Հրատարակվել են Ջանիկյանի «Իսկապես, ինչպիսիք է աշխարհը» (1964), «Մահին հաղթողները» (1968), «Հորիզոնի կանչող գույները» (1975), «Հավատարիմ երազանքին» (1979), «Հավերժական ճանապարհ» (1982) վիպակների, պատմվածքների ու ակնարկների ժողովածուները։ Հեղինակի նախասիրած ժանրը վավերագրությունն է, նյութը՝ ժամանակակից հայ իրականությունը, հերոսները՝ մեր օրերի մարդիկ։ Նրա ստեղծագործությունները թարգմանվել են ԽՍՀՄ և այլ ժողովուրդների լեզուներով։ Ռուսերեն տպագրվել է «Այսպես են ծնվում առասպելները» (1979) գիրքը[2]։
Գամառա Պ., Փետրավոր օձի գաղտնիքը, Տրիկուարի գանձը (գրքի երկու վիպակներից երկրորդը՝ «Տրիկուարի գանձը», թարգմանել է Գ. Ջանիկյանը), Երևան, «Հայաստան», 1968, 260 էջ։
Աիդա Ազնավուր-Կարվարենց, Ափարիկս, Երևան, 2012։
Ջակոմո Ջ. Կազանովա, Իմ կյանքի պատմությունը, Երևան, 2012։
2017 թվականին «Գողգոթա» աշխատանքի համար ՀԳՄ Միքայել Նալբանդյանի անվան մրցանակ[5]
2011 թվականին «Հաղթանակի դարձերեսը», «Սնդավում», «Հայացք ապագայից ներկային» հրապարակախոսական հոդվածների համար արժանացել է Հայերի համաշխարհային կոնգրեսի, Ռուսաստանի հայերի միության և Ժուռնալիստների միության լավագույն լրագրողական մրցանակաբաշխության մրցանակի
2011 թվականին «Թարգմանական գրականության մեջ ունեցած ծանրակշիռ վաստակի համար» արժանացել է ՀԳՄ պատվոգրի
2008 թվականին «Եռաբլուր» վեպի համար արժանացել է «Հայը 21-րդ դարասկզբին» մրցանակաբաշխության գրական առաջին մրցանակի
2003 թվականին արժանացել է Հայաստանի ժուռնալիստների միության «Ոսկե գրիչ» մրցանակի։
2002 թվականին «Մահապարտներ» գիրքն արժանացել է ՀԳՄ ամենամյա «Տարվա լավագույն հրապարակախոսական գիրք» մրցանակի[6]
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։