Մարսելո Սալաս

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Մարսելո Սալաս
Դիմանկար
Ծնվել էդեկտեմբերի 24, 1974(1974-12-24)[1][2][3] (48 տարեկան)
ԾննդավայրՏեմուկո, Չիլի
Քաղաքացիություն Չիլի
Մասնագիտությունֆուտբոլիստ
Պարգևներ և
մրցանակներ
Կայքmarcelosalas.cl
 Marcelo Salas Վիքիպահեստում

Ժոսե Մարսելո Սալաս Մելինաո (իսպ.՝ José Marcelo Salas Melinao, դեկտեմբերի 24, 1974(1974-12-24)[1][2][3], Տեմուկո, Չիլի), չիլիցի ֆուտբոլիստ, Չիլիի ֆուտբոլի պատմության լավագույն հարձակվողներից մեկը, եղել է Էլիաս Ռիկարդո Ֆիգերոա Բրանդերի և Իվան Սամորանոյի հետ համարվել է երկրի լավագույն ֆուտբոլիստներից մեկը։

Իր խփած գոլերը տոնելու պատճառով ստացել է Մատադոր (ցլանմարտիկ) մականունը։ Սալասը համարվում է Չիլիի ֆուտբոլի պատմության լավագույն հարձակվողը։ 1990-2000-ական թվականներին նա աչքի է ընկել այնպիսի ակումբներում, ինչպիսիք են «Ունիվերսիդադ դե Չիլին» «Ռիվեր Փլեյթը», «Լացիոն» և «Յուվենտուսը»։ Չիլիի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի կազմում Մարսելոն անցկացրել է 70 հանդիպում և խփել 37 գոլ՝ 4-ը աշխարհի առաջնություններում, 18-ը՝ աշխարհի առաջնության ընտրական խաղերում, 15-ը՝ ընկերական խաղերում, 8-ը՝ Չիլիի ֆուտբոլի օլիմպիական հավաքականի կազմում[4]։ Հանդես է եկել Չիլիում, Արգենտինայում և Իտալիայում և տիտղոսներ նվաճել այն ակումբներում, որտեղ խաղացել է։

Ըստ Ֆուտբոլի պատմության և վիճակագրության միջազգային ֆեդերացիայի՝ Սալասը համարվում է 20-րդ դարի 31-րդ լավագույն հարավամերիկացի խաղացողը, 20-րդ դարի 19-րդ լավագույն հարավամերիկացին հարձակվողը, 1990-ականների 3-րդ լավագույն հարավամերիկացի հարձակվողը (կիսելով պատվանդանը բրազիլացի խաղացողներ Ռոնալդուի և Ռոմարիոյի հետ)։ 1997 թվականին նա զբաղեցրել է 3-րդ տեղը՝ որպես «աշխարհի լավագույն կենտրոնական հարձակվող» (Ռոնալդուից և Գաբրիել Բատիստուտայից հետո)։ 1997 թվականին նա ճանաչվել է Հարավային Ամերիկայի տարվա ֆուտբոլիստ[5][6][7][8][9][10]։

Իր լավ տեխնիկայի, ձախ ոտքի ճարպիկ հարվածների, օդային պայքարների հմտությունների և խփած գոլերի շնորհիվ համարվել է 1996-2001 թվականների աշխարհի լավագույն հարձակվողներից մեկը։ Ֆուտբոլիստին հաճախ համեմատում են Ռոնալդուի և Գաբրիել Բատիստուտայի հետ[11][12]։

Սալասը համարվում է Չիլիի «Ունիվերսիդադ դե Չիլի» ակումբի պատմության լավագույն խաղացողներից մեկը, Արգենտինայի «Ռիվեր Փլեյթ» ակումբի խորհրդանիշը[13][14] և Լացիոյի պատմության լավագույն լեգեոներներից մեկը[15][16]։ 1998 թվականին Ֆրանսիայում կայացած Ֆուտբոլի աշխարհի առաջնությունում հանդես է եկել Չիլիի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի կազմում, որտեղ չորս խաղում խփել է չորս գոլ և իր թիմին դուրս բերել մրցաշարի երկրորդ շրջան։

Իր խաղային կարիերայի ավարտից հետո Մարսելո Սալաս շարունակել է զբաղվել ֆուտբոլով։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակումբային[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է Տեմուկոյում, հանդես է եկել տեղի երիտասարդական թիմում, 1993 թվականին ընդգրկվել «Ունիվերսիդադ դե Չիլի» ակումբում, որտեղ նորամուտը նշել է 1994 թվականին և առաջին խաղում դարձել գոլի հեղինակ։ 1994-1995 թվականների մրցաշրջանում նրա ակումբն իր շնորհիվ դարձել է երկրի չեմպիոն։ Սալաասը դարձել է լավագույն ռմբարկու՝ 27 գոլ առաջին մրցաշրջանում և 17 գոլ երկրորդ մրցաշրջանում։

Ավելի ուշ՝ 1996 թվականին, Սալասը տեղափոխվել է Արգենտինա և խաղացել առաջին ֆուտբոլային դիվիզիոնում հանդես եկող «Ռիվեր Փլեյթ» ակումբում։ 1996 թվականի սեպտեմբերի 30-ին նա խփել է իր առաջին գոլը «Բոկա Խունիորսի» դեմ խաղում։ 1997 թվականին նա ճանաչվել է Արգենտինայի մրցաշրջանի լավագույն ֆուտբոլիստ և Հարավային Ամերիկայի տարվա ֆուտբոլիստ։ 1996-1998 թվականներին Սալասը «Ռիվեր Փլեյթ» ակումբում 67 խաղում խփել է 31 գոլ։

1998 թվականին Սալասը 20,5 միլիոն ԱՄՆ դոլարով վաճառվեկ է իտալական «Լացիոյին»[17] և դարձել Ռոնալդոյից, Ռիվալդոյից և Դենիլսոնից հետո այդ ժամանակվա ֆուտբոլի պատմության ամենաբարձր տրանսֆեր ունեցող ֆուտբոլիստը[18]։ «Լացիոյի» կազմում իր նորամուտը չիլիցի ֆուտբոլիստը նշել է 1998 թվականի օգոստոսի 12-ին, ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի խաղում՝ Մադրիդի Ռեալի դեմ։ Սալասն այդ խաղում դարձել է գոլի հեղինակ, իսկ «Լացիոն» հաղթել է «Ռեալին»[19]։ Լացիոյի կաղմում Սալասը դարձել է Ա Սերիայի 1999–2000 թվականների մրցաշրջանի չեմպիոն, Իտալիայի գավաթակիր, Իտալիայի սուպերգավաթակիր, ՈՒԵՖԱ Գավաթակիրների գավաթակիր, ՈՒԵՖԱ Սուպեր գավաթակիր («Մանչեսթեր Յունայթեդի» դեմ այդ խաղում Սալասը դարձել է հաղթական գոլի հեղինակ[20])։

Սալասը արագորեն դարձել է «Լացիոյի» երկրպագուների կուռքը, որտեղ նրան նվիրել են երգեր[21][22]։ «Մանչեսթեր Յունայթեդը», «Չելսին», «Արսենալը», «Լիվերպուլը», «Բարսելոնան», «Պարմա», «Միլան» և «Ինտերը» Մարսելո Սալասի համար պատրաստ են եղել վճարել 30․000․000 ԱՄՆ դոլար, սակայն չիլիցին մերժել է բոլոր առաջարկները, քանի որ նրանով հետաքրքրվել է նաև Մադրիդի «Ռեալը»[23][24][25][26]։ Վերջինիս հետ տրանսֆերը ձախողվելուց հետո Սալասին 28․500․000 ԱՄՆ դոլարով ձեռք է բերել «Յուվենտուսը»։

«Յուվենթուսի» կազմում ֆուտբոլիստի կարիերան այնքան էլ հաջող չի անցել․ վնասվածքի պատճառով նա «Յուվենտուսի» կազմում անցկացրել է 26 խաղ և դարձել 4 գոլի հեղինակ։ «Յուվենտուսում» նա դարձել է 2001-2002 և 2002-2003 թվականների մրցաշրջանների չեմպիոն։

2003-2005 թվականին Մարսելո Սալասը հանդես է եկել Արգենտինայի «Ռիվեր Փլեյթ» ակումբում, իսկ 2005-2008 թվականներին՝ հայրենի «Ունիվերսիդադ դե Չիլիում»։

2008 թվականի նոյեմբերի 28-ին, 33 տարեկանում Մարսելո Սալասը հայտարարել իր կարիերան ավարտելու մասին։ Նա իր վերջին, ընկերական խաղն անցկացրել է 2009 թվականի հունիսի 2-ին։ Հրավիրված խաղացողների թվում են եղել նրա նախկին ակումբականները և 1998 թվականի աշխարհի գավաթի հավաքականի անդամները։ Ձախլիկն այդ խաղում դարձել է երեք գոլի հեղինակ[27]։

Հավաքականում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1993 թվականին Սալասը ներկայացրել է Չիլին մինչև 20 տարեկանների հավաքականում[28]։ Չիլիի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի կազմում նա իր նորամուտը նշել է 1994 թվականի ապրիլի 30-ին և խփել իր առաջին գոլը՝ Դիեգո Մարադոնայի թիմի դարպասին։ Խաղն ավարտվել է 3-3 հաշվով։

1995 թվականին նրա թիմը նվաճել է Կանադայի գավաթը, որտեղ Սալասը խփել է «հաղթական գոլը»՝ Կանադայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի դեմ եզրափակիչ խաղում (2-1)։

1998 թվականի աշխարհի առաջնության ընտրական փուլում Սալասը խփել է 11 գոլ։ Նա նաև գոլեր է խփել Արգենտինայի, Էկվադորի, Ուրուգվայի, Բոլիվիայի դեմ խաղերում, չիլիցի ֆուտբոլիստը հեթ-տրիկների հեղինակ է դարձել Կոլումբիայի և Պերուի դեմ խաղերում։ Պերուի դեմ խաղում նա դարձել է ամենաերիտասարդ չիլիացի ֆուտբոլիստը (22 տարեկան), որը կրել է թիմի ավագի թևկապը[29]։

1998 թվականին Ֆրանսիայում տեղի ունեցած Ֆուտբոլի աշխարհի առաջնությունում հանդես է եկել Չիլիի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի կազմում, որտեղ չորս խաղում խփել է չորս գնդակ՝ երկու գոլ Իտալիայի, մեկական՝ Ավստրիայի և Բրազիլիայի դարպասներին, և Չիլիի ազգային հավաքականին դուրս բերել մրցաշարի երկրորդ շրջան։

2000 թվականի օգոստոսի 15-ին Սալասը մեծ դեր է ունեցել Չիլի-Բրազիլիա խաղում, որտեղ նրա թիմը հաղթել է 3-0 հաշվով։ Նա դարձել է մեկ գոլի հեղինակ և ճանաչվել 2002 թվականի աշխարհի առաջնության որակավորման փուլում ամենանշանակալի խաղացողը։

2001 թվականին վնասվածք ստանալուց հետո նա ոչ հաճախ էր հայտնվում խաղադաշտում․ 2002 թվականի աշխարհի առաջնության որակավորման 9 խաղում նա դարձել է 4 գոլի հեղինակ։

Սալասը երկրորդ անգամ գերազանցել է իր հարձակման գծի խաղընկեր Իվան Սամորանոյին՝ դառնալով երկրի բոլոր ժամանակների լավագույն ռմբարկու՝ Բոլիվիայի դեմ խփած իր 35-րդ գոլով (նախկինում այդ տիտղոսը նա նվաճել է 1998 թվականին)։

1996-2002 թվականներին Մարսելո Սալասն ամուսնացած է եղել Կարոլինա Մեսանի հետ[30]։

Հիշատակում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013 թվականին «Ուեմբլի» մարզադաշտում Անգլիայի ֆուտբոլի ֆեդերացիան շնորհակալություն է հայտնել Մարսելո Սալասին՝ 1998 թվականի փետրվարի 11-ին Անգլիա-Չիլի խաղում «իր գերազանց խաղի համար»[31]։ Այդ խաղում Սալասի առաջին գոլը պատկերված է «Ուեմբլի» մարզադաշտի թանգարանում՝ որպես «Ուեմբլի մարզադաշտում խփած լավագույն գոլերից մեկը»[32]։

Սալասն ունեցել է բավականին երկրպագուներ, որոշ ֆուտբոլիստներ որոշել են մեծարել Մարսելո Սալասին՝ ընդօրինակելով նրա բնորոշ տոնակատարությունը գոլ խփելուց հետո՝ ծունկը գետնին, գլուխը խոնարհված և մի ձեռքը դեպի երկինք[33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][43][44][45][46][47][48][49]։

1997 թվականի հոկտեմբերի 16-ին անգլիական «Jamiroquai» խմբի մենակատար Ջեյ Քեյը հարգանքի տուրք է մատուցել Մարսելո Սալասին։ Երգիչը Չիլիի «Teatro Caupolicán» թատերական և երաժշտական համալիրում կրել է ֆուտբոլիստի 11 համարի մարզաշապիկը և ելույթ ունեցել բեմում։

1998 թվականի փետրվարի 11-ին իռլանդական U2 ռոք խումբն առաջին անգամ ելույթ է ունեցել Չիլիում։ Համերգի ժամանակ խմբի վոկալիստ և առաջատար երաժիշտ Բոնոն բեմ է բարձրացել Մարսելո Սալասի 11 համարի մարզաշապիկով։ Միևնույն ժամանակ Սալասի գոլերը Ուեմբլի մարզադաշտում Անգլիայի դեմ ցուցադրվել են հսկայական էկրանի վրա։

Անհատական նվաճումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Չիլիի գավաթի լավագույն ռմբարկու (1994)
  • Հարավային Ամերիկայի տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ (1997)
  • Արգենտինայի տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ (1997)
  • «Օլիմպիա» մրցանակ (1997)[50]
  • Չիլիի լավագույն մարզիկի (1997)
  • Չիլիի տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ (1997, 1998)
  • 1998 թվականին Ֆուտբոլի աշխարհի առաջնության երրորդ ռմբարկու
  • 1998 թվականին Ֆուտբոլի աշխարհի առաջնության 10-րդ լավագույն ֆուտբոլիստ[51]
  • Ըստ Ֆուտբոլի պատմության և վիճակագրության միջազգային ֆեդերացիայի՝ 1990-ականների 3-րդ լավագույն հարավամերիկացի հարձակվող[52]
  • Ըստ Ֆուտբոլի պատմության և վիճակագրության միջազգային ֆեդերացիայի՝ 20-րդ դարի 19-րդ լավագույն հարավամերիկացին հարձակվող[53]
  • Ըստ Ֆուտբոլի պատմության և վիճակագրության միջազգային ֆեդերացիայի՝ 20-րդ դարի 31-րդ լավագույն հարավամերիկացի խաղացող[54]
  • Գեներալ Սան Մարտինի շքանշան (2009)[55]
  • Ընդգրկվել է Հարավային Ամերիկայի ֆուտբոլի պատմության 10 լավագույն ռմբարկուների ցանկում[56]
  • Հարավային Ամերիկայի 7-րդ լավագույն ձախլիկ ֆուտբոլիստը պատմության մեջ («Bleacher Report» ամսագիր)[57]
  • 1990-ականների Հարավային Ամերիկայի պատմության 4-րդ լավագույն ռմբարկու[58]
  • Ներառված է Հարավային Ամերիկայի բոլոր ժամանակների 50 լավագույն ֆուտբոլիստների ցանկում[59]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
  2. ↑ 2,0 2,1 FBref.com(բազմ․)
  3. ↑ 3,0 3,1 Argentine Soccer Database (իսպ.)
  4. ↑ «Players with the most goals in the Chilean team»։ Red matches։ Վերցված է 23 December 2017 
  5. ↑ Rec.sport.soccer Player of the Year Award 1998
  6. ↑ Rec.sport.soccer Player of the Year Award 1999
  7. ↑ Gabriel Jaime García (29 May 2014)։ «France 1998 World Cup»։ Eluniversal.com 
  8. ↑ «Marcelo Salas among the best left-handers in the history of South America»։ 24horas.cl։ 20 March 2013 
  9. ↑ «The ten best South American footballers in history»։ PasionLibertadores.com։ 19 March 2013։ Արխիվացված է օրիգինալից 8 October 2020-ին։ Վերցված է 10 April 2023 
  10. ↑ Diego Fernando Pineda and Leyner Camilo López (16 September 2013)։ «The best scorers in the history of South American football»։ Pasionfutbol.com։ Արխիվացված է օրիգինալից 8 March 2021-ին։ Վերցված է 10 April 2023 
  11. ↑ «Passarella compared Batistuta with Ronaldo, Salas and the goals»։ LaNacion.com.ar։ 6 February 1998 
  12. ↑ «Salas, un bomber in bianco e nero»։ Tuttosport.com։ 27 January 2019 
  13. ↑ «River Plate includes Marcelo Salas in the gallery of idols»։ mercurioantofagasta.cl։ 27 August 2007 
  14. ↑ «Marcelo Salas was considered in the eleven ideal historico de River Plate»։ elperiscopio.cl։ 23 November 2018։ Վերցված է 28 September 2020 
  15. ↑ «Marcelo Salas' phrase that moved the fans of Lazio and Universidad de Chile»։ elperiscopio.cl։ 10 March 2017։ Վերցված է 28 September 2020 
  16. ↑ «Marcelo Salas is received as an idol during his visit to Lazio in Italy»։ t13.cl։ 10 March 2017 
  17. ↑ «Marcelo Salas: 20 years after the pass that exceeded 20 million»։ clarin.com։ 1 February 2018։ Վերցված է 1 September 2020 
  18. ↑ «After the two goals against England. "I don't promise goals ... I make them"»։ lanacion.com.ar։ 13 February 1998 
  19. ↑ «Madrid moves Riazor»։ elpais.com։ 13 August 1998 
  20. ↑ «Man Utd lose to Super Lazio»։ BBC Sport։ 17 August 1999։ Վերցված է 10 August 2022 
  21. ↑ «Salas, the Nord curve intona il vecchio coro e il 'Matador 'ringrazia»։ lazionews24.com։ 18 May 2017 
  22. ↑ «"Che ce frega de Ronaldo, noi c'avemo er Matador ..." oggi Marcelo Salas compie 44 anni»։ noibiancocelesti.com։ 24 December 2018 
  23. ↑ «¿Salas al Chelsea?»։ Nacion.com։ 6 March 2001 
  24. ↑ «Inter and Lazio reach an agreement for Marcelo Salas»։ Emol.com։ 29 June 2001 
  25. ↑ «Signature of Marcelo Salas by Real Madrid is just a procedure»։ Emol.com։ 20 July 2013 
  26. ↑ «In Italy it is taken for granted the transfer of Salas to Real Madrid»։ Abc.es։ 14 June 2001 
  27. ↑ «La Nación – Diario La Nación»։ Արխիվացված է օրիգինալից 6 October 2009-ին 
  28. ↑ Selección Chilena Sub 20 1993 Claudio Andrés Villan Cerpa on Facebook
  29. ↑ «Marcelo SALAS»։ FIFA։ Արխիվացված է օրիգինալից 18 June 2008-ին։ Վերցված է 25 November 2013 
  30. ↑ Marcelo Salas dating history
  31. ↑ 24horas.cl, ed. (15 November 2013)։ «Marcelo Salas receives tribute in Wembley after 15 years» 
  32. ↑ as.com, ed. (10 October 2019)։ «Goal of Salas between the best scores from Wembley» 
  33. ↑ meganoticias.cl, ed. (9 October 2014)։ «All the athletes who dedicated their celebration to Marcelo Salas» 
  34. ↑ prensafutbol.cl, ed. (8 June 2020)։ «Mauricio Isla: My idol is Marcelo Salas, I hope I can play in the U» 
  35. ↑ prensafutbol.cl, ed. (22 April 2020)։ «Diaz's learning when he met Marcelo Salas» 
  36. ↑ tvn.cl, ed. (1 December 2018)։ «Fanatic del Matador launched an inspiring message»։ Արխիվացված է օրիգինալից 12 October 2020-ին։ Վերցված է 10 April 2023 
  37. ↑ biobiochile.cl, ed. (17 February 2018)։ «David Pizarro paid tribute to Marcelo Salas after scoring» 
  38. ↑ encancha.cl, ed. (6 May 2019)։ «Argentine tennis player Federico Coria celebrated as Marcelo Salas the obtaining of his first Challenger»։ Արխիվացված է օրիգինալից 8 October 2020-ին։ Վերցված է 10 April 2023 
  39. ↑ chile.as.com, ed. (8 December 2019)։ «Chilena de River scored a goal and celebrated as Marcelo Salas» 
  40. ↑ adnradio.cl, ed. (8 April 2010)։ «Gonzalo Higuaín highlighted Salas as one of his sports idols» 
  41. ↑ encancha.cl, ed. (28 May 2018)։ «Javier Saviola praised Marcelo Salas»։ Արխիվացված է օրիգինալից 9 October 2020-ին։ Վերցված է 10 April 2023 
  42. ↑ chile.as.com, ed. (9 October 2019)։ «The unknown suffering of Eduardo Vargas in his childhood» 
  43. ↑ ole.com.ar, ed. (29 October 2018)։ «Solari's footprint in Argentina» 
  44. ↑ redgol.cl, ed. (24 April 2020)։ «Christiane Endler: "My greatest idol is Marcelo Salas. My first soccer jersey I had was River Plate's"» 
  45. ↑ prensafutbol.cl, ed. (4 March 2016)։ «Larrondo wants to play for Chile like his idol Marcelo Salas» 
  46. ↑ chile.as.com, ed. (26 February 2020)։ «Salas made the River fans, let's follow Chile» 
  47. ↑ «For Vidal, his mirrors in the Champions are his idols Marcelo Salas and Makelele»։ prensafutbol.cl։ 12 May 2015 
  48. ↑ redgol.cl, ed. (23 May 2021)։ «Carla Guerrero and her tribute to Marcelo Salas: she celebrated like Matador after a great goal for the U against the Catholic» 
  49. ↑ newswep.com, ed. (23 May 2021)։ «Carla Guerrera and her tribute to Marcelo Salas: Matador celebration after a great goal for the U against the Catholic»։ Արխիվացված է օրիգինալից 24 May 2021-ին։ Վերցված է 10 April 2023 
  50. ↑ Mar I. Municipalidad de Viña del։ «20 de diciembre 1997: Salas, Chileno, Matador, Fenómeno...»։ Ciudad del Deporte – Viña del Mar Chile 
  51. ↑ «FRANCIA 1998 | Copa mundial de la FIFA Brasil 2014»։ m.eluniversal.com.co 
  52. ↑ «IFFHS HISTORY: SOUTH AMERICA – PLAYER OF THE CENTURY (1900–1999)»։ IFFHS.de։ 16 October 2017 
  53. ↑ «IFFHS HISTORY: SOUTH AMERICA – PLAYER OF THE CENTURY (1900–1999)»։ IFFHS.de։ 16 October 2017 
  54. ↑ «IFFHS HISTORY: SOUTH AMERICA – PLAYER OF THE CENTURY (1900–1999)»։ IFFHS.de։ 16 October 2017 
  55. ↑ S.A.P El Mercurio (15 December 2009)։ «Embajada argentina en Chile honra a Marcelo Salas con importante distinción | Emol.com»։ Emol 
  56. ↑ «Los mejores goleadores de la historia del fútbol sudamericano»։ Pasión Fútbol։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-10-08-ին։ Վերցված է 2023-04-10 
  57. ↑ «Los diez mejores futbolistas sudamericanos zurdos de la historia»։ Pasión Fútbol։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-10-08-ին։ Վերցված է 2023-04-10 
  58. ↑ «8 delanteros sudamericanos de los '90 que hicieron historia en el fútbol mundial»։ 90min.com։ 16 October 2016 
  59. ↑ Joe Marcovitch (4 July 2019)։ «50 Greatest South American Footballers of All Time»։ 90min.com 

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

 ⛭ 
  Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մարսելո_Սալաս&oldid=8895974» էջից