Քեմերոն Մաքինթոշ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Քեմերոն Մաքինթոշ
Դիմանկար
Ծնվել էհոկտեմբերի 17, 1946(1946-10-17)[1][2][3][…] (77 տարեկան)
ԾննդավայրԷնֆիլդ, Մեծ Լոնդոն, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[2]
Քաղաքացիություն Միացյալ Թագավորություն[2]
ԿրթությունԽոսքի և դրամայի կենտրոնական դպրոց[4] և Prior Park College?
ԵրկերԿատուներ
Մասնագիտությունթատերական պրոդյուսեր, impresario և երաժշտական պրոդյուսեր
Պարգևներ և
մրցանակներ
Ասպետ-բակալավր
Կայքcameronmackintosh.com
 Cameron Mackintosh Վիքիպահեստում

Սըր Քեմերոն Էնթոնի Մաքինթոշ (անգլ.՝ Sir Cameron Anthony Mackintosh, հոկտեմբերի 17, 1946(1946-10-17)[1][2][3][…], Էնֆիլդ, Մեծ Լոնդոն, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[2]), թատրոնի բրիտանացի պրոդյուսեր և թատրոնի սեփականատեր, որը հայտնի է առևտրային հաջող մյուզիքլներում իր մասնակցությամբ։ 1990 թվականին՝ իր հաջողության գագաթնակետին, «Նյու Յորք Թայմս» թերթը նրան անվանել է աշխարհի ամենահաջողակ և ազդեցիկ թատերական պրոդյուսեր[5]։ Նա այնպիսի մյուզիքլների պրոդյուսեր է, ինչպիսիք են՝ «Թշվառները», «Օպերայի ուրվականը», «Մերի Փոփինսը», «Օլիվեր», «Միսս Սայգոն», «Կատուներ» և «Համիլթոն»։

1996 թվականին Մաքինթոշը ասպետի կոչում է ստացել՝ երաժշտական թատրոնին մատուցած ծառայությունների համար։ Նրա երկու արտադրությունները՝ «Թշվառները»-ը և «Օպերայի ուրվականը»-ը, Վեսթ-Էնդիի պատմության մեջ ամենաերկար մյուզիքլներն են եղել։ 2008 թվականին «The Daily Telegraph» թերթը նրան դասել է 7-րդ հորիզոնականում իր «Բրիտանական մշակույթի 100 ամենաազդեցիկ մարդկանց» ցանկում[6]։ Ըստ «Sunday Times»-ի՝ 2019 թվականի ամենահարուստ մարդկանց ցուցակում Մաքինթոշի կարողությունը գնահատվել է 1,28 միլիարդ ֆունտ ստեռլինգ[7]։

Երիտասարդություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մաքինթոշը ծնվել է Լոնդոնի Էնֆիլդ քաղաքում՝ քարտուղար Դիանա Գլեդիսի և ջազային շեփորահար Յան Ռոբերտ Մակինտոշի ընտանիքում[8]։ Նրա հայրը եղել է շոտլանդացի, իսկ մայրը ծնունդով Մալթայից է եղել, ունեցել է մալթական և ֆրանսիական ծագում[9]։ Մաքինթոշը դաստիարակվել է իր մոր հռոմեական կաթոլիկ հավատքով և կրթությունը ստացել Բաթի Պրայոր Պարկ քոլեջում[10]։

Նա առաջին անգամ հասկացել է, որ ցանկանում է դառնալ թատերական պրոդյուսեր այն բանից հետո, երբ մորաքույրը նրան տարել է Ջուլիան Սլեյդի «Աղցանի օրեր» մյուզիքլի ցերեկույթին, երբ նա ութ տարեկան էր[11]։

Կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մաքինթոշն իր թատերական կարիերան սկսել է դեռահաս տարիքում, աշխատել է Դրուրի Լեյնի թագավորական թատրոնում որպես բեմի բանվոր, այնուհետև դարձել է ռեժիսորի օգնական մի քանի հյուրախաղերի բեմադրություններում։ Նա սկսել է արտադրել իր սեփական փոքր հուրախաղերը, նախքան 1970-ական թվականներին լոնդոնյան պրոդյուսեր դառնալը[12]։ Նրա վաղ լոնդոնյան բեմադրություններն են «Ամեն ինչ գնում է» (որը փակվեց ընդամենը երկու շաբաթ անց), «Փոստային բացիկը» (1973), «Կողք կողքի» (1976), «Իմ չքնաղ լեդի» (1978) և «Թոմֆուլերի» (1980)[13][14]։

1981 թվականին նա արտադրել է Էնդրյու Լլոյդ Ուեբերի «Կատուներ» մյուզիքլը։ Այն դարձել է սեզոնի հիթ և Ատլանտյան օվկիանոսի երկու կողմերում ամենաերկարատև մյուզիքլներից մեկն է եղել։ «Կատուներ»-ի հաջողությունից հետո նա դիմել է գրողներ Կլոդ-Միշել Շյոնբերգի և Ալեն Բուբլիլի ֆրանսիական թիմին՝ խնդրելով իրենց «Թշվառները» մյուզիքլը բերել Լոնդոնի բեմ։ Մյուզիքլը բացվել է 1985 թվականին Բարբիկանայում, իսկ հետո տեղափոխվել Պալասի թատրոն։ «Թշվառները» ցնցող մեկնարկ է ունեցել տոմսարկղերում և ջերմ քննադատական ընդունելություն ձեռք բերել։ Ներկայումս այն ամենաերկարատև մյուզիքլն է[15] և երկրորդ ամենաերկար բեմադրությունը Լոնդոնում[16]։

1986 թվականին Մաքինթոշը պատրաստել է Էնդրյու Լլոյդ Ուեբերի «Օպերայի ուրվականը»[17], որը կոմերցիոն առումով բոլոր ժամանակների ամենահաջողված մյուզիքլներից մեկն է եղել[18] և գերազանցել է այնպիսի ռեկորդային ֆիլմերի, ինչպիսիք են «Տիտանիկը» և «Այլմոլորակայինը»։ Լոնդոնյան օրիգինալ բեմադրությունը դեռևս շարունակվում է և հանդիսանում է 3-րդ ամենաերկար բեմադրությունը Լոնդոնում՝ Նյու Յորքի բեմադրության հետ, որը բոլոր ժամանակների ամենաերկար Բրոդվեյի մյուզիքլն է[19]։

Նա արտադրել է Կլոդ-Միշել Շյոնբերգի և Ալեն Բուբլիլի հաջորդ մյուզիքլը՝ «Միսս Սայգոն», որը բացվել է 1989 թվականի սեպտեմբերին Ուեսթ Էնդում գտնվող Դրուրի Լեյնի թագավորական թատրոնում։ Այն նույնքան հաջող է եղել[20][21], և 1991 թվականի Բրոդվեյի բեմադրությունը հասել է թատրոնի պատմության մեջ ամենամեծ նախնական տոմսերի վաճառքին[22]։

Մակինթոշը արտադրել է մի քանի այլ հաջողված մյուզիքլներ, այդ թվում՝ «Մո անունով հինգ տղաները» (ինչպես Լոնդոնում 1990 թվականին[23], այնպես էլ Բրոդվեյում) և 1987 թվականին Սթիվեն Սոնդհայմի «Խելագարություններ» վերամշակված լոնդոնյան բեմադրությունը[24]։ 1995 թվականին Մաքինթոշը Լոնդոնում արտադրել է «Թշվառները»-ի 10-րդ հոբելյանական համերգը։ Բացի այդ, նա պատասխանատու է եղել «Օկլահոմա» (1999)[25], «Իմ չքնաղ լեդի» (2001)[26], և «Կարուսել» (1993) մյուզիքլների Վեսթ-Էնդի վերածննդի հեռարձակումների ներկայացման համար։

Մաքինթոշի ստացված լոնդոնյան արտադրություններից են նաև «Մոբի Դիկ»-ը (1993)[27] և «Մարտին Գուերա»-ն (1996)[28]։ Նա թողարկել է «Իսթվիկյան Վհուկներ»-ի (2000) բեմական ադապտացիան, որը, չնայած որոշ դրական արձագանքներին, չի կարողացել կրկնել իր նախորդ բլոկբաստերների համաշխարհային հաջողությունը։

1990 թվականին նա դարձել է «Music Theatre International» թատերական արտոնագրված ընկերության համասեփականատեր։ 1991 թվականին հիմնել է «Դելֆոն Մաքինթոշի թատրոններ» թատերական խումբը։

2001 թվականին Ուոլթ Դիսնեյի թատրոնի նախագահ Թոմաս Շումախերը հանդիպել է Մաքինթոշին, որպեսզի քննարկի «Մերի Փոփինս»-ը բեմական մյուզիքլի վերածելը[29]։ Մաքինթոշի մասնակցությունը երաժշտական ադապտացիայի մշակմանը հանգեցրել է նրան, որ նա Շումախերի հետ արտադրել է 2004[30] և 2006 թվականների Բրոդվեյի բեմադրությունները՝ համապատասխանաբար Փրինս Էդվարդի և Նոր Ամստերդամի թատրոններում[31][32]։ Նա եղել է լոնդոնյան «Ավենյու Քյու» հաղորդման համապրոդյուսերը, որը բացվել է 2006 թվականի հունիսի 1-ին Վեսթ-Էնդում՝ Նոել Քաուարդի թատրոնում[33]։

1998 թվականին Մաքինթոշը շոուբիզնեսում իր երեսուն տարին նշել է «Ողջույն, պարոն պրոդյուսեր» գալայի ժամանակ, որտեղ ներկայացված են եղել երգեր այն շոուներից, որոնք նա պատրաստել էր իր կարիերայի ընթացքում։ Համերգը տեղի է ունեցել երկու անգամ՝ հունիսի 7-ին և 8-ին, որից ստացված հասույթը տրամադրվել է Կույրերի թագավորական ազգային ինստիտուտին և Միացյալ թատերական բարեգործական կազմակերպություններին։ Դրան մասնակցել են բազմաթիվ հայտնի մարդիկ, իսկ հունիսի 8-ի ելույթին ներկա են եղել թագուհի Եղիսաբեթ II-ը և Էդինբուրգի դուքս արքայազն Ֆիլիպը[34]։

2008-2009 թվականներին Դրուրի Լեյնի Թագավորական թատրոնում նա թողարկել է «Օլիվեր»-ը։ Բեմադրությունը նկարահանվել է «BBC»-ի «Ես ամեն ինչ կանեի» հայտնի հեռուստասերիալի օգնությամբ։ Ջոդի Պրենջերը դարձել է հաղթող և հետագայում արտադրության մեջ ստացել Նենսիի դերը, իսկ Ռոուեն Աթկինսոնը՝ Ֆեջինի։ Արտադրության հետ կապված գովազդն ու ուշադրությունը աննախադեպ են եղել Վեսթ-Էնդի բեմում, և 2009 թվականի հունվարին հայտնի է դարձել, որ արտադրությունը դարձել է Վեսթ-Էնդի պատմության մեջ ամենաարագ վաճառվող շոուն՝ 15 միլիոն ֆունտ նախնական վաճառքով[35]։

2010 թվականի ապրիլին Լոնդոնի Գիլգուդ թատրոնում Մաքինթոշը բեմադրել է «Մազերը» մյուզիքլի վերածնունդը։ Այս բեմադրությունը տեղափոխվել է Բրոդվեյից, որտեղ 2009 թվականին բեմադրվել է «Վերածնունդ»-ը[36]։

2014 թվականի հունվարի 27-ին Մաքինթոշը դարձել է առաջին բրիտանացի պրոդյուսերը, որը ընդգրկվել է ամերիկյան Բրոդվեյի թատրոնի փառքի սրահում[37]։

2014 թվականի մայիսի 3-ին Մաքինթոշը վերսկսել է «Միսս Սայգոնը» Լոնդոնի Էդուարդ արքայազն թատրոնում՝ նշելով դրա առաջին գործարկման 25-ամյակը[38]։

2017 թվականի դեկտեմբերի 6-ին Մաքինթոշը Լոնդոնում սկսել է Լին-Մանուել Միրանդայի «Համիլթոն» հիթի նախնական ցուցադրությունները։ Պրեմիերան կայացել է 2017 թվականի դեկտեմբերի 21-ին Վիկտորիա Պալաս թատրոնում։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1996 թվականին Մաքինթոշը ասպետի կոչում է ստացել երաժշտական թատրոնին մատուցած ծառայությունների համար։

Նա բացահայտ համասեռամոլ է։ Նրա գործընկերը ավստրալական ծագմամբ թատերական լուսանկարիչ Մայքլ Լե Պեր Թրենչն է եղել։ Նրանք հանդիպել են 1982 թվականին՝ «Օկլահոմա»-ի պրեմիերայի ժամանակ, Ադելաիդայում։ Զույգը ապրում է Լոնդոնի, Ստավորդեյլ Պրիորի Չարլթոն Մուսգրովում, Սոմերսեթում և Նևիս Մանորում գտնվող Մորարա Նորթում՝ Արևմտյան լեռնաշխարհի տների միջև[39]։

2006 թվականին Մաքինթոշը «The Independent» թերթի ամենաազդեցիկ համասեռամոլների ցանկում զբաղեցրել է 4-րդ հորիզոնականը[40]։ 2005 թվականին նույն ցուցակում զբաղեցրել է 4-րդ հորիզոնականը[41]։

Նա Լոնդոնի ՄԻԱՎ-ի բարեգործական կազմակերպության՝ «The Food Chain»-ի հովանավորն է։

Նրա կրտսեր եղբայրը՝ Ռոբերտ Մաքինթոշը, նույնպես պրոդյուսեր է։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Mackintosh, Sir Cameron Anthony // The International Who's Who 1996-97 — 1996. — ISBN 978-1-85743-021-9
  3. ↑ 3,0 3,1 Internet Broadway Database — 2000.
  4. ↑ High Profile Alumni — Central School of Speech and Drama.
  5. ↑ "The Musical is Money to His Ears" Արխիվացված 2009-01-30 Wayback Machine New York Times, 9 December 1990
  6. ↑ «The 100 most powerful people in British culture». Daily Telegraph. 2016 թ․ նոյեմբերի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 11-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 30-ին.
  7. ↑ Times, The Sunday (2019 թ․ մայիսի 12). «Rich List 2019: profiles 101-148=, featuring Alan Sugar» (անգլերեն). ISSN 0140-0460. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 7-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  8. ↑ Cameron Mackintosh Biography (1946–) Արխիվացված 2021-07-09 Wayback Machine Film Reference
  9. ↑ "Mackintosh wins tourist award for London's starring role" Արխիվացված 2015-09-25 Wayback Machine The Independent, 21 April 2006
  10. ↑ "Dance" Արխիվացված 19 Օգոստոս 2011 Wayback Machine priorparkcollege.com, accessed 20 December 2012
  11. ↑ «Cameron Mackintosh». Cameron Mackintosh Limited. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ ապրիլի 9-ին.
  12. ↑ "Cameron Mackintosh biography from official site" Արխիվացված 21 Հունիս 2012 Wayback Machine cameronmackintosh.com, accessed 20 December 2012
  13. ↑ Rothstein, Mervyn. "A Life in the Theatre: Cameron Mackintosh" Արխիվացված 23 Օգոստոս 2011 Wayback Machine playbill.com, 30 April 2011
  14. ↑ "Production History, Official Site" Արխիվացված 15 Ապրիլ 2012 Wayback Machine cameronmackintosh.com, accessed 20 December 2012
  15. ↑ «The 20 Longest-Running West End Musicals». Official London Theatre (բրիտանական անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 30-ին.
  16. ↑ «Top 10 Longest-Running West End Shows». www.atgtickets.com (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 30-ին.
  17. ↑ «Andrew Lloyd Webber's The Phantom of the Opera to premiere in Kuala Lumpur». www.nst.com.my. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 28-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 27-ին.
  18. ↑ Gans, Andrew (2014 թ․ սեպտեմբերի 22). «The Lion King Is Now Top Earner in Box-Office History». Playbill (անգլերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ սեպտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  19. ↑ The Broadway League. «The Phantom of the Opera – IBDB: The official source for Broadway Information IBDB: The official source for Broadway Information». ibdb.com. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ դեկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 30-ին.
  20. ↑ " 'Miss Saigon' listing, West End"Արխիվացված 13 Դեկտեմբեր 2010 Wayback Machine albemarle-london.com, accessed 20 December 2012
  21. ↑ accessed 20 December 2012
  22. ↑ Simonds, Jon. "AmerAsians and the Theater" Արխիվացված 2016-03-03 Wayback Machine newsun.com, accessed 20 December 2012
  23. ↑ " 'Five Guys Named Moe' listing, Lyric Theatre" Արխիվացված 2012-02-19 Wayback Machine thisistheatre.com, accessed 20 December 2012
  24. ↑ " 'Follies' inLondon" Արխիվացված 2017-09-08 Wayback Machine sondheimguide.com, accessed 20 December 2012
  25. ↑ "Mackintosh Takes RNT's 'Oklahoma!' to Lyceum" whatsonstage.com, 25 September 1998
  26. ↑ " 'My Fair Lady' Comes Home to Drury Lane, 21 Jul" whatsonstage.com, 20 March 2001
  27. ↑ Jones, Kenneth. "UK's 'Moby Dick!' Musical Gets NYC Reading In Anticipation of US Licensing" playbill.com, 23 January 2003
  28. ↑ "Mixed Reviews for London 'Martin Guerre'" playbill.com, 14 July 1996
  29. ↑ Sibley, John; Michael Lassell (2007). Mary Poppins: Anything Can Happen If You Let It. Disney Editions New York. pp. 348–349. 0-7868-3657-1
  30. ↑ Nathan, John (2008 թ․ հունվարի 12). «London Mary Poppins Takes Her Final Bow». Playbill. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ փետրվարի 20-ին. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 19-ին.
  31. ↑ Mary Poppins Արխիվացված 2015-09-24 Wayback Machine ibdb.com, accessed 19 December 2012
  32. ↑ Gans, Andrew. "Playbill.Com's Brief Encounter with Thomas Schumacher" Արխիվացված 9 Հոկտեմբեր 2012 Wayback Machine playbill.com, 19 September 2006
  33. ↑ Shenton, Mark. "London's 'Avenue Q' Extends to January 2010" playbill.com, 30 July 2009
  34. ↑ Archive for 'Hey, Mr. Producer!'" Արխիվացված 17 Սեպտեմբեր 2010 Wayback Machine albemarle-london.com, accessed 19 December 2012
  35. ↑ BWW News Desk Mackintosh's OLIVER! Scores Big with Critics and Box Office Արխիվացված 2012-02-29 Wayback Machine BroadwayWorld.com, 15 January 2009
  36. ↑ Hair stages a Sixties reunion Արխիվացված 17 Ապրիլ 2010 Wayback Machine London Evening Standard, 15 April 2010
  37. ↑ "Cameron Mackintosh enters Broadway Hall of Fame" Արխիվացված 2020-12-02 Wayback Machine bestoftheatre.co.uk, accessed 11 February 2014
  38. ↑ «Miss Saigon to return to West End in 2014». 2013 թ․ հունիսի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 30-ին – via www.bbc.com.
  39. ↑ «Play it again, Cam: How Mr Mackintosh became theatreland's first ever». Evening Standard. 2014 թ․ մայիսի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 28-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 10-ին.
  40. ↑ «Gay Power: The pink list». The Independent. 2006 թ․ հուլիսի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 11-ին. Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 26-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)
  41. ↑ Smith, Alistair (2007 թ․ դեկտեմբերի 27). «Mackintosh tops this year's Stage 100». The Stage. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 21-ին. Վերցված է 2008 թ․ հունվարի 4-ին. {{cite news}}: More than one of |accessdate= and |access-date= specified (օգնություն)

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Քեմերոն_Մաքինթոշ&oldid=9806978» էջից