերեկույթին, երբ նա ութ տարեկան էր[11]։

Մաքինթոշն իր թատերական կարիերան սկսել է դեռահաս տարիքում, աշխատել է Դրուրի Լեյնի թագավորական թատրոնում որպես բեմի բանվոր, այնուհետև դարձել է ռեժիսորի օգնական մի քանի հյուրախաղերի բեմադրություններում։ Նա սկսել է արտադրել իր սեփական փոքր հուրախաղերը, նախքան 1970-ական թվականներին լոնդոնյան պրոդյուսեր դառնալը[12]։ Նրա վաղ լոնդոնյան բեմադրություններն են «Ամեն ինչ գնում է» (որը փակվեց ընդամենը երկու շաբաթ անց), «Փոստային բացիկը» (1973), «Կողք կողքի» (1976), «Իմ չքնաղ լեդի» (1978) և «Թոմֆուլերի» (1980)[13][14]։

1981 թվականին նա արտադրել է Էնդրյու Լլոյդ Ուեբերի «Կատուներ» մյուզիքլը։ Այն դարձել է սեզոնի հիթ և Ատլանտյան օվկիանոսի երկու կողմերում ամենաերկարատև մյուզիքլներից մեկն է եղել։ «Կատուներ»-ի հաջողությունից հետո նա դիմել է գրողներ Կլոդ-Միշել Շյոնբերգի և Ալեն Բուբլիլի ֆրանսիական թիմին՝ խնդրելով իրենց «Թշվառները» մյուզիքլը բերել Լոնդոնի բեմ։ Մյուզիքլը բացվել է 1985 թվականին Բարբիկանայում, իսկ հետո տեղափոխվել Պալասի թատրոն։ «Թշվառները» ցնցող մեկնարկ է ունեցել տոմսարկղերում և ջերմ քննադատական ընդունելություն ձեռք բերել։ Ներկայումս այն ամենաերկարատև մյուզիքլն է[15] և երկրորդ ամենաերկար բեմադրությունը Լոնդոնում[16]։

1986 թվականին Մաքինթոշը պատրաստել է Էնդրյու Լլոյդ Ուեբերի «Օպերայի ուրվականը»[17], որը կոմերցիոն առումով բոլոր ժամանակների ամենահաջողված մյուզիքլներից մեկն է եղել[18] և գերազանցել է այնպիսի ռեկորդային ֆիլմերի, ինչպիսիք են «Տիտանիկը» և «Այլմոլորակայինը»։ Լոնդոնյան օրիգինալ բեմադրությունը դեռևս շարունակվում է և հանդիսանում է 3-րդ ամենաերկար բեմադրությունը Լոնդոնում՝ Նյու Յորքի բեմադրության հետ, որը բոլոր ժամանակների ամենաերկար Բրոդվեյի մյուզիքլն է[19]։

Նա արտադրել է Կլոդ-Միշել Շյոնբերգի և Ալեն Բուբլիլի հաջորդ մյուզիքլը՝ «Միսս Սայգոն», որը բացվել է 1989 թվականի սեպտեմբերին Ուեսթ Էնդում գտնվող Դրուրի Լեյնի թագավորական թատրոնում։ Այն նույնքան հաջող է եղել[20][21], և 1991 թվականի Բրոդվեյի բեմադրությունը հասել է թատրոնի պատմության մեջ ամենամեծ նախնական տոմսերի վաճառքին[22]։

Մակինթոշը արտադրել է մի քանի այլ հաջողված մյուզիքլներ, այդ թվում՝ «Մո անունով հինգ տղաները» (ինչպես Լոնդոնում 1990 թվականին[23], այնպես էլ Բրոդվեյում) և 1987 թվականին Սթիվեն Սոնդհայմի «Խելագարություններ» վերամշակված լոնդոնյան բեմադրությունը[24]։ 1995 թվականին Մաքինթոշը Լոնդոնում արտադրել է «Թշվառները»-ի 10-րդ հոբելյանական համերգը։ Բացի այդ, նա պատասխանատու է եղել «Օկլահոմա» (1999)[25], «Իմ չքնաղ լեդի» (2001)[26], և «Կարուսել» (1993) մյուզիքլների Վեսթ-Էնդի վերածննդի հեռարձակումների ներկայացման համար։

Մաքինթոշի ստացված լոնդոնյան արտադրություններից են նաև «Մոբի Դիկ»-ը (1993)[27] և «Մարտին Գուերա»-ն (1996)[28]։ Նա թողարկել է «Իսթվիկյան Վհուկներ»-ի (2000) բեմական ադապտացիան, որը, չնայած որոշ դրական արձագանքներին, չի կարողացել կրկնել իր նախորդ բլոկբաստերների համաշխարհային հաջողությունը։

1990 թվականին նա դարձել է «Music Theatre International» թատերական արտոնագրված ընկերության համասեփականատեր։ 1991 թվականին հիմնել է «Դելֆոն Մաքինթոշի թատրոններ» թատերական խումբը։

2001 թվականին Ուոլթ Դիսնեյի թատրոնի նախագահ Թոմաս Շումախերը հանդիպել է Մաքինթոշին, որպեսզի քննարկի «Մերի Փոփինս»-ը բեմական մյուզիքլի վերածելը[29]։ Մաքինթոշի մասնակցությունը երաժշտական ադապտացիայի մշակմանը հանգեցրել է նրան, որ նա Շումախերի հետ արտադրել է 2004[30] և 2006 թվականների Բրոդվեյի բեմադրությունները՝ համապատասխանաբար Փրինս Էդվարդի և Նոր Ամստերդամի թատրոններում[31][32]։ Նա եղել է լոնդոնյան «Ավենյու Քյու» հաղորդման համապրոդյուսերը, որը բացվել է 2006 թվականի հունիսի 1-ին Վեսթ-Էնդում՝ Նոել Քաուարդի թատրոնում[33]։

1998 թվականին Մաքինթոշը շոուբիզնեսում իր երեսուն տարին նշել է «Ողջույն, պարոն պրոդյուսեր» գալայի ժամանակ, որտեղ ներկայացված են եղել երգեր այն շոուներից, որոնք նա պատրաստել էր իր կարիերայի ընթացքում։ Համերգը տեղի է ունեցել երկու անգամ՝ հունիսի 7-ին և 8-ին, որից ստացված հասույթը տրամադրվել է Կույրերի թագավորական ազգային ինստիտուտին և Միացյալ թատերական բարեգործական կազմակերպություններին։ Դրան մասնակցել են բազմաթիվ հայտնի մարդիկ, իսկ հունիսի 8-ի ելույթին ներկա են եղել թագուհի Եղիսաբեթ II-ը և Էդինբուրգի դուքս արքայազն Ֆիլիպը[34]։

2008-2009 թվականներին Դրուրի Լեյնի Թագավորական թատրոնում նա թողարկել է «Օլիվեր»-ը։ Բեմադրությունը նկարահանվել է «BBC»-ի «Ես ամեն ինչ կանեի» հայտնի հեռուստասերիալի օգնությամբ։ Ջոդի Պրենջերը դարձել է հաղթող և հետագայում արտադրության մեջ ստացել Նենսիի դերը, իսկ Ռոուեն Աթկինսոնը՝ Ֆեջինի։ Արտադրության հետ կապված գովազդն ու ուշադրությունը աննախադեպ են եղել Վեսթ-Էնդի բեմում, և 2009 թվականի հունվարին հայտնի է դարձել, որ արտադրությունը դարձել է Վեսթ-Էնդի պատմության մեջ ամենաարագ վաճառվող շոուն՝ 15 միլիոն ֆունտ նախնական վաճառքով[35]։

2010 թվականի ապրիլին Լոնդոնի Գիլգուդ թատրոնում Մաքինթոշը բեմադրել է «Մազերը» մյուզիքլի վերածնունդը։ Այս բեմադրությունը տեղափոխվել է Բրոդվեյից, որտեղ 2009 թվականին բեմադրվել է «Վերածնունդ»-ը[36]։

2014 թվականի հունվարի 27-ին Մաքինթոշը դարձել է առաջին բրիտանացի պրոդյուսերը, որը ընդգրկվել է ամերիկյան Բրոդվեյի թատրոնի փառքի սրահում[37]։

2014 թվականի մայիսի 3-ին Մաքինթոշը վերսկսել է «Միսս Սայգոնը» Լոնդոնի Էդուարդ արքայազն թատրոնում՝ նշելով դրա առաջին գործարկման 25-ամյակը[38]։

2017 թվականի դեկտեմբերի 6-ին Մաքինթոշը Լոնդոնում սկսել է Լին-Մանուել Միրանդայի «Համիլթոն» հիթի նախնական ցուցադրությունները։ Պրեմիերան կայացել է 2017 թվականի դեկտեմբերի 21-ին Վիկտորիա Պալաս թատրոնում։

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1996 թվականին Մաքինթոշը ասպետի կոչում է ստացել երաժշտական թատրոնին մատուցած ծառայությունների համար։

Նա բացահայտ համասեռամոլ է։ Նրա գործընկերը ավստրալական ծագմամբ թատերական լուսանկարիչ Մայքլ Լե Պեր Թրենչն է եղել։ Նրանք հանդիպել են 1982 թվականին՝ «Օկլահոմա»-ի պրեմիերայի ժամանակ, Ադելաիդայում։ Զույգը ապրում է Լոնդոնի, Ստավորդեյլ Պրիորի Չարլթոն Մուսգրովում, Սոմերսեթում և Նևիս Մանորում գտնվող Մորարա Նորթում՝ Արևմտյան լեռնաշխարհի տների միջև[39]։

2006 թվականին Մաքինթոշը «The Independent» թերթի ամենաազդեցիկ համասեռամոլների ցանկում զբաղեցրել է 4-րդ հորիզոնականը[40]։ 2005 թվականին նույն ցուցակում զբաղեցրել է 4-րդ հորիզոնականը[41]։

Նա Լոնդոնի ՄԻԱՎ-ի բարեգործական կազմակերպության՝ «The Food Chain»-ի հովանավորն է։

Նրա կրտսեր եղբայրը՝ Ռոբերտ Մաքինթոշը, նույնպես պրոդյուսեր է։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Mackintosh, Sir Cameron Anthony // The International Who's Who 1996-97 — 1996. — ISBN 978-1-85743-021-9
  3. 3,0 3,1 Internet Broadway Database — 2000.
  4. High Profile AlumniCentral School of Speech and Drama.
  5. "The Musical is Money to His Ears" Արխիվացված 2009-01-30 Wayback Machine New York Times, 9 December 1990
  6. «The 100 most powerful people in British culture». Daily Telegraph. 2016 թ․ նոյեմբերի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 11-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 30-ին.
  7. Times, The Sunday (2019 թ․ մայիսի 12). «Rich List 2019: profiles 101-148=, featuring Alan Sugar» (անգլերեն). ISSN 0140-0460. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 7-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  8. Cameron Mackintosh Biography (1946–) Արխիվացված 2021-07-09 Wayback Machine Film Reference
  9. "Mackintosh wins tourist award for London's starring role" Արխիվացված 2015-09-25 Wayback Machine The Independent, 21 April 2006
  10. "Dance" Արխիվացված 19 Օգոստոս 2011 Wayback Machine priorparkcollege.com, accessed 20 December 2012
  11. «Cameron Mackintosh». Cameron Mackintosh Limited. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ ապրիլի 9-ին.
  12. "Cameron Mackintosh biography from official site" Արխիվացված 21 Հունիս 2012 Wayback Machine cameronmackintosh.com, accessed 20 December 2012
  13. Rothstein, Mervyn. "A Life in the Theatre: Cameron Mackintosh" Արխիվացված 23 Օգոստոս 2011 Wayback Machine playbill.com, 30 April 2011
  14. "Production History, Official Site" Արխիվացված 15 Ապրիլ 2012 Wayback Machine cameronmackintosh.com, accessed 20 December 2012
  15. «The 20 Longest-Running West End Musicals». Official London Theatre (բրիտանական անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 30-ին.
  16. «Top 10 Longest-Running West End Shows». www.atgtickets.com (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 30-ին.
  17. «Andrew Lloyd Webber's The Phantom of the Opera to premiere in Kuala Lumpur». www.nst.com.my. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 28-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 27-ին.
  18. Gans, Andrew (2014 թ․ սեպտեմբերի 22). «The Lion King Is Now Top Earner in Box-Office History». Playbill (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ սեպտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  19. The Broadway League. «The Phantom of the Opera – IBDB: The official source for Broadway Information IBDB: The official source for Broadway Information». ibdb.com. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ դեկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 30-ին.
  20. " 'Miss Saigon' listing, West End"Արխիվացված 13 Դեկտեմբեր 2010 Wayback Machine albemarle-london.com, accessed 20 December 2012
  21. accessed 20 December 2012
  22. Simonds, Jon. "AmerAsians and the Theater" Արխիվացված 2016-03-03 Wayback Machine newsun.com, accessed 20 December 2012
  23. " 'Five Guys Named Moe' listing, Lyric Theatre" Արխիվացված 2012-02-19 Wayback Machine thisistheatre.com, accessed 20 December 2012
  24. " 'Follies' inLondon" Արխիվացված 2017-09-08 Wayback Machine sondheimguide.com, accessed 20 December 2012
  25. "Mackintosh Takes RNT's 'Oklahoma!' to Lyceum" whatsonstage.com, 25 September 1998
  26. " 'My Fair Lady' Comes Home to Drury Lane, 21 Jul" whatsonstage.com, 20 March 2001
  27. Jones, Kenneth. "UK's 'Moby Dick!' Musical Gets NYC Reading In Anticipation of US Licensing" playbill.com, 23 January 2003
  28. "Mixed Reviews for London 'Martin Guerre'" playbill.com, 14 July 1996
  29. Sibley, John; Michael Lassell (2007). Mary Poppins: Anything Can Happen If You Let It. Disney Editions New York. pp. 348–349. 0-7868-3657-1
  30. Nathan, John (2008 թ․ հունվարի 12). «London Mary Poppins Takes Her Final Bow». Playbill. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ փետրվարի 20-ին. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 19-ին.
  31. Mary Poppins Արխիվացված 2015-09-24 Wayback Machine ibdb.com, accessed 19 December 2012
  32. Gans, Andrew. "Playbill.Com's Brief Encounter with Thomas Schumacher" Արխիվացված 9 Հոկտեմբեր 2012 Wayback Machine playbill.com, 19 September 2006
  33. Shenton, Mark. "London's 'Avenue Q' Extends to January 2010" playbill.com, 30 July 2009
  34. Archive for 'Hey, Mr. Producer!'" Արխիվացված 17 Սեպտեմբեր 2010 Wayback Machine albemarle-london.com, accessed 19 December 2012
  35. BWW News Desk Mackintosh's OLIVER! Scores Big with Critics and Box Office Արխիվացված 2012-02-29 Wayback Machine BroadwayWorld.com, 15 January 2009
  36. Hair stages a Sixties reunion Արխիվացված 17 Ապրիլ 2010 Wayback Machine London Evening Standard, 15 April 2010
  37. "Cameron Mackintosh enters Broadway Hall of Fame" Արխիվացված 2020-12-02 Wayback Machine bestoftheatre.co.uk, accessed 11 February 2014
  38. «Miss Saigon to return to West End in 2014». 2013 թ․ հունիսի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 30-ին – via www.bbc.com.
  39. «Play it again, Cam: How Mr Mackintosh became theatreland's first ever». Evening Standard. 2014 թ․ մայիսի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 28-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 10-ին.
  40. «Gay Power: The pink list». The Independent. 2006 թ․ հուլիսի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 11-ին. Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 26-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  41. Smith, Alistair (2007 թ․ դեկտեմբերի 27). «Mackintosh tops this year's Stage 100». The Stage. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 21-ին. Վերցված է 2008 թ․ հունվարի 4-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]