1817 թվականին ավարտել է Ենայի համալսարանը։ Պավել Յոսեֆ Շաֆարիկին Ֆրանտիշեկ Պալացկու հետ համահեղինակությանբ գրել է «Չեխական պոեզիայի ակունքները» աշխատությունը, որ լույս է տեսել 1818 թվականին։ 1848 թվականի հեղափոխության ժամանակ ունեցել է լիբերալ-բուրժուական դիրքորոշում։ Շաֆարիկը առաջինն էր սլավոնագետներից, որ կիրառել է պատմահամեմատական մեթոդը սլավոն ժողովուրդների ուսումնասիրման հարցում, ցույց տվել սլավոնների դերը համաշխարհային պատմության մեջ։ Գրել է աշխատություններ սլավոնական գրականության, լեզվի, պատմության, ազգագրության, բանահյուսության և հնագիտության վերաբերյալ («Սլավոնական հնություններ»,1837, «Սլավոնական ազգագրություն» 1843)։ Մեծ ազդեցություն է գործել սլավոնագիտության (ինչպես նաև Ռուսաստանում) զարգացման վրա։ 1839 թվականին ընտրվել է Պետերբուրգի ԳԱ արտասահմանյան թղթակից անդամ։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 475)։
