Աշոտ Բեգլարյան (գրող)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
HS Disambig.svg Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Աշոտ Բեգլարյան (այլ կիրառումներ)
Աշոտ Բեգլարյան
Ծնվել էօգոստոսի 1, 1968(1968-08-01) (54 տարեկան)
ԾննդավայրՍտեփանակերտ, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտությունգրող, թարգմանիչ և լրագրող
ՔաղաքացիությունFlag of the Soviet Union.svg ԽՍՀՄ և Flag of Artsakh.svg Արցախ
ԿրթությունԵՊՀ ռուս բանասիրության ֆակուլտետ
Ստեղծագործական շրջան1987 թվականից
ԱնդամակցությունԱրցախի գրողների միություն, ՀԳՄ և Ռուսաստանի գրողների միություն
ԱշխատավայրԱրցախի նախագահի օգնական
Պարգևներ

Աշոտ Էռնեստի Բեգլարյան (օգոստոսի 1, 1968(1968-08-01), Ստեփանակերտ, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ]), հայ գրող, լրագրող, թարգմանիչ[1]։

Բանաստեղծ Էռնեստ Բեգլարյանի որդին է[2]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աշոտ Բեգլարյանը ծնվել է 1968 թվականին, Ստեփանակերտում։ Սովորել է Երևանի պետական համալսարանի ռուսաց լեզվի և գրականության ֆակուլտետում։ Տպագրվում է 19 տարեկանից։ Ստեղծագործում է հիմնականում ռուսերեն[3]։

Բեգլարյանի պատմվածքներն ու ակնարկները հրապարակվել են գրական, հասարակական-քաղաքական հրատարակչություններում Ստեփանակերտում, Երևանում, Մոսկվայում, Սանկտ Պետերբուրգում, Դոնի Ռոստովում, Նովոչերկասկում, Նիժնի Նովգորոդում, Տոմսկում, Աբխազիայում, Վրաստանում, Իրանում, Ղազախստանում, Ուկրաինայում, Բելառուսիայում, Բուլղարիայում, Սլովակիայում, Գերմանիայում, Կանադայում, ԱՄՆ-ում, Մեծ Բրիտանիայում և այլն։

Աշոտ Բեգլարյանի «Տունը, որը կրակում էր» պատմվածքի մոտիվներով 2009 թվականին նկարահանվել է ԼՂՀ-ում առաջին խաղային կինոնկարը[4]։

Որպես լրագրող աշխատել է երևանյան «Գոլոս Արմենիի», «Նովոյե վրեմյա» թերթերում, ՍՆԱՐՔ և ԱրմԻնֆո հայկական լրատվական գործակալություններում, բրիտանական «Պատերազմի և խաղաղության լուսաբանման ինստիտուտում», եղել է ՌԴ Պետդումայի պատգամավորների համար «Կավկազսկի էքսպերտ» հանդեսի, Ռուսաստանի դաշնային REGNUM լրատվական գործակալության, Interfax լրատվական գործակալության թղթակիցը Ստեփանակերտում[5][6] և այլն[7]։

1998 թվականից միաժամանակ աշխատել է նաև ԼՂՀ արտաքին գործերի նախարարության լրատվական-վերլուծական վարչությունում։ Ունի խորհրդականի դիվանագիտական կոչում։ 2013 թվականի հոկտեմբերից զբաղեցնում է ԼՂՀ նախագահի օգնականի պաշտոնը։

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2004 թվականին «Անտարես» հրատարակչությունում (Երևան) լույս է տեսել պատմվածքների և վիպակների «Ուրիշի հաշիվը» ժողովածուն, որի մեջ են մտել հիմնականում պատերազմական թեմայով ստեղծագործությունները, 2007 թվականին՝ նույն հրատարակչությունում հումորիստական, սատիրիկ և պատերազմական պատմվածքների «Ապտակ» ժողովածուն, 2010 թվականին՝ վիպակների և պատմվածքների «Աստղային Տղան» ժողովածուն[8]։

2011-2013 թվականներին Աշոտ Բեգլարյանի հումորիստական և պատերազմական պատմվածքները, նաև թարգմանությունները տպագրվել են «Հարավային Կովկաս» տարածաշրջանային ալմանախի հրատարակված բոլոր երեք համարներում։

2013 թվականին «Վսեսվիտ» («Все́світ») ուկրաինական գրական-գեղարվեստական հանդեսը թարգմանել և հրատարակել է հատուկ համարներում Աշոտ Բեգլարյանի արցախյան պատերազմի մասին պատմվածքները և վիպակները։ 2015 թվականին «Վսեսվիտը» վերահրատարակել է «Աստղային տղան» և «Սովորական հերոսներ» վիպակները։

2014 թվականին Ստեփանակերտի «Սոնա» հրատարակչությունում տպագրվել է հեղինակի «Սովորական հերոսներ» նոր ստեղծագործությունների գիրքը։ 2014 թվականին սլովակյան «Revue Svetovej Literatury» հանդեսը թարգմանել և հրատարակել է հեղինակի «Ձմեռ պապ» պատմվածքը։

2015 թվականին Տորոնտոյի Altaspera հրատարակչությունում լույս է տեսել «Պատերազմը ազգանուններ չի հարցնում» վերնագրով ժողովածուն, որում տեղ են գտել հեղինակի տարբեր տարիների գրված վիպակները և պատմվածքները։

2015 թվականին Մոսկվայի «Տպարան» հրատարակչությունում լույս է տեսել «Ղարաբաղյան օրագիր» ժողովածուն (նկարիչ՝ Գագիկ Սիրավյան)[9][10][11][12][13]։
2015 թվականին Պլովդիվ քաղաքում բուլղարերեն լույս տեսնող համազգային «Վահան» շաբաթաթերթը սեպտեմբերյան համարում հրատարակել է Աշոտ Բեգլարյանի «Արծիվ» պատմվածքը։
2016 թվականին Մոսկվայում լույս է տեսել Աշոտ Բեգլարյանի գեղարվեստական-վավերագրական գիրքը տաղանդավոր պատանի երգիչ Ֆելիքս Քարամյանի մասին։
Աշոտ Բեգլարյանը հանդիսանում է տասնյակ գրքերի թարգմանիչ և խմբագիր[14]։
2017 թվականին Կիևում լույս տեսած «Կենցաղի ստվերները» տարբեր երկրների ռուսալեզու հայ գրողների ստեղծագործությունների ժողովածուում տպագրվել է Աշոտ Բեգլարյանի «Կենարար ծիծաղը» պատմվածքը[15]։

2017 թվականին Գերմանիայում գործող «Այլ որոշում» հրատարակչությունը տպագրել է Աշոտ Բեգլարյանի «Կյանքի ծարավը» գիրքը[16][17]։

2018 թվականին Ստեփանակերտում լույս է տեսել Աշոտ Բեգլարյանի «Հաղթահարում» ստեղծագործությունների ընտրանին՝ նվիրված արձակագրի 50-ամյակին[18] և նրա ստեղծագործական գործունեության 30-ամյակին։

Աշոտ Բեգլարյանի «Մայրը» պատմվածքը ներառվել է 2019 թվականին վերահրատարակած «Ռուսաց լեզու։ Մշակույթների երկխոսություն» Հայաստանի ավագ դպրոցների 12-րդ հումանիտար թեքումով դասարանների համար դասագրքում։

2020 թվականին Երևանում լույս տեսած «Գիրք մարտիկների և պատերազմների մասին» պատմական և պատերազմական արձակի անթոլոգիայում ներառվել է նաև Աշոտ Բեգլարյանի «Փրկված մեղեդին» պատմվածքը[19]։

«Կորցրած արևի նարինջը» վեպի հեղինակն է (2019-2021թթ.)[20]։​​​​​​​

2021 թվականին Երևանի «Արցախ» հրատարակչական տանը լույս է տեսել Աշոտ Բեգլարյանի վավերագրական-գեղարվեստական «Արցախի դեմքերը» ժողովածուն[21][22]։​​​​​​​

2022 թվականին գերմանական «Այլ որոշում» հրատարակչությունը տպագրել է Աշոտ Բեգլարյանի փիլիսոփա-հոգեբանական, պատերազմական և հումորիստական պատմվածքների «Միամիտ իմաստություն կամ Կյանքի ճշմարտությունը» ժողովածուն[23]։​​​​​​​

Մասնակցություն Արցախյան ազատամարտին[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մասնակցել է Լեռնային Ղարաբաղի պաշտպանությանը, ադրբեջանա-ղարաբաղյան պատերազմում ծանր վիրավորվել է։

Անդամակցություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • ԼՂՀ ժուռնալիստների միության անդամ
  • Ստեփանակերտի մամլո ակումբի անդամ
  • «Հարավային Կովկաս» միջազգային ասոցիացիայի անդամ
  • Ռազմաճակատային լրագրողների լիգայի անդամ
  • Արցախի գրողների միության անդամ
  • Հայաստանի գրողների միության անդամ
  • Ռուսաստանյան գրողների միության անդամ (2015)

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Մեծ Ուխտավորը՝ Երիտասարդներին» միջազգային հիմնադրամի երկրորդ մրցանակակիր, 2006, 2011 (կրկնակի)
  • «Մեծ Ուխտավորը՝ Երիտասարդներին» միջազգային հիմնադրամի մագիստրոսի կոչում, 2006
  • Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության «Մարտական ծառայություն» մեդալ, 2006
  • Հայաստանի Հանրապետության «Մարտական ծառայություն» մեդալ, 2006
  • «Մայրական երախտագիտություն Արցախի քաջորդիներին» մեդալ, 2007
  • ԶԼՄ-ների միջև «Կարմադ, Ամիգո, Շուրավի» համաուկրաինական բաց մրցույթի հատուկ դիպլոմ, 2008
  • 2014 թվականին հաղթող է ճանաչվել Նիժնի Նովգորոդում անցկացված Վիտալի Գուզանովի անվան մրցույթի «Ժամանակի ողբերգությունը։ Հակամարտություններ։ Մարդիկ» թեմայով լավագույն լրագրողական նյութ անվանակարգում։ Պարգևատրվել է դիպլոմով և մեդալով
  • «Մարտական եղբայրություն» համառուսաստանյան հասարակական կազմակերպության «Խորհրդային Միության հերոս, գվարդիայի լեյտենանտ Ալեքսանդր Դեմակով» հուշամեդալ, 2015
  • Հայաստանի Հանրապետության «Երկրապահ Կամավորականների Միություն» հասարակական կազմակերպության «5-րդ բրիգադ 20 տարի» հոբելյանական մեդալ և պատվոգիր, 2015
  • Մի շարք արցախյան, հայաստանյան, ռուսաստանյան պատվոգրեր և գերատեսչական մեդալներ
  • Մասնակից է երիտասարդության և ուսանողության համաշխարհային երկու փառատոնների՝ Կուբայում (1997) և Ալժիրում (2001, որպես պատվիրակության ղեկավար)
  • Համառուսաստանյան Լերմոնտովյան կոմիտեի հոբելյանական մեդալ՝ նվիրված Մ. Յու. Լերմոնտովի ծննդյան 200-ամյակին (2015)
  • Ռուսաստանյան ազգային գրական «Տարվա գրող» 2015, 2016, 2017 թվականների մրցանակի նոմինանտ
  • Հայոց Եղեռնի 100-ամյակին նվիրված միջոցառումները համակարգող Համառուսաստանյան հանձնաժողովի հոբելյանական մեդալ՝ «Հայոց Եղեռնի 100-ամյակ», 2015
  • 2016 թվականին Աշոտ Բեգլարյանը անցել է «Բաց Եվրասիա» 5-րդ միջազգային մրցույթի «Գրական ստեղծագործություն» կատեգորիայի եզրափակիչ փուլ[24]
  • «Հայաստանի Հանրապետության Զինված ուժերի 25 տարի» հոբելյանական մեդալ, 2017
  • «Մավլանա Ռումի» Ռուս-Իրանական ընկերության հուշամեդալ, 2018
  • 2018 թվականին ԼՂՀ նախագահի հրամագրով Աշոտ Բեգլարյանին շնորհվել է Արցախի Հանրապետության վաստակավոր լրագրողի պատվավոր կոչում Արցախի տեղեկատվական դաշտում երկարամյա բեղմնավոր գործունեության համար և ծննդյան 50-ամյակի կապակցությամբ[25]
  • Ռուսաստանի խաղաղապահ զորախմբի հրամանատարից «Լեռնային Ղարաբաղի խաղաղապահ առաքելությանը մասնակցելու համար» մեդալ, 2022
  • 2023 թվականի փետրվար ամսում Աշոտ Բեգլարյանը դարձել է «Մեծ Ուխտավորը՝ Երիտասարդներին» միջազգային հիմնադրամի Փառքի ակումբի դափնեկիր։ Նրա «Թողնված գնդակը» պատմվածքը գրավել է Փառքի ակումբի 27 համարային մրցույթի երկրորդ տեղը[26]։ 27

Ծանոթագրություններ[27][խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ «Ստեփանակերտում կայացել է միջոցառում՝ նվիրված արցախցի գրող Աշոտ Բեգլարյանի ծննդյան 50-ամյակին»։ artsakhpress.am։ Վերցված է 2019-05-09 
  2. ↑ Էռնեստ Բեգլարյան
  3. ↑ «Ашот Бегларян | Книжный форум»։ www.rus.ocabookforum.com (en-US)։ Վերցված է 2017-04-29 
  4. ↑ «Дом, который стрелял (Տունը, որ կրակել է). Фильм Георгия Газаряна» 
  5. ↑ Աշոտ Բեգլարյանի կենսագրությունը Արցախի գրողների միության կայքում
  6. ↑ Ашот Бегларян
  7. ↑ Աշոտ Բեգլարյանի կենսագրությունը «Հայազգ» հանրագիտարանի կայքում
  8. ↑ Աշոտ Բեգլարյան
  9. ↑ В Москве состоялась презентация книги Ашота Бегларяна «Карабахский дневник»
  10. ↑ В «РУСАРМИНФО» презентована книга Ашота Бегларяна «Карабахский дневник»
  11. ↑ Աշոտ Բեգլարյանի «Ղարաբաղյան օրագիր» գրքի շնորհանդեսը Մոսկվայում
  12. ↑ «Карабахский дневник» Ашота Бегларяна представлен в Ереване
  13. ↑ Журнал «ЖАМ» представил в Ереване книгу «Карабахский дневник»
  14. ↑ Бегларян Ашот Эрнестович: Проза
  15. ↑ Тени армянского бытия выходят в свет
  16. ↑ «Գերմանիայում լույս է տեսել արցախցի գրող Աշոտ Բեգլարյանի գիրքը | Artsakhpress.am | Արցախի անկախ լրատվական գործակալություն»։ artsakhpress.am։ Վերցված է 2017-10-18 
  17. ↑ «В Германии вышел сборник произведений Ашота Бегларяна | Наша среда»։ nashasreda.ru (ru-RU)։ Վերցված է 2017-08-19 
  18. ↑ «Հպարտանում ենք մեր բարեկամներով»։ www.artsakhtert.com։ Վերցված է 2019-05-09 
  19. ↑ «Рассказ Ашота Бегларяна про апрельскую войну в Арцахе вошёл в антологию «Книга о воинах и войнах»»։ http://russia-artsakh.ru/։ 17 августа, 2020 - 20:56 
  20. ↑ «Ашот Бегларян. Апельсин потерянного солнца»։ nashasreda 
  21. ↑ «В Ереване вышел в свет художественно-документальный сборник Ашота Бегларяна «Лица Арцаха»»։ moscow.media (ռուսերեն)։ 1 ноября, 16:11 
  22. ↑ (hy-AM) ՏԱՐԻՆԵՐԻ ՎԱՍՏԱԿԸ՝ ՄԵԿ ԳՐՔՈՒՄ, https://www.youtube.com/watch?v=fgDo4htS4sY, վերցված է 2022-02-09 
  23. ↑ «В немецком издательстве вышел новый сборник рассказов известного карабахского писателя Ашота Бегларяна»։ Центр поддержки русско-армянских стратегических и общественных инициатив։ 2022-10-01։ Վերցված է 2022-10-01 
  24. ↑ «Արցախցի գրող Աշոտ Բեգլարյանը «Բաց Եվրասիա» մրցույթի եզրափակչում է»։ PanARMENIAN.Net։ Վերցված է 2016-12-05 
  25. ↑ «ԱՀ հռչակման 27-րդ տարեդարձի կապակցությամբ Նախագահի նստավայրում տեղի է ունեցել պարգևատրման արարողություն»։ artsakhpress.am։ Վերցված է 2018-09-07 
  26. ↑ «Писатель из Степанакерта Ашот Бегларян стал лауреатом конкурса Клуба Славы международного фонда ВСМ»։ Центр поддержки русско-армянских стратегических и общественных инициатив։ 2023-02-10։ Վերցված է 2023-02-20 
  27. ↑ «Արցախցի գրողը միջազգային գրական մրցույթի դափնեկիր է դարձել»։ artsakhpress.am։ Վերցված է 2023-03-23 

Տեսանյութեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Աշոտ_Բեգլարյան_(գրող)&oldid=8704622» էջից