Jump to content

Եվգենի Դոդոլև

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Եվգենի Դոդոլև
Ծնվել էհունիսի 11, 1957(1957-06-11) (66 տարեկան)
ԾննդավայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
ԿրթությունՄոսկվայի պետական մանկավարժական համալսարան
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մասնագիտացումլրագրող, հեռուստահաղորդավար, լրագրող, հրատարակիչ, ռեժիսոր, հաղորդավար, պրոդյուսեր, խմբագիր, սցենարիստ, հրապարակախոս, հեռուստատեսային պրոդյուսեր և գլխավոր խմբագիր
ԱմուսինNatalya Razlogova?
Պարգևներ
IMDbID ID 10457706
newlookmedia.ru

Եվգենի Յուրևիչ Դոդոլև (հունիսի 11, 1957(1957-06-11), Մոսկվա, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ռուս լրագրող և մեդիամենեջեր: Որպես գլխավոր խմբագիր ղեկավարել է «Նոր հայացք» և «Մոսկովսկի կոմսոմոլեց» թղթերը, «Կազմակերպություն» և «Կարիերա» բիզնես հրապարակումները, որպես հրատարակչության տնօրեն՝ «Պրոֆիլ», «Ռուսական BusinessWeek», FHM Russia, XXL, «Գյուղացի կին», «Տան հոգի», Moulin Rouge ամսագրերը, որպես Ռոդիոնովի հրատարակչության գործադիր տնօրեն[1][2]՝ մի շարք գրքերի հեղինակ է։

«Moscow Trust» [3]ալիքի «Ոսկե ձկնիկ» հաղորդաշարի հաղորդավարը և Առաջին ալիքի «Ժամանակների վերջի քրոնիկները» փոդքաստի վարողը[4]: Նախկինում նա հաղորդումներ էր վարում «Ռոսիա-1» , «Ընտանեկան ալբոմ» և «Մոսկվա 24» ալիքներով ՝ «Կարևոր մարդ» (շաբաթական) և «Պրավդա-24» (օրական)[5][6][7][8][9][10]:

Կրթություն

Ծնվել է Մոսկվայում, ընտանիքի միակ երեխան (հայրը «Կոմսոմոլսկայա պրավդա»-ի լրագրող Յուրի Դոդոլևն է, մայրը՝ Մոսկվայի ավիացիոն ինստիտուտի մաթեմատիկայի ուսուցչուհի Կլավդիա Ալեյնիկովան):

  • ավարտել է Մոսկվայի պետական ​​մանկավարժական ինստիտուտը։ Վ.Ի.Լենին (1982), «Մաթեմատիկա» մասնագիտություն։
  • ԱՄՆ-ում ստացել է MBA (բիզնեսի կառավարման մագիստրոս, բիզնեսի կառավարման մագիստրոսի կոչում) (1993 թ.)[11]:
  • Վիրջինիայից ստացել է գլխավոր խմբագրի դիպլոմ (1993):
  • Վերապատրաստվել է New York Times Company-ում (1993-1994 թթ.)[12][13][14]

Կարիերա

«Մոսկովսկի կոմսոմոլեց» և «հույժ գաղտնի».

  • Դեռևս լինելով աշակերտ, համագործակցել է «Կոմսոմոլսկի պրավդա»-ի հետ, որտեղ այդ ժամանակ աշխատում էր իր հայրը՝ ռազմական գրող Յուրի Դոդոլևը: Յունկորը կատարել է «Scarlet Sail» սյունակի հաղորդավար Յուրի Շչեկոչիխինի առաջադրանքները, ում հետ շատ տարիներ անց հրապարակեց հանրային «Գործընթացներ. Գլասնոստ և մաֆիա, առճակատումներ» գիրք-հավաքածուն (Մ., «Երիտասարդ պահակ», 1989)[15]:
  • Սկսելով «Մոսկովսկի կոմսոմոլեց»-ի թղթակցի կարգավիճակով (1985 թ.), Եվգենին, իր խոսքերով, դարձավ ազատ նկարիչ և պնդում է, որ պնդում է, ինքը «շեֆ» է համարվել միայն մեկ անգամ, երբ Յուլիան Սեմյոնովի հետ միասին ստեղծել է «Հույժ գաղտնի» տեղեկագիրը (1989 թ.): Հայեցակարգի և փորձնական համարի վրա նա աշխատել է APN-ի լրագրող Ալեքսանդր Պլեշկովի հետ, ով հետագայում ակնհայտորեն թունավորվել է Փարիզում[16][17]։
  • Ինչպես շատ նորարար լրագրողների, նրան հետաքրքրում էր զանգվածային մշակույթի հետ կապված ամեն ինչ. Հեռուստատեսային քննադատ Նատալյա Վլաշչենկոն նշել է[18].

Կինոգիտությունների և թատերագիտության ոլորտում աճ է գրանցվել. միայն տեսեք 80-ականների վերջին «Թատերական կյանքի» երիտասարդ խմբագիրների շրջանը՝ Անդրեյ Կուչերովի և Եվգենի Դոդոլևի գլխավորությամբ:

  • Լրագրողը պատկանում է հիմնական հրապարակախոսների կատեգորիային, ովքեր աչքի էին ընկնում իրենց «նուրբ հումորով»[19] և ովքեր, ըստ Դմիտրի Բիկովի, ձևավորեցին 90-ականների լուրերը[20].

Այս երիտասարդ բսերունդը՝ հիմնականում նույն վաթսունականների երեխաներ Վլադիմիր Յակովլևը, Արտյոմ Բորովիկը, Դմիտրի Լիխանովը, Եվգենի Դոդոլևը, Ալեքսանդր Լյուբիմովը, արդեն բերում են իրենցը: Վերջին «ոսկե երիտասարդության» ներկայացուցիչները, ովքեր մեծացել են հսկայական բնակարաններում կամ իրենց պատանեկությունն անցկացրել արտերկրում, Մոսկվայի պետական ​​համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի միջազգային բաժնի երիտասարդ շրջանավարտները, նրանք սկսում են նորություններ հաղորդել հեռուստատեսությամբ և մամուլում:

  • Դարձել է առաջին ևւ միակ լրագրողը, ում նյութերի հիման վրա[21] (Մոսկովսկի Կոմսոմոլեցում՝ արժութային մարմնավաճառների մասին) ԽՄԿԿ Կենտկոմը (1986) որոշում է կայացրել և փոփոխություններ են կատարվել ԽՍՀՄ Վարչական օրենսգրքում։ ԽՍՀՄ-ի այդ առաջին մարմնավաճառության մասին՝ «Գիշերային որսորդներ» և «Սպիտակ պար» կետերը, թերթը հասցրին «համամիութենական մեջբերումների մակարդակի» և տպաքանակը հասցրեց ռեկորդային մակարդակի[22]։ Արդյունքում ԽՍՀՄ Ժուռնալիստների միության կողմից ստացել է «Տարվա լավագույն լրագրող» կոչումը (1986թ.), որը կրկնվել է երկու տարի անց (1988թ.): 2004 թվականին Իգոր Սվինարենկոն ընթերցողներին հիշեցրեց Յուլիան Սեմյոնովի «Արջը» հումորային քառատողը[23].

Ոչ Շչեդրինի երգիծանքը, ոչ էլ Գոգոլևի սարկազմը համեմատելի չեն Դոդոլևի գրելաոճի հետ.

  • Նա «Նոր հայացք» հրատարակչության համահիմնադիրն ու սեփականատերն է, որը հրատարակում է «Նոր հայացք» և «Երաժշտական ճշմարտություն» թերթերը[24]։

Հեռուստատեսություն

Եվգենի Դոդոլևը և Քրիս Կելմին: 1997 թվական

ԽՍՀՄ կենտրոնական հեռուստատեսության երիտասարդական խմբագրություն

  • Վարել է «Հայացք» ծրագիրը[25][26][27]: Իր պատմվածքներում Դոդոլևը խոսում էր նյուզմեյքերների մասին, որոնք այդ ժամանակ ցուցադրված չէին Կենտրոնական հեռուստատեսությամբ. ամբողջ երկիրը լսեց և խոսեց նրանց մասին, բայց նրանք չհայտնվեցին համամիութենական էկրաններին.
    • քիմիայի ուսուցիչ Նինա Անդրեևնա[28],
    • ՊԱԿ-ի պաշտոնաթող գեներալ Օլեգ Կալուգինը,
    • Լենինգրադի հեռուստալրագրող Ալեքսանդր Նևզորով[29].
  • Նա պատկանում է հեռուստալրագրողների գալակտիկային, որոնց պատմաբան և բլոգեր Տիմոֆեյ Շևյակովը անվանել է «դարաշրջանի Բիթլզ»[30][31].
  • Նույնիսկ տասը տարի անց Օգոնյոկը ծրագրի հաղորդավարներին դասեց որպես «ժողովրդական հերոսներ»[32].

Ո՞վ է հիշում, թե քանիսն էին նրանք՝ «Հայացքի» հաղորդավարները, որոնք հայտնվում էին ամենաազատ «Օստանկինո» ստուդիայում։ Լիստև, Լյուբիմով, Զախարով, Պոլիտկովսկի, Մուկուսև. Էլ ո՞վ՝ Լոմակինը, Դոդոլևը, Բորովիկը... Նրանք դարձան ժողովրդական հերոսներ՝ անձնավորելով փոփոխությունները երկրի ներսում, ինչպես Գորբաչովը պերեստրոյկայի խորհրդանիշն էր դրսում։

  • 1991-ին VID հեռուստաընկերության խնդրանքով նա նկարահանեց «Միսս մամուլ» վավերագրական ֆիլմ Առաջին ալիքի համար երիտասարդ լրագրողների և «Կոմսոմոլսկայա պրավդա» թերթի «ԽՍՀՄ Միսս մամուլ» մրցույթի մասին (ռեժիսոր՝ Իվան Դեմիդով).

Բի-բի-սիի հետ համագործակցությունը

Նա ներկայացնում էր խորհրդային կողմը խորհրդային ​​մարմնավաճառության մասին BBC-ի նախագծում. բրիտանացի հայտնի պրոդյուսեր Օլիվիա Լիխտենշտեյնի[33][34] «Անբարոյականներ» (1990 թ.) ֆիլմը դարձավ այն ժամանակվա բրիտանական հեռուստատեսության ամենահայտնի գործերից մեկը[35]:

Սցենարական աշխատանքները

Որպես սցենարիստ և համապրոդյուսեր՝ նրան հրավիրել են մի շարք հեռուստատեսային նախագծեր մշակելու (1994-1999 թվականներին)։

Հեղինակային ծչագրերը

  • «Կարոտ» ալիքում (2008-2009) վարել է «Կար ժամանակ»[36] և «Ծնվել է ԽՍՀՄ-ում» հաղորդումները[37]։
  • 2012-ից մինչև 2020-ը վարել է «Ճշմարտություն-24» ծրագիրը «Մոսկվա 24» ալիքում[38][39][40]: Սրանք զրույցներ են հայտնի զրուցակիցների հետ[41], որոնց ընթացքում հաղորդավարը մի քանի դրվագների ընթացքում հեռուստադիտողներին հրավիրել է իրենց տները տանել կատուների[42][43]։ Բանաստեղծ Ալեքսանդր Վուլիխը Դոդոլևին նվիրված իր մինի բանաստեղծության մեջ նշել է հաղորդման այս առանձնահատկությունը[44]: Հեռուստատեսային խոսակցությունների հիման վրա «Օլմա Մեդիա Գրուպ» հրատարակչությունը հրատարակում է հեղինակային «24 կադր հօգուտ...» շարքի գրքեր[45]։ Կիրիլ Ռազլոգովը նշում է[46].

Հեղինակը հանդգնորեն հակադրվում է ինտելեկտուալ կոնֆորմիզմի ալիքին, չվախենալով իրեն և իր հյուրերին անճոռնի լույսի ներքո բացահայտելուց՝ խնայելով միայն «կադրում» անընդհատ ներկա կատուներին։

  • 2015 թվականից մինչև 2019 թվականը եղել է «Կարևոր մարդ» հաղորդաշարի հաղորդավար (ալիք «Մոսկվա 24»)[47], 2019 թվականին նա շահել է միջազգային Terra Incognita մրցանակաբաշխությունը այս նախագծի[48] [49]և մի շարք հաղորդումների համար:
  • 2016-ից 2017 թվականներին նա եղել է «Ռոսիա 1»[50] հեռուստաալիքի «Ընտանեկան ալբոմ» ամենշաբաթյա հաղորդաշարի հաղորդավարը, ծրագիր, որը ձևաչափով նման է «Մինչ բոլորը տանն են»[51] նախագծին, բայց որում շեշտը դրվել է հազվագյուտ լուսանկարների վրա[52]։
  • 2020 թվականի հոկտեմբերի 2-ից «Moscow Trust» հեռուստաալիքի «Ոսկե ձկնիկ» հարցազրույցների շարքի հեղինակն ու վարողն է, նրա առաջին հյուրը եղել է Անդրեյ Մակարևիչը[53]։

Է. Լիմոնովի «Գերված մեռելների կողմից» վեպից Իմ այն ​​ժամանակվա հրատարակիչ Շատալովի միջնորդությամբ ես վայրէջք կատարեցի Նոր հայացք-ում... Նախքան «Լիմոնկա» թերթի հրատարակումը սկսելը, ես իմ հոդվածները տպագրեցի Դոդոլևի հետ։ Այդ ժամանակ «Նոր հայացք»-ում հավաքվել էր ծայրահեղականների մի գերխայտաբղետ խումբ՝ Մոգուտինից մինչև Ժիրինովսկի։ «Նոր հայացքում» ես տպագրել եմ կես տասնյակ հիանալի բաներ, որոնց թվում է «Պատերազմի շները» էսսեն, ուստի հաճույքով եմ հիշում թերթը։ Այդ դարաշրջանում կյանք կար։ Թերթի երակներում արյուն է հոսել...

«Նոր տեսք» հրատարակչություն

Նա հիմնեց առաջին մասնավոր շաբաթաթերթերից մեկը՝ «Նոր հայացք»[54], որը դարձավ համանուն հրատարակչության հիմքը։

Ամսագրեր ճանապարհորդների համար

2005 թվականին, «ՍԿ-Պրեսս» հրատարակչությունը հրավիրեց Դոդոլևին ճանապարհորդների համար ամսական ամսագրերի ռեբրենդինգի համար՝ Travel+Leisure-ի և նմանատիպ ռուսական արտադրանքի Fly&Drive-ի ռուսալեզու տարբերակը[55]: Դոդոլևը՝ հրատարակչի դերում գրավել է մի շարք հայտնի գրողների (Դմիտրի Բիկովի, Կիրիլլ Ռազլոգովի, և այլն) և լուսանկարիչների (Վլադիմիր Կլավիխոյի, Ալեքսանդրա Տյագնի-Ռյադնոյի, և այլն) աշխատանքները: Հրատարակիչը համատեղել է ամսագրերի կառավարումը Թվային զարգացման ինստիտուտում իր հիմնական աշխատանքի հետ։

Ռոդիոնովի հրատարակչություն (ՌՀ)

Եվգենիյ Դոդոլևը գործադիր տնօրենի դերում ղեկավարել է (2009 թվականից) Ռոդիոնովա հրատարակչության տունը, Հրատարակելով գորխնական հրապարակումներ («Պրոֆիլ», «Կազմակերպություն», «Կարիերա» և BusinessWeek-ի ռուսական տարբերակը), տղամարդկանց ամսագրեր (FHM և XXL), «Գյուղացի կին», «Տան հոգի» և Moulin Rouge:

Լրագրություն

2009 թվականից «Մոսկովսկի կոմսոմոլեց»[56] թերթի և «Ադնակո»[57] ամսագրի կոմունիստ: Ռուսաստանի արվեստային միությունների անդամ (լրագրողների[58], բանասերների, գրողների) և ամերիկական «Լրագրողների պաշտպանության կոմիտե» կազմակերպության անդամ[59]:

Ռադիո

2015 թվականի նոյեմբերի 26-ից մինչև 2019 թվականի նոյեմբերի 13-ը Եվգենի Դոդոլևը վարել է «Միմոնոտ» հաղորդումը MediaMetrics ռադիոյով[60]։

Աստվածաշնչագրություն

Եվգենի Դոդոլևը մի շարք գրքերի հեղինակ է, այդ թվում՝ Թելման Գդլյանի հետ համահեղինակությամբ։ Կիրիլ Ռազլոգովը նկատել է, որ այս հեղինակի գրքերը «կոլաժներ են հիշեցնում»: Անտոն Անտոնով-Օվսեենկոն պնդում է (ֆիլոլոգի տեսակետից), որ լրագրողը «հիմնեց գեղարվեստական ​​և լրագրողական գեղարվեստական ​​գրականության նոր, լիովին բացառիկ ժանր»: Լրագրողի «դիմանկարային լրագրության» հետազոտողները նշել են հեղինակի այնպիսի տեխնիկա, ինչպիսիք են անգլիականությունը և խոսակցական լեզուն:

Ներդրում մասնագիտության մեջ

  • Խորհրդային լրագրության հետ կապված առաջին անգամ նա օգտագործեց «չորրորդ իշխանություն» տերմինը «Մոսկովսկի կոմսոմոլեց» և «Մոսկովսկայա պրավդա» թերթերում 1986 թվականին (գլասնոստի նման երևույթի մասին հրապարակումներում)[61][62]:
  • Նա առաջինն էր, ով փորձեր կատարեց լատինական այբուբենի հետ՝ օգտագործելով «&»-ը «and»-ի փոխարեն և լատինատառեր մտցնելով վերնագրերի մեջ և ներմուծեց նորաձևություն այս ձևի համար[63]:
  • Լրագրողը դարձավ խորհրդային մամուլում նախկինում արգելված մի շարք թեմաների բացահայտողը, ինչպիսիք են կուսակցական կոռուպցիան, հանցավոր առևանգումը, ընտանեկան արյունապղծությունը[64], արժութային մարմնավաճառությունը և այլն[65][66]: Ահա թե ինչպես է Իգոր Կոն գրում այդ մասին[67].

Լռության դավադրությունը խախտվեց 1986 թվականի նոյեմբերին Եվգենի Դոդոլևի «Սպիտակ պար» սենսացիոն էսսեով «Մոսկովսկի կոմսոմոլեց» թերթում արժութային մարմնավաճառների դրախտային կյանքի մասին... Առաջին հոդվածին հաջորդեցին ուրիշներ՝ նույնքան սենսացիոն։

  • Նա հարստացրել է ժամանակակից ռուսաց լեզուն մի քանի նոր բառակապակցություններով և «պերեստրոյկա» թղթակցային լրահոսով։ Նա սխալմամբ ինչո՞ւ» է վերագրվում «ցեց» տերմինի հորինմանը։ Վլադիմիր Շախիջանյանը «Ձեռնարկատիրոջ օրագրում» (նոյեմբերի 9, 2006թ.) նշել է.

Մարմնավաճառները (Նրանց՝ Եվգենիա Դոդոլևի թեթև ձեռքով ընդունված է գիշերային թիթեռնիկներ անվանել), ոչնչում մեղավոր չեն

  • Նա ինքնաբուխ ստեղծեց, այսպես կոչված, տաբլոիդային լրագրության դպրոց. այս ժանրի շատ հայտնի լրագրողներ նրան անվանում են իրենց ուսուցիչը (Անդրեյ Վուլֆ[68], Օթար Քուշանաշվիլի[69][70] և այլն)[71][72]:
  • 2022 թվականին Սերգեյ Մինաևը Դոդոլևին անվանեց «ամենակարևոր պերեստրոյկայի լրագրող»[73]:

Հանրային գործունեությունը

2017 թվականի օգոստոսին նա Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնին ուղղված նամակը 20 ստորագրողներից մեկն էր, որով նրան խնդրում էին ներում շնորհել բանտարկված ահաբեկիչ Իլյիչ Ռամիրես Սանչեսին[74]։

Քննադատություններ

  • Վլադ Լիստևը խոսել է իր կոլեգայի մասին[75].

Դոդոլևի գլխավոր թերությունը այն է, որ նա խմբային խաղացող չէ:

  • Լրագրող Դոդոլևի մեթոդները շատերի մոտ բացասական արձագանք են առաջացրել. ԽՍՀՄ պետական ​​հեռուստառադիոհեռարձակման ընկերության ղեկավար Լեոնիդ Կրավչենկոն հայտարարել է[76].

Եվգենի Դոդոլևն իմ մասին այնպիսի շողոքորթություններ արեց, որ ես ստիպված էի բացատրվել եթերում։

  • Սերգեյ Աբրամովը գրել է[77].

Ժենյա Դոդոլևը միշտ կուսակցական է եղել, և նա լավ գիտի, որ հարյուրավորներին միավորող կուսակցությունն իր էությամբ էլիտար է։ Նա երբեք օտարներին թույլ չի տվել ներս մտնել:

  • Գեորգի Բովտը, ում պաշտոնում («Պրոֆիլ» ամսագրի գլխավոր խմբագիր) Դոդոլևը հրավիրեց Միխայիլ Լեոնտևին[78][79], շատ թերահավատորեն խոսեց իր գործընկերոջ աշխատանքային մեթոդների մասին[80].

«Ընկերություն» ամսագիրը եղել է Եվգենի Դոդոլևի նման գործչի թեմը

  • Այն բանից հետո, երբ Եվգենի Դոդոլևը նրան հեռացրեց BusinessWeek[81] շաբաթաթերթի ռուսերեն տարբերակի գլխավոր խմբագրի պաշտոնից, Օլգա Ռոմանովան նշել է[82].

Ես չափազանց գոհ եմ, որ զինված կողոպուտի համար քրեական անցյալ ունեցող Եվգենի Դոդոլևը ինձ... ոչ պրոֆեսիոնալ է համարում։

Ռոմանովան անդրադարձել է «Արջ» ամսագրի հրատարակիչ Իգոր Սվինարենկոյի կողմից հրապարակված Դոդոլևի հետ զրույցներին (նա հաստատել է «Կոմերսանտին», որ 1977-ին ձերբակալվել է թմրանյութերի վաճառքի և սպառման, կողոպուտի և արժույթի խարդախության մեղադրանքով, պարզաբանելով, որ նա քրեական անցյալ չունի[83][84]). «Ոսկե երիտասարդների» շարքից մի խումբ կասկածյալների, բացի կողոպուտի և «թմրանյութերի» մեղադրանքներից, մեղադրանք է առաջադրվել նաև Գումիլյովի և Բուլգակովի գրքերի ապօրինի շրջանառության համար[85]։

Անձնական կյանքը

  • Կինը (1991 թվականի նոյեմբերից), Նատալիա Ռազլոգովան է (ծնվ. 1956 թվականի հոկտեմբերի 20).

Գրականություն և վավերագրական ֆիլմեր

Եվգենիա Դոդոլևի լրագրողական և խմբագրային կյանքը նկարագրել են իր կոլեգա-լրագրողները:

  • Վուլֆ, Ա. Յ., անկողնում
  • Սվինարենկո, Ի. Ն., Չափազանց խելացի: Զրույցներ հաջողության մասին:
  • Կուշանաշվիլի, Օ. Շ. Դարաշրջանը և ես: Խուլիգանի քրոնիկները:
  • Գլազունով Վ. Ա.-ն նկարահանել է «Լուսանկարչական ալբոմ» ֆիլմը 2008 թվականին: Եվգենի Դոդոլև[86][87][88]» («Ֆոտոալբոմ» շարքը 2012 թվականին արժանացել է Ռուսաստանի ժուռնալիստների միության մրցանակին)

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ Сергей Родионов меняет кадры(չաշխատող հղում)
  2. ↑ ««Издательский Дом Родионова» информирует». Արխիվացված է օրիգինալից 2012-01-11-ին. Վերցված է 2009-06-16-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  3. ↑ Золотая рыбка // Москва 24
  4. ↑ Летописи конца времен // Первый канал
  5. ↑ «Лимониана // Частный Корреспондент». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-08-15-ին. Վերցված է 2013-07-05-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  6. ↑ «Правда 24 // Картотека в Эфире.ru». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-08-31-ին. Վերցված է 2013-07-05-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  7. ↑ ««Правда-24» — есть VKontakte». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-08-29-ին. Վերցված է 2013-07-05-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  8. ↑ «Радио ЭХО Москвы // Телехранитель // Новая жизнь столичного телеканала: Игорь Шестаков». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-06-29-ին. Վերցված է 2013-07-05-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  9. ↑ «55 оттенков яркого // БезФормата. Ru». Արխիվացված է օրիգինալից 2015-10-04-ին. Վերցված է 2015-05-03-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  10. ↑ «Евгений Додолев: Я общаюсь на темы, которые интересны лично мне // Российская газета». Արխիվացված է օրիգինալից 2015-09-24-ին. Վերցված է 2015-08-10-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  11. ↑ Я – не писатель // Московская правда. Дата обращения: 29 апреля 2018. Архивировано 29 апреля 2018 года.
  12. ↑ ЭХО МОСКВЫ // Евгений Додолев Архивировано 4 февраля 2010 года.
  13. ↑ Интервью «Барин», 2007. Дата обращения: 2 октября 2009. Архивировано 29 мая 2014 года.
  14. ↑ Евгений Додолев: консерватор. Дата обращения: 8 октября 2011. Архивировано из оригинала 29 октября 2011 года.
  15. ↑ «Геополитика, дипломатия, политология в книгах»
  16. ↑ «ХРОНИКА НЕРАСКРЫТОГО УБИЙСТВА». Արխիվացված է օրիգինալից 2007-09-12-ին. Վերցված է 2009-07-30-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  17. ↑ «Когда врачи бессильны // «Совершенно секретно»». Արխիվացված է օրիգինալից 2009-11-01-ին. Վերցված է 2009-07-30-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  18. ↑ ««Почему статьи телекритиков превращаются в политобозрения?» // «Телекритика»». Արխիվացված է օրիգինալից 2007-11-10-ին. Վերցված է 2009-08-01-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  19. ↑ ««Защита ЭКСПО»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին. Վերցված է 2009-10-13-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  20. ↑ «Основные тенденции СМИ в 1987 г.»(չաշխատող հղում)
  21. ↑ «Проституция». Արխիվացված է օրիգինալից 2011-12-29-ին. Վերցված է 2011-05-14-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  22. ↑ Энциклопедия отечественного кино(չաշխատող հղում)
  23. ↑ «Издательский Дом». Արխիվացված է օրիգինալից 2010-08-31-ին. Վերցված է 2009-09-03-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  24. ↑ http://a.mospravda.ru/video/video_mp/8m18Fc7miRk/ Արխիվացված է Մայիս 19, 2018 Wayback Machine-ի միջոցով: Программа «Актуальное интервью» на радио «Московская правда». В гостях у главного редактора Шода Муладжанова Евгений Додолев
  25. ↑ ЭХО МОСКВЫ // Евгений Додолев Արխիվացված 2010-02-04 Wayback Machine
  26. ↑ «Журнал «Медведь»». Արխիվացված է օրիգինալից 2012-05-13-ին. Վերցված է 2012-01-26-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  27. ↑ Завгородняя, Дарья. — Телевизор (2012-01-12). ««Влада Листьева убили случайно! Его хотели только припугнуть»». Комсомольская правда. Արխիվացված է օրիգինալից 2013-02-11-ին. Վերցված է 2017-10-23-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  28. ↑ «ГЛАВА 7 — «МИТИНГОВЫЙ ПУТЧ» БОРИСА ГИДАСПОВА». Արխիվացված է օրիգինալից 2007-03-12-ին. Վերցված է 2009-08-06-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն); no-break space character in |title= at position 8 (օգնություն)
  29. ↑ «Известные персоны России». Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին. Վերցված է 2009-07-20-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  30. ↑ ««В продолжение дискуссии о поколениях»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-11-03-ին. Վերցված է 2009-07-29-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  31. ↑ «Пост-«Взгляд»: пайковая демократия». Արխիվացված է օրիգինալից 2011-05-27-ին. Վերցված է 2011-05-20-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  32. ↑ «10 лет меняя взгляд на мир». Огонёк. 1997-09-29. Արխիվացված է օրիգինալից 2012-10-17-ին. Վերցված է 2020-05-13-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  33. ↑ Olivia Lichtenstein(անգլ.) ֆիլմը Internet Movie Database կայքում
  34. ↑ «Olivia Lichtenstein». Արխիվացված է օրիգինալից 2009-11-06-ին. Վերցված է 2009-07-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  35. ↑ «The 5-minute Interview: Olivia Lichtenstein, Director and novelist». Արխիվացված է օրիգինալից 2015-09-25-ին. Վերցված է 2017-09-29-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  36. ↑ «Было ВРЕМЯ». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-03-29-ին. Վերցված է 2014-04-23-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  37. ↑ ««Рождённый в СССР» Владимир Мамонтов // «Музыкальная правда»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-29-ին. Վերցված է 2014-04-23-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  38. ↑ «Правда 24 // Картотека в Эфире.ru». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-08-31-ին. Վերցված է 2013-07-05-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  39. ↑ «Телеканал «Москва-24»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-04-12-ին. Վերցված է 2014-04-23-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  40. ↑ «Экстремальные каникулы Константина Эрнста // Собеседник.ру». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-29-ին. Վերցված է 2014-04-23-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  41. ↑ «Евгений Додолев: «Политкорректность — зло, Восток мудрее Запада» // Банки.ру». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-29-ին. Վերցված է 2014-04-23-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն); no-break space character in |title= at position 36 (օգնություն)
  42. ↑ «По студии кота водили // Газета «Культура»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016-04-15-ին. Վերցված է 2016-03-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  43. ↑ «Отзыв о Москва-24 // Правда24 — Интересно, ёмко, познавательно». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-29-ին. Վերցված է 2014-04-23-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  44. ↑ «Бутылочка хорошего бордо // «Новый Взгляд»». Արխիվացված է օրիգինալից 2017-06-22-ին. Վերցված է 2017-06-22-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  45. ↑ ««Олма медиа групп» выпускает «24 кадра pro…» Евгения Ю. ДОДОЛЕВА». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-29-ին. Վերցված է 2014-04-23-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  46. ↑ «Принцип коллажа: Разлогов Кирилл // «Новый Взгляд»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-29-ին. Վերցված է 2014-04-23-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  47. ↑ ««Москва 24»». Արխիվացված է օրիգինալից 2021-11-18-ին. Վերցված է 2021-11-18-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  48. ↑ «Юрий Костин получил премию «Terra Incognita» за свои исторические романы». Արխիվացված է օրիգինալից 2019-12-17-ին. Վերցված է 2019-12-20-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  49. ↑ «Премия Terra Incognita Awards | Жизнь». Արխիվացված է օրիգինալից 2020-12-30-ին. Վերցված է 2019-12-18-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  50. ↑ Сабурова, Ольга. — Культура и ТВ (2016-12-27). «Евгений Додолев: Во «Взгляде» нами манипулировали». Собеседник. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-02-26-ին. Վերցված է 2017-02-26-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  51. ↑ Янкова, Наталия. — Архив (2017-02-25). «Семейный, альбом». Новый взгляд. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-02-26-ին. Վերցված է 2017-02-26-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  52. ↑ «Додолев рассказал о реакции звёзд на неизвестные фото из их прошлого // EG.RU». Արխիվացված է օրիգինալից 2017-05-31-ին. Վերցված է 2017-06-22-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  53. ↑ «Евгений Додолев: «Эрнст соединил провода, завел машину, и мы повезли Любимова в больницу»». Արխիվացված է օրիգինալից 2021-11-18-ին. Վերցված է 2021-11-18-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  54. ↑ «Редактор «Взгляда» ушёл к колдуну // «Коммерсантъ»». Արխիվացված է օրիգինալից 2010-12-10-ին. Վերցված է 2009-07-30-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  55. ↑ ««FLY&DRIVE»». Արխիվացված է օրիգինալից 2009-11-15-ին. Վերցված է 2009-08-04-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  56. ↑ «Свободная тема // Сайт «МК»». Արխիվացված է օրիգինալից 2010-10-15-ին. Վերցված է 2010-10-04-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  57. ↑ «Евгений Ю. ДОДОЛЕВ // Сайт издания». Արխիվացված է օրիգինալից 2010-02-26-ին. Վերցված է 2011-01-07-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  58. ↑ «ДОН24 — Скальпель против смартфона: СЖР готов активно бороться за права журналистов». Արխիվացված է օրիգինալից 2021-09-04-ին. Վերցված է 2021-09-04-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն); no-break space character in |title= at position 6 (օգնություն)
  59. ↑ (չաշխատող հղում) http://www.nspu.net/fileadmin/library/books/2/web/dictionaries/skl.htm (недоступная+ссылка)
  60. ↑ «Евгений Додолев на сайте компании «MediaMetrics»». Արխիվացված է օրիգինալից 2018-02-06-ին. Վերցված է 2018-02-06-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  61. ↑ ««Кое-что о четвёртой власти» // «МК»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-12-08-ին. Վերցված է 2010-02-27-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  62. ↑ «Журналисты отметили профессиональный праздник // АиФ». Արխիվացված է օրիգինալից 2016-04-17-ին. Վերցված է 2015-05-03-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  63. ↑ «Москва | Додолев. Не «Взглядом» единым // БезФормата. Ru». Արխիվացված է օրիգինալից 2015-12-22-ին. Վերցված է 2015-05-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  64. ↑ ««Психология трудных школьников»». Արխիվացված է օրիգինալից 2011-10-26-ին. Վերցված է 2009-07-28-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  65. ↑ ««Проституция в России»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-03-18-ին. Վերցված է 2009-07-27-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  66. ↑ ««Первая публикация про советских проституток» // НТВ (1997)». Արխիվացված է օրիգինալից 2015-12-05-ին. Վերցված է 2017-09-29-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  67. ↑ «И. С. Кон — СЕКСУАЛЬНАЯ КУЛЬТУРА В РОССИИ». Արխիվացված է օրիգինալից 2008-12-28-ին. Վերցված է 2009-07-30-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  68. ↑ «Журнал «Академия Успеха» #1». Արխիվացված է օրիգինալից 2010-12-09-ին. Վերցված է 2009-07-27-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  69. ↑ «Wannafind.dk». Արխիվացված է օրիգինալից 2009-07-13-ին. Վերցված է 2009-07-27-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  70. ↑ «Об Отаре Кушанашвили // Репортаж канала ТВ-6». Արխիվացված է օրիգինալից 2015-12-10-ին. Վերցված է 2017-09-29-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  71. ↑ ЭХО МОСКВЫ // Евгений Додолев Արխիվացված 2010-02-04 Wayback Machine
  72. ↑ «Московская правда»(չաշխատող հղում)
  73. ↑ Перестройка / Уроки истории / МИНАЕВ - YouTube
  74. ↑ Денис Раковский. Францию просят отдать Ильича Արխիվացված է Օգոստոս 30, 2017 Wayback Machine-ի միջոցով: «Русская планета», 26.08.2017
  75. ↑ «Карьера» хунвейбина
  76. ↑ ««Государственный Преступник»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-06-ին. Վերցված է 2009-07-28-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  77. ↑ СЕРГЕЙ АБРАМОВ: «КАЖДЫЙ ВЫЖИВАЕТ В ОДИНОЧКУ»
  78. ↑ ««Издательский Дом Родионова» информирует». Արխիվացված է օրիգինալից 2012-01-11-ին. Վերցված է 2009-06-16-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  79. ↑ «Пресс-релиз ИДР от 23 мая 2007 года». Արխիվացված է օրիգինալից 2012-01-14-ին. Վերցված է 2010-12-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  80. ↑ «Slon.ru». Արխիվացված է օրիգինալից 2010-12-12-ին. Վերցված է 2010-12-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  81. ↑ «Масс-медиа: Не формат». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-06-23-ին. Վերցված է 2010-12-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  82. ↑ «Масс-медиа: Не формат». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-06-23-ին. Վերցված է 2010-12-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  83. ↑ «Масс-медиа: Не формат». Արխիվացված է օրիգինալից 2013-06-23-ին. Վերցված է 2010-12-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  84. ↑ «Главного редактора журнала BusinessWeek увольняют». Արխիվացված է օրիգինալից 2011-11-07-ին. Վերցված է 2010-12-31-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  85. ↑ «Как развлекалась московская золотая молодёжь в 70-е». Արխիվացված է օրիգինալից 2017-06-23-ին. Վերցված է 2017-06-22-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  86. ↑ «Фотоальбом. Евгений Додолев | Фестиваль «Профессия — Журналист»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-12-24-ին. Վերցված է 2014-12-24-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  87. ↑ «I Фестиваль «Профессия: Журналист»: Программа». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-12-24-ին. Վերցված է 2014-12-24-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  88. ↑ «Фестиваль «Профессия: Журналист»" // Афиша». Արխիվացված է օրիգինալից 2016-05-04-ին. Վերցված է 2014-12-24-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)

[1]:

  1. ↑ «Фильм «День радио» выиграл на первом фестивале «Профессия: журналист» // Новости кино и киноиндустрии». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-12-24-ին. Վերցված է 2014-12-24-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Եվգենի_Դոդոլև&oldid=9719280» էջից